Жалғыздығың ас ішкенде білінер,
Жарлылығың ел көшкенде білінер.

Бұл қазақ мақал-мәтелі адамның жалғыздық пен жарлылық жағдайларында шынайы болмысын көрсетеді. "Жалғыздығың ас ішкенде білінер" дегені - адамның жалғыздығы қамқорлық пен серіктестік қажет ететін сәттерде айқындалады. Ал "Жарлылығың ел көшкенде білінер" - материалдық қиындықтар әсіресе көш-қон кезінде көрінеді, себебі бұл кезде адамдардың бірлігі мен көмегі маңызды. Бұл мақал адамның қиын кезеңдерде өзін-өзі қалай ұстайтынын және қоғам мен қолдау тобының маңыздылығын түсіндіреді.