Денелер материяның туындысы

Қайта өрлеу жəне жаңа заман философиясы

Орындаған: Вм 21 студенті Қабдығалиева А. Б

Тексерген: а. о Саркулова Г. С

Қайта өрлеу бір замандағы, яғни б. з. д. V ғ. шарықтаған грек философиясының, мəдениетінің, өнерінің, əдебиетінің 1500 жыл бойы қыспақта болып, енді жаңадан жаңғырып оралуын білдіреді «Ренессанс» - «Қайта өркендеу», жандану, жандандыру, қайта даму, қайта туу. Қайта өркендеу деп ─ Батыс пен Орталық Еуропадағы мəдениеттің XIV-XVI ғғ. даму кезеңін айтады. Бұл кездегі ойшылдар шіркеу догмалары мен Орта ғасырлардағы адам тағдырының Құдай ырқына тəуелді екендігі туралы түсінікке күмəн келтіреді. Адамды əлем мəселелерінің ортасына қойып, олар оның өзін ғана емес, сонымен бірге іс-əрекеттерінің де мəнін жоғары көтерді. Қайта өрлеу дəуірінің негізгі сипаты, оның адамға бағытталуы болды. Ежелгі антикалық философтар дүние ортасына күш-қуат берген, рух, жігер туғызатын Космосты, орта ғасырда Құдайды, Қайта өрлеу дəуірінде адамды қойды. Сондықтан, қайта өрлеудің ерекшелігі- антропоцентризм. Енді зерттеудің орталық мəселесі - Құдай емес, адам болды. Адамның əлемдегі орны, оның бостандығы, тағдыры Леонардо да Винчи, Микеланджело, Эразм Роттердамский, Николло Макиавелли, Томас Мор, Мишель де Монтень секілді ойшылдарды толғандырды. Адам мен оның тағдырына, шығармашылық

бастамасына тұрақты көңіл аударғаны үшін, оларды «гуманистер» деп

атады. Гуманизм қайта өркендеу дəуірінде дін мен феодализм

құрсауынан адам баласын босатып, еркіндікке жетелеуді мақсат еткен

əлеуметтік қозғалыс.

«Гуманизм» терминін

(латынның humanitas ─ адамшылық) белгілі Римнің саяси қайраткері,

Цицерон б. з. д І ғасырда қолданды. Оның ойынша humanitos -

адамның тəрбиесі жəне білімі, оның жоғарғы дəрежеге жетуіне

мүмкіндік туғызады. Адамның рухани табиғатының жетілуінде негізгі

рөл грамматика, риторика, поэзия, тарих, этика пəндеріне беріледі.

Атап айтқанда, ренессанс мəдениетінің теориялық негізі ─ осы пəндер. оларды studia humanitas (гуманитарлық пəндер) деп атады.

Гуманизмнің негізін қалаушы - ақын, философ Франческо Петрарка (1304-1374 жж. ) . Өз шығармаларында католик шіркеуінің

рухани қыспағынан құтылуға ұмтылуды, адамдардың бостандығы туралы идеяны қозғады. Петрарка антикалық мұраны бағалауда жаңа тəсіл қолданды. Ол əдебиет, өнер, ғылымның жаңа сатыда дамуы үшін,

негізін қалаушылардың ойына еліктеуден гөрі, антикалық мəдениеттің жоғарғы сатысына ұмтылуды, сонымен бірге қайта ой толғай отырып

кей жағдайда одан басым болуға шақырды. Петрарка салған жолда

антикалық мұра, гуманизмнің жетекшісі болды. Қайта өрлеу ─

дəуірдің басты субъектісі ретінде адамды қойды.

Джованни Пико Дела Мирандолла

(1463-1494 жж. ) . Шіркеу

қағидаларына қарамай, ол адамды құдай өзіне ұқсас етіп жаратпаған,

адам өзін-өзі жасаған деді. Адам бойындағы ізгі қасиеттерді биік

дəрежеге көтеру, абыройын қорғау ─ əр адам алдына қойылған мақсат,

ол оның ғана жетістігі мен бақыты болып есептеледі.

Никколо Макиавелли (1469-1527 жж. ) Қайта өрлеу дəуіріндегі

əлеуметтік- философиялық ойлау өкілі, орта ғасырлардағы Құдайдың

бəрін алдын ала болжау концепциясын «фортуна» (кез, бақыт) Идеясымен ауыстырды. Адамды қажеттілікке байланысты

əрекеттенуге, пайда болған жаңа жағдаймен санасуға шақырды.

Тағдыр адамды жартылай билейтіндіктен, қалыптасқан жағдаймен күресу керек дейді ол. Фортунамен бірге ол тарихтың қозғаушы күші ретінде Виртун (virtu) - адамның жігерлігін, іскерлігін талантын іске асыру терминін енгізді.

Жалпы алғанда, қайта өрлеу философиясында гуманистік

дəстүр, тек қана антикалық мұрамен емес, рухани жəне христиандықпен де көп байланысты болды. Феодалдық қоғам ішінде

өндіріс пен ғылымды дамытуға мүдделі болған күштер пайда бола

бастады. Бұл жаңа туып келе жатқан буржуазия еді, олар феодалдық

тəртіптерге, дін іліміне жəне схоластикалық философияға қарсы

шықты. Шіркеудің зорлық зомбылықтарына қарсы батыл күрес,

əсіресе XV-XVII ғасырларда, Қайта өрлеу дəуірінде күшейе түсті.

Жаңа құндылықтар жүйесі пайда болды, алғашқы болып адам

жəне табиғат, одан кейін ғана дін жəне оның мəселелері тұратын

болды. Бұл дəуірдің тағы бір ерекшелігі - ренессанстық мəдениет пен философияның дінді ғылымнан, саясаттан, моральдан бөлуі

(секуляризациялануы) болды. Секуляризация - қоғамның, адамның дін ықпалынан арылуы, шіркеу меншігінің мемлекеттік меншікке ауысуы.

Осы кезде жаңа философиялық бағыттар пайда болды. Олар

деизм мен пантеизм. Деизм ─ əлемді Құдай жаратқан, бірақ күнделікті

қоғам өмірі мен табиғат дамуына оның қатынасы жоқ дейтін діншіл

философиялық ағым. Деизм - аспандағы «парламентаризм».

Деистердің көбі əлем туралы өз түсініктерін жаратылыстану ғылымының жаңа салаларында қалыптастырды. Діннен ғылымның

тəуелсіздігін қорғады.

Пантеизм - (pan - бəрі жəне tcheos - құдай) - Құдай мен əлем

біртұтас деп танитын, Құдіретті табиғатпен балаған философиялық

ілім.

Осы бағыттың өкілі католик шіркеуінің қайраткері, кардинал,

Германия легаты, атақты философ ─ Николай Кузанский (1401-1464),

шын аты - Кребс. Ол «Білместік ғылымдары туралы», «Шығу тегі

туралы», «Мүмкіндіктің болмысы туралы», «Жер шарының айналуы

туралы» еңбектерін жазды.

Ол əлем дүниесі мен Құдай бір бүтін деп, жаратылыстану ғылым зерттеулерін құптады, яғни рационалдық білімді қолдады əрі адамның бұл қызмет саласына діннің араласпауы керек деді. Дүниені Құдай жаратқан, бірақ дүние шексіз, материалды жəне қарама-қарсылық арқылы қозғалады. Адамды Н. Кузанский аса жоғары сатыға қояды. Сонымен бірге Құдайдың адамға қатысы барлық құбылыста, ең алдымен табиғатта бар деп есептейді. Құдай - əлемнің ортасы жəне оның шегі. Ол бүтін, ал дүние əлемі - оның бір бөлігі. Дүние əлемі Құдайда жиналады жəне Құдай оны əлемге айналу барысында күшейтеді. Ақиқат ─ барлық кезде таным процесі, Құдайға жету. Дүниенің бəрін, адамды да құдай жаратты, бірақ Кузанский пантеистік пікірді дамыта отырып, Жаратушының өзін табиғат деп, Құдайды аспаннан жерге түсірді, шын мəнінде Жаратушының рөлін жоққа шығарды.

Николай Коперник (1473-1543 жж. ) поляк астрономы, əлемнің

гелиоцентрлік жүйесін жасаушы. Негізгі еңбегі - «Аспан денелерінің

айналуы туралы». Схоластар жəне шіркеу өкілдерінің орта ғасырлық

дəстүріндегі Аристотель - Птолемейдің геоцентристік теориясына қарсы шықты. Жердің күнді айналуы жəне жердің бір тəулік ішінде өз кіндігін айналып шығуы туралы теориясын ежелгі грек ғалымы, Аристрах Самоскийдің пікіріне сүйеніп ұсынды.

- Жер əлемнің орталығы емес. Күн жерге қарағанда ортада тұр,

Жер Күнді айналады;

- Барлық ғарыштық денелер өзінің траекториясы бойынша

жылжиды. Ғарыш шексіз;

- Ғарыштағы процестер, табиғи көзқарас бойынша түсінікті, «қасиеті» қағидалар мəтінінде түсініксіз.

Джордано Бруно

(1548-1600 жж. ) . Оның орталық категориясы

біртұтастық, ол бір мезгілдегі болмыстың болу себебі жəне болмыс

заттарының өзі. Бруно: «Табиғат деген ол заттардағы құдай,

табиғаттың өзі құдай не құдай заттардың ішінде», - дейді. Тұтастық

материя түрімен үйлеседі, ал руханилығы денемен сəйкес болады.

Материяға келетін болсақ, ол бұл жағдайда əлемдік заттардың басы

мен соңы болады. Онда түр пайда болып жəне жоғалады, материяның

өзі мəңгілік, «себепсіз себеп» бола береді. Табиғат өздігінен табиғи қозғалыста болады. Күн жерге қарағанда ортада, бірақ əлем дүниесінің ортасы емес, əлем - шексіз. Əлем дүниесі галактикадан тұрады. Барлық аспан денелері жəне

ондағы бардың бəрінің қозғалу қасиеті бар. Əлем дүниесінен бөлек

құдай жоқ. Бруноның көзқарасын шіркеу идеологтары аса жек көрді.

Ол 1592 жылы түрмеге жабылды. Инквизация одан өз көзқарасынан

бас тартуды ұсынды. Ол көнбеді. 1600 жылы Римде Орталық «Гүл»

алаңында оны отқа өртеп жіберді. Негізгі еңбектері: «Себептілік

бастама жəне біртұтастық туралы», «Əлемнің жəне заттардың

шексіздігі туралы».

XVII ғасырда материализмнің жаңа отаны, Англия болды. Бұл буржуазиялық революция жасаған алғашқы елдердің бірі еді. Жаңа заман материализмінің негізін салушы, схоластикаға қарсы шыққан Фрэнсис Бэкон (1561-1626) . Ол Жаңа Заман материализмі мен

тəжірибелік ғылымының негізін қалаушы, «білім - күш, күш -білімде» деген қағиданы насихаттады. Оның еңбектері: «Ғылымдар табысы; », «Жаңа Органон», «Жаңа Атлантида».

Ф. Бэкон Лондонда жоғарғы қызметкердің отбасында дүниеге

келді. 20 жыл бойы оның əкесі мөр сақтаушы болып, өмірінің соңына

дейін мемлекет орындарында қызмет атқарады. Шешесі Анна Кук өте білімді болған, ежелгі грек, латын тілдерін, теология жəне өнерді терең білген. Ағылшын тіліне бірнеше діни шығармаларды аударды.

Бэконның өзі 1573 жылы Кембридж колледжін бітірді. Лорд - канцлер

дəрежесіне жетті. Ол Аристотель, Платон, Софокл, Эврипид, т. б.

ойшылдардың еңбегін оқып, зерттеді. Оларға сыни көзбен қарады.

Бэкон ақиқатқа жету үшін адам ақылында кездесетін жалған

пікірдің əр түрлерінен, идолдардан елестерден құтылуды ұсынды. Ол

елестердің 4 түрін көрсетті:

1. «Тектік» елестер. Ол адам табиғатының өзінен, адам ақылы

мен сезім мүшелерінің жетілмеуінен шығады.

2. «Үңгір» елестері. Ол адамның қоршаған дүниені субъективтік

қажеттілік түрде қабылдауымен байланысты.

3. «Нарық» (немесе базар алаңындағы) елестері, ол дұрыс емес не дəл емес сөздердің нəтижесінде туады.

4. «Театр» елестері беделге, соның ішінде дəстүрлі философиялық жүйелерге сөзсіз сенуге негізделген.

Елестерді жоюдың негізгі құралы ─тəжірибеге жүгіну жəне нақты деректерді ғылыми əдіспен талдау дейді. Мұндай бағыты - эмпиризм деп атайды. Ақиқат əдісті таңдау проблемасын Бэкон аллегориялық (əдебиетте, өнерде дерексіз ұғымды деректі, нақты бейнелер арқылы көрсету), əсіресе мысалдарда, ертегілерде көп қолданылатын əдіс-тəсілдермен шешеді. Оның пікірінше, танудың үш жолы бар: өрмекші, құмырсқа жəне ара жолдары.

Томас Гоббс (1588-1679 жж. ) 6 жасында латын жəне грек

тілдерінде сөйлеп, өте ерте Оксфорд университетіне түседі. Негізгі

еңбектері: «Азамат туралы философиялық ілімнің бастапқы

негіздемесі», «Левиафан». Ол теологиялық схоластиканы жоққа шығарды. Философияның мақсаты: адамның іс-əрекетінің практика жүзінде нəтижеге жетуіне жəне ғылыми-техникалық прогрестің дамуына мүмкіндік туғызу. Гоббс дүние денелерден тұрады, денесіз субстанцияны мойындау - денесіз дене бар, дегенге сай. Денелер

материяның туындысы. Танымның əдісі ретінде Т. Гоббс индукция мен дедукцияны қолдануды ұсынады. Адамның дүниені тануы, сезімдік қабылдау

арқылы іске асады. Бұл сезім мүшелері (көз, құлақ. т. б. ) арқылы

қоршаған орта туралы алынатын шартты белгіні ары қарай өңдеу. Бұл белгілерді Гоббс «таңба» деп атайды.

Декарт Рене (1596-1650 жж. ) . Ол философияның, физиканың,

математиканың жəне физиологияның дамуына үлкен əсер етті. Декарт

- дуализм мен рационализмнің өкілі. Дедуктивтік - рационалистік

таным əдісінің негізін қалады. Геометриялық оптиканы, аналитикалық геометрияны, координаттар жүйесін жасады, рефлекс идеясын ұсынды. Космологияда (дүниенің құрылымы), космогонияда (планеталардың пайда болуы жəне дамуы), физика жəне физиологияда Декарт - материалист. Ол дүниенің өздігінен жаралғанын, оның объективті даму заңдылықтарының бар екенін, бірақ олардың механикаға негізделгенін айтты. Психологияда, таным теориясында ол идеалист - «Мен ойлаймын, олай болса өмір сүремін»1 (Cogito, ergozum) - деген қағидаға сүйенеді.

Декарттың көзқарасы бойынша философияның «негізгі мəселесінің» шешілуіне байланысты не бірінші - материя немесе сана деген пікір таласының жөні жоқ. Олар əр уақытта бірге өмір сүреді жəне біртұтас болмыстың əртүрлі көрінісі. Бұл дуалистік ілім. Дуализм- дүниенің негізі бір-біріне бағынбайтын тепе-тең екі нəрседен - Рух пен материядан басталады деп, материализм мен идеализмді үйлестіруге тырысатын ағым.

Бенедикт Барух, (1632-1677 жж. ) Спиноза ауқатты еврей

отбасында, Амстердам қаласында дүниеге келді. Əкесі қаланың бай

судагері еді. Ол баласын діни училищеге берді, онда ол зеректігін

көрсетті. Декарттың шəкірті ретінде, рационалистік бағытты ұстанды.

Ол өзінің философиясында одан көптеген ұғымды, əсіресе екі

бастаманы - ойлау мен ұзындық ілімін алды. Декарттан Спинозаның

ерекшелігі ─ заттардың табиғатында екі субстанцияның жоқтығын

көрсетуі. Спиноза философиясының түп негізгі - субстанция, оны

Құдай, жиі-жиі Табиғат деп атайды. Субстанция, Құдай, Табиғат ─өзара ауысып отыратын түсінік. Субстанцияда екі атрибут (қасиет) бар: ойлау жəне ұзындық. Спиноза - монизмді жақтай отырып,

субстанцияның материялдық сипатын көрсетеді. Дүниедегі заттар -

табиғат модустары (түрлері) . Модустар дүниесі, субстанцияның жай-күйі мен іс-əрекеттері қозғалыста болады.

Джон Локк (1632-1704 жж. ) Бэкон мен Гоббстың философиясын жалғастырды. Негізгі еңбегі: «Адам ақылының тəжірибесі туралы» (1690 ж. ) . Ол Р. Декарттың «туа біткен» идеясын жоққа шығарды. «Жаңадан туған жанның санасы - таза тақта, ол

тəжірибе арқылы толтырылады. Барлық білім тəжірибеге сүйенеді» -

оның негізі тезисі. Бұл материалистік эмпиризм, сенсуализм ағымы.

Ұқсас жұмыстар

Әлеуметтік болмыс

Болмыс философиясы жайлы

Материя күрделі құрылым

Томас Гоббс (1588-1679 жж. )

Болмыс философиясы туралы

БОЛМЫС ФИЛОСОФИЯСЫ. БОЛМЫСТЫҢ НЕГІЗГІ ТҮРЛЕРІ

Үңгір елестері

ФИЛОСОФИЯНЫҢ БАҒЫТТАРЫ - МАТЕРИАЛИЗМ ЖӘНЕ ИДЕАЛИЗМ ФИЛОСОФИЯНЫҢ БАҒЫТТАРЫ

Векторлық өріс