Постреанимациялық ауру

Презентация қосу

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫНЫҢ «ОҢТҮСТІК ҚАЗАҚСТАН
ДЕНСАУЛЫҚ САҚТАУ МЕДИЦИНА АКАДЕМИЯСЫ» АҚ
МИНИСТРЛІГІ

«Қалыпты және патологиялық физиология» кафедрасы

Презентация
1-кредит

№ 1 тақырып: Постреанимациялық ауру

Орындаған: Мұратұлы Қ.
Тобы: В-ЖМҚА-01-18
Қабылдаған: м.ғ.к., доцент м.а. Бисимбаева С.Б.

Шымкент 2020 ж.
Жоспары
І. Кіріспе
ІІ. Негізгі бөлім
1. Реаниматология туралы түсінік;
2. Постреанимациялық ауру, түсінігі,
кезеңдері, емдеу ұстанымдары
және жас ерекшеліктері.
ІІІ. Қорытынды
IV. Пайдаланған әдебиеттер

Реаниматология
Организмді
тірілту, реанимация (лат. re – қа
йта және лат. anіmatіon – жанда
ндыру) – ағзаның тіршілік етуіне
қажетті ең маңызды органдар
қызметінің бұзылуын не
тоқтауын қалпына келтіру.

Постреанимациялық ауру –
Терең гипоксияның пайда болуына
байланысты, әсіресе қан айналымы
сипатындағы, органикалық және
реанимациялық шаралар кезінде барлық
органдар мен тіндерде, сондай-ақ
метаболикалық өнімдермен улану салдарынан
туындайтын, органикалық жеткіліксіздіктің
алғашқы синдромы. Реанимациядан кейін
жалпы қан айналымының бұзылуынан және
реперфузиядан туындаған ишемияның
салдарынан пациенттің ағзасында пайда
болатын және патологиялық жағдай, орталық
жүйке жүйесінің интегративті функциясының
бұзылуымен гомеостаздың әр түрлі
бөліктеріндегі ауыр бұзылулармен
сипатталатын нақты патологиялық жағдай.
Владимир Александрович
Неговский (1909 — 2003)

Патофизиолог, реаниматологияның негізін қалаушы,
отандық реаниматологтар мектебінің негізін қалаушы,
әлемдегі алғашқы жалпы реаниматология ғылыми-зерттеу
институтының (RAMN NIIOR) негізін қалаушы, жаңа
нозологиялық бірліктің (реанимациядан кейінгі аурудың)
алғашқы ашушысы, медицина ғылымдарының докторы
(1943), профессор (1947), КСРО Ғылым академиясының
академигі (1975). Екінші дәрежелі Сталин сыйлығының
және КСРО Мемлекеттік сыйлығының лауреаты.

8
Постреанимациялық клиникалық көрінісі
5 кезеңге бөлінеді:
I кезең (постреанимациядан кейінгі 6-8 сағат)

Циркуляциялық гипоксия және лактоацидоз құбылыстары байқалады;

Қан қысымының тұрақтануына қарамастан, тіндердің перфузиясы 4-5 есе
төмендейді;

Фибриноген деградациясы өнімдерінің және фибрин-мономерлердің еритін
кешендерінің құрамы артады.

II кезең (постреанимациядан кейінгі 10-12 сағат)

Тіндердің перфузиясының айқын бұзылуы сақталады;

Лактоацидоз;

Гиперкоагуляция белгілері байқалады - плазмалық фибринолитикалық
белсенділік бәсеңдейді;

III кезең (кезеңнің 1-2-ші күні)

Гипоксемия, тахипноэ, тахикардия, артериальды гипертензия;

Аралас гипоксияның пайда болуымен газ алмасудың бұзылуын
тереңдетілуі;

Жас және орта жастағы адамдарда-жедел өкпе зақымдануы синдромының
немесе қанның шунтирленуімен жіті респираторлық дистресс-
синдромының белгілері;

IV кезең (кезеңнің 3-4-ші күні)

Бұл немесе организм функцияларының тұрақтану және одан әрі жақсару кезеңі;
немесе керісінше жүйелі қабыну реакциясы синдромының өршуіне байланысты
полиоргандық жеткіліксіздіктің артуымен науқастар жағдайының одан әрі
нашарлау кезеңі;

Гиперкатаболизммен, өкпе және ми тіндерінің интерстициальді ісінуінің
дамуымен, полиоргандық жеткіліксіздік белгілерінің дамуымен гипоксия мен
гиперкоагуляцияның тереңдеуімен сипатталады.

V кезең (постреанимация кейінгі кезеңнің 5-7-ші күні немесе одан да көп)

Ол постреанимационды аурудың қолайсыз ағымы кезінде ғана дамиды;

Инфекцияның генерализациясы-антибиотикалық терапияның ерте
жүргізілуіне қарамастан, септикалық синдромның дамуы байқалады.

Постреанимационалдық кейінгі кезеңде байқалатын көріністер:

Жүйелік және перифериялық гемодинамиканың, бұзылған
гемостаздың, метаболизмнің барлық түрлерінің өрескел бұзылуы;

Тыныс алу жүйесінің газ алмасу функциясының бұзылуы;

Бауыр және бүйрек жетіспеушілігі;

Ми жұмысының бұзылуы (энцефалопатия);

6 ай ішінде постреанимациялық жағдайларының 80% -ы өліммен
аяқталады.

Қан айналымының
бұзылуы
Көріністері:

- тромбинемия;
- феркоагуляция;
- фибриногенездің
прогрессивті төмендеуі
аясында фибриногендік
деградация деңгейіндегі
өнімнің төмендеуі;
- микротромбоздың
дамуына және
микроциркуляцияның
дамуына алып келеді.

Тыныс алуының
бұзылуы
жүрек-өкпе
кейбір жағдайлар
реанимациясының гипоксемия
(TELA)
асқынулары

кеуде жарақаты
қабырғаның альвеолярлы-
сынуы капиллярлық
тыныс алу мембрананың өкпе
механизмінің ісінуі және гипертензиясы
бұзылуына, қалыңдауы өкпенің кейбір
өкпенің (интерстициальды бөліктерін қан
қысылуына фаза), ағымынан
немесе көбіктену ажырату
медиастиналық кезіндегі желдету
дислокацияның қиындықтары
салдарынан газ (альвеолярлы
алмасуының фаза)
бұзылуына
әкелетін пневмо-
және
гемопневмоторакс
Бауыр және бүйрек жүйесінің бұзылуы

Бауыр және бүйрек жүйесінің бұзылуы

Функционалдық сипаты Қатерлі сипаты

Зақымдануды
Гипоксия бұл ауырлататын қосымша
мүшелердің факторлар (гиповолемия,
зақымдануын күшейтеді дегидратация, қан
(гломерулонефрит, айналымының төмен қоры
цирроз) және т.б.).

ОЖЖ бұзылуы

Постреанимациялық ауру ағымының ең көп таралған нұсқасы -
постаноксикалық энцефалопатия, ол қан айналымы тоқтаған барлық
науқастарда әр түрлі дәрежеде дамиды.
Постаноксикалық (реанимациядан кейінгі) энцефалопатия – аноксикалық
қысқа мерзімді әсерден кейін прогредиенттік дамуға қабілетті мидың
зақымдануы. Бұл ұзақ қан айналымы тоқтағаннан кейін мидың реперфузиясы
аясында пайда болған постаноксикалық кезеңнің барлық кезеңдерінде
байқалған неврологиялық және психикалық бұзылулардың жиынтығы.

Емдеудің ұстанымдары
Реанимациядан кейінгі терапия келесі принциптер бойынша жүзеге асырылады:
экстракраниальды және интракраниальды шаралар.
Экстракраниалдық іс-шаралар:
1. Ми қан ағымының деңгейі орташа қан қысымының деңгейіне тәуелді болғандықтан,
сәтті реанимациядан кейінгі алғашқы 15-30 минутта гипертензияны қамтамасыз ету
ұсынылады (БАҚ < 150 мм рт.ст.), кейіннен нормотензияны сақтай отыруы қажет.
2. О2 қалыпты деңгейін ұстап тұру.
3. Дененің нормотермиясын сақтау. Нашар неврологиялық нәтиже қаупі әр градусқа >
37 °с артады.
4. Нормогликемияны қолдау (4,4–6,1 ммоль/л).
5. Гематокрит деңгейін 30-35% шегінде ұстау. Ишемия салдарынан
микроциркуляторлы арнада едәуір жоғарылайтын қанның тұтқырлығын төмендетуді
қамтамасыз ететін жұмсақ гемодилюция жүргізу.
6. Бензодиазепиндерді енгізумен құрысу белсенділігін бақылау.

Интрацеребральды іс-шаралар
Фармакологиялық әдістер. Қазіргі уақытта дәлелді медицина тұрғысынан
постранимациялық кезеңде миға фармакологиялық әсер етудің тиімді
және қауіпсіз әдістері жоқ. Перфторанды қолданған жөн: мидың ісінуін,
постреанимациялық энцефалопатияның ауырлығын азайтады және
коматозды жағдайдан тез шығуға ықпал ете отырып, ми қыртысы мен
субкортикалық құрылымдардың белсенділігін арттырады.
Физикалық әдістер. Гипотермия-мидың нейропротекторлық
қорғанысының ең перспективалы әдісі.

Гипотермияның емдік әсері келесі механизмдерді жүзеге асыру арқылы
қамтамасыз етіледі:
• деструктивті энзиматикалық реакцияларды тежеу;
• еркін радикалды реакциялардың супрессиясы және липидті пероксидация
өнімдерінің жинақталуын тежеу;
• жасушаішілік жұмылдыруды азайту
• Са2+;цитоплазмалық мембраналардың липопротеиндерінің иілгіштігін
протекциялау;қан ағымы төмен ми аймақтарында О2 тұтынуды азайту;
• жасушаішілік лактат-ацидоздың төмендеуі;
• биосинтезді және эксайтоуытты нейротрансмиттерлер өнімдерін тежеу;
• ишемия аймақтарында нейтрофильді көші-қонның төмендеуі;мидың
цитоуытты және вазогенді ісінуінің даму қаупін төмендету.

Дене температурасының 1°с төмендеуі церебральды метаболизм
жылдамдығын орташа есеппен 6-7% төмендететіні анықталды.2005
жылғы реанимация жөніндегі Еуропалық кеңестің қазіргі заманғы
ұсынымдары бойынша қан айналымы тоқтап қалған ес-түссіз
науқастар 12-24 сағат ішінде 32-34 °с дейін дене гипотермиясын
қамтамасыз етуі қажет.

Коматозды кезеңнің ұзақтығы бірнеше аптадан 12-16 айға дейін немесе одан да
көп болуы мүмкін. Комадан шығудың бірнеше нұсқасы бар. Ең қолайлы жағдай-бұл
өнімді байланыстың болуымен жеке сипаттамаларды қалпына келтіру. Қарқынды
терапияны аяқтау және физикалық оңалтудың заманауи әдістерін қосу
неврологиялық тапшылықты жеңуге және пациенттің сана-сезімін және мотор
белсенділігін біртіндеп қалпына келтіруге мүмкіндік береді, кейбір жағдайларда
қарапайым өзін-өзі күтуге және біртіндеп әлеуметтік ортаға оралуға
жеткілікті.Неврологиялық функцияларды қалпына келтіру дәрежесі әртүрлі болуы
мүмкін.
Комадан вегетативті жағдай деп те аталатын "кішкентай сана"күйіне шығу
мүмкін. Бұл бірқатар неврологиялық синдромдарды біріктіретін ұжымдық термин
(акинетикалық мутизм, аппаликалық синдром, "электрлік-функционалдық үнсіздік"
синдромы және т.б.).

Жас ерекшеліктері

10 жастан аз жаста 10 жастан асқан адамдарға
қарағанда өмір сүру деңгейі жоғары; өмір сүру деңгейі 10-
70 жас аралығындағы пациенттерде ерекшеленбейді және
70 жастан асқан адамдарда біртіндеп төмендейді. Отадан
кейінгі аурудың этиологиясында жалпы ишемияның
реоксигенациямен және реперфузиямен үйлесуі жатыр.
Реоксигенация және реперфузия бастапқы патологиялық
әсердің салдарын жойып қана қоймай, жаңа патологиялық
өзгерістердің каскадын тудырады.

Қорытынды
Қорытындыла келсек, күнделікті өмірде, демалыс орындарында, аялдамада, күту
орындарындарында, сауда орындарында неше түрлі жағдайлар себебінен көпшілік
жағдайда адамдардың өлімі орнауда. Қарапайым халықтың осындай орындарда есінен
танып, өмірден өтуі олардың өзінің денсаулығына салғырттықпен қарауы және
алғашқы көмек, реанимация туралы хабарының аз болуы басты себеп болып отыр.
Өлім мен өмірдің арасы аз ғана уақыт болғанымен, осы уақытты тиімді пайдалану
адамның өмірін сақтап қалуға зор мүмкіндік береді. Организмнің тіршілігі бір мезетте
емес, біртіндеп таусылады. Соңғы болып өмірлерін тоқтататындар орталық жүйке
жүйесі мен ми болып табылады. Осы ми мен орталық жүйке жүйесі өлгенге дейін
адамды құтқаруға мүмкіндік бар. Бірақ бұл мүмкіндік кімнің қолында? Әрине, білікті
алғашқы көмекті дұрыс көрсете алатын дәрігердің не болмаса практикалық тәжірибесі
бар кез келген адамның қолынан келеді. Осы мақсатта реанимация ұғымы кең етек
алуда.

Пайдаланған әдебиеттер
Негізгі:
1) Нұрмұхамбетұлы Ә. Патофизиология-1. Клиникалық практикада өте маңызды біртектес
дерттік үрдістердің патогенезі мен емдеу жолдарына нұсқама. 1 том: оқу құралы. – Алматы:
Эверо, 2016.
2) Адо А.Д. Патофизиология: оқулық. 1 том. – Эверо, 2015.
3) Патологиялық физиология. Тәжірибелік сабақтарға нұсқау: оқу құралы. – М.: ГЭОТАР-Медиа,
2014.
4) Нұрмұхамбетұлы, Ә. Патофизиология-1. Клиникалық практикада өте маңызды біртектес
дерттік үрдістердің патогенезі мен емдеу жолдарына нұсқама. 1 том: оқу құралы. - Алматы :
Эверо, 2016.

Электронды ресурс:
1) Патологиялық физиология: Патофизиология: тәжірибелік сабақтарға нұсқау: оқу құралы/ В.В.
Новицкийдің ред. – М.: ГЭОТАР-Медиа, 2014.

Ұқсас жұмыстар

Постреанимациялық ауру кезеңдері

Реанимацияның патофизиологиялық негіздері

Ақтық жағдайлардың кезеңдері мен олардың клиникалық көріністері

Тіл-жұтқыншақ нерві невралгиясы Жоғарғы көмей нерв нейропатиясы Тіласты нерві нейропатиясы

Гүлді дақылдардың аурулары

Бирнавирутар туғызатын ауруларды диагностикалау

АУРУ ЖАҒДАЙЛАРЫ

Билирубин алмасудың бұзылыстары. Гемолиттік сары ауру

Қоздырғыштың негізгі көзі - ауру және ауырып жазыл мал

Әр түрлі аурулардың ішкі көрінісі және оның құрылымы мен деңгейлері

Пәндер