Жаңа Заман мәдениетіндегі батыс еуропалық философия

Презентация қосу

Жаңа Заман мәдениетіндегі батыс
еуропалық философия

Дәріс жоспары:
1. Жаңа Заман философиясының жалпы
сипаттамасы.
2. Жаңа Заман философиясындағы
рационалистік және эмпиристік бағыттар.
Жаңа Заман философиясы деп ХVІІ, ХVІІІ
және ХІХ ғасырларды қамтитын дәуірді
айтамыз.
Феодалдық қоғам ішінде өндіріс пен ғылымды
дамытуға мүдделі болған күштер пайда бола
бастады.

Бұл жаңа туып келе
жатқан буржуазия еді,
олар феодалдық
тәртіптерге, дін іліміне
және схоластикалық
философияға қарсы
шықты.
Бұл дәуірдің тағы бір ерекшелігі ренессанстық мәдениет
пен философияның дінді ғылымнан, саясаттан, моральдан
бөлуі (секуляризациялануы) болды.

Секуляризация -
қоғамның, адамның дін
ықпалынан арылуы,
шіркеу меншігінің
мемлекеттік меншікке
ауысуы.
Енді мемлекет, мораль
және ғылым
мәселелерін дін
арқылы қарай алмады.
Жаңа Заман философиясының басты
бағыттары: рационализм мен эмпиризм.

Рационализм бағытының Эмпиризм бағытының
негізін қалаушы – Рене негізін қалаушы –
Декарт Фрэнсис Бэкон
(1596-1650) (1561-1626)
Рационализм (лат.ratio – «ақыл») – болмыс
пен танымның негізі ақыл-ой деп сенетін
философиялық бағыт.

Рационализмнің ресми
философиялық бағытқа
айналуына үлес қосқандар
Р.Декарт, Б.Спиноза,
Г.Лейбниц болды.

Рене Декарт
(1596-1650)
Декарт онтологиясы
Рух пен материя дуализмі

Болмыс

Ойлау кеңістік
(res cogitans) (res extensa)
Декарт философиясының негізгі идеялары

Білімнің қайнар Декарттың таным
әдісі – дедукция,
көзі – ақыл,
(Ойлаудың
ойлау жалпыдан жекеге
өтуі)

Таным сезіммен
емес, тікелей
«Туа біткен»
ақылмен жүзеге идеялар
асады теориясын
ұсынды.
Декарттың негізгі қағидасы
1. Барлық заттар мен
білімдерге күмән келтіре 2. Күмәндану – ойдың
отырып, тек қана қасиеті, демек,
ойлайтын адамға күмән күмәндана отырып адам
келтіре алмаймыз. ойлайды.

3. Тіршілік етпей адам ойлай
алмайды.

4.«Мен ойлаймын, демек, өмір сүремін»
«Білім – күш»

Негізгі еңбектері:
«Ғылымдар табысы»,
«Жаңа Органон»,
«Жаңа Атлантида».

Эмпиризм бағытының
негізін қалаушы –
Фрэнсис Бэкон
(1561-1626)
Ф.Бэконның философиялық
идеясының мәні: таным негізінде
тек қана тәжірибе жатады.
Жеке адам немесе адамзаттың
тәжірибесі (теориялық,
практикалық) көбейген сайын ол
ақиқат білімге жақындай түседі.

Білім мен тәжірибенің басты
мақсаты – экономиканың дамуына,
жаңа нәрселердің, адамның өз
әрекетінде практикалық
жетістіктерге жетуіне, адамның
табиғатқа үстемдік етуіне
көмектесу.
Индукция әдісін Бэкон Декарт ұсынған дедукция
әдісіне қарсы қойды.

Индукция – көптеген
жеке құбылыстарды
жалпылау негізінде
жалпы қортындылар
жасау деп түсіндіреді
Ф.Бэкон.
Бэконның пікірінше, индукция
әдісінің дедукциядан артықшылығы –
мүмкіндіктердің ұлғаюы мен таным
процесінің күшеюінде.

Индукцияның кемшілігі – оның
түпкілікті айқын болмауы,
болжамдық сипаты
(өйткені бірнеше заттың немесе
құбылыстың белгілері ортақ болса,
осы тектес заттардың,
құбылыстардың барлығы аталған
белгіге ие дегенді білдірмейді: әрбір
құбылыс әр жолы тәжірибе жүзіндегі
тексеруді қажет етеді).
«Танымның басты әдісі – индукция» деп
анықтап берген философ таным әрекеті іске
асатын нақты жолдарды көрсетеді.
Олар:

«құмырсқа жолы»
«ара жолы»
«өрмекші жолы»
«Өрмекші жолы» – «таза
ақылдан» рационалистік жолмен
алынатын білім. Бұл жол нақты
фактілердің, практикалық
тәжірибенің мәнін төмендетеді
немесе ескермейді.

«Құмырсқа жолы» – тек қана
тәжірибеге сүйеніп білім алу
жолы немесе догматтық
эмпиризм (өмірден қол үзген
рационализмге керісінше).
«Ара жолы» – танымның ең
дұрыс жолы. «Ара жолын»
ұстана отырып, фактілерді
жинап, жалпылап (мәселеге
«сыртынан» қарап), ақыл
мүмкіндігін қолданып
мәселенің «ішіне» үңіліп, мәнін
түсіну қажет.
Ф.Бэкон таным процесі өтетін
жолдарды көрсетіп қана қоймай,
адамның ақиқат білім алуына
кедергі болатын себептерді
көрсетіп берді. Ол себептерді
Бэкон «елестер» («идолдар») деп
атап, төрт түрге бөліп сипаттайды:

1. тектік елестер;
2. үңгір елестері;
3. алаң елестері;
4. театр елесі.
Тектік және үңгір елестері – дүниені тануда таным
табиғаты мен өз табиғатын алмастырудан туатын,
адамдардың туа біткен адасушылықтары.

Тектік елестер – адамның табиғатына,
тегіне, ақыл-ойына да, сезімдеріне де
тән елес-идолдар. Адамның ақыл-
ойының да, сезімдерінің де кемшіліктері
көп. Бірақ адам оны ескере бермейді,
не ақылына, не сезіміне көбірек
жүгінеді. Мысалы, ғылыми фактілерді
толық жинап болмай жатып, теориялық
асығыс қорытынды жасайды, немесе
дәлелденбеген нәрсеге көбірек сенеді.
Үңгір елестері – адамның
физиологиясы мен
психологиясының,
тәрбиесінің ерекшеліктері,
жеке наным-сенімдері мен
ырымдары құбылыстарды
объективті түрде
қабылдауға кедергі
жасайды.
Алаң – театр елестері – жүре пайда болған
адасушылықтар
Алаң елестері – тілдегі, ұғымдық
аппараттағы сөздерді,
анықтамаларды дұрыс қолданбаудан
туатын адасушылық.

Театр елестері – жалпы
қабылданған, көнеден келе жатқан
философиялық доктриналарға,
мектептер мен жүйелерге, олардың
беделіне деген соқыр сенім
«философиялық театрларды»
туындатады. Мысалы, дінге деген
шектен тыс сенім.

Ұқсас жұмыстар

Ежелгі мәдениет, антикалық және ортағасыр мәдениеттері

ҚАЗІРГІ ЗАМАН МӘДЕНИЕТІ

Огюст Конт Әлеуметтанудың негзін қалаушысы

Платонның саяси - әлеуметтік концепциялары

Платонның мемлекет туралы ілімі

Орта ғасыр философиясы

Ежелгі Қытай философиясының ерекшеліктері

Ортағасырлық еуропа мәдениетіндегі қаланың орны

Латын тілінің тарихы және ғылымдағы маңызы

Исламдық орта ғасырлық мәдениет контекстіндегі арабтық- мұсылмандық философия

Пәндер