ПОЛИМЕРЛЕРДІҢ ҚҰРЫЛЫМЫ

Презентация қосу

Полимерлерлі материалдардың
екінші реттік қалдықтарын
алудың технологиялық
сызбасы
Орындаған: Сыргабаева Ә.С
Тексерген: Молдагазиева Ж.Ы
Полимерлік материалдар химиялық
макромолекулалық қосылыстар
болып табылады, олар сол
құрылымның көптеген төмен
молекулалық массасы бар
мономерлерден тұрады. Көптеген
жағдайларда полимерлерді өндіру
үшін келесідей мономерлік
компоненттер қолданылады:
этилен, винилхлорид,
винилиденхлорид, винилацетат,
пропилен, метилметакрилат,
тетрафторэтилен, стирол,
мочевина, меламин, формальдегид,
фенол. Полимерлі материалдардың
қандай химиялық және физикалық
қасиеттері, жіктелуі және түрлері
бар екенін егжей-тегжейлі
қарастырамыз.
ПОЛИМЕРЛЕРДІҢ ТҮРЛЕРІ
Бұл материалдың молекулаларының ерекшелігі мынадай
молекулярлық масса болып табылады: M> 5 * 103. Осы
параметрдің төменгі деңгейі бар қосылыстар (M = 500-5000)
әдетте олигомер деп аталады. Төмен молекулалық
қосылыстарда массасы 500-ден аз. Полимерлік
материалдардың мынадай түрлері бөлінеді: синтетикалық
және табиғи. Соңғысына табиғи резеңке, слюда, жүн, асбест,
целлюлоза және басқалары кіреді. Алайда негізгі орынды
төмен молекулалық салмақ қосылыстарынан алынған
химиялық синтез процесі нәтижесінде алынған синтетикалық
полимерлер алады. Жоғары молекулалық материалдарды алу
әдісіне қарай поликонденсация немесе қоспа реакциясы
арқылы жасалған полимерлер ерекшеленеді.
ПОЛИМЕРЛЕУ
Бұл процесс ұзын тізбектерді алу үшін жоғары молекулалық
массаның құрамында молекулярлық салмақты
компоненттердің тіркесімі болып табылады. Полимерлеу
деңгейінің шамасы - бұл құрамның молекулаларындағы
«шаралар» саны. Көп жағдайда полимерлі материалдар
мыңнан он мыңға дейін бірлікке жетеді. Полимерлеу арқылы
полиэтилен, полипропилен, поливинилхлорид,
политетрафторэтилен, полистирол, полибутадиен және т.б.
ПОЛИКОНДЕНСАЦИЯ
Бұл процесс - бір мезгілде бірдей типтегі мономерлердің
немесе A (B) жұптарының (A және B) поликонденсорларға
(макромолекулаларға) бір мезгілде келесі қоспа өнімдерін:
метил спирті, көмірқышқыл газы, сутегі хлориді, аммиак,
су және Поликонденсация силикондарды,
полисульфондарды, поликарбонаттарды,
аминопласттарды, фенолды, полиэфирлерді,
полиамидтерді және басқа да полимер материалдарды
шығарады.
POLYADDITION
Бұл үрдіс ненасыщенбеген топтардың мономерлеріне (белсенді
сақиналар немесе қосарланған байланыстар) мұқият реакция
пулдарын қамтитын мономерлі компоненттердің көп қабатты
қосылыстар реакцияларының нәтижесінде полимерлердің
қалыптасуын білдіреді. Поликонденсациядан айырмашылығы,
полиадиляция реакциясы жанама өнімдерді оқшауламай
жалғастырады. Бұл технологияның ең маңызды процесі
эпоксидті шайырларды емдеу және полиуретандарды өндіру
болып табылады.
ПОЛИМЕРЛЕРДІҢ ЖІКТЕЛУІ

Композицияда барлық полимерлі материалдар бейорганикалық,
органикалық және элементарлы болып бөлінеді. Біріншісі (силикатты
шыны, слюда, асбест, керамика және т.б.) атомдық көміртек жоқ.
Олардың негізі - алюминийдің, магнийдің, кремнийдің және т.б.
органикалық оксидтер. Органикалық полимерлер - ең кең сынып,
көміртек, сутек, азот, күкірт, галоген және оттегі атомдары.
Органикалық-полимерлік материалдар - тізбектерден басқа, кремний,
алюминий, титан және органикалық радикалдармен үйлесетін басқа да
элементтер бар қоспалар. Табиғатта мұндай комбинациялар пайда
болмайды. Бұл тек синтетикалық полимерлер. Бұл топтың типтік
өкілдері силикон негізіндегі қосылыстар болып табылады, олардың
негізгі тізбегі оттегі және кремний атомдары. Технологиядағы қажетті
қасиеттері бар полимерлерді алу үшін жиі «таза» заттар
пайдаланылады, бірақ олардың органикалық немесе бейорганикалық
компоненттерімен араласады. Жақсы мысал - полимерлік құрылыс
материалдары: металл пластиктер, пластмасса, шыны, полимерлі бетон
ПОЛИМЕРЛЕРДІҢ ҚҰРЫЛЫМЫ
Бұл материалдардың қасиеттерінің ерекшелігі олардың құрылымына байланысты,
олар өз кезегінде келесі типтерге бөлінеді: сызықты-тармақталған, сызықты, үлкен
молекулалық топтармен кеңістік және өте ерекше геометриялық құрылымдар,
сондай-ақ баспалдақ. Олардың әрқайсысын қысқаша қарастырайық.
Сызықты-тармақталған құрылымы бар полимерлік материалдар, молекулалардың
негізгі тізбегінен басқа, жанармай бұтақтары бар. Мұндай полимерлер полипропилен
мен полиизобутиленді қамтиды.
Желілік құрылымы бар материалдар ұзын зигзаг тәріздес немесе спиральды-бұралған
тізбектерге ие. Олардың макромолекулалары, ең алдымен, байланыстың бір
құрылымдық тобында немесе тізбектің химиялық бөлігіндегі учаскелердің
қайталануымен сипатталады. Сызықтық құрылымы бар полимерлер тізбектегі және
олардың арасындағы байланыстың сипатындағы айтарлықтай айырмашылықтары
бар өте ұзақ макромолекулалардың болуымен ерекшеленеді. Межмолекулярлы және
химиялық байланыстар бар. Мұндай материалдардың макромолекулдары өте икемді.
Бұл қасиет сапалы жаңа сипаттамаларға алып келетін полимерлік тізбектердің негізі
болып табылады: жоғары икемділік, сондай-ақ қатайтылған күйде сынғыш болмауы.
Енді кеңістіктік құрылымы бар полимерлік материалдарды білеміз. Бұл
заттар макромолекулалар біріктірген кезде көлденең бағытта күшті
химиялық байланыстар құрайды. Нәтижесінде тордың гетерогенді немесе
кеңістіктік негізі болатын желі құрылымы алынады. Бұл түрдегі
полимерлер желілік полимерлерге қарағанда ыстыққа төзімділік пен
қатаңдыққа ие. Бұл материалдар көптеген металл емес құрылымдық
материалдардың негізі болып табылады.
Полимерлік материалдардың баспалдақ құрылымымен молекулалары
химиялық байланыспен байланысқан жұп тізбектерден тұрады. Оларға
органикалық қышқылдық полимерлер жатады, олар қаттылық, жылу
қарсылығын арттырады, сонымен қатар олар органикалық еріткіштермен
өзара әрекеттеседі.
ПОЛИМЕРЛЕРДІҢ ФАЗАЛЫҚ ҚҰРАМЫ

Бұл материалдар аморфты және кристалдық аймақтардан тұратын
жүйелер болып табылады. Олардың біріншісі қаттылықты төмендетуге
көмектеседі, полимердің серпімділігін арттырады, бұл оралмалы
табиғаттың үлкен деформациясына қабілетті. Кристалдық фаза олардың
беріктігін, қаттылығын, серпімділік модулін және басқа параметрлерді
арттырады, сонымен қатар заттың молекулалық икемділігін төмендетеді.
Барлық осындай аймақтардың көлемінің жалпы көлеміне қатынасы ең
жоғары деңгей (80% дейін) полипропилен, фторопласттар, жоғары
тығыздықты полиэтилендер болып табылатын кристалдану дәрежесі деп
аталады. Кристалданудың төменгі деңгейі поливинилхлоридтермен, төмен
тығыздықты полиэтилендермен жабдықталған.
Полимерлі материалдар қыздырылған кезде қалай жұмыс істейтініне
байланысты, олар әдетте термосфераға және термопластиге бөлінеді.
ТЕРМОСЕТ ПОЛИМЕРЛЕРІ
Бұл материалдар негізінен желілік құрылымға ие. Жылытқан кезде олар
жұмсартады, бірақ олардағы химиялық реакциялардың нәтижесінде
құрылым кеңістікте өзгереді, зат зат қатты күйге айналады. Болашақта
бұл сапа сақталады. Бұл принцип бойынша полимерлі композиттік
материалдар салынған. Кейінгі қыздыру заттардың жұмсартылмайды,
бірақ оның ыдырауы ғана әкеледі. Аяқталған термосетинг қоспасы
ерімейді және еріген емес, сондықтан оны қайта өңдеу қолайсыз.
Материалдың мұндай түрі эпоксидті силикон, фенол-формальдегид және
басқа шайырларды қамтиды.

Ұқсас жұмыстар

Полимерлердің құрылымы мен синтезі

Полимерлердің құрылымы және синтезі

Полимерлердің құрылымы және синтезі туралы

Полимерлер өндірісі

ЖОҒАРЫ МОЛЕКУЛАЛЫҚ ҚОСЫЛЫСТАР ХИМИЯСЫ

Эпоксидті материалдар

Физиологиялық белсенді полимерлер

МЕДИЦИНАДА ЖМҚ ҚОЛДАНУ

Полимерлердің еру термодинамикасы

Полимерлену реакциялары, маңызы және медицинада қолданылуы

Пәндер