Онтология мен метафизика

Болмыс. Онтология мен метафизика

Орындаған: Қанатбеков Бексұлтан ИС 19-1

«Тұран Астана» университеті

ЖОСПАР

Онтологияның негізгі ұғымдары мен принциптері.

Онтологияның негізгі типтері. Болмыс және биболмыс мәселесі.

М. Хайдеггердің адам болмысының заттар дүниесіне жинақталуы мәселесі.

Адам болмысының экзистенциялары. Қорқыныш, қасірет шегу, бақытсыздық феномені. (А. Шопенгауэр) .

Болмыс - санадан тыс,

тәуелсіз объективті әлем,

материяның тіршілік етуін

білдіретін философиялық

ұғым.

ОНТОЛОГИЯ

(грекше on, ontos - болмыс,

logos - ілім)

Бұл термин

философия тарихында

ХҮІІ ғ. бастап қолданылады.

Бірақ жалпы болмыстың

және ол туралы

философиялық ойлардың

қалыптасуы

өте ерте кезеңнен басталады.

Болмыс мәселесі -

діни иллюзиялардан

бас тартқан

философиялық

рефлексиялардың бірі.

Р. Гоклениус

(“Философиялық лексикон”,

1613)

“Онтология” терминін енгізген

И. Клауберг

(“Онтософия”,

1656)

Практикалық қолданыста

ұғымды негіздеген Христиан Вольф.

Шығыстық мәдениетте болмыс мәселесі шынайылық пен өткіншіліктің баламасы ретінде Үнділердің «Ригведа» гимндерінде талданады.

Әлем мен адам тұрақтылығының кепілі - универсалды, толыққанды, абсолюттік ақыл-ой.

Абсолюттік ақыл-ой - абсолюттік болмыстың бейнесі.

Болмыс сезім мен ақыл-ой арқылы қабылданбайтын, аскеттік мәнге ие - Брахман.

Брахман - жалғыз, мәңгілік, ол бір мезетте мәнді де мәнсіз, мәңгілік әрі шексіз, өлшенбейді өлмейді, бұзылмайды әрі жоғалмайды, ол бүтін әрі тұтас.

Парменид: “нағыз болмыс - ақыл-оймен игерілетін, бүтін, тұтас және әрқашан бар”.

Антик мәдениетінде болмыс адам мен әлемнің ара қатынасын,

әлемдегі адамның орнын іздеуден бастау алып,

адамның ақыл-ойына тәуелді нақты әрі шынайы болмыс болып қалыптасты.

Парменид (540/539)

Левкипп пен Демокрит

болмыс ұғымы ретінде атомды ұсынды.

Олар әлемді «болмыс» және «биболмыс» деп екіге бөлді: “болмыс” - өздеріне тең атомдар болса,

“биболмыс” - бос кеңістік деп атады.

Платон “идеалдық әлем” болмысы ойын ұсынып, болмыс парадигмасының екі жағын ашты:

“Феноменалды болмыс”

- пайымдау арқылы жетуге болатын көрінетін деректі болмыс;

“Метафеноменалды болмыс”

- көрінбейтін, түсінілмейтін, дерексіз болмыс.

Аристотель: “метафизика - ойдың эмпирикалық әлем шеңберінен шығып, метаэмпирикалық нақтылыққа жетуге ұмтылуы”.

Ол милеттіктерден Платонға дейінгі философиялық ой дамуы бағытын түйіндей отырып, метафизиканың 4 анықтамасын берді:

Бастапқы немесе жоғарғы бастаулар себебін зерттеу;

Болмысты тану;

Субстанция туралы білім;

Құдай туралы білім.

Метафизика - бастапқы себептер туралы білім:

Формалды;

Материалды;

Әрекеттік;

Финалдық.

метафизикалық

зерттеу

логикалық

зерттеу

Плотин бойынша:

Плотин Нусты, яғни әлемдік рухты құрайтын «меон» ретінде көрсетеді.

Тұтастық - болмыс пен интеллектен

жоғарғы тұрған материалдық

емес шексіздік.

Ол - барлығының бастауы және

потенциалдық формадағы

барлық мәнділіктің жоғары

концентрациясы.

Ал

Гегельге дейін болмыс тұрақты субстанция, абстрактылы

жалпылық және тұлғасыз каузалдық

ретінде пайымдалды.

Гегель болса болмысты тарихи қозғалысты

жүзеге асыратын субъект-субстанция

деп тұжырымдап, оған аластатылған

күйдің субъекті және формалдық

түзілімдердің сыртқа айналған

шынайы субъекті -

Абсолюттік идея деп анықтама берді.

Болмыс мәселесі:

Антик философиясында космоцентристік;

Ортағасырда теоцентристік;

Жаңа дәуірде ғылыми сипатқа ие болды.

Гегельше - болмыс формаларын жіктеп сапа, сан, өлшем формаларына бөлді.

Батыстық өркениеттің кеңістіктік-уақыттық өсуі адамзаттың белсенді әрекеті шекарасын кеңейту қажеттілігін барған сайын алға тарта отырып, табиғи және әлеуметтік әлем туралы идеяларды негіздейтін жаратылыстанымдық-ғылыми және философиялық концепцияларды дүниеге әкелді.

Субстанция - абсолюттік бастауды, түпнегізді бейнелеу үшін қолданылатын ұғым.

БЕНЕДИКТ СПИНОЗА:

«Мен, субстанцияны

өзімен-өзі өмір сүретін,

яғни басқа нәрседен түзілетіндей

өзге затпен салыстыруға

келмейтін нәрсе деп түсінемін»

Француз және ағылшын философтары әлемде адам өмір сүруінің қажетті шарты “табиғат”, ал табиғаттың онтологиялық негізі субстанцияның алуан түрлі көріністерінің бірі ретіндегі материя деп тұжырымдады.