Мұрынның қосалқы қуыстарының құрылымы және топографиясы. ЛОР ағзаларының патологиясына қосалқы қуыстарының даму ерекшеліктерінің әсері

Презентация қосу

Ә.БӨКЕЙХАНОВ АТЫНДАҒЫ
ЖАЛПЫ БІЛІМ БЕРЕТІН ОРТА МЕКТЕБІ

Баяндама
Тақырыбы: Мұрынның қосалқы қуыстарының құрылымы
және топографиясы. ЛОР ағзаларының патологиясына
қосалқы қуыстарының даму ерекшеліктерінің әсері.

Орындаған: Жасланов Дастан
11-сынып оқушысы
Тексерген:__________________
Қарағанды 2016-2017 жыл
Мұрынның қосалқы қуыстары (sinus paranasales) — бас қаңқасы мен бет сүйектеріндегі ауалы қуыстар,
шырышты қабықпен тысталған, мұрын жолдарымен байланысады, дауыс резонаторлары болып табылады.
Қосалқы қуыстарға жатады: жоғарғы жақ сүйек қуысы (Гаймор қуысы), маңдай қуысы, сынатәрізді сүйек
(негізгі) қуысы, торлы лабиринт.
Ең ірі қуыс жоғарғы жақ сүйек қуысы болып табылады (sinus maxillaris), жұп, үш не төрт қырлы пирамидаға
ұқсас, ортаңғы мұрын жолына ашылады. Бұл қуыста алдыңғы, артқы, жоғарғы, төменгі және медиальды
қабырғаларын ажыратады. Сонымен қатар, гаймор қойнауында таңдайлық, альвеолярлық, маңдайлық
шұңқырлар орналасқан. Алдыңғы не беттік қабырғасында шұңқыр бар (fossa canina), беттің жұмсақ тіні
үстінен осы қабырғасын сипағанда, fossa canina үстінде n infraorbitalis шығады. Fossa canina әртүрлі
тереңдікте болады (9-12мм). Егер ол тым терең болса, қойнаудың алдыңғы және жоғарғы қабырғалары оның
медиальды қабырғасына жақын орналасады. Мұндай жағдайда төменгі мұрын жолы арқылы инемен қойнауға
пункция жасағанда, ине абайсызда қойнаудың алдыңғы не жоғарғы қабырғалары арқылы өтіп кетіп, көзде не
беттің жұмсақ тіндерінде іріңденулер туғызуы мүмкін. Радикальды операцияларды қойнауға осы fossa canina
арқылы жасайды, себебі жұқа болып келеді.Медиальды қабырғасы (мұрындық) сүйекті болып келген, мұрынның
төменгі және ортаңғы жолына сәйкес келеді. Алдыңғы бөлігінде жас мұрын каналы өтеді, ал жоғарғы
жағында мұрынның ортаңғы жолымен қатынасатын тесігі (ostium maxillare) орналасқан. Кейде бұл тесік
емес, канал түрінде де болуы мүмкін, ондай жағдайда қойнаудан бөлінділердің шығуы қиындап, қабыну жиі
кездеседі. Медиальды қабырғасының жоғарғы жағы торлы сүйектің клеткаларымен шектеседі, сондықтан
қабыну процессінің таралуына әкеледі.Жоғарғы қабырғасы бір уақытта көздің төменгі қабырғасы болып
табылады. Бұл қабырға өте жұқа, одан көздің төменгі нервісі мен артериясы өтеді. Кейде бұл жерлерде
дегисценция (сүйектер арасы ашық, тек шырышты қабықпен қапталған) кездесуі мүмкін. Сондықтан операция
кезінде дегиценция арқылы көз орбитасына еніп кетуі мүмкін.
Төменгі қабырғасы жоғарғы жақ сүйектің альвеолярлы өсіндісі болып табылады. Кейде тіс түбірлері қойнау
ішіне еніп тұрады, тек шырышты қабықпен қапталып тұрады, қабыну тістен қойнауға берілуі мүмкін.
Жоғарғы қабырғасы қалың, жоғарғы жақ сүйектің төмпеден түзілген, ол сына тәрізді сүйек қуысының
алдыңғы қабырғасын шектейді, онда жоғарғы жақ сүйек нерві, қанаттаңдай түйіні, жақ сүйектің ішкі
артериясы, қанаттаңдайлық веноздық өрім орналасқан. Гаймор қуысының қанмен қамтамасыз етілуі
жоғарғы жақ және бет, көз артерияларымен жүзеге асады. Лимфа тамырлары мұрын лимфа тамырларына
жалғасады. Иннервациясы: көз, жоғарғы жақ сүйек, қанаттаңдай түйіні.
Маңдайлық қуыс (sinua frontalis) маңдай сүйегінде орналасқан, негізі
төмен қараған үш қырлы пирамида тәрізді қуыс. Төрт өабырғасы
бар: алдыңғы (беттік), артқы (бас қуысымен шектеседі), төменгі
(көздің жоғарңы қабырғасы мен торлы сұйектің клеткалары), ішкі
қабырғасы (перегородка) қалқа қойнауды екіге бөліп тұрады.
Төменгі қабырғасында маңдаймұрындық канал (1-11.5см) бар, кейде
тесік түрінде де болады. Бқл қойнаудың конфигурациясы мен
көлемі вариабельді, кейде бқл қойнау мүлдем болмауы да мүмкін.
Қанмен қамтамасыз етілуі: көз, жоғарғы жақ сүйек, самайдың
беткей артериясы. Вена қаны маңдай және көз, жоғарғы сопақ
синусқа құяды. Иннервациясы: алдыңғы торлы және көзүстілік
нервпен нервтелінеді.
Қосалқы қойнаулардың ауруларының диагностикасында сырттан қарап
тексеру, ауыз қуысын және қатты таңдайды қарап тексеру керек.
Пальпация мен перкуссия арқылы қойнаулар проекциясында ауыру сезімін
анықтайды. Риноскопия арқылы мұрын жолдары мен қалқандарын қарау,
қойнаулардың шырышты қабатына баға беру, кейде қойнау ішіндегі
сұйықты Политцер баллоны арқылы сорып алады. Қойнаулардың
тесіктерінің өтімділігін тексеру үшін зондтау жүргізіледі. Жиі маңдай
қойнауын, сирек сына тәрізді қойнауды зондтайды, ал жоғарғы жақ
қойнауын мұлдем зондтамайды. Манипуляция алдында мұрынның
шырышты қабатын үш рет жергілікті анестезиялаушы зат (1—2%
раствором дикаина или 5% раствором кокаина) және
тамыртарлықтқыш затпен (3% раствором эфедрина или 0,1%
раствором адреналина) сүртеді. Маңдай қойнауын зондтау үшін зонд-
канюля (Лансберг) тиімді. Көруді қадағалай отырып, ортаңғы мұрын
жолына енгізеді, зондтауды рентгенотелевизионды бақылаумен жасаған
өте қолайлы.
Туа біткен ақауларына: қосымша (перегородка)қалқалардың болуы, артық
пневматизация, сүйек жіктерінің дегисценциялары жатады. Бұлар клиникалық
көріністері байқалмайды, тек қойнаулар қабынғанда көзішілік және бас қаңқаішілік
асқынулардың дамуына соқтырады.
Қойнаулар травмалары ашық және жабық, ми ішіне енетін және енбейтін болып
бөлінеді.
Симптоматикасы:
коммоционды синдром;
мұрыннан қан кету;
егер бас қаңқасын енетін болса: естен тану, бас айналу, психиканың бұзылысы, көз
түбінде ірікілістік жағдайлар, жүрек қантамыр жүйесінің бұзылысы, көздің ауыруы;
Патологиялық симтомдардың: Керниг, Брудзинский. (менингит, лептоменигит);
қойнауларға қан жиналуы, іріңдеуі. Кейде травманың жергілікті белгілері
орбитаның, қабақтың, беттің, маңдайдың теріастылық эмфиземасы
пальпациялағанда крепитациялық дыбыс естілуі, ісінуі болуынан анықтауға болады.
Кейде мұрыннан не травма жарасынан ликворея алынады. Торлы лабиринт
зақымдалса, иіс сезу гипоосмия не аносмия байқалуы мүмкін.
Диагностикасы: риноскопия және фарингоскопия, рентгенография қолдану керек.
Емдеу: травма алынған аймақты біріншілік хирургиялық өңдеу өткізу,
Егер сүйектер ығысқан болса, ревизия жасау; қан тоқтату, жараға тігіс салу. Егер
жабық травма және сүйектер ығыспаған болса тек антибактериальды терапия
тағайындалады.
Гайморит – жедел және созылмалы болып бөлінеді. Жедел гайморит
белгілері:
қабынған қойнау үстінде ауыру сезімі, пальпациялағанда күшеюі,
беттің жартысына берілуі.
жайылмалы бас ауыруы.
Мұрынмен тыныс алудың қиындауы. (мұрын қалқандарының ісінуі мен
мұрын жолдарының тарылуынан);
жас мұрын каналының жабылуынан жас ағуы.
Басында мұрыннан бөлінділер сұйық, серозды, кейін лайлы, тұтқыр,
іріңді.
Жалпы симптомдар:
Температура жоғарылауы, жалпы әлсіздік,
Диагностика: мұрын жолдарын іріңді бөліндіден тазалағаннан соң,
науқас басын қарама қарсы қисайтқаннан соң қайта бөлінуі; егер маңдай
қойнауы қабынса басты алға еңкейткеннен соң бөлінеді.
Созылмалы гаймориттерден жиі кездесетіні: іріңді, іріңді
полипозды, сирегірек: катаральды (серозды) аллергиялық,
сирек: холестеатомды, казеозды, некротикалық, озенозды
гаймориттер. Жедел гаймориттен кейін дамиды, үш аптадан
ұзақ созылса созылмалы гайморит диагнозы қойылады.
Симптоматикасы:
экссудативті түрінде мұрыннан сұйық, іріңді гайморитте
іріңді бөлінді бөлінуі, катаральды гайморитте бөлінді тұтқыр
болады, мұрын ішінде қабық түзеді.
гипоосмия, аносмия.
Бас ауыруы диффузды не шектелген.
ремиссия уақытында науқас жалпы жағдайы
қанағаттанарлық.
өршу кезінде жалпы жағдай нашар, бет пен қабақтың ісінуі,
бас ауыруы, үнемі бөлуден мұрын кіреберісі мацерацияланған,
ісінген, экзематозды зақымдануы байқалады.
Созылмалы гайморит әсернен қойнауда, мұрын қуысында полиптер
пайда болуы мүмкін. Балаларда катаральды, іріңді, катаральды іріңді
түрлері жиі кездеседі. Шырышты не шырыштыы іріңді бөлінділер
мұрын қуысын түгел толтырып, мұрынжұтқыншақ арқылы ішке
ағады. Кейде, сирек жағдайларда, қойнауда тістік гранулемалар,
кисталар, жыланкөздер болғанда жалпақтэпителий клеткаларынан
холестеатомалар пайда болады. Оның түзілуі ашық травма, қойнау
эмпиемасының нәтижесінде цилиндрлік жыпылық эпителийдің
жалпақ эпителиге метаплазиясынан болады. Холестеатома
қойнаудың медиальды қабырғасының ыдырауын, айналасындағы
тіндердің некротикалық ыдырауын тудырады.
Холестеатомаказеозды массалар қойнаудың ыдырайтын ісіктері мен
саңырауқұлақтық зақымдануын жасыруы мүмкін.
Консервативті ем.
Бірінші ретте қабынудың себебін жою.
Пункция жасау.
Физитерапия.
Тамыртарылтқыш препараттар.
Қойнауды дренаждау.
Хирургиялық ем.
Эндоназальды және экстраназальды операция жасау.
Радикальды операция (Калдвел Люк әдісі бойынша).
Симптоматикасы:
Бас ауыруы, әсіресе маңдай тұсының қатты ауыруы. Пальпация мен
перкуссияда күшеюі.
Мұрыннан иіссіз, шырышты іріңді бөлінді бөлінуі.
субфебрильді температура, жалпы әлсіздік.зақымдалған жақта ғана
мұрынның бітелуі.
қойнау үстіндегі теріде гиперемия, ісіну, қабақ пен көз аймағының
ісінуі.
егер жоғарғы қабақта абсцес пайда болса, онда ол маңдай сүйегінің
некрозын білдіреді.
Диагностика: риноскопияда ортаңғы мұрын жолынан бөліндінің бөлінуі,
қалқандарының ісінуі мен гиперемиясы.
Рентген арқылы маңдай мұрын жолымен пункция жасау, қойнауды жуу.
Трепанопункция.
Рентгенологиялық зерттеу.
До лечения После лечения
(виден уровень гноя) (пазуха воздушна чистая)
Емдеу: консервативті: дәл гайморит кезіндегідей.
Созылмалы фронтит.
Симптоматикасы: ремиссия уақытында шағымдар жоқ.
Жиі бас ауыруы, мұрынмен тыныс алу, иіс сезу нашарлаған.
Ортаңғы мұрын жолының шырышты қабаты гиперемияланған,
ісінген, қалыңдаған.
Орбитаның ішкі бұрышында ауыру сезімі болады.
Мұрын маңдай каналы бітеліп қалғанда, егер қойнауда микрофлора
болмаса мукоцеле дамиды. (сұйықтық лимфадан, бездер секретінен
тұрады).
Емдеуі:
Консервативті ем.
Физиотерапия.
Хирургиялық ем. Риттер Янсен әдісі бойынша.
Торлы қуыстың ауруларына этмоидит жатады . . Оның өзі жедел және
созылмалы түрлері болады .
Торлы қабықтың жедел қабынуы көбінесе мұрын қуыстарының қабынуынан ,
тұмаудан , суықтан дамуы мүмкін. Балалық шақта жедел этмоидит көбінесе
респираторлы аурулардан , скарлатинадан, қызылшадан және басқа да
инфекциялардан кейін дамиды .
Паталоганатамиялық көрінісінде қалыптыда торлы қабықтың қабырғасы
борпылдақ түрде болады , ал ауру дамыған жағдайда торлы қабығы ісінген,
қызарған түрде болады .
Клиникалық көріністері. Этмоидит ашық немесе жабық ( латентті ) болады .
Ашық түрінде мұрыннан іріңді зат бөлінеді , жабығында жоқ. Жабық
этмоидитте субьективті белгілер , яғни көздің ішкі бұрышының ауруы,
жоғарғы қабақ ісігі тән. Жедел этмоидиттің клиникалық көріністері болып,
мұрын аймақтарының ауру сезімімен , бастың әртүрлі аймақтарының ауру
сезімімен және мұрын арқылы дем алудың қиындауы жатады . Бірінші күндері
мұрын арқылы серозды бөлінділер бөлінеді емделмесе ары қарай іріңді және
серозды – іріңділер бөлінеді . Бөлінділер негізінен иісі жоқ болады . Кішкене
балаларда мұрын аймағында гиперемия және ісіну ауру аймағында болады. Ол
жерде негізінен гипосмия және аносмия байқалады . Дене температурасы 37,5-
38ºС және ол температура апта бойы сақталады . Көбінесе гектикалық
температура аурудың алғашқы сатысында пайда болады.
Емделуі. Жедел этмоидитте консервативті ем , ал басталу
барысымен немесе дамығандағы асқынуларында – хирургиялық ем
шара қолданады . Жедел этмоидитте тамырды тарылтатын
дәрілер әдетте торлы клеткалардан шырыш ағуды және
жергілікті , жалпы қабынуға қарсы құбылысты жақсартады.
Торлы қабықтың созылмалы қабынуы.
Созылмалы этмоидит көбінесе жедел этмоидиттен кейін
дамиды. Көп жағдайда созылмалы этмоидит катаральді-
серозды , катаральді- іріңді және гиперпластикалық формалары
кездеседі. Ол шырышты қабықтың қалыңдауымен жүреді. Көп
жағдайда полиптер мұрын қуысында дамиды . Полиптер
дараланып тұрады кейде көптеп кездеседі.
Клиникалық көріністері . Созылмалы этмоидитте
клиникасы аурудың үдемелігіне байланысты жүреді.
Ремиссия кезеңінде науқас адамда бастың ауруы , мұрынның
түбірімен кейде диффузды түрде таралатын ауру сезімі
болады . Катаральды- серозды түрінде бөлінділер ашық
түсті , көп мөлшерде шырыш бөлінеді. Ал катаральді- іріңді
түрінде аз мөлшерде іріңмен бөлінеді . Мұрыннан бөлінген
бөлінділер иісі болады . Дамыған полипоздар жоғарғы және
ортаңғы мұрын қуысында да кездеседі.Бұл кезде де жедел
этмоидит секілді клиникасы байқалады.
Емделуі. Созылмалы этмоидитте асқынбаған түрінде
консервативті ем қолданады .Этмоидитте эндоназальды
ашып жергілікті жерге 5-10% кокаин ерітіндісі 3 %-к
эфедриннің ерітіндісімен қосып аппликационды анестезия
жасайды. Көп жағдайда операция арқылы аяқталады.
Сынатәрізді қойнаудың қабынуы, сфеноидит көбінесе артқы
клеткаларның зақымдануымен жүреді.
Жедел сфеноидит оның шырышты қабатының кенеттен ісінуі
пайда болады. Симптомдары:
шүйде аймағында, не көз қуысында, самай мен төбе
сүйектерінде ауыру сезімі.
Іріңді бөлінділер мұрынмен сыртқа шықпай, ішке кетеді,
артқы риноскопия мен фарингоскопия арқылы анықталады.
Іріңді бөлінділер ортаңғы мұрын қалқанының үстінде
жиналады.
Мұрынжұтқыншақ пен хоаналарда іріңді қабыршақтар
байқалады.
Температура субфебрильді, жалпы әлсіздік, тітіркенгіш
болып келеді.
Этмоидиттің қолайсыз нәтижесінде орбитальды асқынулар жиі кездеседі.
Chandler (1970 г.) орбитальды асқынулардың 5 түрін ажыратты:
1. қабынулық ісіну немесе пресептальды целлюлит.
2. Орбитальды целлюлит.
3. Субпериостальды абсцесс.
4. Абсцесс (флегмона) орбиты.
Интракраниальды асқынулар жиі маңдай қойнауында, сынатәрізді
қойнауда, этмоидитте кездеседі. (Е.Lance, J.McClay, 2004; A.Goldman,
2003).
Различают следующие интракраниальные осложнения синуситов:
1. Менингит.
2. Энцефалит.
3. Эпидуральды абсцесс.
4. Субдуральды абсцесс.
5. Миішілік абсцесс.
6. кавернозды синус тромбозы.
7. Субпериостальды абсцесс (опухоль Потта).
Назарларыңызға рахмет!

Ұқсас жұмыстар

Тілменің сипаттамасы

Мұрыннан қан кету

Мұрын жанындағы қойнаулар

Созылмалы аурулары бар балаларды диспансерлік бақылау

Көз ұясының қабырғалары

Физикалық есекжем

Мұрынның және мұрын маңы қуыстарының, жұмсақ және қатты таңдайдың туа пайда болған ақаулары

Жылқының лимфа түйіндері

Есекжем(экзема)

Биологиялық белсенді нүктелер және рефлексотерапия принциптері

Пәндер