Ықтималдықтар теориясының даму тарихы

Муавр

(1667-1754)

Кездейсоқ құбылыстарды қарастырғанда жиі кездесетін қалыпты заңдардың қарапайым түрлерін ашты.

Пуассон (1781-1840)

Үлес сандар заңдарын зерттей отырып, кездейсоқ шамалар бағынатын үлестірімнің жеке бір түрін атау теоремасына қолданды.

В. Я. Буняковский шәкірті

П. Л. Чебышев

(1821-1894)

Ықтималдықтар теориясына жаңа бағыт беріп, оның зерттеу аясын кеңейтті. Жаңадан әдістер тапты.

П. Л. Чебыщевтің шәкірті

А. А. Марков (1856-1922)

Бір-біріне тәуелді кездейсоқ шамаларды қарастырды. Сөйтіп, ықтималдық идеяларының басқа да ғылым салаларына қолданылу мүмкіндігін кеңейтті.

Әдейі характеристикалық функция әдісін тауып, орталық шекті теорияны жалпы шарттар орындалғанда дәледеп шықты.

А. М. Ляпунов

(1857-1978)

А. Н. Кломагоров

(1903 жылы туылған)

Өлшем теориясы мен нақты айнымалылар функциясының негізінде құрылған ықтималдықтар теориясының жылпы аксиоматикасын атақты академик 1924. ж. жасап, өзінің әйгілі «Основные понятия теории вероятностей» монографиясында жарияланған бұл теорияның түбімен өзгеруіне жол ашылды.

Ұқсас жұмыстар

ЫҚТИМАЛДАР ТЕОРИЯСЫ

Ықтималдық теориясының басты түсініктері және теоремасы. Моменттер. Дисперсия. Орташа квадраттық ауытқулар

Ықтималдықтар теориясының негізгі түсініктері. Ықтималдық теориясын көбейту теоремасы

XVIIІ ғасырдағы Петербург ғылымакадемиясындағы математика

Кездейсоқ оқиғаны модельдеу

Оқиғаның ықтималдығы және оның қасиеттері

Сандық әдіс

Оқиға бірнеше түрге бөлінеді сенімді

Гистология даму тарихы

Ықтималдықтар теориясы. Негізгі түсініктері. Кездейсоқ шаманың сандық сипаттамасы. Математикалық күтім

Пәндер