Сөйлеу туралы жалпы ұғым

Презентация қосу

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫ БІЛІМ ЖӘНЕ ҒЫЛЫМ МИНИСТРЛІГІ
СЕМЕЙ ҚАЛАСЫНЫҢ ШӘКӘРІМ АТЫНДАҒЫ МЕМЕЛЕКЕТТІК
УНИВЕРСИТЕТІ

СӨЖ
Тақырыбы: Сөйлеу туралы жалпы ұғым

Орындаған : Фазымова А.Ж.
Топ: П-407
Пән: Практикум
Жоспар:

1) Сөйлеу туралы жалпы ұғым
2) Сөз мәнерлілігі
3) Сөйлеудің түрлері
Адам өзінің өмір қажетін өтеуге байланысты
басқа біреулермен пікірлеседі, ой алмасады. Бұл
үшін сол ұлттың, тілдің грамматикалық
ережелеріне сәйкес сөз тіркестерін пайдаланады.
Адам баласының сана-ссзімінің дамуында дыбысты тілді ң
пайда болуының маңызы зор болды. Сөйлеудің пайда
болуы нәтижесінде адам организмі анатомиялык
өзгерістерге түсіп, дыбыс артикуляциясына қабілеті бар
сөйлеу аппараты жасалды. Осының арқасында адам жеке
дыбыстарды ғана емес, түрлі дыбыс тіркестерін, тиісті
мән-мағынасы бар сөздерді айта алатьн қабілетке ие
болды. Сөйлеу адам санасының басты белгісі. Ол бізді
жануарлар дүниесінен ерекшелендіріп тұратын негізгі жан
куаты. Сөйлеу мен сананың пайда болып, біртіндеп
қалыптасуын тек биологиялық жағдайлардан емес, ең
бастысы қоғамдық-әлеуметтік, тарихи факторлардан
іздестіруіміз қажет. Сана мен тіл адамзат қо ғамыны ң
тарихи дамуының, олардың іс-әрекетпен айналысуыны ң,
еңбек құралдарын жасап, пайдалана білудің нәтижесі.
Тіл, сойлеу ежелден бері жеке адамның да, қоғамды қ ой-санасын
дамытып жетілдіруде аса маңызды рөл аткарады. Сөз ойлы да,
мәнерлі де болуы тиіс. Әйтпесе, ол көздеген ма қсатына жете
алмайды. Халқымыз мәнді сөйлейтіндерді «сөзі мірдің оғын-дай
екен» дейді. Ескі қазақ жүртының ғүлама ғалымы Жүсіп
Баласағұн «Ақылдың көркі тіл, тілдің көркі сөз» деп тауып
айтқан. Тіл арқылы жеке адамның тәжірибесі, санасы ұжымны ң
басқа мүшелерінің игілігіне айналады. Ал жеке адамны ң жеке
санасы да сыртқы ортаның ыкналымеп, оқу-тәрбие процесіні ң
әсерінің нәтижесінде үздіксіз дамып отырады. Бүл екеуіні ң
дамуы бір-бірімен шарттас. Адамдардың арасында қатынас
құралы ретінде тілдің қызмет атқаруы, оның негізгі қызметі. Тіл
сондай-ақ, адам сана-сезімінің, психологиясыны ң к өрсеткіші де.
Тіл адамды қимыл-әрекетке де итермелейді. Бұл оны ң ат қаратын
екінші қызметі.
Әрбір адам кішкентай кезінен бастап айналасындағы
адамдармен пікірлеседі, өзінің күнбе-күнгі сөйлеу
тәжірибесінде тілдің мағыналық жағын меңгереді,
біртіндеп сөздік қоры молайып отырады. Алгашқы
кезде бала көптеген дыбыстарды, жеке сөздерді
үлкендерге еліктеу арқылы үйретеді. Осы кездегі
сөздері көбінесе жеке, нақтылы болып келеді. Өсе
келе өз ана тілінің негізгі сөздік қорын, сол тілдің
ішкі зандылықтарын үйренеді, кейін есейе келе
тілдің дамуы қогам дамуының көп ғасырлық тарихи
кезеңдерінде қалыптасып отыратын құбылыс екенін
аңғарады.
Тіл арқылы ойымызды басқа біреуге жеткізуді сөйлеу
деп атайды. Сөйлеу — пікір алысу процесінде жеке
адамның белгілі тілді пайдалануы. Бір тілдің озінде
сойлеудің сан алуан формалары болуы мүмкін.
Сөйлеу жеке адамдардың арасындағы өзара түсінуді
реттестіру үшін, пікір алысу үшін қызмет етеді.
Сөйлеу процесі аркылы адам өзінің білімін,
практикалық тәжірибесін байытын кана қоймай,
сонымен қатар ғасырлар бойы жинақ-талган
қоғамдық тәжіриие меңгеруге де мүмкіндік алады.
Ойдың тілі сөз. Біз сөз арқылы ғана неше түрлі
ойымызды сыртқа білдіре аламыз (М.Жұмабаев).
Сөзді қабылдау және оны үғыну бір-бірімен тығыз
байланысты. Сөзді дұрыс қабылдамай тұрып, оны ұғынуға
болмайды. Жеке сөздерді қабылдаудың өзі оны ұғынуды
қажет етеді. Қабылдау мен ұғыну бір мезгілде жүріп
отырады, бірінсіз-бірі іске аспайды. Интонаңияны қабылдау
сөйлеу аппаратында, адамның мәнерлі қозғалыстарында
түрліше реакция тудырады. Мәселен, бұйрық интонаңиясы
бойынша іс орындалса, тілек интонациясына келісу немесе
келісушілік білдіреді. Адамға тон сейлеу орекетінде екі
сипат болуы шарт. Бұларсыз сейлеу өзінің қызметін
дұрыстап атқара алмайды. Мұның біріншісі — сейлеудің
мазмұндылығы, екіншісі — оның мәнерлілігі делінеді.
Сөйлейтін сөзде мазмүн болмаса, ол өзіндік сөздік мәнін
жояды. Сөздің мазмұндылыгы дегеніміз екінші біреуге
жеткізілетін ойдың айқындығы. Ойы таяз кісі бос сеөді
болады, оның сөзі де айқын, таза болмайды.
Сөздің мәнерлігі дегеніміз — адамның
сейлеу кезіндегі эмоциялық қалпын білдіре
алуы, яғни әрбір сөйлемді өзінің сазымен
айта алуы. Халық жақсы сөйлейтін
адамдарды «сөзі мірдің оғындай екен»
дейді. Мәнерлі сөйлей білудің мұғалімдік
мамандык үшін маңызы зор. А.С.Макаренко
бұл жөнінде:
«Балалар сіздің сөзіңізден өзіңіздің
еркіңізді, сіздің мәдениетіңізді, сіздің жеке
ерекшслігіңізді сезіне алатындай болуы
керек»,— дейді.
Сөйлеу әрекеті тиісті анатомиялық аішараттардың (тіл, срін, та ңдай,
ауыз қуысының бұлшық еітері т. б.) дүрыс қызмет істеуін қажет
етеді.
Сөйлеу әрекеті үлкен ми сыңарларының анализдік, синтсз-дік
қызметінің нәтижесі. Бүл, біріншіден, сөйлеу органдарындап.і
қозғалыстарды, жазылған әріптердің түрлерін, тілдегі дыбыс-тарды
нозік галдаудан; екіншіден, сөздік сигнаддардың болшскіаі-гш
элемеиттерін байланыстырудан керінеді. Физиологнялық тұр ғыдан
создің мәнін И.П.Павлов былай түсіндіреді: «Егер айналадағы
дүниеден алынатын біздің түйсіктеріміз бен елестеріміз шындықтын
бірінші сигналдары болып табылатын болса, онда тіл е ң әуелі сойлеу
оргаңдарынан ми қабығына баратын кинестезиялық тітіркенулер,
екінші сигналдар — сигналдардың сигналы болып табылады. Олар
шындықтан дерексіздену болып табыладі да, жалпылауға
мүмкіншілік береді, ал бұл соңғы бізге ғана тән ең жоғары ойлауды
құрайды».
Француз ғалымы Брока «адамдардың ми
сыңарларының сол жақ бөлігінде (маңдай
қыртысының төменгі жағында) адамның
дыбыстап сөйлей алуын басқарып түратын
жүйке орталығы бар, ал сөзді қабылдау
көптеген анализаторлардың (көру, есту,
қозғалыс т. б.) бірлескен қызметін қажет етеді»
дейді. Неміс ғалымы Верникс басқа біреудің
сөзін есіту мидың сол жақ сыңарындагы самай
бөлігінің арт жағында орналасқан жүйке
орталығының қызметіне байланыстылығын
айтады.
Сөзді қабылдау, оның мәнісін тусінуде мидың есту, көру, сипау, сипай-
сезу, қозғалыс зоналарның бірлескен қызметін реттестіріп отыратын
сол жақ ми сыңарының төбе, самай, желке беліктерінің қызметі де
ерекше. Сөйлеу қабілеті мидың анатомиялык функциясына
байланысты болып келетіндігін мына мысалдан жақсы к өруге болады.
Егер оның сол жақ бөлегі зақымданса, адам сөйлей алмайтын
жағдайға душар болады. Мұндай құбылысты ғылымда афазия деп
атайды. Мұның бірнеше түрі бар. Мәселен, бірінде сөйлеу органдары
толық сақталғанмен, қиналып сөйлейді, тілі күрмеледі, дыбыс, үн
шығару қиынға соғады. Екінші бір түрінде адам өзі сөйлей алғанмен,
басқа біреудің айтқанына түсінбейді. Мидың бір жеріне қан к ұйылу,
оның тамырларының тығындалуы, жарақаттанып қабынуы, ісу т.б.
афазияның пайда болуына себеп болатын факторлар. Мұның емін
логопед-дәрігерлер жасап отырады.
Сөздік сигналдарды дұрыс анализдей алу адам
психикасы дамуының түрлі кезеңдерінде түрліше
көрінеді. Мәселен, жас баланың алғашқы кезде
дыбыстарға қайтаратын жауап реакциясы жалпылама
түрде, яғни генерализация сипатында болады.
Балаға «сағат» деген сөзді айтқанда немесе сағатқа
қарап сөйлегенде, сол сағатқа ұқсас дыбыстардың
жиынтығына назар аударады да, дыбыстың қалай
шығып жатқанын дұрыс айыра алмайды. Бұл жағдай
баланың ми қабығының анализдік, синтездік
жүмысы әлі жөнді жетілмегендігін, яғни онда сөзді
дұрыс қабылдау, түсіну әлі мардымсыз екендігін
көрсетеді. Сөзді жалпылай алу — адам ойлауы мен
сөйлеуінің ең басты ерекшелігі. Бала мұндай
қабілетке тілі шығып, жүре бастағаннан кейін
біртіндсп ие болып отырады.
Сөйлеу», «тіл», «қарым-қатынас» ұғымдарының мән-
мағынасы жақын болғанмен, ғылыми тұрғыдан бұлар бір-
бірінен ажыратылады. Қарым-қатынас адам іс-әрекетінің
ауқымды саласы, ол өмір сүрудің, тыныс-тіршіліктің
негізгі арқауы. Сөз бен сөйлеуге қарағанда оның аясы кең,
ауқымды. Адам тек сейлесу арқылы ғана қарым-қатынас
жасамайды. Ол айналасындағылар-мен түрлі ым-ишара
(жест), белгі, таңба (Морзе әліппесі, стено-графиялық жазу,
эсперанто т. б.) арқылы да бір-біріне ақпарат (ма ғлұмат)
бере алады. Тіпті, қас қағу, иық пен иекті қозғалту, басты
шайқау тағы басқа осы секілді толып жатқан атрибуттар да
қарым-қатынастық қызмет атқарады.
Халқымыз «ымға түсінбеген дымға түсінбейді» деп
өте тауып айтқан. Тіпті күлу мен күлімсіреудің де,
жылау мен жыламсыраудың да қарым-катынастық
қызмет атқаратыпы белгілі. Сөйлесу қарым-
қатынастың негізгі түрі. Мұның неше түрлі
нұсқалары болады. Мәселен, қызмет бабы жоғары
адаммен сөйлесу рәсімі бір түрлі болса, отбасында,
күрбы-құрдастарымен пікірлсскенде кісі басқа
формада сойлейтін болады. Осы айтылғанға орай сөз
арқылы пікірлесу тікелей, жанама, әзіл-қалжың,
эмоциялы, иителлект (ақыл —- парасат) түрінде
көрініп отырады. «Қарым-қатынас», «сөйлеу»
ұғымдарының мән-мәнісін негізінен психология
ғылымы карастырады.
\
Пікірлесудің қандай түрлері болса да,
сөйлеу формалары арқылы жүзеге асып
отырады. Пікір алысудың нактылы мақсаты
мен жеке жағдайларына қарай сөйлеу түрлі
ерекшеліктермен көрінеді. Осы айтылғандар
тұрғысынан сөйлеу бірнеше түрлерге
белінеді. Алдымен сыртқы және ішкі
сөйлеу болып үлкен екі топка жіктеледі.
Сыртқы сөйлеу ауызша (бүл тілдің ең көп
және кең тараған түрі) және жазбаша
сөйлеу болып, ал ауызша сөйлеудің өзі
диалог және монолог.
Ауызиш сойлеу — сойлеудің негізгі түрі
болғандықтан оның қалған түрлері де
соның төңірегіне құрылады. Мәселен, жазу
сөзіндегі әріптер ауызша создің түрлі
дыбыстарын белгілейді. Былайша айтқанда,
жазу сөзі ауызекі сөздің қағаздағы таңбасы,
оның ерекше бір варианты. Ауызша
сөйлеудің негізгі бір түрі — диалогтық
сөййлеу. Диоогтық, сойлеу дегеніміз екі
немесе бірнеше адамның тілдееуі.
Диалог сөздің кейбір психологиялық ерекшсліктері
төмендегідей:
1.Диалог сөз бөгелмей еркін айтылады, ол ойды кең
жайын жатуды тілейді;
2.Үнемі кезектесіп айтылатындыктан ықшам келеді,
тек әңгімелесуші адамдардың өздеріне ғана түсінікті
болады. Мәселен, «келе жатқан тогызыншы» деген
сөйлемді осындай номірлі авгобусты кутіп тұрған
адамдар ғана түсіне алады;
3.Диалогтық логикалық жағы (жоспарлылығы,
дәлелділігі т. б.) кемдеу болады;
4.Диалог сөз ым-ишаралармеи, бет пен көздегі
мәнерлі қозғалыстармен (қолдың, ауыздың, көздің,
қабақтың қозғалысы т. б.) толықтырылады.
Монологтық сойлеу дегеніміз бір адамның сөзі,
яғни баяндамашының, лектордың сөздері. Монолог
сөзге тән кейбір психологиялық ерекшеліктері
төмендегідей:
1. Монолог сөз үнемі белгілі жоспарға сәйкес
ққрылады, бұл алдын-ала даярлықты тілейді;
2. Монолог сөздерге логикалық жағынан қатаң
талаптар қойылады (мәселен, баяндамашы
мен лектор сөзінің мағыналылығы мен
түсініктілігіне ерекше көңіл бөледі);
3. Монолог сөз мәнерлі, адамга әсер ететін
моменттерді (сөзді сазына келтіріп айту)
көбірек қажет етеді.
Ауызша сөйлеуде (оның диалог және монолог
түрлерінде де) актив және пассив сөздер болады.
Актив сөздер күнбе-күнгі жиі қолданылатын сөздер.
Пассив сөздер тілімізде сирек пайдаланағын,
мағынасына түсінгеімен күн сайын ашылмайтын
сөздер. Мұндай сөздерге көбінесе ғылыми-
техникалық атаулар және ескірген сөздер жатады.
Актив сөздің мол болуы адамның сөйлеу рекетіне,
айналысқан кәсібіне байланысты. Егер ересек
адамдардың актив сөздері орта есеппсн 6000-7000
болып келсе, жазушылар мен ақындардың,
ғалымдардың актив сөздері 10000-13000 сөзге жетін
отырады. Мәселен, Шекспирдің сөздік қоры 12000-
дай болған.
Сойлеудің ерекше бір түрі —
жазбаша сөйлеу. Жазбаша сөйлеу
арнаулы әдістер арқылы
меңгерілетін сөйлеудің түрі. Мұны
игеру адамға оңайлықпен
түспейді. Жазбаша сөйлеу адам
баласы хат танырлықтай дәрежеге
жеткенде, ауызша сөйлеудің
біршама дамыған кезінде ғана
пайда бола бастайды.
Жазбаша сөйлсудің кейбір ерекшеліктері:
1. Жазатын адамның қасында сөйлесетін адам
болмағандықтан, мұнда ешбір ым-ишара қолданылмайды.
2. Жазбаша сөйлсудің логикалық жағына аса қатаң талап
қойылады. Мәселен, белгілі тақырыпқа шығарма жазған
кезде адам осындай талаптарды орындауга тырысады, кеп
ойланып, толғанады. Өйтпейінше бұдан нәтиже шығару
қиын.
3.Жазуда грамматиканың ережелері де қатты ескеріледі.
4. Жазу кезінде адам қатты зейін қойып, әр сөзін ойлап
құрастырады, мағыналы сөз іздейді. Бұл үлкен ой
жұмысын қажет етеді. Мәселен, адам озінің
туысқандарына, таныстарына хаг арқылы ойын
білдіргенде осы жағдай байқалады. Жазбаша сөйлеудің
түрлері мен стильдері әр алуан. Олардың бастылары
ғылыми, публицистика, көркем әдебиет, іс-кағаздық т.б.
создер.
Сөйлеудің жеке бір түрі — ішкі сөйлеу. Ішкі сөйлеу
деп тілдік материалдар негізінде дауыстамай-ақ
сөйлей алушылықты айтады. Әр ұлттың өкілі
қандай бір нәрсе туралы ойласа да, алдымен өз
тілінде ойлайды. Осындай кезде адам ішкі сөйлеуді
пайдаланады. Ішкі сөйлеу адамдармен тікелей
қарым-қатынас жасауға арналмаған. Оны адам
өзінің ойлау әрекетінің ішкі мақсаты үшін
пайдаланады. Ішкі сөйлеуді сөйлеу аппаратының
жасырын жұмысы деуге болады. Өйткені мұнда
оның жұмысы жөнді еленбейді. Тек тиісті
аспаптармен зерттегенде ғана сөйлеудің осы түрінің
де және стезиялық тітіркендіргіштерге орай туьш
отыратындығы анықталған.
Ішкі сөйлеумен жөнінде И. М. Сеченов былай дейді:
«Бес жастағы баланың ойы сөзбен немесе сыбырлап
сөйлеумен немесе тіпті тілдің қозғалуы, еріннің
жыбырлауымен айтылады. Мұның өзі ересек
адамдарда да (тек түрлі дәрежеде болуы мүмкін) жиі
кездеседі. Мен тіпті озімді де білемін: ойымның
ауыздың жабық, қозгалмайтын күйінде тілсіз
сөйлеумен, яғни ауыз қуысында тілдің бұлшық
еттерінің қозғалуымен, қоса қабаттасуы өте жиі
болады. Барлық жағдайда да басқалардын алдымда
бір ойға баса назар аударғым келсе, оны алдымен
дереу сыбырлап айтып аламын». Ішкі сойлеу өте
кысқа, икемді болып келеді. Өйткені адам әркез өз
ойлауының мазмұнын жақсы біліп отырады,
сондықтан ішкі сойлеуге ұзақ тұжырым жасап
жатудың кажеті де болмайды.
Пайдаланған әдебиеттер тізімі:
1)Жарықбаев Қ. Психология (оқулық). Алматы, «Білім»,
1993 160-176 бб.
2)Намазбаева Ж. И. Психология. Алматы, 2005.

Ұқсас жұмыстар

Зейін қою

Сөйлеу әрекетін үйретуді жазба сөзден бастаған дұрыс

Тіл білімі және оның объектісі

Функционалды прагматика Жасырын прагматика

ӘДІСТЕМЕЛІК ТӘСІЛДЕРІ

Түйсік негізгі заңдылықтары

Орта ғасыр тіл білімі

Грамматикалық мағына

Орта ғасыр лингвистикасы

Фразеологизмдердің сөз таптарына қатысы

Пәндер