Сыбызғы, қобыз, домбыра атауларының құрылымы мен мән-мағынасы

Қазақ фольклорының үлкен бір саласын музыкалық аспаптар, соларға арналған музыкалық шығармалар құрайды. Оларды бір стадиялық сипатына орай екі салаға жіктейміз:
1. Фольклорлық музыка аспаптары.
2. Халық музыка аспаптары.
Мұның алғашқысына археологиялық қазба жұмыстары, көне дәуірдің түрлі жазба ескерткіштерінде сақталған саз сырнай, қамыс сырнай, мүйіз сырнай, ұран, үскірік, тастауық, най, сырнай, даңғыра, асатаяқ, кепшік, дабыл, қылқобыз, месқобыз, желқобыз, т.б. Осы аталған аспаптардың көпшілігі бүгінгі өмірімізге Б.Сарыбаевтың ыждаһатты еңбегінің арқасында оралды. Себебі арғы жердегі тарихымызда болса да, олардың барлығы бірдей кейінгі халық мәдениетінен орын ала бермеген. Музыкалық аспаптардың фольклор аясында туып, архаикалық сатыда қалған үлгілері де аз емес. Сонымен бірге қазақ халқымен бірге жасасып, оның халық ретінде қалыптасуына игі әсер еткен үлгілері де бар. Олар — сыбызғы, қобыз және домбыра.
Бүгінде әлемдік этнография ғылымында музыкалық аспаптану саласы қалыптасып отыр. Кезінде К. Вертков, Т.С. Вызго, Ф.М. Кароматов, И. Мациевский, Б. Сарыбаев, Б. Ф. Смирнова, З. Славюнас, С. Субаналиев, П.И. Чисталев секілді өзге де ғылымдар түрлі халықтардың аспаптарын терең зерттеді. Сол негізде фольклорлық аспаптардың ерекшіліктері де айқындалғаны бар. Мысалы, И.Мациевский халық аспабының мынадай стадиялық белгілерін
анықтап көрсеткен:
1. Эстетикалық қызмет атқаратын музыкалық аспаптар.
2. Музыкалық шығарма орындауға бейімделген аспаптар.
3. Мұндай мүмкіндіктері жоқ аспаптар
(Народный музыкальный инструмент и методология его исследования / Актуальные проблемы современной фольклористики. Сборник статей и материалов.
Сост. В.Е. Гусев.- Л.,1980, 149- б)
И.Мациевский бір аспаптың әрі халықтық, әрі кәсіби музыка өнеріңде қолданылатынын да жоққа шығармайды.