Шыбындар тобы

Презентация қосу

УНИВЕРСИТЕТІ
ВЕТЕРИНАРИЯ ФАКУЛЬТЕТІ
БИОЛОГИЯЛЫҚ ҚАУІПСІЗДІК
КАФЕДРАСЫ

ТАҚЫРЫБЫ:
ШЫБЫНДАР, ШЫБЫНДАР ТОБЫ
ЖӘНЕ ОЛАРМЕН КҮРЕС ШАРАЛАРЫ

Орындаған: Нуртилеу Айзада
Тобы: ВМ-503
Тексерген: Ахметова Г.Д.
ЖОСПАР
Кәдімгі шыбындар (MUSCIDAE)
Қоздырғышының даму биологиясы.

Шыбындар тобы

Шыбындармен күресі шаралары
Кәдімгі шыбындар (MUSCIDAE)
Көп түрі зоофильді және синантропты болып келеді,
әр түрлі қалдықтармен қоректенеді,жануарлар мен
адамдардың маңайында тіршілік етеді. Өлексе
шыбындары- calliphoridae тұқымдасы, сұр өлексе
шыбындар- sarcophagidae. Жалпы шыбындарға
бөлмелік (Musca domestica), кіші бөлмелік (Fannia
canicularis), егістік (musca larvipara), сібірлік егістік
(Musca amita), жайылымдық (Musca Osiris), және
басқалары. Бұл туыстыққа сонымен қатар
жануарларда паразитті тіршілік ететін облигатты
қансорғыштар жатады: күзгі көк
шыбындар(Stromoxys calcitrans), сиыр Haematobia
stimulans),жылқы көкшыбындары (Haematobia
atripalpis),кішкентай сиыр көкшыбындары (Lyperosia
irritans), оңтүстік сиыр көкшыбындары (Lyperosia
titillans).
Қоздырушылары. Кәдімгі шыбындар қанық сұр немесе қара, сирек
сары, метелликалық жасыл-көк түсті, (3-15 мм) түрлі пішінде болады. Денесі
басы, кеуде, және құрсақтан тұрады, олар түктермен қапталған. Басы жарты
шар пішінді, маңдайында түктері бар, екі бүйірінде үлкен көздері болады.
Қан сормайтын шыбындардың ауыз құрылысы – жалаушы типке, ал
қансорғыш шыбындардың ауызы – тікенекті-сорғыш типке жатады. Кеуде
бөлімінде 3 жұп аяқ, екі қанаты, дем алатын органы болады.
Қоздырғышының даму биологиясы. Шыбындар толық түрленетін
жәндіктер тобына жатады. Олардың көбісі жұмыртқа басады, кейбіреуі ғана тірі
туады. Ересек шыбындар дернәсілден шыққаннан кейін 5-7 күн өткен соң
жұмыртқаларын нәжісте және басқа да органикалық субстраттарда қалдырады.
Шыбындардың өнімділігі өте жоғары болады. Мысалға, ұрғашы бөлме шыбыны өз
өмірінде (1-1,5 ай) 6 және одан да көп рет жұмыртқа басады, олардың саны 100-ге
дейін жетеді. Қолайлы жағдайда 8-15 күннен кейін ұзындығы 2 мм дернәсілдер
пайда болады, олар 30-35С температурада субстраттың ылғалдылығы 60-70%
болғанда терең орналасып, дамиды.
Дернәсілдер өздері тіршілік ететін субстраттың органикалық заттарымен
қоректенеді.
Дернәсілдердің фазасының ұзақтығы – 3-5 күн. Осы уақыт аралығында олар 3
рет түлейді, ұзындығы 12-13 мм жетеді және қуыршаққа айнадалы.Қуыршақтың
дамуы 3-5 күнге созылады. Соңғы дернәсілдік қабат пупария деп аталатын
қабыршаққа айналады. Қуыршақтан шыққан жәндік басында бауырлап жүреді, ал
бірнеше сағаттан кейін ұша бастайды. Жылы мезгілде шыбындардың толық дамуы
10-30 күнге созылады, бір маусымда бірнеше буын ұрпақ қалдырады, осыған
байланысты олар жоғарғы өнімділігімен ерекшеленеді. Мал ұстайтын қораларда
және жайылымдарда шыбындар сәуір-мамыр айларында пайда болып және олардың
белсенділігі қазан-қараша айларына дейін жалғасады. Солтүстік аймақтарда
шыбындар мамырдан қыркүйек айына дейін тіршілік етеді. Шыбындар дернәсіл,
қуыршақ және имаго фазасында қыстайды. Бөлме температурасы 15-18С-тан төмен
болмайтын ғимараттарда шыбындардың өсіп-өнуі жыл бойы жалғасады. Қыс
мезгілінде шыбындар әсіресе шошқа қоралары мен құс фабрикаларында көп болады.
Күзгі көк шыбын (Stromoxys calcitrans)
Мал дәрігерлік маңызы. Мал ұстайтын
фермаларда, лагерьлерде
және жайылымдарда шыбындардың көп

мөлшерде болуы ауыл шаруашылығына
айтарлықтай зиян келтіреді.
Жайылымдарда шыбындардың саны өте
көп болады, олар жануарлардың бетін
және басқа да дене бөліктеріне қонып,
тітіркендіріп, олардың жайылымда
жайылуына және азықтануына кедергі
келтіреді және осының әсерінен
жануарлардың өнімділігі төмендейді.
Жалаушы шыбындар – полифагтар. Көңнен, нәжістен,
шіріген өлекселерден, жуындылардан, қоқыс тастайтын жерлерден
ұшып келген шыбындар үйдегі, мал ұстайтын орындарындағы азық
өнімдерін, жемдерді ластайды және түрлі инфекциялық және
инвазиялық аурулардың қоздырушыларын тасымалдаушылары
мүмкін. Жайылымдық шыбындардың ішінде тасымалдаушы
шыбындар мен ірі қара малдың телязиоз ауруының
қоздырушыларының аралық иелері – егістік шыбын, тірі туатын егістік
шыбын, сібірлік егістік шыбын, жайылымдық шыбындар ең қауіптілері
болып саналады. Ауру жануарлардың көзінен аққан кілегейлерді жалау
арқылы олар телязия дернәсілдерімен инвазияланады, кейін сау
жануарларды да ауруға шалдықтырады.
Көк шыбын
Көк шыбын (Callіphorіdae) – қос қанаттылар
немесе шыбындар тобының қысқа мұрттылар тармағына
жататын өлексе шыбыны. Шыбын денесінің ұзындығы 5 –
16 мм, түсі қоңыр-күлгін, немесе металдай
жылтыр көк реңді (мыс., ет көк шыбыны – Callіphora
vіcіna), жасыл (мыс., ет жасыл шыбыны – Lucіlla serіcuta).
С.uralensis- өлексе шыбыны, Protophormia terraenavae-
көктем шыбыны. Бұл шыбындардың дүние жүзінде 900-
ден астам, ал Қазақстанда 10-нан астам түрі кездеседі.
Жұмыртқа салатын және дернәсілін тірідей туатын түрлері
бар. Малдың мияз ауруларын қоздырғыштары ретінде
белгілі.
ЕТ КӨК ШЫБЫНЫ
Дернәсілдері жануарлар өлексесінде
(мысалы, өлексе шыбыны
– Cynomyіa nartuorum), бұзыла
бастаған етте, кейде мал қиында
тіршілік етеді. Балаң құрттары әр
түрлі омыртқасыздардың денесінде
(ұлу, шұбалшаң, көбелек), сондай-ақ
омыртқалы жануарларда (құдыр,
құс балапанының тері астында, бақа
мен құрбақа тіндерінде) паразиттік
тіршілік етеді. Ересек шыбындар
гүлдермен, шіріген органикалық
қалдықтармен қоректенеді. Кейбір
түрлері адам мен жануарлардың
ішек-асқазан ауруларын таратады.
ШАҚҚАНДА АУЫРТАДЫ ЖӘНЕ МАЗАСЫЗДЫҚ ТУДЫРТАДЫ.
ЖАЙЫЛЫМДА ІРІ ҚАРА МАЛДАРДА ЖӘНЕ БАСҚА ДА ЖАНУАРЛАРДА
ЫЛҒИ
LYPEROSIA (L.IRRITANS, L.TITILLANS) ЖӘНЕ HAEMATOBIA (H.STIMULANS,
H.ATRIPALPIS)
ТУЫСТЫҒЫНА ЖАТАТЫН КӨКШЫБЫНДАР ПАРАЗИТТІ ТІРШІЛІК ЕТЕДІ.
ОЛАР ЖАЗДЫҢ
ЕКІНШІ ЖАРТЫСЫНДА КӨП МӨЛШЕРДЕ БОЛАДЫ. ЖҰМЫРТҚАЛАРЫН
БАСУЫ
ЖАЙЫЛЫМДАРДА ІРІ ҚАРА МАЛДАН ШЫҒАТЫН НӘЖІСТЕ БОЛАДЫ.
ШЫБЫНДАР
ЖАНУАРДЫҢ ДЕНЕСІН ТЕК ЖҰМЫРТҚА БАСУ ҮШІН ҒАНА ТАСТАП
КЕТЕДІ. ОЛАР ЖИІ ӘРІ
ҰЗАҚ ҚАН СОРАДЫ, СОНЫҢ НӘТИЖЕСІНДЕ ИНТОКСИКАЦИЯ, ҚАТТЫ
ЖҮДЕУ,
СИЫРЛАРДЫҢ САУЫМЫ 25-30% АЗАЮЫ, ТӨЛДЕРДІҢ ӨСУІ 30-40%
ТӨМЕНДЕУІ
БАЙҚАЛАДЫ.
КӨКШЫБЫНДАР СІБІР ЖАРАСЫ, ТУБЕРКУЛЕЗ, БРУЦЕЛЛЕЗ,
ТУЛЯРЕМИЯ,
ЖЫЛҚЫЛАРДЫҢ ЭНЦЕФАЛОМИЕЛИТІ, ШОШҚА ОБАСЫ, ҚҰС
ОБАСЫ, ІРІ ҚАРА МАЛДЫҢ БЕЗНОИТИОЗЫ, ТҮЙЕЛЕРДІҢ СУ-АУРАСЫ,
ГЕЛЬМИНТОЗДАРДЫҢ ҚОЗДЫРУШЫЛАРЫНЫҢ
ТАСЫМАЛДАУШЫСЫ БОЛУЫ МҮМКІН.
БӘКЕНЕ ШЫБЫНЫ
Ұсақ, қан соратын қос қанатты
насекомдар, денесінің ұзындығы-1,5-
3мм,ашық сары, не қоңырқай түсті.
Көздері үлкен қара,мұртшалары 16
буыннан және қалың түктерден тұрады.
Аяқтары ұзын жіңішке болады.Денесі мен
қанаттары ұсақ түкпен қапталған.
Аналықтары жануарлардың және
адамдардың қанымен қоректенеді. Олар
паппатачи ысытпасының вирусын,
сонымен бірге тері және висцеральдық
лишманиоздың қоздырғыштарын
тасымалдайды.
ВОЛЬФАРТ ШЫБЫНЫ
(Calliphoridae) - саркофагид
тұқымдасының шыбыны.
Денесі 9-14 мм түсі - күлгін-

сұрғылт, мұрттары мен аяқтары
қара. Оңтүстік Еуропа,
Солтүстік Африка, Орталық және
СолтүстікАзияда таралған. Шыбын
табиғатта өсімдіктерде -
өлекселерде кездеседі, қора-жайға
жоламайды. Тірі табатын
шыбындар. Ұрғашылары ұзындығы
1 мм. 120-200 балаңқұрттарын
жануарлар, кейде адамның дене
жарақаттарына (құлағына, көзіне,
аузына, танау тесігіне) салады.
Балаңқұрттар бұл жерден
маңдай, мұрын қуыстарына
еніп өте ауыр миаз ауруын
туғызады. Балаңқұрттар
дамуын 3-5 тәулікте аяқтап
(18 мм дейін жетеді) жерге
түсіп қуыршақтанады. Бір
жылда 6 рет тұқым береді.
Көбінесе миазбен төл
аурады. Зақымданған
жануар жарасында жүзге
таяау балаңқұрт болуы
мүмкін. Әлсіреген
жануарлар миаздан кейде
өледі.
Шыбын, қысқамұрттылар (Brachycera)
– қосқанаттылардың бір отряд тармағы. Жер шарында кең
тараған. Бұлардың мұртшалары қысқа, үш бунақты.
Денелері жуан, дернәсілдерінің басы, аяқтары болмайды,
құрт тәрізді. Қуыршақтары жалған піллә ішінде жатады.
Ересек жәндік қуыршақ қабын түзу тігіс бойымен жарып
немесе қуыршақ қабының үстіңгі жағындағы дөңгелек
қақпақша арқылы сыртқа шығады. Негізгі тұқымдастары:
КІРПІШЫБЫНДАР, тахиналар (Tachіnіdae)
– қосқанаттылар отрядына жататын қысқа
мұртты шыбындар
тұқымдасы. Жершарында кең тараған (5000-
дай түрі белгілі). Қазақстанның барлық
жерінде кездеседі. Ұзындығы 3 – 20 мм.
Мұртшалары қысқа, үш бунақты.
Дернәсілдері – басқа жәндіктер мен
көпаяқтылардың ішкі паразиттері.
Кірпіщыбындың кейбір түрінің аналықтары
жұмыртқаларын өз иесінің денесіне
(Exorіsta, Phryxe, т.б.), кейбіреулері
(Dexіa, Taсhіna, т.б.) иелеріне жақын жерлерге
салады. Дернәсілдері иелерін тез тауып
алады немесе дернәсілдің иесі жұмыртқаны
қорегімен бірге жеп қояды.
Кірпішыбындардың дернәсілдері 3 тәуліктен
3 аптаға дейін, ал піллә ішінде жататын
қуыршақтары 8 тәуліктен 6 аптаға дейін
дамиды.
Ересек жәндік қуыршақ қабын түзу тігіс бойымен
жарып немесе қуыршақ қабының үстіңгі жағынан
дөңгелек қақпақша арқылы сыртқа шығады.
Кірпішыбындардың көпшілік түрлері алғашқы жәндік
паразиті ретінде зиянды жәндіктерді (мыс., астықтың
аса қауіпті зиянкестері: бақашық, бізтұмсық,
қандалалар) жойып пайда келтіреді, бірақ орман және
ауыл шаруашылықтарының зиянкестері болып
табылатын түрлері де көп.
ШЫБЫНДАРДЫ ЖОЮ ҮШІН МАЛ ҚОРАДА ЖАЙЫЛЫМДА
ЖҮРГІЗЕДІ.ШЫБЫН ҚҰРТТАРЫН ЖОЮ ҮШІН 10 КҮНДЕ БІР РЕТ
КАРБОЛ ҚЫШҚЫЛЫМЕН (1 ШАРШЫ МЕТРГЕ 1,5 Л ЕСЕППЕН)
НЕМЕСЕ ХЛОРОФОСТЫҢ СУҒА ЕРІТКЕН 3%-ТІК ЕРІТІНДІСІМЕН
ДӘРІЛЕЙДІ. ХЛОРЛЫ ӘК —1 ШАРШЫ МЕТГЕ 1 КГ НЕМЕСЕ
ХЛОРОФОСТЫҢ СУҒА ЕРІТКЕН 3%-ТІК ЕРІТІНДІСІН СЕБУ КЕРЕК.
ШЫБЫН ҚҰРТТАРЫНА ҚАРСЫ «ТРОЛЕН» ПАЙДАЛАНЫЛАДЫ.
ШЫБЫНҒА ҚАРСЫ ХЛОРОФОС ТАБЛЕТКАЛАРЫН НЕМЕСЕ ОНЫҢ
ҰНТАҒЫН ПАЙДАЛАНУҒА БОЛАДЫ. ТАБЛЕТКАНЫ НЕМЕСЕ
ОНЫҢ ҰНТАҒЫН ТАБАҚШАҒА САЛАДЫ ДА, 1 АС ҚАСЫҚ СУ
ҚҰНДЫ (АЗДАП ҚҰМШЕКЕР ҚОСУҒА БОЛАДЫ). КЕУІЛ ҚАЛМАУ
ҮШІН СУ ҚҰЙЫП ТҰРУ КЕРЕК. ТАБЛЕТКА НЕМЕСЕ ОНЫҢ
ҰНТАҒЫ 10—12 КҮНГЕ ДЕЙІН КҮШІН ЖОЙМАЙДЫ.
ДЕЗИНФЕКЦИЯ ЖҰМЫСТАРЫН ИНСЕКТИЦИД ДӘРІЛЕРДІ
ҚОРА АУЛАСЫНА БҮРКУ НЕМЕСЕ АЭРОЗОЛЬМЕН
ТҰМАНДАТУ АРҚЫЛЫ ОРЫНДАЛАДЫ.МАЛ ҚОРАСЫН
ЫЛҒАЛДЫ ӘДІСПЕН ДЕЗИНФЕКЦИЯЛАУ ҮШІН 0.5-1%
НЕОЦИДОЛ ЭМУЛЬСИЯСЫ, 0.5% МЕТАНИОН, 0.1-0.2%
ДДВФ ЭМУЛЬСИЯСЫ, ӘРҚАЙСЫСЫ 100-200 МЛ
МӨЛШЕРІНДЕ ҚОЛДАНЫЛАДЫ.
ҚОРЫТЫНДЫ
Насекомдар ішіндегі медициналық маңызы бар
қос қанатты қан сорғыштар:масалар, бәкене
және ылғал шыбындар, шіркейлер. Олар
жұқпалы және инвазиялық аурулардың
қоздырғыштарын тасмалдаушылар болып
табылады. Қос қанаттылардың биологиясы
мен морфологиясы білу барлық мамандықтағы
дәрігерлер ,әсіресе санитарлық дәрігерлер
үшін алдын алу шараларын, олармен күресудің
тиімді әдістерін игеруге мүмкіндік береді.
ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР
Сабаншиев М.С., Паразитология және
жануарлардың инвазиялық аурулары, ЖШС
«Дәуір», 2011ж.
Дәуітбаева К.Ә., Омыртқасыздар зоологиясы,

ІV бөлім, А., 2000ж;
Сулейманова К.У Жануарлардың инвазиялық

аурулары,Оқу құралы,Қостанай,2017ж.
Шарова И.Х., Зоология беспозвоночных, М.,

2004.
Қ. Көшкімбаев«Қазақстан»: Ұлттық

энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев –
Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас
редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, VI том
Назар
аударғандарың

ызға рахмет!

Ұқсас жұмыстар

Зоофильді шыбындар

ШВЕД ШЫБЫНЫ

Тұқым қуалаушылықтың хромосомалық теориясы туралы

Адам хромосомасының генетикалық картасы. Адамның жыныс генетикасы

Зоофилді шыбындар және оларға қарсы ветеринариялық- санитариялық шаралар

Қауын шыбыны: зияндылығы, биологиясы, морфологиясы, анықтау әдістемесі және күресу шаралары

Генетикадағы зерттеу нысаналары. Дрозофила шыбыны және т. б

Қант қызылшасы дақылының зиянкестері

Хромосоманың жіктелуі. Адам хромосомасының картасы. Хромосома туралы

Энтомология пәніне қысқаша шолу.Орман зиянкестері

Пәндер