Көші - қон саясаты

Әлем елдеріндегі миграциялық саясат және миграцияны реттеу бойынша халықаралық тәжірибе.

Орындаған: МО тобы Аюухан Жадра

Жоспар:

Мемлекеттік көші-қон саясаты дегеніміз не?;

Қазіргі кезеңдегі Ресейдің көші-қон саясатының ерекшеліктері;

Еуропалық Одақтың көші-қон саясаты;

АҚШ көші-қон саясатының мақсаттары, принциптері мен міндеттері;

Миграцияны реттеу бойынша халықаралық тәжірибе;

Қорытынды.

Мемлекеттің көші-қон саясаты оның халқының өмірінде, оның аумағында тұрып, жұмыс істегісі келетін шетелдік азаматтардың өмірінде үлкен рөл атқарады, сондай-ақ елдің халықаралық жағдайына әсер етеді. Сондықтан әрбір мемлекет өзінің көші-қон саясатының барлық ережелерін мұқият пысықтайды, бұл жалпы ел үшін ғана емес, бүкіл халық үшін де пайдасын қамтамасыз етеді.

Мемлекеттік көші-қон саясаты дегеніміз не?

"Көші-қон саясаты" терминінің ғылыми анықтамалары өте ауқымды және түсіну қиын. Сондықтан сіз оларды парафраздап, осы Тұжырымдаманың қысқа және түсінікті сипаттамасын бере аласыз. Көші-қон саясаты, шын мәнінде, елдегі шетелдік азаматтардың қатысуы мен қызметін бақылайтын белгілі бір мемлекеттік ережелер мен нормалардың жиынтығы болып табылады. Әр мемлекет өз ережелерін ұстанады. Көші-қон саясаты 2 негізгі түрге бөлінеді:

иммиграциялық-елге келетін шетелдіктер туралы мәселелермен айналысады;

эмиграциялық саясат-елден кетушілер үшін ережелер жиынтығын белгілейді.

Экономикалық тұрғыдан мемлекет жоғары білікті мамандарды, жұмыс күшін, атақты адамдарды, ірі инвесторларды және т. б. тартуға мүдделі болуы мүмкін. Кейбір елдерде бұл нақты халықтың санын көбейтетін иммигранттардың тұрақты ағымы. Сол тармақта сіз Халықты репатриациялауға арналған ережелер жиынтығын қоса аласыз. Гуманитарлық компонент көші - қон саясатында маңызды рөл атқарады-кейбір мемлекеттер босқындарды гуманитарлық көмек ретінде қабылдайды. Үкімет өз азаматтарына қамқорлық жасайды - оларға шетелдіктермен некеге тұруға мүмкіндік береді. Сондықтан ол кейінірек отбасы қайта қосыла алатын ережелер жүйесін әзірлейді. Демек, иммиграциялық саясат бірқатар мемлекеттік міндеттерді шешеді. Тұтастай алғанда, бүкіл ел үшін көші-қон мәселелері бойынша дұрыс саяси модель құра білу өте маңызды, өйткені оның салдары байырғы халық пен мемлекеттің халықаралық мәртебесі үшін апатты болуы мүмкін.

Көбінесе "көші-қон" термині иммиграциялық саясат деп түсініледі. Бұл немесе басқа мемлекет иммигранттарды өз еліне жіберіп, оларға жайлы өмір сүру жағдайларын ұсына отырып, қандай мақсаттарға қол жеткізе алады? Шын мәнінде, мұндай мақсаттар өте көп.

Қазіргі кезеңдегі Ресейдің көші-қон саясатының ерекшеліктері

Егер біз бүкіл көші-қон саясатын біртұтас жүйе ретінде қарастыратын болсақ, онда оның субъектісін (әрекетті бағыттайтын) және объектіні (әрекет бағытталған) ажыратуға болады. Бұл жағдайда Нысан көші-қон ағыны екені түсінікті. Бірақ Ресей Федерациясының көші-қон саясатының субъектісі-президент. Бұл тұжырымдаманы анықтайтын мемлекет басшысы. Қалған органдар Президент таңдаған Тұжырымдаманы жүзеге асырады. 2018 жылы В. Путин Ресей Федерациясының көші-қон саясатының жаңа тұжырымдамасына қол қойды, оның ережелері бұрын қабылданғаннан айтарлықтай ерекшеленеді. Сондықтан өткен жылдан бастап көші-қонның мемлекеттік саясаты түбегейлі өзгеруде. Егер алдыңғы Тұжырымдаманың ережелері елдің байырғы тұрғындарының қауіпсіздігін қамтамасыз етуге негізделген болса, енді басты мақсат - мемлекеттің экономикалық және демографиялық жағдайын жақсарту үшін мигранттарды тарту.

По сути, Россия открывает свои границы для всех людей, желающих не только проживать на её территории, полностью интергрироваться в русском обществе, рожать и воспитывать детей по местным правилам и культурным ценностям, но и для мигрантов, которые не связывают свою жизнь с долгим проживанием в РФ. Разумеется, последние должны соблюдать свод правил, обеспечивающих безопасность населения страны.

Еуропалық Одақтың көші-қон саясаты

Қазіргі уақытта 28 елден тұратын еуропалық бірлестіктің қатысушы елдердің келіспеушіліктеріне байланысты жалпы көші-қон саясаты жоқ. 2015 жылы босқындардың мәртебесін сұраған иммигранттардың негізгі ағыны Еуропаға келгеннен кейін, бірнеше жыл ішінде мұндай өтініштердің саны азайды, бірақ ол кеуіп кетпеді. 2020 жылы ЕО қазір қалаусыз, бірақ оның аумағына Солтүстік Африка, Оңтүстік Азия және Таяу Шығыс елдерінен келген босқындармен күресуді жалғастыруда. Сонымен, ЕО-да босқындарды қабылдау туралы пікірлер түбегейлі қарама-қайшы. Кейбір елдер босқындарды қабылдау гуманитарлық қажеттілік деп санайды, олар тұру үшін арнайы Үй-жайлар беруге, әлеуметтік көмек пен жәрдемақы ұйымдастыруға, оларды еуропалық қоғамға біріктіруге қаражат жұмсауға дайын. Мұндай альтруистік елдерге Германия, Италия, Швеция, Голландия, Франция кіреді. Басқа елдер мигранттар үшін ең қолайлы өмір сүру жағдайларын ұсынатын Еуропаның орталығына барар жолда дәлізге айналды. "Өтпелі" мемлекеттерге Греция, Түркия кіреді. ЕО-ның бірқатар елдері босқындарды қабылдаудан бас тартты: Польша, Венгрия, Словакия. Кейінірек оларға Австрия қосылды, ол босқындарды қабылдау туралы өзінің дұрыс емес шешіміне өкініп үлгерді. Кейбір ЕО мүшелерінің мигранттарды қабылдауы, ал басқалары болмауы олардың арасындағы алауыздықты тудырды.

Босқындардың үлкен ағымынан кейін Еуропалық Одақ көші-қон процесін тоқтата тұрудың барлық шараларын қолданады. Кейбір елдер келген иммигранттарды ұстап тұратын шекаралар мен қабырғаларды тұрғызуда. Белгілі болғандай, ЕО-ның басқа мемлекеттердің проблемаларына "шамадан тыс толеранттылығы" осы уақытқа дейін жалғасып келе жатқан еуропалық дағдарыстың себебі болды.

Байырғы халық еуропалық елдердің наразылық танытады және иммигрирует неғұрлым алыс ел емес, қасіретімен қоныс аудару саясаты босқындар. Мысалы, АҚШ, Канада, Австралия, Қытай. Мигранттардың бір бөлігі тыныш Венгрияға көшеді.

Егер ЕО-дағы ішкі көші-қон процестерінің ерекшеліктері туралы айтатын болсақ, одақтың әл-ауқаты төмен елдерінің тұрғындары әл-ауқатқа көшуге тырысады. Мысалы, румындар, болгарлар, поляктар, хорваттар, венгрлер көп мөлшерде туған мемлекеттерінен шығып, жақсы өмір іздеуге асығады.

Іздеудің түпкі мақсаты-бай Еуропа елдері: Бельгия, Нидерланды, Германия, Ұлыбритания, Франция. ЕО-ның бір елінің тұрғындары тұру және жұмыс істеу үшін басқа ЕО еліне еркін келе алады.

fакш

АҚШ-ұзақ уақыт бойы көп мәдениетті көші-қон саясатын қолдаған ел. АҚШ тіпті "иммигранттар елі"деп аталды. Бұл шынымен де солай - мұнда 20 000 000-нан астам адам ресми мәртебемен тұрады, ал тағы 13 000 000 заңсыз деп саналады.

Билікке келген қазіргі Америка президенті Д. Трамп алдымен көші-қон саясатын қатайтуды және елден заңсыз иммигранттарды депортациялауды қолға алды. Нәтижесінде, көші-қон саясаты соңғы екі жылда айтарлықтай өзгерістерге ұшырад