Тәрбие принциптерінің ерекшеліктері мен тәрбие гуманизациясы



Тәрбие процесінің принциптері
Қоғамдық бағыт
Тәрбие процесінің кезеңдері
Тәрбие процесінің принциптері (тәрбие принцип-тері) - бұл тәрбие процесінің мазмұнына, әдістеріне оны ұйымдастыруға қойылатын негізгі талаптарды анықтайтын бастау ережелері. Олар тәрбие процесінің өзіндік ерекше-лігін танытады. Педагогикалық процестің жалпы прин-циптерінен нақты тәрбие принциптерінің өзгешелігі - тәрбие міндеттерін шешудегі педагогтар ұсынатын ортақ ережелер екендігінде жатыр. Осы принциптерге қойылатын талаптарды сипаттайық.
Міндеттілік. Тәрбие принциптері - бұл кеңес, нұсқау емес, олар толық және міндетті түрде тәжірибеге ұласуды талап етеді. Принциптерді дөрекі түрде әркез бұзу және ондағы міндеттерді орындамау тәрбиелеу процесінің пәрменділігін кемітіп қана қоймай, сонымен бірге ол принциптердің негізін, түп-тамырын ыдыратады. Егер тәрбиеші принцип міндеттерін бұзса, онда ол тәрбие процесі жетекшілігінен аластатылады. Тіпті, мысалы, егер педагог гуманистік принциптерді, жеке басты қадірлеу принциптерін қасақана әрі дөрекі бұзса, онда ол заңды жауапкершілікке тартылуы қажет.
Ақпанбек Г. Қазақтардың дүниетанымы. -Алматы, Қазақ университеті, 1989.
Айтмамбетова Б. Жаңашыл педагогтар идеялары мен тәжірибелері. -А., 1991.
3.Алмаханова Х. Жас өспірімдерге эстетикалық тәрбие беру. /Методикалық нұсқау. А., 1990.
4.Ақназарова Б. Класс жетекшісі. -А., Мектеп, 1973.
5.Әбенбаев С. Оқушы жастарға эстетикалық тәрбие беруді жетілдіру. -А., 1992.

6.Әбенбаев С. Мектептегі тәрбие жұмысының әдістемесі. -А., 1999.
7.Әбілова З. Этнопедагогика. -А., 1997.
8.Әтемова Қ. Ата-аналар жиналысының мәні. Қаз. мем. 1-1996.
9.Болдырев Н. Мектептегі тәрбие жұмысының методикасы. -Алматы, 1987. тарау.
Болдырев Н. Класс жетекшісі. -А., Мектеп, 1980.
Богословский В. т. б. Жалпы психология -А., Мектеп, 1980, 13 тарау.
Безкаравайный С., Жұмабаев А. Мектепте өткізілетін тарихи-әдеби кештер. -А., Мектеп, 1968.
Бержанов Қ. Тәрбие мен оқытудың бірлігі. -Алматы, 1973.
Бабанский Ю. Педагогика. -Москва, 1988. 23-тарау.
Батышев С. Научная организация учебно-воспитательного процесса. -М., 1975.
Внутришкольное управление: Вопросы теории и практики. Под ред. Т. И. Шамовой.
Елеманов С., Күктілеуов А. Жастарға арналған праволық білім беру негіздері. -А., 1985.
Егембердиев Ж. Мектеп жұмыстарын жоспарлау /Методикалық ұсыныстар. -А., Мектеп, 1975.
Жұмаханов Ә. Семьяда балаларды адамгершілікке тәрбиелеудің кейбір мәселелері. -А., 1985.
20.Ильина Т. Педагогика, -М., 1984 жыл.
21.Керімов Л. Праволық тәрбие жүйесі. (11-лекция). -А., 1991.
22.Капралов Р. Класс жетекшісінің жұмысы. -А., 1983.

Пән: Педагогика
Жұмыс түрі:  Материал
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 9 бет
Таңдаулыға:   
Тәрбие принциптерінің ерекшеліктері мен тәрбие гуманизациясы

Тәрбие процесінің принциптері (тәрбие принцип-тері) - бұл тәрбие процесінің
мазмұнына, әдістеріне оны ұйымдастыруға қойылатын негізгі талаптарды
анықтайтын бастау ережелері. Олар тәрбие процесінің өзіндік ерекше-лігін
танытады. Педагогикалық процестің жалпы прин-циптерінен нақты тәрбие
принциптерінің өзгешелігі - тәрбие міндеттерін шешудегі педагогтар ұсынатын
ортақ ережелер екендігінде жатыр. Осы принциптерге қойылатын талаптарды
сипаттайық.
Міндеттілік. Тәрбие принциптері - бұл кеңес, нұсқау емес, олар толық және
міндетті түрде тәжірибеге ұласуды талап етеді. Принциптерді дөрекі түрде
әркез бұзу және ондағы міндеттерді орындамау тәрбиелеу процесінің
пәрменділігін кемітіп қана қоймай, сонымен бірге ол принциптердің негізін,
түп-тамырын ыдыратады. Егер тәрбиеші принцип міндеттерін бұзса, онда ол
тәрбие процесі жетекшілігінен аластатылады. Тіпті, мысалы, егер педагог
гуманистік принциптерді, жеке басты қадірлеу принциптерін қасақана әрі
дөрекі бұзса, онда ол заңды жауапкершілікке тартылуы қажет.
Комплекстілік. Принциптер комплекс, бөлін-беген талаптар түрінде тәрбие
процесінің барлық кезеңдерінде бірігімді қолданылуы тиіс. Принциптер
тармақталмай, фронтальды әрі барлығы бірдей іске асып отырады.
3. Бірмәнділік. Тәрбие принциптері жалпыға бірдей ортақ ережелер ретінде
бірмәнді
болып келеді, олардың арасында біреуін бірінші кезекте орындау керекті
немесе ертеңге қалдыра
салуға болатын сияқты негізгі немесе қосалқы принциптері болмайды. Барлық
принциптерді
теңдей мәнді деп бағалау тәрбиелеу процесінің жемісті болуының кепілі.
Сонымен бірге тәрбие принциптері - дайын нұсқау емес, тіпті олар ұстану
арқылы жоғары нәтижеге автоматты түрде жеткізе салатын әмбебап (универсал)
ережелер де емес. Олар тәрбиеге қажет арнайы білімдерді, тұлға тәжірибесін,
шеберлігін алмастыра алмайды. Тәрбие принциптерінің талаптары баршаға
бірдей болса да, олардың практика жүзінде іске асырылуы тұлғалық шарттарға
байланысты болады.
Тәрбие процесі сүйенетін принциптер белгілі жүйені құрайды. Тәрбие
жүйелерінің түрлері бұрын да, қазір де көптеп саналады. Әлбетте, олардағы
принциптердің сипаты, жекелей міндеттері, тіпті кейбір принциптердің өздері
өзгеріске түседі. Қазіргі тәрбиелеу жүйесі мынадай принциптерді ұстанады:
тәрбиенің қоғамдық бағытта болуы;
тәрбиенің өмірмен, еңбекпен байланысы;
тәрбиеде дұрыстыққа арқа сүйеу;
тәрбие гуманизациясы;
тәрбиеге тұлғалық тұрғыдан қарау;
тәрбиелік ықпалдардың бірлігі.

Тәрбие мемлекеттік, құрылыстың, ондағы өкімет билігі мен мекемелерінің
қуатына арқа сүйеп, сонымен бірге мемлекетте қабылданған және жүргізіліп
жатқан саясат. Ата заң мен заңдар негіздегі азаматтық және әлеуметтік
сапалардың қалыптасуына бағытталады. Бұл принцип педагог іс-әрекетін
мемлекеттік тәрбие стратегиясына сәйкес өскелең ұрпақ тәрбиелеу
міндеттеріне бағындыруды көздейді және тәрбиеші іс-әрекетін қажетті тұлға
типін қалыптастыруға бағдарлайды. Мемлекеттік қызметте жұмыс істегендіктен
тәрбиеші тәрбие саласы бойынша мемлекеттік тапсырысты орындайды. Егер
мемлекеттік және қоғамдық мүдделер бір-біріне сай келіп, азамат-тардың жеке
мүдделерімен келісімді болса, онда жоғары-дағы принцип талаптары, әлбетте,
тәрбие мақсаттары мен міндеттері құрылымына сәйкестеледі. Ал мемлекет,
қоғам және тұлға мақсаттары үйлеспесе, ол принциптің орындалуы қиындайды.
Тәрбиешіде толыққанды тәрбие үшін нақты деректі материалдар жетісе
бермейді. Мектеп
- бұл мемлекеттің, қоғамның және тұлғаның білімділік сұраныстарын
қанағаттандыруға бағытталған әлеуметтік мекеме және қоғамдық-мемлекеттік
жүйе. Мектеп қоғамдық-мемлекеттік мекеме ретінде тек мемлекет демеуімен
ғана өмір сүре алмайды. Ерте ме, кеш пе оған қоғам көмекке келуі қажет.
Қоғамның мектептен, мектептің қоғамнан бөлініп қалуын, қоғамдық өмірдегі
болып жатқан процестерден мектептің ажырауын, кәсіби педагогтардың тар және
біржақты жұмыс істеуін болдырмау шаралары қарастырылуы қажет. Педагогтар
өздерін тәрбие билігінің жалғыз иегері деп ұғынбай, тәрбие істеріндегі
халық өкіліміз деп түсінуі керек.
Қоғамдық бағытты іске асыра отырып, тәрбие-ленушілермен тәжірибелік себеп-
түрткілі өзара әркетке жетудің маңызы зор. Бұл жерде ұрандаған
педагогикадан аулақ болған жөн, өйткені тиімді тәрбие құлық пен қатынас
тәжірибесі негіз болар тәрбие мен тәрбиелену-шілер арасындағы байланыс
орнайтын пайдалы іс-әрекетте іске асады. Дегенмен де, іс-әрекет (еңбектік,
қоғамдық, ойындық, спорттық) тәрбиелік мәнге ие болуы үшін, тәрбиеленуші іс-
әрекетінің қоғамдық құнды мотивтерін қалыптастыру қажет. Осы мотивтер
жоғары парасатты, қоғамдық мәнді болса, онда ұнамды қылықтарға бастау
беретін іс-әрекеттің де тәрбиелік сапасы жоғары болады.
Әлеуметтік сапаларды жасау процесінде мақсат-бағдарлы тілдестік пен
адамгершілік танымы арқылы гуманистік түсінік қалыптастырып, оны саналуан
қоғам-дық пайдалы іс-әрекетті ұйымдастырумен байланыстыру керек. Сөздік
ықпал міндетті түрде пайдалы тәжірибелік істермен бекітілуі қажет, сонымен
бірге ол қарым-қатынастағы және басқа адамдармен бірігіп орындалатын іс-
әрекеттегі дұрыс әлеуметтік тәжірибелер көрсету арқылы тұжырымдалуы керек.
Қоғамдық процестерге әр адам ерте балалық шақтан араласады. Сондықтан
адамзаттық тәрбие де жас кезеңде басталады. Әлеуметтік жауапкершілік сезімі
балада сәл кешірек, яғни мектептің екінші сатысында ояна бастайды.
Әлеуметтік саналарды қалыптастыру кезең-дерінде берілетін білімдердің
оқушылар жасы мен даму деңгейіне сәйкестігіне жете көңіл бөлінуі тиіс.
Балаларға мектептің бірінші сатысында ''өкімет'', ''президент'',
''үкімет'', ''бедел'' т.б. ұғымдарды түсіндіруге нақты мысалдар
пайдаланылса, тәжірибе жүзінде дер кезінде дәйектеліп, бекітілсе, онда олар
бұл ұғымдарды тез меңгереді. Екінші, үшінші сатыдағы мектеп осы секілді
қажетті ұғымдарды бекітіп, дамытады, нанымдарды қалыптастырады,
тәрбиеленушілер әлеуметтік шынайы процестерге қызыға отырып, азаматтық
сапаларын орнықтырады.
Адамның тұлға болып қалыптасуы оның қоғам-дық және еңбектік қатынастарға
жекелей түсуі, әрекетке араласуына тікелей тәуелді. Еңбек адамдағы жағымды
сапаларды дамытады, яғни еңбек қарқынды болған сайын тұлғаның әлеуметтену
және даму деңгейі жоғарылай түседі. Сондықтан тәрбиеленушілерді қоғамдық
өмірге, әртүрлі пайдалы істерге араластырып, оларға деген жағымды қатынасын
қалыптастыру қажет. Еңбекке араласа отырып, адамгершілік құлық тәрбиесін
алған тәрбиеленушілер рухани және дене жағынан қатайып, еңбектің қоғамдық
маңызды мотивтерін ұғынады, өзіндік ар-ұят сапаларын бекітіп, жетілдіреді.
Тәрбие ''Мектеп үшін емес - өмір үшін'' деген ұранмен ежелгі римдік мектеп
өз оқушыларын күтіп алады екен. Сол кездегі ежелгі педагогтардың өздері
өмірден, тәжірибеден ажыраған тәрбиенің ешқандай мәні болмайтынын сезген.
өмір мектебі - ең күшті тәрбие мектебі. Сондық-тан тәрбиенің өмірмен
байланысты болуы принципі көптеген тәрбие жүйелерінің негізгі принципі
болып табылады. Ол тәрбиешілердің мынадай екі бағыттағы белсенді іс-
әрекетін талап етеді: 1) әртүрлі өзгерістері мол қоғамдық және еңбектік
өмірмен тәрбиеленушілерді кең және нақтылай таныстыру; 2) тәрбиеленушілерді
шынайы өмірлік қатынастарға, әртүрлі қоғамдық пайдалы еңбектерге
араластыру.
И. П. Павлов адам ағзасының өмірлік іс-әрекеті қоршаған орта әсерінен, өмір
сүру жағдайына байланысты екендігін атап көрсеткен. Бұл әсерді ол ''өмірлік
тәрбие'' деп атаған. Бұл тәрбиені, яғни ''өмір мектебін'' барлық өскелең
ұрпақ өз басынан өткізеді. Нәтижеде оларда әрекет-қылық тәжірибесі
жинақталады, қоғамдық өмірге кірісуге қажетті дағдылар қалыптасады.
Тәрбиенің өмірмен байланысты болу принципін дұрыс іске асыру педагогтан
төмендегі бірліктерді қамтамасыз етуін талап етеді:
оқушылардың қоғам өмірі мен әрбір адам үшін еңбектің рөлін, азаматтардың
үздіксіз толастаған сұраныстарын қанағаттандыру үшін қоғамның экономикалық
базасы-ның мәнін түсіндіру;
материалды және рухани байлықтар мен құндылықтарды жасайтын еңбек
адамдарына сый-құрмет жасау;
- көп және табысты еңбек ету ептіліктерін дамыту, өзі үшін және қоғам
пайдасына орай жауапкершілік және шығармашылықпен еңбектенуге ниеттендіру;
- қазіргі өндірістің жалпы негіздерін түсіну, политех-никалық
білімдерін кеңейтуге талпыну, еңбекті ғылыми ұйымдастыру негіздерін және
жалпы мәдениетті меңгеруге бағыт беру;
еңбек іс-әрекетінде жеке және қоғамдық нанымдарды үйлестіру мен міндеттерін
және шаруашылық қажетті-лігіне сәйкес мамандық таңдай білуге баулу;
қоғамдық мүлік пен табиғат байлықтарына күтімді қарау, өз еңбегі арқылы
қоғамдық меншікті көбейтуге талпыну ниетін қалыптастыру;
жауапсыздыққа, шаруасыздыққа, еңбек тәртібін бұзу-шылыққа, жайбарақаттыққа,
енжарлық пен іссіздікке, сергелдеңдікке төтеп беріп, қоғамдық меншікті және
табиғат байлығын талан-таражға түсіруге ымырасыз болуға тәрбиелеу.
Еңбекпен, өмірмен байланысқан тәрбие келесі ережелерді ұстану арқылы іске
асады:
Оқушылардың әлеуметтік және еңбектік тәрбиесіндегі абстрактілік пен
догматизмді шегеріп, оларды нақты және ерен іс-әрекетке кірістіру. Сабақта
және сыныптан тыс тәрбие жұмыстарында көзделген талаптарды орындау
принципінің бағдарламасы болуы шарт. Оларды біртіндеп іске асырып бару
қажет.
Тәрбиеші өз әрекеттерін отбасы мүддесімен келістіре отырып, әрбір
тәрбиеленушіге қоғамдық өндіріске негізгі тигізер пайдасы оның оқу еңбегі,
отбасы мен мектептегі көмегі екендігін түсіндіреді. Жасөспірімдердің
өндірістік ұжымға, шаруашылық есептегі бригадаларға бірігіп, демалыс
кездерінде еңбек етулерін қолдап, қуаттау керек.
3. Балалар әдетте іс-әрекет жасауға құлшыныс білдіріп тұрады. Енжарлық,
іссіздік
дегендер бала табиғатына жат нәрселер. Осыны ескермеген тәрбиеші тұлғаның
әлеуметтену процесін бұзып, оның дамуын бәсеңдетеді.
Бұл принципті іске асыру сабақтар мен сынып-тан тыс тәрбие жұмыстарда
жергілікті өлкелік материал-дарды кеңінен пайдалануды талап етеді.
Оқушылар үлкендермен бірдей маңызды өмірлік мәселелерді шешуге қатыса
отырып, өз шешімдеріне жауапкершілікпен қарауға үйренеді, сонымен бірге
оларда азаматтық сапалар шапшаң әрі табысты қалыптаса бастайды.
Елдің әлеуметтік өмірі мен шаруашылығындағы өзгерістерге сәйкес тәрбиенің
өмірмен байланысы прин-ципінің табысты іске асырылуы тәрбие мазмұнын, ұйым-
дастырылуы және әдістемесін үнемі қайта қарап, жаңартып отыру міндетті іс.
Тәрбие процесінде балалар өз еңбегінің қоғамға, адамдарға қажет екендігін
сезініп, одан қанағат ләззатын алуы қажет.

Неге-үлгіге арқа сүйеу принципінің талаптары-ның бәрі қарапайым болып
келеді. Олар мыналар: педагогтар адамдағы жақсы қасиеттерді анықтауға
міндетті, соларға сүйене отырып, әлі толық қалыптаспаған немесе кері
бағыттағы қасиеттерді үнемі дамытып, оларды қажетті деңгей мен жан-жақты
үйлесімге жеткізуі қажет.
Бұл принциптің философиялық негізі - адам табиғатының ''қарама-
қайшылықтығы'' туралы белгілі ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Тәрбие принциптерінің өзара байланыстылығы
Тәрбие принциптері
Тәрбие заңдылықтары туралы тусінік
Тәрбиенің мақсаты, оның әлеуметтік тұрғыдан негізделуі
Тәрбие процесінің принциптері
Жоғары мектепте оқытудың қазіргі кездегі теориялары және концепциялары
Педагогиканың теориялық және әдіснамалық негіздері
Тәрбиенің ғылыми педагогикалық негіздері
Жоғары мектеп педагогикасы және жоғары білімді жетілдіру міндеттері
Тəрбие принциптерi
Пәндер