Мейірбикелік істің эволюциясы мен философиялық-теориялық негіздері

Мейіргер ісінің эволюциясы, теориясы және философиясы

Қабылдаған: Бабажанова. О Орындаған: Мұстафа. А Тобы:ҚБ-103

ЖОСПАР

I Кіріспе

II Негізгі бөлім

1. Мейіргерлік эволюциясы

2. Мейіргерлік философиясы

III Қорытынды

Кіріспе

Мейірбикелік істің алға басу мақсаты мен мейірбикелік тәжірибені философиялық ұғыну. Мейірбикелік істегі эткалық және деонтологиялық ізденістер мазмұнын түсіндіру.

Мейіргерлік эволюциясы

Тарихи мейіргерлік істің екі базистік моделі қалыптастырылған: XIX-шы ғасырға дейін мейірбикелік істің мақсаты - табиғатты немесе дәрігер белгілеген дәрі-дәрмектің күшін күтіп, емделуші тек тыныштық пен жабдықтылықты толқ қам тамасыз ету болған, ал аурудың бағытына белсенді әрекет келтірмеген.

XIX ғасырдың аяғы мен XX ғасырдың басында ағылшын медбикесі Флоренс Найтингейл идеясының арқасында мейірбикелік істе бетбұрыс болды.

Флоренс Найтингейл жаңа мейірбикелік іс моделінің авторы, дұрыс күтім жүйесін құрушы болып табылады. Бұл идея медбикелік істі дербес мамандық ретінде қарастырды. Осыдан кейін мейірбикелік іс пен медицина бөлінді. Флоренс Найтингейл мейірбикелік іс медицинамен қатар тұра алатындығын іспен көрсете білді. Флоренс Найтингейл күтімді екі салаға бөлді: дені сау адам күтімі және ауру адам күтімі

Жаңа модельмен келісіп, ауру адамды күту барысында мейірбике: 1. Қоршаған орта мен емделушінің қазынасын пайдалана отырып, ауру бағытына белсенді әсер ету керек. 2. Адамға тек тірі қалуды емес, сонымен қатар, құнды, жанын қанағаттандыратын өмір сүруге үйрету керек.

Мейіргерлік философиясы

Мейірбике ісінің философиясы жалпы философияның бір бөлігі, мейірбике, емделуші, қоғам және қоршаған орта арасындағы қарым қатынастарға көзқарас жүйесін білдіреді. Ол этика мен моральдің жалпы адамзаттық қағидаларымен құрылған. Бұл философияның ортасында - адам. Мейірбике ісі дәстүр негізінде құралған, оның мақсаты адам денсаулығы мен қоршаған ортаны қорғау қажеттілігін қанағаттандыру.

Мейірбике ісінің негізгі философиясы - өмірді, адамның құқығы мен абыройын сыйлау болып табылады. Біз өмір сыйының қасиеттілігіне сенеміз, сондықтан әр адамды физикалық, философиялық, әлеуметтік, мәдени, интелектуалды және рухани өсіп дамитын мүмкіншілігі бар жеке тұлға ретінде қарастырамыз.

Мейірбике ісінің философиялық қағидаларын іске асыру - қоғам мен мейірбикенің өзара әрекеттестігіне байланысты болып келеді. Бұл қағидалар мейірбикенің қоғам алдындағы (сонымен қатар емделушінің алдындағы) жауапкершілігін, және де қоғамның мейірбике алдындағы жауапкершілігін қарастырады. Қоғам мейірбике ісінің денсаулығын сақтау жүфесінде маңызды рөл атқаратының мойындай отырып, заңды актілер шығару арқылы оны белгілі бір ережеге бағындырып, қолдап отырады.

Қазіргі кездегі мейірбикелер рақымшылығы әлдеқайда толықтырылған - оған ойлау, қызмет істеу, басшылық ету, оқыту, түрлі жағдайларда өзіне жауапкершілік арта білу т. б. шеберліктер қажет. Мейірбикелер болашақта оптимистік көзқараспен қарап, мейірбикелік істі Қазақстан халқы үшін ғылым мен өнер ретінде дамытуда.

Қорытынды

Бүкіләлемдік денсаулық сақтау ұйымының Еуорпалық аймақтық бюросының анықтамасы бойынша «мейірбикенің басты міндеті - адамдарды, отбасыларды, халықты физикалық, психикалық, әлеуметтік потенциалын жүзеге асыруға үйрету».