Трихофития кезіндегі биопрепараттар туралы

1. Сарып ауруы
2. Тарихи деректер
3. Қоздырушысы
4. Патологиялық өзгерістер
5. Балау
6. Емі

Сарып ( Necrobacteriosis, некрбактериоз) – негізінен сирақтың бақайы, кей жағдайда ауыз, желін, жыныс мүшелері, өкпе, бауыр, бұлшық еттер мен басқа да мүшелер мен ағзалардың іріңдеуі және өліеттенуі арқылы ерекшеленетін жұқпалы ауру.
Тарихи деректер. Бұл ауру барлық жерде тараған және жұқпалы екені мәлім болған. 19 ғ. 60-шы жылдары франция мен Италияда қойдың «тұяқ ауруы» ретінде сипатталды. Кейіннен клиникалық белгілері бойынша шірік дифтериялық стоматит деп аталды. Қоздырушысын бірінші рет Р. Кох (1881) бөліп алды да, толық сипаттамасын Леффер (1884) берді. Бірақ, ұзақ уақыт боойы бұл бактерия негізгі қооздырушысы емес қосалқы микроб ретінде қарастырылды. Сондықтан да некробактериоз әр түрлі дене мүшелерінің зақымдануына байланысты бірнеше дербес ауруға бөлініп келді. Тек 1932 жылы А. Г. Ревнивых солтүстік бұғысының «тұяқ ауруын» зерттеу нәтижесінде некроз таяқшасының этиологиялық маңызын түпкілікті дәлелдейді.
Қоздырушысы- Bacterium necrophorum – ауасыбағасыз, қозғалмайтын, спора түзбейтін, қауашақсыз, өте полиморфты микроб. Жағындыда жіп тәрізді, дөңгеленген, ұзын немесе қысқа таяқшалар, сопақша, кок тәріздес әртүрлі пішінде кездеседі. Жіп тәрізділерінің ұзындығы 100 тіпті 300 мкм дейін жетеді, жуандығы 0,75-1 мкм. Микроб тек қана ауасы жок жағдайда ғана Китт- Тороцци ортасында, Мартен сорпасында, бауыр сорпасында, қоймалжың агарда, қанды глюкозалы агарда өседі. Жайлы өсу температурасы 36-36,5 °С, рН 7,4-7,6.