Жабындық ұлпалар

Презентация қосу

Өсімдік ұлпалары
Өсімдік ұлпасы (лат. textus, грек. hіstos – шығу) – шығу тегі, құрылысы,
атқаратын қызметі ұқсас жасушалар тобы. Қарапайым өсімдіктердің денесі
қабат-қабат болып орналасқан, қызметі мен морфологиялық жағынан бірдей
клеткалардан қалыптасады. Кейбір жағдайда “қабаттар” 2 – 3 түрлі
клеткалардан тұрады.

Өсімдік ұлпаларының қазіргі жіктелуі:
Соңғы ғылыми зерттеулердің нәтижелері бойынша ұлпаларды негізінен
мынадай алты топқа бөледі:
меристемалық (түзуші),
жабындық,
негізгі,
арқаулық (механикалық),
өткізгіш және
бөліп шығарушы ұлпалар.
.
Зерттелу тарихы
o Ұлпа туралы ғылымның негізін салған белгілі италия ғалымы М.Мальпиги мен ағылшын ғалымы
Н.Грю (1671 ж.) болған. Олардан кейін микроскопиялық техниканың даму барысында ұлпалар
туралы көптеген жаңалықтар мен жаңа эксперименттік деректер жинақтала басталды.
o 1807 жылы фитогистолог Г. Линк өзінің зерттеулерінің нәтижесінде ұлпаларды жасанды түрде
паренхималық және прозенхималық деп екі топқа бөлді. Бұл сипаттама әлі күнге дейін сақталып
қалды.
o Ал П. Ван-Тигем (1891) ұлпаларды тірі және өлі ұлпалар деп бөлді. Олай бөлу заңды да еді, егер
олардың атқаратын қызметтерін ескермегенде.
o Алғашқы табиғи әрі нақты жіктеуді физиолог Ю.Сакс (1868) ұсынды. Ол морфологиялық
ұқсастықтарын, физиологиялық ерекшеліктерін ескере отырып ұлпаларды үш топқа бөлді:
жабындық, негізгі, өткізгіш.
o Сонымен қатар ұлпалар туралы түсініктерді дамытуда С.Швенденер мен С Габерландт (1879) өз
үлесін қосты. Олар ұлпаларды физиологиялық қызметі тұрғысынан зерттеп өсімдіктер әлемінің
анатомиялық және физиологиялық дамуына зор үлесін қосты. Бірақ олардың жіктеулерінің
барлығы жасанды болғандықтан, бұл нақты ғылыми жүйе жасауға, тіпті ол туралы ғылыми
пікірлер айтуға қиындықтар туғызды. Оның себебі біріншіден, белгілі бір жасқа келгенде ұлпа
қызметін өзгертеді немесе алғашқы қызметтерінің кейбіреулері ғана сақталады. Екіншіден өсімдік
ұлпаларының басым көпшілігі бір мезгілде екі, үш қызмет атқарады.
o Қазір 1980 жылы американдық анатом К.Эзаудың ұсынған жіктелімі бойынша
өсімдік ұлпасын үш жүйеге бөледі: жабындық ұлпа, эпидермис – өсімдік
органдарын қаптап тұрады, жапырақ пен сабақта қорғаныш қызметін атқарса,
тамырда су және минералды ерітінділерді сіңіреді; негізгі ұлпа – паренхима
(өсімдіктің негізгі ұлпасы, ол сан алуан тіршілік процестеріне қатысады),
колленхима (өсімдіктің жаңа өсіп келе жатқан мүшелерінің механикалық тірі
ұлпасы, мұнда клетка қабықшасының қалыңдығы әр түрлі болады) және
склеренхимадан (қабықшасы қалың, қатты сүректенген өсімдіктің мех. ұлпасы)
дамиды; өткізгіш ұлпа – ксилема (құрлықта өсетін өсімдіктердің әр түрлі
клеткалардан құралған негізгі өткізгіш ұлпасы) мен флоэмадан (өсімдікте
органик. заттарды тамырға жеткізетін түтікше-талшықты күрделі ұлпа) тұрады.
Түзуші ұлпалар (меристемалар)
Жоғарғы сатыдағы өсімдіктердің жануарлардан басты айырмашылығы сол,
олар өмірінің соңына дейін өсуін тоқтатпайды және жаңа мүшелер
(органдар) түзіп отырады. Бұл жағдай өсімдіктердің белгілі бір жерлерінде
түзіліп қалыптасатын меристемалық ұлпалардың (түзуші ұлпалардың)
болуымен байланысты. Түзуші ұлпалар (меристемалар) деп - түпкілікті
ұлпалардың жасушаларын жасап, үнемі толықтырып отыру арқылы
өсімдіктердің денесін құрайтын ұлпаларды айттады (грекше «меристос» -
бөлінгіш, «стема» - ұлпа).
Меристемалық ұлпалардың өзіне тән цитологиялық ерекшеліктері
бар. Олар тығыз болып орналасқан тірі жасушалар тобынан тұрады.
Мұндай жасушалардың қуысын цитоплазма толтырып тұрады, оның
ортасында үлкен ядро орналасады, үлкен вакуольдері болмайды,
жасуша қабықшасы өте жұқа болып келеді және алғашқы
қабықшадан тұрады. Жасушаларының пішіні төрт бұрышты,
изодиаметрлі, көп қырлы, кейбіреулері жіңішке ұзын болып келеді.
Меристемалық жасушалардың негізгі екі қасиеті болады - белсенді
түрде бөлінуі және дифференциациялануы, яғни басқа ұлпалардың
жасушаларына айналуы.
Түзуші ұлпалар өсімдіктердің денесінде өте ұзақ уақыт сақталады. Өйткені тамыр
мен өркеннің ұшындағы төбелік меристемаларының ең жоғарғы жасушалары
шексіз бөлінуінің нәтижесінде жас жасушаларды түзіп, қайтадан өзінің бастапқы
қалпына келіп меристемелық қасиетін үнемі сақтап отырады. Мұндай
жасушалардың саны біреу болса – инициальды, ал бірнешеу болса – апикальды
инициальды жасушалар деп атайды. Инициалды немесе апикальды инициальды
жасушалар шексіз бөлініп меристема жасушаларын түзеді. Ал меристема
жасушалары шексіз бөлінуге қабілетті емес, шамалы бөлініп жас жасушалар
түзеді де, біртіндеп түпкілікті ұлпаға айналып тамыр мен сабақтың анатомиялық
алғашқы құрылысын түзеді.
Алғашқы және соңғы меристема.
Алғашқы меристема өскіннің, ұрықтың
жасушаларынан дами бастаған кезінен
пайда болады да өсімдік мүшелерінің
алғашқы өсуін қамтамасыз етеді. Соңғы
меристема (камбий, феллоген), әдетте
алғашқы меристемадан кейін
тұрақтанған (дифференциацияланған)
ұлпалардан пайда болады. Алғашқы
меристемадан алғашқы ұлпалар, ал
соңғы меристемадан соңғы ұлпалар
түзіледі.
Түзуші ұлпалар орналасу ерекшеліктеріне қарай төрт топқа бөлінеді:

1.Төбелік (апикальдық) меристема. Төбелік меристема және
олардың инициальдары сабақтың, тамырдың негізгі және
бұйірлік өстерінің ұштарында орналасады (35,А-сурет). Ол
негізінен мүшелердің ұзындыққа өсуін қамтамасыз етеді. Шығу
тегі жағынан төбелік меристема алғашқы меристемаға жатады.
Сабақ пен тамырдың ең жоғарғы ұштарында, тез бөлінуге
қабілетті паренхималық жасушалардың аздаған тобы (сиректеу
бір жасуша) орналасады. Оларды белсенді (инициалды)
жасушалар деп атайды. Бұлардан сәл төмендеу сирек бөлінетін
жасушалар орналасады. Олардан төменірек, меристемадан үш
түрлі жасушалардың тобы оқшауланып шығады. Осы
жасушалардан алғашқы вегетативтік дененің тұрақты ұлпалары
қалыптасады (дифференцияланады): 1) протодерма -
жасушалардың үстіңгі қабаты, олар жабын ұлпасының
бастамасын береді; 2) прокамбий - вертикальды өсінің ұзына
бойында топтасып (тяжами) орналасқан, ұштары үшкір болып
келетін меристеманың ұзынша жасушалары, олардан өткізгіш
және арқаулық ұлпалар, сонымен бірге соңғы меристема
(камбий) пайда болады; 3) негізгі меристема — негізгі ұлпаларға
бастама береді.
2. Бүйірлік (латералды) меристема. Өстік 4. Жарақат (зақымдық) меристема. Өсімдік
мүшелердің ұзына бойында, олардың үстіне денесінің жарақаттанған жеріндегі түпкілікті
параллель, цилиндр тәрізді орналасады. Әдетте ол ұлпалардың тірі жасушаларынан пайда болады.
соңғы меристемаға жатады және мүшелердің Өсімдіктің денесінің кез келген зақымдалған бөлігінде
көлденеңінен жуандап өсуін қамтамасыз етеді. пайда болады. Шығу тегі жағынан ол соңғы
Бұйірлік меристемалар шығу тегіне, орналасуына меристемаға жатады.
қарай алғашқы бүйір меристема және соңғы бүйір
меристема деп бөлінеді. Алғашқы бүйір меристемаға
прокамбий және перицикл жатады. Олар төбе
меристемасымен тікелей байланысты және соған
жанаса пайда болады. Соңғы бүйір меристемаға
камбий мен феллоген жатады. Бұл ұлпалар соңынан
түпкілікті ұлпалардан пайда болады. Көп жағдайда
оны камбий деп атайды.
3. Қыстырмалы (интеркалярлық) меристема. Сабақтың буын аралықтарының төменгі жағында және
жапырақтың гүл сағағының түп жағында орналасады (36-сурет). Бұл алғашқы меристема болып
табылады, ол мүшелердің ұзындыққа өсуін қамтамасыз етеді. Төбелік және бүйірлік меристемалардан
айырмашылығы, кейбір жіктелген элементтердің, мысалы өткізгіш ұлпаларының болуы және
инициальды жасушалардың болмауы.
Қыстырмалы меристема өсімдікте үнемі сақталып қалмай, біртіндеп түпкілікті ұлпаларға айналады
және олардың бөлінуінен өркен қосымша ұзарып өседі.
Жабындық ұлпалар
Өсімдік мүшелерінің сыртын қаптап жататын жасушалар тобын жабындық ұлпа дейміз. Жабыңдық
ұлпалардың негізгі атқаратын қызметі өсімдікті кеуіп кетуден және сыртқы ортаның қолайсыз
жағдайларынан, шамадан тыс судың булануынан, зиянды микроорганизмдердің еніп кетуінен
сақтайды. Сонымен қатар өсімдіктердің әрбір мүшесінің жабын ұлпасының өзіне тән физиологиялық
қызметі бар. Шығу тегіне байланысты жабындық ұлпаларды екі типке бөледі: алғашқы жабындық
ұлпа, соңғы жабындық ұлпа.
1. Алғашқы жабындық ұлпаларға эпидерма (эпидермис) және эпиблема,
2. Соңғы жабындық ұлпаға тоз, қыртыс жатады.

Эпидерма – шығу тегі жағынан алғашқы жабындық ұлпа.1868 жылы Ганштейн өзінің теориясы
бойынша, эпиберма төбе меристемасының протодерма (дерматоген) қабатының бөлінуінен пайда
болған десе, ал 1920 жылы Шмидтің келтірген теориясы бойынша эпидерма төбе меристемасының
сыртқы қабаты жасушаларының бөлінуі нәтижесінде пайда болған дейді.
Эпиблема - тамырдың бой конусының дермотеген қабатынан пайда болатын қабылдаушы қызметі
басымырақ алғашқы жабындық ұлпа. Олар бір жылдық шөптесін өсімдіктердің тамыры мен көп
жылдық сүректі өсімдіктердің жас тамырларларының сыртын жауып тұрады. Бұлардың устьица
аппараттары, кутикуласы, балауыздары болмайды, тек эпифиттердің ауа тамырларында устьица
кездеседі.

Перидерма (пробка). Эпидермистің жасушалары сабақтың жуандап өсуінің нәтижесінде өзгеріске
ұшырап өледі. Осы кезде соңғы жабын ұлпасы перидерма пайда болады. Оның пайда болуы соңғы
меристема тоздық камбийдің (феллогеннің) жұмысына байланысты. Перидерма жасушалары тығыз
орналасқан, сондықтан шамадан тыс жылуды, газды, микроорганизмдерді ішке жібермейді, судың
булануын азайтады.
Тоз. Тоздық камбий субэпидермалық жасушалардан,
ал кейде тіптен эпидермалық жасушалардан дамиды.
Қорғаныштық қызметті тек тоз (феллема) ғана
атқарады. Ол тығыз орналасқан жасушалардың дұрыс
радиальды қатарларынан тұрады. Тоздық қабатта
судың булануын және газдың алмасуын қамтамасыз
ететін ерекше жасымықшалар (чечевичка) деп
аталынатын қуыстар пайда болады. Жасымықшалар
жасуша аралық, қуыстары үлкен болып келетін
дөңгелек жасушалармен толтырылған.

Қыртыс (корка немесе ритидом). Оны кейде
үшінші жабындық ұлпа деп те атайды. Ағаштар
мен бұталардың қабықтары сабақтың жуандап
өсуінің нәтижесінде 2-3 жылдан соң
жыртылады, ал оны тоз қабаты алмастырады.
Тоздың сыртқы қабаттары біртіндеп бұзылып,
қабыршақтанып түсіп отырады. Қыртыстың
маңызы үлкен. Ол өсімдіктің ішкі ұлпаларын
ыстық пен суықтан, кейде оттан сақтайды.
Негізгі ұлпа
Қоректік ұлпа мен фотосинтездеуші ұлпаны қосып негізгі ұлпа дейді.
Негізгі ұлпа деп аталу себебі бүкіл өсімдік денесін құрап тұрады.
Вегетативті және генеративті мүшелерінде кездеседі. Жасушалары тірі,
пішіндері дөңгелек, сопақша, цилиндр тәрізді жасуша қабықшасы жұқа
(кейде қабықшасы қалындап ағаштанады, мысалы, сүрек, кофе, пальма
тұқымдары).
Атқаратын қызметіне қарай фотосинтездеуші ассимиляциялық, қоректік
(қор жинаушы), су жинаушы, ауа жинаушы(аэренхима) деп бөлінеді.
Тірек ұлпа
Тірек ұлпа өсімдіктің мүшелеріне беріктік қасиет беретіндіктен жануарлардың қаңқасы сияқты салмақ
күшіне, қатты соққан желге, нөсер жамбырға майыспай, сыңбай төтеп береді. Жылдан-жылға
өсімдіктің өзарып өсуі, бұтақ жаюы оның көлемін ұлғайтып, көп салмақ түсіретіндігне қалың жауған
қарға, желге, соққан дауылға тірек ұлпасы болса ғана қарсы тұра алады. Жасуша пішіні мен
құрылысна қарай тірек ұлпашс 3 типке бөлінеді: колленхима, склеренхима, склереида (склеренхима
мен склереида бірге топтастыруға болады).
Колленхима - өсіп келе жатқан жас сабақта, жапырақ сағағында, жапырақ жүйкелерінде
болатын жасушаларында цитоплазма, ядро, вакуоль, хлорофилл дәндері бар қабықшасы
қалыңдамаған тірі жасушалардан тұратын, өсу қабілетін жоймаған алғашқы тірек ұлпа.

Склеренхима жасушаларының пішіндері ұзынша
қабықшасы біркелкі қалыңдап ағаштанған қатты,
орналасқан жеріне қарай тін талшығы және сүрек
талшығы деп екіге бөлінеді.

Склереида («склероз» - қатты) – жоғары
сатыдағы өсімдіктердің әр түлі мүшелерінде
кездесетін, жасуша қабықшасы біркелкі
қалыңдаған тірек ұлпасының бір түрі.
Өткізгіш ұлпа
Өсімдіктің барлық мүшелеріне қоректік заттарды жеткізетін жасушалар тобын өткізгіш ұлпа
дейді. Жасушаларының іші қуыс түтікше тәрізді, өткізгіш ұлпа жоғары ағыс жолы және төменгі
ағыс жолы деп екіге бөлінеді.

Жоғары ағыс жолымен тамыр түктері арқылы топырақтан сорып алған су мен онда еріген
минералды тұздардың ерітіндісі сабақ бойымен жоғары қарай көтеріліп өркендері мен
жапырақтарына жеткізіледі. Оның өтетін немесе ағатын жолы сүрек (ксилема) бөлімі. Сүрек
жасушалары түтікше тәрізді, оны трахеида деп те атайды.

Төмен ағыс жолымен (флоэма) фотосинтез процесінің
нәтижесінтүзілген органикалық заттар жапырақтан
басталып, тамыр, сабақ, жеміс, түйнекде, т.б. мүшелеріне
таралады. Сүзгі тәрізді жасушалар ұзынша, ұшы
сүйірленген. Оның серік жасушалары болмайды, майда
саңылаулары жасуша қабықшасының жан-жағына
орналасқан.
Сүзгілі түтік жасушалары тірі,
бірінің үстіне бірі қаланып жатқан
жасушалардың көлденең
перделерінде сүзгі тәрізді
көптеген майда тесіктері болады,
сол арқылы көршілес орналасқан
жасушаларға органикалық қорек
заттары өтеді.

Өткізгіш шоқтар өсімдіктің барлық
мүшелерінде кездеседі. Жапырақ
тақтасындағы әр түрлі пішінде тарамдалып
жатқан жүйкелері түгелдей өткізгіш
шоқтардан тұрады, ол сабақпен
байланысты. Сондықтан жоғары және төмен
ағыс жолдарымен қозғалатын қоректік
заттардың барлық түрлері. Өсімдіктің бүкіл
мүшелерінің бірін қалдырмай бәріне
жеткізіледі.
Бөліп шығарушы ұлпа
Тіршілік әрекетінің нәтижесінде өсімдік мүшелерінде ақырғы өнімдерді (қалдық заттар) бөліп
шығаратын және жиналатын орындар бар, олар: безді түктер, безді қабыршақтар, шайыр жолдары, сүт
жолдары, шірнеліктер, жасушааралық кеңістіктер, су жанаспалы жасушалар, т.б. Осылардың
барлығын қосып бөліп шығарушы ұлпа дейді. Зат алмасудың ақырғы өнімі жасушаның ішінде немесе
арайы орында жиналады. Орналасқан орынына, физиологиялық қасиетіне, сұйық және қатты түріде
болуына қарай бөліп шығарушы ұлпалар екі түрлі жолмен пайда болады: а)схизогенді; ә)лизегенді.

Схизогенді жолмен бөліп шығарушы ұлпа ең
алдымен бір жасушаның бөлінуі нәтижесінде
түзілген жасушалардың бір-бірінен ажырауынан
жасушааралық кеңістіктер пайда болып әрі қарай
кеңи береді. Жан-жағында орналасқан
жасушалардан бөлінген шырыш, шайыр, эфир
майы жасушааралық кеңістікте (кейде бөліп
шығаратын заттардың «арнаулы орын» деп те
атайды) жинала береді.
Сүт жолы бөліп шығарушы ұлпаның ерекше типіне
жатады.Сүт жолын құрайтын жасушалардың
вакуольінеде сүт шырыны (латекс) бар. Сүтті
шырының құрамында алколоидтар, иілік заттар,
көмірсулар, майлар, нәруыздар бар.
Лизигенді (еру) жолымен пайда болу кезінде алдымен Эфир майын түзетін безді жасушалар
жасушалар тобы ақырғы өнімдерді (шайыр, эфир өсімдіктердің жапырақтарында, гүлдерінде
майы, т.б.) көп бөледі де ақырында жасушалр тобы (жалбыз, раушан, шайшөп, шалфей, т.б.),
еріп бос орын түзіледі. жеміс қабығында (лимон, апельсин,
манарин) көп болады.
Безді жасушалар өсімдік түріне қарай әр түрлі
болғандықтан ішкі және сыртқы бездер деп екіге Сү жанаспалы жасушалары (су устьицесі) -
бөлінеді. Ішкі бездер өсімдік мүшелерінің ішкі бетінде өсімдік денесінен су бөліп тұруға икемделген
орналасатын безді жасушалар, оған шірнелік безді жасушалар тобы.
(нектарник) жатады.

Сыртқы бездерге өсімдіктердің жер бетіндегі
мүшелерінде кездесетін түктер жатады.
Сыртқы бездердің жасушалары тірі, түзілген
затты эфир майы немесе эфир майына
еріген шайыр. Эфир майы мен шайыр
ерітіндісі жасуша қабықша мен өңездің
арасына жиналып көпіршіктеніп тұрады. Егер
оған бір нәрсе тисе жарылып, іштегі
сұйықтық сыртқа ағады да өсімдіктен
аңқыған иіс шығады.
Назарларыңызға рахмет!

Ұқсас жұмыстар

Өсімдік ұлпасының түрлері

Бұлшықет ұлпалары

ТІРІ АҒЗАЛАР

Жапырақ құрылысы

КЛЕТКАНЫ ЗЕРТТЕУ ӘДІСТЕРІ ЦИТОЛОГИЯ ГИСТОЛОГИЯ

Тамырдың соңғы құрылысы

Газ алмасу

Аңдардың терісі және оның туындылары

БӨЛШЕКТЕНГЕН ШИКІЗАТ

Толық құрамалы үймереттердің құрылыстық конструктивтік шешімдері

Пәндер