Жыныс жүйесі. Эмбриональдық даму кезеңдері

СӨЖ

Тақырыбы: Жыныс жүйесі. Эмбриональдық даму кезеңдері.

Қарағанды Мемлекеттік Медицина Университеті

Гистология Кафедрасы

Орындаған: Әубакір Т.

2-004 СТОМ

Тексерген:Койшыманова Ұ. С

Қарағанды 2017.

Жоспары:

Жыныс жасушалары

Спермотозоидтар

Аналық жасушалар

Эмбриональдық даму кезеңдері

Эбриогенез әр кезеңнің маңыздылыға

Пайдаланған әдебиет

Жыныс жасушалары

Аталық жыныс жасушалары

(спермотозоид) -

аналық тұқым жасушасымен қосылып, жануарлар мен өсімдіктердің жыныстық көбеюіне қатысатын ұрық жасушасы.

Аналық жыныс жасушалары- аталық тұқым жасушасымен қосылып, жануарлар мен өсімдіктердің жыныстық көбеюіне қатысатын тұқым жасушасы (овоцит) .

Спермотозоидтар

Аталық жыныс жасушасы төменгі сатыдағы өсімдіктер бойында аталық гамета ретінде дамып жетіледі. Олардың аналық гаметаға қарағанда мөлшері ұсақтау келеді, үнемі қимыл-қозғалыста болатын талшықтары болады. Аталық жыныс жасушасы мүктерде жұқа қабырғалы қапшықтарда, ал қырыққұлақтәрізді өсімдіктерде өскін антеридийлерінде дамиды. Олардың ұрықтануы сулы ортада жүреді. Ашық тұқымды өсімдіктерде аталық бүр қабыршағының ішінде қосарынан орналасқан тозаңқаптарда қалыптасады. Жабық тұқымды (гүлді) өсімдіктерде Аталық жыныс жасушасы гүл аталығы тозаң қаптарында дамиды. Тозаң қаптағы тозаң екіге бөлінеді: үлкені (вегетативті) өсімді, ал кішісі генеративті жасуша деп аталады. Соңғысы тозаң түтігі ішінде екіге бөлініп, спермийлерге айналады. Гүлді өсімдіктерде ұрықтану қосарланып, ал кейбір түрінде желдің көмегімен тозаңдану арқылы жүреді. Жануарларда спермийлер аталық жыныс безінде жетіледі. Оның пішіні ұзын жіпше тәрізді. Ол спермий басынан, мойнынан және құйрығынан тұрады. Басының көп бөлігін ядро (хромосомалардың гаплоидты жиынтығы) алып жатады. Сол хромосомалардың біреуі болашақ ұрықтың жынысын анықтайды, оны «жыныс хромосомасы» деп атайды. Спермий мойнын центриольдер құрайды. Ал құйрық бөлігіндегі цитоплазмада спиральды жіп және қуат көзінің қоры (гликоген, май тамшылары) орналасады.

Аталық жыныс жасушасы үш бөлімнен: қасәулелі протоплазмалық және ұзын сәулелі талшықты астроциттер. Қысқасәулелі протоплазмалық астроциттер - орталық жүйке жүйесі мүшелерінің сүр затында, ал ұзын сәулелі талшықты астроциттер - аталған мүшелердің ақ затында орналасады. Қысқа сәулелі прото-плазмалық астроциттің тармақталған қысқа өсінділері болады. Ол зат алмасу және оқшаулау қызметгерін атқарады. Ұзын сәулелі талшықты астроциттің жүйкелік глия талшықтарына айналатын жіңішке де ұзын келген 30-40 шақты өсіңділері болады. Нейроглия талшықтары - қан тамырлары мен ми және жұлынның сыртқы бетіндегі оқшаулау жарғақтарын түзуге қатысады. [1] Сперматозоид (грек. Sperma, spermatos - ұрық, zoon - тіршілік иесі және eіdos - түр) - адамның, жануарлар мен көптеген өсімдіктердің жетілген гаплоидты аталық жыныс клеткасы. 1677 жылы сперматозоидты сүтқоректілердің спермасынан Антони ван Левенгук тапты. Ал сперматозоид терминін ғылымға 1827 жылы К. М. Бэр енгізді. Сперматозоид сперматогенез процесінің (адам мен жануарлар аталық безінде сперматозоидтардың түзілуі) нәтижесінде пайда болып, аналық жұмыртқа клетканы ұрықтандырады. Сперматозоидпен аналық жұмыртқа қосылғаннан кейін зигота түзіледі де, ұрықтың дамуы басталады. Жануарлардағы сперматозоидтың ұзындығы әр түрлі болады. Мысалы, омыртқалы жануарларда 10 - 100 мкм, жәндіктерде бірнеше мм-дей болады. Адам сперматозоидының орталық көлемі 16 - 19 мкм3.

Сперматозоидтар талшықты және талшықсыз болып бөлінеді. Кәдімгі талшықты сперматозоидтар барлық омыртқалы жануарлар мен көптеген омыртқасыздарға тән. Талшығы (құйрығы) қозғалу қызметін атқарып, сперматозоидты жылжытады, онда аденозин үш фосфор қышқылын ыдырататын белок, денесінде қысқа басы болады. Басында аталық тұқым қуалайтын материал сақтайтын ядросы бар. Оның алдыңғы жағында акросома (Сперматозоидтың жұмыртқа қабығы арқылы өтуіне жағдай жасайды) орналасқан. Сперматозоидтардың тіршілік ету ұзақтығы да әр түрлі. Мысалы, әйелдің жатырында 2, 5 сағат, жылқының жыныс жолында 5 - 6 тәулік, қоянда - 30 сағат, құстарда - 3 апта, жабайы араларда - 3 - 4 жылға созылады. Талшықсыз сперматозоидтар құрттарға, көпаяқтыларға, шаянтәрізділер мен кенелерге тән. Ал реликт термиттерде (Mastotermes darwіnіesіs) ғана көп талшықты сперматозоидтар (100-ге жуық, олар жай қозғалады, акросомалары болмайды) кездеседі.

Өсімдіктердегі талшықты сперматозоидтарды антерозоидтар деп атайды. Көптеген тұқымды өсімдіктерде талшықсыз сперматозоидтар (спермий) болады, олар жай қозғалады. Жасыл, қоңыр балдырларда, кейбір төм. сатыдағы саңырауқұлақтарда, мүктерде, қырыққұлақтарда, қырықбуындарда, плаундарда, саговниктер мен гинкгода екі не көп талшықты сперматозоидтар болады. Өсімдіктердегі сперматозоидтарда целлюлоза қабығы болмайды, пішіні кішкентай, тек кейбір саговниктерде олардың диам. 300 мкм-ға жетеді.

Аналық жасушалар

Аналық тұқым жасушасы төм. сатыдағы өсімдіктерде пісіп жетіледі. Оны оогония деп, ал жоғ. сатыдағы өсімдіктердің Аналық тұқым жасушасын архегония деп атайды (қ. Архегоний) . Аналық тұқым жасушасы жануарларда аналық безде дамиды. Аналық тұқым жасушасының цитоплазмасындағы қоректік зат (сары уыз) мөлш. жануарлардың әртүрлі тобында түрліше деңгейде жиналады. Осыған байланысты овоциттердің диам. 100 мкм-нен бірнеше мм-ге дейін жетеді. Ал жиналған сары уыздың мөлшеріне байланысты Аналық тұқым жасушасын олиголецитальды, мезолецитальды, полилецитальды деп 3 топқа бөледі. Сары уыз олиголецитальды Аналық тұқым жасушасында аз (мыс., ланцетниктер мен сүт қоректілерде) ; мезолецитальды Аналық тұқым жасушасында орташа; полилецитальды Аналық тұқым жасушасын да (мыс., қосмекенділер мен балықтарда) көп мөлшерде жиналады. Ағзадағы Аналық тұқым жасушасы ядродан, цитоплазмадан және қабықшалардан тұрады. Жыныстық көбеюде аналық және аталық тұқым жасушаларының қосылуынан пайда болатын зигота жасушасынан жаңа организм дамиды. Аналық тұқым жасушасының тұқым қуалау белгілерін ұрпақтарға таратуда маңызы зор.

Аналық жыныс жасушасы (яйцеклетка) ; (ovocytus; лат. ovum - жүмыртқа; гр. kytos - жасуша) - ядросында хромосомалардың жекеленген жиынтығы болатын, пісіп жетілген ұрғашы жануарлардың жыныс жасушасы. Сперматозоидтармен салыстырғанда аналық жыныс жасушасының (жүмыртқа жасушасының) саны аз, көлемі бірнеше есе үлкен келеді. Оның цитоплазмасында ұрықтың дамып жетілуіне керекті қоректік заттар - сарыуыз қорланады. Аналық жыныс жасушасының мөлшері жануарлар ұрығының даму ортасына (құрсақта немесе жүмыртқада) байланысты әртүрлі болып келеді. Себебі, ұрықтың даму ортасына сәйкес жынысжасушалары да қоректік затгармен (сарыуызбен) түрлі мөлшерде (ұрығы жатырда дамып жетілетін жануарлар жыныс жасушаларына сарыуыздың көп қоры керек емес, ал ұрығы жүмыртқада дамитын жануарларжыныс жасушалары қоректік заттармен көп мөлшерде қорланады) қорланады. Жыныс жасушаларының диаметрі, олардың цитоплазмасындағы қорекгік заттар қорының (сарыуыздың) мөлшеріне тікелей байланысты болып келіп, 100 мкм бірнеше см дейін өзгеріп отырады. Сарыуыздың мөлшеріне және жұмыртқа жасушасы цитоплазмасындағы орналасу сипатына сөйкес жұмыртқа жасушасы бірнеше түрге бөлінеді.

Сарыуыздың мөлшеріне қарай аналық жыныс жасушасы: олиголецитті овоцит (сарыуызы аз), мезолецитті овоцит (сарыуызы орташа) және полилецитті овоцит (сарыуызы көп) болып үш топқа бөлінеді. Ал сарыуыздың жұмыртқажасушасы цитоплазмасындағы орналасу орны мен оның цитоплазмадағы таралуына байланысты аналық жыныс жасушалары: гомолецитті овоцит (сарыуызы цитоплазмада біркелкі таралған) және телолецитті овоцит(сарыуызы торша цитоплазмасының төменгі полюсінде - көп, жоғарғы полюсінде - аз) болып бөлінеді. Сүтқоректілер мен қандауьфшада (ланцетникге) аналық жыныс жасушасы: олиголецитті және гомолецитті овоциттер, қосмекенділер мен кейбір балықтарда - мезолецитті және телолецитті овоцит тер, ал бауырымен жорғалаушыларда, құстар да, жұмыртқа салушы сүтқоректілерде (ехидна, үйректүмсық) - полилецитгі және телолецитті овоцит тер. Пісіп жетілген аналық жыныс жасушасы ядросының ядрошығы ірі болып келеді. Ядрошық рибосомалар мен РНҚ-ның түзілуіне белсенді қатысады.

Сүтқоректілер аналық жыныс жасушасын сыртынан біріншілік қабық ша - плазмолемма (сарыуыз қабық шасы) және оның сыртыңдағы екіншілік - фолликулалы қабық ша (аналық жыныс безі - жұмыртқалық жасушаларының туындысы) қаптайды. Бұлардың аралығында мөлдір аймақ болады. Құстардың, бауырымен жорғалаушылардың, жұмыртқа салушы сүтқоректі жануарлардың аналық жыныс жасушасы біріншілік және үшіншілік (жүмыртқа жолының өнімдері - ақуыз, әк қабық асты жұқа қабық, әк қабық ) қабықшалармен қапталған. Аналық жынысжасушасының халықаралық атауы - " овоцит ". Жұмыртқа жасушасының пішіні дөңгелек немесе сопақ болып келеді. Ол дене жасушасына тән құрылымдардан құралған. Бірақ, оның цитоплазмасында центросома (жасуша орталығы) органелласы болмайды, ядросында хромосомалардың гаплоидты жиынтығы болады. Сүтқоректілер жұмыртқа жасушасын сыртынан екі қабық : тікелей біріншілік қабық (плазмолемма) және екіншілік қабық (фолликулалы қабық ) қаптайды. Аналық жыныс жасушасыұрықтану арқылы жаңа организмнің пайда болуына қатысып, ұрыққа аналық организмнің тұқым қуалаушылық қасиеттерін жеткізеді. Қар. Жұмыртқа жасушасы.

Эмбриональдық даму кезеңдері

Ұрықтың дамуы, эмбриогенез (грек. embryon - ұрық және genesіs - шығу тегі) - ұрықтанғаннан бастап жұмыртқадан жарып шыққанға немесе туғанға дейінгі ұрықтың даму мерзімі. Ұрықтың дамуының алдында ұрық алды кезеңі болады. Бұл кезеңде жұмыртқаның пісіп жетілуі, өсуі және белгілі бір пішінге енуі жүреді. Ал ұрықтың дамуынан кейін қарапайым бір жұмыртқа клеткасынан жеке өмір сүруге қабілетті және әр түрлі органдар мен ұлпалардан тұратын көп клеткалы организм пайда болады, яғни, постэмбрионалдық даму жүреді.

Эмбриональды кезең-зиготаның бөлшектенуінен басталады. Зигота ұрықтану нәтижесінде түзілетін, ұрықтың бір жасушалы диплоидты фазасы болып табылады. Зигота жұмыртқа жасушасы мен сперматозоидтың өзара қосылуы нәтижесінде пайда болғандықтан, онда екі жұп хромосома саны кездеседі. Олардың бір жартысы аналық дарадан, ал екінші жартысы аталық дарадан келіп түседі. Ұрықтанғаннан кейін, жұмыртқа жасушасының ооплазмалық сегрегациялануы әрі қарай күшейе түседі. Зиготаның бөлшектенуі дегеніміз оның ядросының 2, 4, 8, 16, 32, 64 т. б. жасушаларға бөлінуі болып табылады. Зигота бөлшектенуі жай митоз жолымен жүзеге асады, бірақ оның кәдімгі митоздан ерекшелігі-бөлшектену нәтижесінде түзілген блатомерлер өспей, әрі қарай бөліне бастайды.