Девиантты мінез-құлықты балалармен педагогикалық жұмыс

Орындаған: Оспанова. А

П-225топ

Жоспар:

1. Девиантты мінез-құлықты балалармен жүргізілетін әлеуметтік-педагогикалық қызметтің негізгі бағыттары

2. Девиантты мінез-құлықты балалармен жұмыс жүргізудің концептуалдық келістері

3. Девиантты мінез-құлықты балалармен жұмыс жүргізудегі профилактикалық жұмыстар

4. Девиантты мінез-құлықты балалармен жұмыс жүргізудегі әлеуметтік-педагогикалық реабилитациялау

Девиантты мінез-құлықты балалар санының артуы қоғам алдына әлеуметтік педагогтар даярлау мен әлеуметтік қызмет сапасын арттыру мәселелерін қойды. Сондықтан бүгінгі қоғамда девиантты мінез-құлықты жеткіншектермен жұмыс істеудің профилактикалық (алдын алу) және реабилитациялық технологияларын кеңінен насихаттау және жетілдіру - басты міндет.

Әлеуметтік педагогикадағы девиантты мінез-құлықтың алдын алу жұмыстарында ең алдымен дер кезінде ұйымдастырылған шаралар мынадай бағытты ұстануы тиіс:

әлеуметтік қауіпті топта деп табылған кәмелет жасына толмаған баланың дене, психологиялық және әлеуметтік-мәдени жағдайының алдын алу;

баланың денсаулығы мен қалыпты өмір сүру деңгейін қолдау, қорғау және сақтау;

баланың әлеуметтік маңызды құндылықтарына қол жеткізуіне және ішкі потенциалын ашуға көмектесу.

Профилактика - жеткіншектердің мінез-құлқында әртүрлі әлеуметтік ауытқулардың сипаттарын қалыптастыратын себептер мен жағдайлардың алдын алуға бағытталған мемлекеттік, қоғамдық, әлеуметтік-

медициналық және тәрбиелік-ұйымдастырушылық шаралардың жиынтығы.

Әлеуметтік ауытқу әртүрлі себептер мен жағдайларға байланысты болғандықтан, профилактикалық шараларды бірнеше топқа бөлуге болады:

бейтараптандырушылық;

теңестірушілік;

әлеуметтік ауытқушылыққа алып келетін жағдайлардың туындауын ескертушілік;

келеңсіз жағдайларды жоюшылық;

профилактикалық жұмыстар мен оның нәтижелерін бақылаушылық.

Реабилитация дегеніміз - баланы қоғамдағы белсенді өмірге және қоғамдық пайдалы еңбекке қайтаруды мақсат еткен шаралардың жүйесі деуге болады. Реабилитацияның бірнеше түрлері анықталған. Олар: медициналық, психологиялық, педагогикалық, әлеуметтік-экономикалық, кәсіби және тұрмыстық.

Тұжырым:

девиантты мінез-құлықты балалардың қоғамда болуы әртүрлі әлеуметтік ықпалдардың және тәрбие институттарының қызметіндегі олқылықтардың нәтижесінде пайда болады;

девиантты мінез-құлықты балалардың дені өтпелі кезеңге сәйкес келетіндігі олардың азаматтық қалыптасуында әлеуметтік орта тарапынан болған мұқтаждықтарына көмектің дер кезінде көрсетілмеуінен туындайды;

кез- келген қайта тәрбиеленетін немесе қайта әлеуметтік ортаға қайтарылған бала реабилитациялық қамқорлықты қажетсінеді

Ғалымдардың еңбектеріне сүйенетін болсақ, девиантты мінез-құлық екі категорияға бөлінеді:

бұл психологиялық нормаларынан ауытқуы анық немесе жасырын психопатологиялық болып келетін мінез-құлық;

қандай да бір қоғамдық және мәдени нормаларды бұзатын әлеуметтік нормаларға қарсы мінез-құлық

Девиантты мінез-құлық әртүрлі болса да, олар өзара байланысты. Ішімдік, есірткі қолдану, жаулап алушылық және заңсыз мінез-құлықтар бір блокты құрайды, солай жасөспірімнің оның біреуіне тартымдылығы өсуі мүмкін. Заңсыз қылықтар қатты болмаса да, психикалық қалыптың бұзылуына әсер етеді. Кейде девиантты мінез-құлыққа әлеуметтік факторлар (мектептегі қиындықтар, жарақатты өмірлік жайттар, басқа девиантты ортаның ықпалы) сәйкес келеді. Жекедара факторларға - өзіндік бақылау мен өзін-өзі сыйлау деңгейі маңыздылардың бірі болып табылады.