Тәрбие психологиясы



Тәрбие сөзі «тәрбиә» араб-парсы тілдерінен енген, қазақ тіліне аударғанда «негіз» деген мағынаны білдіреді. Тәрбие деп үлкендердің кішілерге азаматтық қасиетін қалыптастыруға тигізетін әсерін айтады.Тәрбиенің өзі неше түрлі саладан, моральдық, интеллектуалдық, эстетикалық және еңбекке үйретуден, дене шынықтырудан құрастырылады. Тәрбиенің осы түрлері ерте дәуірден басталып келеді. Аталған салалардың жас өспірімдердің есеюіне тигізетін әсері күшті болғанымен, «тәрбие» деген терминді түсінуде ғалымдар арасында түрлі пікірлер кездеседі : бірінші пікір бойынша, баланың басы «таза тақта» (tabula raba).
Сондықтан оның көкейіне не жазам десең, соны жазуға болады.Баланың келешекте кім болатынын түгелдей тәрбиеші шешеді. Тәрбиеші баладан келешекте қандай адам жасап шығарғысы келсе, бәрі қолынан келеді.
Екінші пікір бойынша, баланың көкейіне не болса, соның бәрін жазуға болмайды. Біреуді біреу тәрбиелей алмайды, әркім өзін-өзі тәрбиелеп, азамат қатарына жете алады. Соңғы пікір мына сияқты дәлелге сүйеді : ешкім баланың басына өсиеттерді енгізіп, оның рұқсатынсыз ісін, қылығын сол өсиеттерге бағындыра алмайды. Бала үлкендерді тыңдағысы келсе, тыңдайды, тыңдағысы келмесе, тыңдамайды, - өз еркі. Дәлелдің бұл түрі орынды сияқты. Бірақ бірінші пікірді жоққа шығаруға болмайды. Себебі тәрбиеші баламен тіл тауып, жақын қатынаста бола алса, онда баланы өзінің сөзіне көндіріп, біразға дейін жетелеп, оны тәрбиелеуде едәуір дәрежеге жете алады. Біз осы екі пікірдің әрқайсысына тән қолайлы жағын алып, тәрбиеге ұмтылатын баланың өзі,
оның келісімінсіз бұл салада нәтижеге жетуге болмайтынын мойындай отырып, егер тәрбиеші баланың «кілтін» таба алса, онда тәрбие саласында үлкен нәтижеге жете алады дейміз. Осыған қарағанда тәрбиенің ең негізгі мәселесі баламен әңгімені қандай тақырыпта жүргізуде емес, онымен байланысудың «кілтін» тауып, тіл алдыра білуде. Тәрбие кез-келген қоғамының маңызды функциясын құрайды. Тәрбие деп үлкендердің кішілерге азаматтық қасиетін қалыптастыруға тигізетін әсерін айтады. Тәрбие бірнеше сатыдан тұрады. Оның негізгілері: моралдық, интеллектуалдық, эстетикалық, үйрету және дене шынықтыру. Тәрбиенің осы салалары ерте дәуірден қалыптасып келеді. Аталған салалардың баланың қалыптасуына ықпалы күшті болғанымен тәрбие терминін түсінуде ғалымдар арасында түрлі пікірталас кездеседі: бірінші пікір бойынша, баланың басы “таза тақта” сондықтан оны санасына не жазам десең соны жазуға болады. Баланың болашақта кім болатынын міндетті түрде тәрбиеші немесе ұстаз шешеді. ‡йткені олар баладан болашақта қандай адам жасап шығарғысы келсе бәрі де үз қолында. Екінші пікір бойынша, баланың санасында не болса соның бәрін жазуға болмайды.

Пән: Психология
Жұмыс түрі:  Материал
Тегін:  Антиплагиат
Көлемі: 5 бет
Таңдаулыға:   
Қазақстан Республикасының Білім және Ғылым Министірлігі
Семей қаласының Шәкәрім атындағы Мемлекеттік университеті

СӨЖ
Тақырыбы: Тәрбие психологиясы

Тексерген: Адильжанова К.С
Орындаған: Ауесханова Н

Семей, 2015 жыл

Тәрбие сөзі тәрбиә араб-парсы тілдерінен енген, қазақ тіліне аударғанда негіз деген мағынаны білдіреді. Тәрбие деп үлкендердің кішілерге азаматтық қасиетін қалыптастыруға тигізетін әсерін айтады.Тәрбиенің өзі неше түрлі саладан, моральдық, интеллектуалдық, эстетикалық және еңбекке үйретуден, дене шынықтырудан құрастырылады. Тәрбиенің осы түрлері ерте дәуірден басталып келеді. Аталған салалардың жас өспірімдердің есеюіне тигізетін әсері күшті болғанымен, тәрбие деген терминді түсінуде ғалымдар арасында түрлі пікірлер кездеседі : бірінші пікір бойынша, баланың басы таза тақта (tabula raba).
Сондықтан оның көкейіне не жазам десең, соны жазуға болады.Баланың келешекте кім болатынын түгелдей тәрбиеші шешеді. Тәрбиеші баладан келешекте қандай адам жасап шығарғысы келсе, бәрі қолынан келеді.
Екінші пікір бойынша, баланың көкейіне не болса, соның бәрін жазуға болмайды. Біреуді біреу тәрбиелей алмайды, әркім өзін-өзі тәрбиелеп, азамат қатарына жете алады. Соңғы пікір мына сияқты дәлелге сүйеді : ешкім баланың басына өсиеттерді енгізіп, оның рұқсатынсыз ісін, қылығын сол өсиеттерге бағындыра алмайды. Бала үлкендерді тыңдағысы келсе, тыңдайды, тыңдағысы келмесе, тыңдамайды, - өз еркі. Дәлелдің бұл түрі орынды сияқты. Бірақ бірінші пікірді жоққа шығаруға болмайды. Себебі тәрбиеші баламен тіл тауып, жақын қатынаста бола алса, онда баланы өзінің сөзіне көндіріп, біразға дейін жетелеп, оны тәрбиелеуде едәуір дәрежеге жете алады. Біз осы екі пікірдің әрқайсысына тән қолайлы жағын алып, тәрбиеге ұмтылатын баланың өзі,
оның келісімінсіз бұл салада нәтижеге жетуге болмайтынын мойындай отырып, егер тәрбиеші баланың кілтін таба алса, онда тәрбие саласында үлкен нәтижеге жете алады дейміз. Осыған қарағанда тәрбиенің ең негізгі мәселесі баламен әңгімені қандай тақырыпта жүргізуде емес, онымен байланысудың кілтін тауып, тіл алдыра білуде. Тәрбие кез-келген қоғамының маңызды функциясын құрайды. Тәрбие деп үлкендердің кішілерге азаматтық қасиетін қалыптастыруға тигізетін әсерін айтады. Тәрбие бірнеше сатыдан тұрады. Оның негізгілері: моралдық, интеллектуалдық, эстетикалық, үйрету және дене шынықтыру. Тәрбиенің осы салалары ерте дәуірден қалыптасып келеді. Аталған салалардың баланың қалыптасуына ықпалы күшті болғанымен тәрбие терминін түсінуде ғалымдар арасында түрлі пікірталас кездеседі: бірінші пікір бойынша, баланың басы "таза тақта" сондықтан оны санасына не жазам десең соны жазуға болады. Баланың болашақта кім болатынын міндетті түрде тәрбиеші немесе ұстаз шешеді. ‡йткені олар баладан болашақта қандай адам жасап шығарғысы келсе бәрі де үз қолында. Екінші пікір бойынша, баланың санасында не болса соның бәрін жазуға болмайды. Біреуді біреу тәрбиелей алмайды әркім үзін-үзі тәрбиелеп адамзат қатарына жете алады. Соңғы пікір мынандай теорияларға сүйенеді: ешкім баланың санасына үсиеттерді енгізіп, оның келісімінсіз мінмез-құлқын, әрекеттерін сол үсиет бойынша орната алады. Тәрбие психологиясын зерттеудегі маңызды мәселелердің ішінде жеке адамды онтогенезде қалыптастырудың негізгі заңдылықтарын кезеңдерді, шарттарды, механизмдерді және ерекшеліктерді ашу басты орында тұр бұл мәселелер даму үстіндегі адам іс-әрекетінің түбегейлі проблемаларын оның санасы мен жеке іс-қимылын жетілдіру тұрғысынан зерттейді. Тәрбие психологиясы педагогикалық процесті мақсатты түрде ұйымдастыру тұрғысында қалыптастырудағы заңдылықтарды зерттейді. Тәрбие психологиясы тәрбиені тәрбиешілер мен тәрбиеленушілердің тек қана тәрбие объектісі ғана емес сонымен субъектісі болып табылатын тәрбиеленушілердің үздерінің үзара әрекеттерінде іске асатын процесс ретінде қарастырылады. Жеке адамның моралдық еріктік үрісін адамгершілік санасын адамгершілік түсініктерін ұғымын приинциптерін, сенімділіктерінің, қылығын, адамгершілік негіздерін, адамгершілік сезімдеріне басқа адамдарға, қоғамға деген қарым-қатынасын біллдіртетін мінез-құлық тәсілдері мен әдеттерін қалыптастырудағы психологиялық механизмдерді аша отырып тәрбие психологиясы даму үстіндегі жеке адамды белсенді жобалауды қазіргі балалық шақтың түрлі кезеңдеріндегі тәрбиелеу процесін ұйымдастырудың принциптері, шарттары мен ерекшеліктерінің жалпы заңдылықтарын табады. Тәрбие психологиясы оқушылардың тәрбие ықпалы жағдайындағы психикалық іс-әрекекттер заңдылықтарын шәкрттердің үзін-үзі тәрбиелеуіне психологиялық негізін аша отырып, осы механизмдердің жеке адам қасиетін қалыптастырудағы ықпалын зерттейді. Психологиялық білімнің негізгі саласы ретінде тәрбие психологиясының басты ұйымдастыру кезеңі жеке адамды онтогенезде мақсатты түрде қалыптастыру мүмкіндіктері туралы қағида. Соңғы пікір мынандай теорияға сүйенеді:ешкім баланың санасына үсиеттерді енгізіп,оның келісімінсіз, ісін,мінез-құлқын,әрекеттерін сол үсиет бойынша орындата алмайды. Бала улкендерді тыңдайма әлде жоқпа ол үз еркі. Бұл жерде бірінші пікірді де мүлде қате деуге болмайды,себебі,тәрбиеші баламен тіл табысып,баланы үзінің айтқандарына күндіріп,жетелеп,оны тәрбиеге күндіруге мүмкіндік алады.Осы екі пікірдің пайдалы және қолайлы жағын алып,тәрбиеге ұмтылатын баланың үзі,оның келісімінсіз бұл салада нәтижеге жетуге болмайтынын мойындай отырып, егер тәрбиеші баланың тілін тапса,ондка тәрбие саласында толық нәтижеге жетуге болады.Яғни тәрбиенің негізгі мәселесі-баламен әңгімені қандай тақырыпта жүргізуде емес,онымен қалай тіл табысудың жолдарын білу. Баланың тіл алуы екі себепке тәуелді:1. Балаға айтылған кеңестің мазмұны. 2. Сол кеңеске қаншалықты құлақ асатыны. Бұл жағдайды С.Л.Рубинштейн детерминизм (латын сүзі - белгілеу)деп атаған болатын. Осы принцип бойынша баланың тәрбиеге күніп, тіл алуы тек үлкендердің үсиетіне ғана байланысты емес,сол кездегі оның күңіл-күйіне де тәуелді. Егер тәрбиеші балаға ұсыныс жасап, тапсырманы орындауын талап еткенімен, оның күңілі болмаса немесе тәрбиеші күштеп орындатса ол сүздерден нәтиже шықпайды. Сонымен балаға тіл алдыру-қиын мәселенің бірі.Бала қайткенде тіл алатынын зерттеп, ол жүнінде тәсіл ойлап шығаратын- тәрбие педагогикасы. Яғни, тіл алудың немесе тіл алмаудың себптерін психологиялық тұрғыдан зерттеп, осы жүніңде ұсыныстар еңгізіп отыратын тәрбие психологиясы туралы ілім. ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
ПСИХОЛОГИЯ ҒЫЛЫМЫНЫҢ САЛАЛАРЫ МЕН ТАРМАҚТАРЫ
Ұлы адамдардың тәрбие жайлы жазғандары
Даму психологиясының пәні, міндеттері және әдістері
Басқа ғылымдармен психологиямен бірігу мәселелері
Педагогика психология ғылым ретінде
СОВЕТТІК ЖАС ЕРЕКШЕЛІГІ ПСИХОЛОГИЯСЫ
ПЕДАГОГИКАЛЫҚ ПСИХОЛОГИЯ кітабі
Психологияның жас ерекшелігі
Психология салалары және басқа ғылымдармен байланысы
Арнайы психология туралы
Пәндер