Жапон тіл білімі

1.Кіріспе
Жапон тіл білімінің тарихы
2.Негізгі бөлім
Жапон тіл білімінің грамматикасы
3.Қорытынды
Жапон тіл білімінің зерттелуі

Жапон тіл білімінің дамуына VIII-XIX ғ.ғ. қытай және үнді тілі, ал XIX ғ. ортасынан еуропа дәстүрі ықпалын тигізді. Оның тарихында негізгі кезеңдерді атап көрсетуге болады:
• VIII-X ғғ;
• X-XVII ғғ;
• XVII ғ. аяғы-XIX ғ.ортасы.
Жапондықтардың қытай иероглифімен танысуы б.з I ғасырында іске асқан. Ең алғашқы жапон ескерткіші V ғасырға жатады. «Кодзики», «Нихонсёки» сияқты белгілі ескерткіштер VIII ғасырдың басында жазылған. Олар қытай иероглифтерімен жазылған, алайда қытай тілімен қатар жапон тілінде де оқылады. VIII ғасырдан бастап, аналитикалық қытай тілінен өзгеше синтетикалық жапон тілінде иероглифтердің жоғарынан, төменнен немесе қырынан жазылып, морфологиялық формативтерді көрсететін белгілер ойлап табылды (кунтэн жүйесі). Осы уақытта мәтінді жазу және оқуды реттейтін камбун жүйесі (қытайлық немесе ханьдық хат үлгісі) рәсімделе бастады. Ол қытай тілі мен мәдениетін зерттеу аясында қолданылды. Иероглифтер буынның белгісі (маньёнган) ретінде қолданылды. Сонымен қатар вабун жүйесі (жапондық хат үлгісі) ойлап табылды. Вабунда көркем мәтіндер жазылатын болған. Камбун мен вабун түрлі мәтін жанрын жазуға қолданылды. Камбун қытай сөздіктерінің үлгісіне ере отырып, лексикографиялық практикаға әсерін

Қазақ энциклопедиясы

Пән: Әдебиет
Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 4 бет
Таңдаулыға:

Жапон тіл білімі

Жапон тіл білімінің дамуына VIII-XIX ғ.ғ. қытай және үнді тілі, ал XIX ғ. ортасынан еуропа дәстүрі ықпалын тигізді. Оның тарихында негізгі кезеңдерді атап көрсетуге болады:
* VIII-X ғғ;
* X-XVII ғғ;
* XVII ғ. аяғы-XIX ғ.ортасы.
Жапондықтардың қытай иероглифімен танысуы б.з I ғасырында іске асқан. Ең алғашқы жапон ескерткіші V ғасырға жатады. Кодзики, Нихонсёки сияқты белгілі ескерткіштер VIII ғасырдың басында жазылған. Олар қытай иероглифтерімен жазылған, алайда қытай тілімен қатар жапон тілінде де оқылады. VIII ғасырдан бастап, аналитикалық қытай тілінен өзгеше синтетикалық жапон тілінде иероглифтердің жоғарынан, төменнен немесе қырынан жазылып, морфологиялық формативтерді көрсететін белгілер ойлап табылды (кунтэн жүйесі). Осы уақытта мәтінді жазу және оқуды реттейтін камбун жүйесі (қытайлық немесе ханьдық хат үлгісі) рәсімделе бастады. Ол қытай тілі мен мәдениетін зерттеу аясында қолданылды. Иероглифтер буынның белгісі (маньёнган) ретінде қолданылды. Сонымен қатар вабун жүйесі (жапондық хат үлгісі) ойлап табылды. Вабунда көркем мәтіндер жазылатын болған. Камбун мен вабун түрлі мәтін жанрын жазуға қолданылды. Камбун қытай сөздіктерінің үлгісіне ере отырып, лексикографиялық практикаға әсерін тигізді.
VIII-IX ғғ. кананың (жапон буын әліпбиі) екі нұсқасы көрсетіледі: хирагана, катагана. Олар қазіргі уақытқа дейін қолданылады.
IX-X ғғ. лексикалық бірліктерді иероглифпен, грамматикалық бірліктерді канамен жазу дәстүрі кеңінен таралады.
XII ғ. басында санскритолог Секаку канондалған гоон (бес буын, кейіннен XVII ғ. бастап годзююн деп аталады елу буын ) жүйесін ойлап табады.
Жапон ғалымдары үнді әліпбиі двенагариді өз тілдеріне қолдану керектігінің үш белгісін көрсетті:
* дауыссыздың жасалатын орны мен тәсілі;
* қатаңдық-ұяңдық;
* дауыстының анықтамасы.
Дауысты және дауыссыз дыбыстар тек еуропалықтардың ықпалы кезінде ғана мойындалған.
VIII ғасырдан бастап этимология мен диалектілік ерекшеліктер назарға ілінеді.
X ғ. фонетикалық кестелер жасалады (годзюон).
X-XI ғғ. ертедегі көптеген ескерткіш тілдерін игеру қолға алынады. Оны анықтауда 3 тәсіл қолданылды:
* Сөздің контексте қолдану мәнін айқындау;
* Жоғалған сөздерді диалектілерден іздеу;
* Тілдегі көне әдебиеттермен сол кездегі тілдің лексикасының байланысын іздеді.
XII-XV ғғ. қытай тілінен бөлек, өз алдына жеке жапон сөздіктері шығарыла бастады. Ол сөздіктерде көне мәтіндердің лексикасы суреттеліп, тақырып бойынша топтарға жіктелді. Фудзиара Ика сөздердің нақты және абстрактылі жіктелуін өмірге әкеледі.
Поэтика мен риторикаға қатысты мәселелер кеңінен етек жаяды. X-XII
ғғ. әдеби бунго тілі қалыптасады. Ғалымдардың бұл тілді нормаға келтіруі XIX ғ. екінші жартысына дейін жалғасады.
XVII ғ. аяғында жапон тіл білімі жаңа сатыға көтеріледі. Бұл кезең буддалық монах Кэйтюдің атымен тығыз байланысты. Ол тарихи орфографияны жүйеге келтірген. Ол көбіне VIII ғ. мәтіндерді пайдаланған. Кэйтю 1986 сөздің тарихи дұрыс жазылуын көрсетті. Оның зерттеулерін одан әрі Катори Нахико жалғастырған.
XVIII ғ. аяғында сөздің дұрыс жазылуы мен айтылуы арасындағы айырмашылық аясында ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.