Ана әмірі - Қысқа әңгіме

Б. Момышұлының публицистикасы мен әңгімелері, мақ ал-мәтелдері мен афоризмдері

Жайбергенова Меруерт Филология 3-курс

Б. Момышұлының әңгімелері

«Ағасы бардың жағасы бар» - Әңгімесі

«Адам қайраты» - Әңгімелер жинағы

Алатаудың сұңқары - Әңгімесі

Ана әмірі» - Қысқа әңгіме

«Ана дүниеден телеграмма келіпті» - Қысқа әңгіме

«Анаштың әңгімесі» - Әңгімесі

Әзімханның әңгімелері» - Әңгімелері,

«Біздің қожалар» - Қысқа әңгімелер

«Біз үн қатпадық» - Әңгімесі

«Бір кештің сабағы» - Қысқа әңгіме

«Бір түннің оқиғасы» - Әңгімесі

«Грицконың сағаты» - Әңгімесі

«Ғайса Сармурзин» - Әңгіме

«Дағдарыс» - Қысқа әңгіме

«Ежовтың шеңгелі» - Әңгімесі

Олар менің есімде

- Дұшпан сырын айтпайды. Бірақ та тамырын ұстап, сырын білу - командирдің негізгі міндеті. Шахмат ойнай білмейтін командир - командир емес . . . Шахматты ойнай білу үшін терең ой керек . . . Мен бүйтсем, бұл қайтер екен деп ойламаған ойыншы, ойыншы емес . . . Түбін ойлап ойнау керек шахматты. Шырақтарым, соғыс та шахматтың бір түрі . . . Ойламаған командир соғыста опырылады . . . Өз обалы өзіне, бірақ та соның қарамағындағылар қырылады . . . Командирдің бір оқыс ойы халқымызға қымбат түседі. Өмір жағынан қымбат түседі . . . Сол себепті біздің маңдайалды міндетіміз: ел десе еңіреген ерлерді қан майдан да орынды жеріне жұмсай білу . . . Сол себепті командирдің міндеті - ауыр міндет. Осыған түсінулеріңізді сұраймын . . .

Байғұс Полковник

Мен өз қолыма ақша ұстамайтын жанның бірімін. Тапқан-таянғанымды әкелген бойда жұбайымның алдына тастай салам. - Сабыр етші, мына ақшаларды есептеп, қалай жаратуды ақылдасып алайықшы . . . - Балалар сенікі, бай сенікі, үй сенікі . . . басымды қатырма, маған десең өртеп жібер! - Әйел үй қожасы, одан басқа ешкім біздің семьяда ақша ұстамайды. - Мама -у нассамый главный человек, - дейді кенже қызым. - Дұрыс айтасың, балам, - деп мен оны қостап қоямын. Москваны көрсін деп биыл жазда балаларды алып бардық. Кремль, МГУ, Третьяков галереясында болып, астананың тағы басқа да мақтаулы орындарын аралап, балалар бір жасап қалды. Мақпал -сәби, Шапулька болса бойжеткен қыз бала. Бір күні кешке Кремльдің Съездер Сарайына театрға билет алып келдім. - Кішкентаймен екеуің үйде қаласыңдар, біз Шапулька екеуміз барамыз, - деді жұбайым маған. - Мен неге бармаймын, - деп шатақ шығарды Мақпал. - Жаным-ау, ол жерге сәбилер мен шалдарды жібермейді екен, мен шалмын, сен әлі баласың, екеуміз үйде қалатын болдық. Мақпал басқа түскен шарасыздыққа көнгендей боп, бұрышқа барып мұңайып отырған-ды. Мен аяп кетіп қасына барып, басынан сипаған соң, кішкентай қызым: - Байғұс полковник, - деп мені аяғандай болмасы бар емес пе. -Бар ақша мамамда. Ол бізге ақша да бермейді, Кремльге де жібермейді. Мен рахаттана қарқылдап күліп, кішкентай қызымды көтеріп ап, бетінен сүйдім; ол мені аймалап: - Байғұс полков-ник! . . . - деп күрсінді.