Иммунды флюоресценция реакциясы: тікелей және жанама қойылымдары мен диагностикалық қолданылуы

иммунды флюоресценция реакция

1942 жылы Кунс ұсынған болатын. Бұл реакция бойынша зерттеуге алынған мате риал дағы (жағындылардағы, ұлпа кесінділеріндегі және т. б. ) бактерия немесе вирус текті антигендерді және басқа да суб-

станцияларды флюорохромдармен (әдетте изоцианат флюоресцеинмен) таңбаланған ерекше антиденелердің (иммуноглобулиндердің) көмегімен анықтауға болады.

Таңбаланған антиденелер микробтармен немесе антигендермен байланысқанда люминесценттік микроскоппен байқалатын жарқырауық кешендерді

түзеді. Бұл тәсіл қазір иммунологияда

иммунды флюоресценция реакциясы

(ИФР) деп аталады.

Препаратты люминесценциялаушы антиденелермен ИФР-ның тікелей және жанама қойылымдарыбойынша бояуға болады. Реакцияның тікелей қойылымында препарат бірден белгілі антигенге телімді флюоресценциялаушы антиденелері бар қан сарысуымен боялады.

ИФР-ның жанама қойылымы екі сатыда өтеді: бірінші сатысында реакция антиген мен оған телімді (таңбаланбаған) қан сарысуының, мысалы, қоянның қан сарысуының арасында өтеді; ал екінші сатысында препаратты үй қоянының гамма-

глобулиндеріне қарсы таңбаланған

антиденелері бар қан сарысуымен

өңдейді.

Пайда болған антидене-антиген кешені, препаратты микроскоппен зерттеген жағдайда жарқырауық денелер түрінде көрінеді. ИФР-ның екі қойылымының да сезімталдығы жоғары.

ИФР инфекциялық аурулардың қоздырғыштарын басқа микробтардан

ажыратуға мүмкіндік туғызады.