Махаббат пен достық: табиғи сұлулық, сезім және ақылдың теңгерімі

Махаббат - мәнгі ертегі.

Ей, перзентiм, адамның табиғи сұлулығы (сыпайы, биязы мiнезi) болмаса, ғашық бола алмайды. өйткенi махаббат дегеннiң өзi табиғи сұлулыққа байланысты екенi даусыз. Табиғи сұлулық дегенiмiз - оның ұнамдылығы. Әрбiр ұнамды мiнез-құлық пен келiсiмдi көрiктен әдемiлiк пайда болады.

Адамшылықтың алды -махаббат, ғаделет сезім. (Абай)

Махаббат әрдайым ұзақ сапарға шығып, қайғы-қасiретпен өмiр өткiзу сияқты жағдайларды қалайды. Дос таңдай бiлгiн, досыңның қызметi мен әңгiмесiнен рахаттанатын бол. Ондай адамдардан қол үзбе. өйткенi ғашықтық бiр басқа да, достық бiр басқа. Ғашықтықта адам көңiлсiз болады. Бiлгенiң жөн, достықта кiсi кейде көңiлсiз, кей сәтте көңiлдi болады, ал ғашықтық өмiрдiң денi қайғы-қасiретпен өтедi.

Махаббат - зор саналылықтың, білгір - білімділіктің, асқан ақыл-ойдың жемісі емес, ол - тек жерде ғана өмір сүретін, бірте-бірте архаизмге айналатын, тууы бар, өсіп-өнуі жоқ көзге көрінбей мәңгі жасайтын бейнесі белгісіз дара ұғым . (Оралхан Бөкей)

Махаббат адамды көр сокыр қылатын есалаң бір сезім. Ол сезім бар, ертеме кеш пе ол әйтеуір бір келеді. Сол есалаң сезімге бой алдырмай, ақылмен адымыңды аңдап басқан жөн . . . Махаббат адамды көр сокыр қылатын есалаң бір сезім. Ол сезім бар, ертеме кеш пе ол әйтеуір бір келеді. Сол есалаң сезімге бой алдырмай, ақылмен адымыңды аңдап басқан жөн . . .