Таным және ғылыми білім: гносеологиялық құрылым, әдістер және ақиқат

Жоспар:

1. Танымның тәжірибелік табиғаты. Қазіргі адамзаттың қажеттіліктер мен оны қанағаттандыру жолдарын іздеу - қазіргі ғылым дамуының негізі

2. Ғылыми таным құрылымына адамның барлық мәнді күштерінің кірістірілуі. Ғылыми танымның деңгейлері мен әдістері.

3. Танымдағы ақиқат мәселесі. Адасу мен жалғандық. Ақиқат пен сенім.

Таным

Адамдардың білімге жетуге бағытталған қызметі.

Дүниені танып білу қабілеті -

Гносеологиялық оптимизм

Танымды жоққа шығару - Агностицизм

Күмәндану, сын, терістеу догматизмге, абсолютизацияға қарсы, адамды тереңдікке жетелейтін философияға қажетті элемент - Скептицизм

Қарапайым стихиялық-эмпирикалық

Ғылыми таным

Таным түрлері:

Таным тарихында, гносеология ілімінде екі қарама-қарсы бағыт қалыптасқан:

эмпирикалық (бақылау, салыстыру, өлшеу және эксперимент)

теориялық таным(идеалдау, абстрактылық білім, нақты білім)

Схоластика

“Пайымдаудың жабайы философиясы”

Орта ғасырдағы діни философиялық бағыт;

Жеміссіз ойтолғау, шартты білім, шынайы өмір мен пратикадан ажырау

Айғақ мағынасы

Шындықтың кейбір фрагменттері, обьективті оқиға, нәтиже

Оқиға, құбылыс, дәйектелген білім, яғни, ақиқат синонимі

Эксперимент пен бақылау барысында алынған тәжірибелік білім.

Эмпириканың негізгі элементі айғақ (факт)

Айғаққа байланысты бағыттар:

Фактуализм дербес тәуелсіз

Теориялық тәуелді

Танымның мақсаты - Ақиқатқа жету

Ақиқат - обьектуралы сезімдік және интеллектуалдық білімарқылы алынған, шындыққа сәйкес келетін білім.

Адасу - белгілі бір парадигмадағы ой немесе ойлау жолы, олардың дұрыс екендігіне сенімділік болады, бірақ ол шындыққа мүлде сәйкес келмейтін таным нәтижесі.