МӘДЕНИЕТ ЖӘНЕ ӨНЕР

Презентация қосу

МӘДЕНИЕТ ЖӘНЕ
ӨНЕР

Тексерген:Аманжолова
А.Д
Группа: 2АРХ-2К-18-9
Студент: Аманова А.А
Мәдениет
Мәдениет – адамның өз қолымен, ақыл-ойымен жасағандары және жасап
жатқандарының бәрін түгел қамтиды. Жай ғана сауат ашудан және тазалық
ережелерін сақтаудан бастап, өмірдің асқан үлгілі шығармаларын жасағанға
дейінгі ұғымды қамтып жатқан – мәдениет саласының өрісі кең.
Мәдениет – тарихи құбылыс. Оның дәрежесі мен сипаты қоғамдық өмірдің
жағдайларына байланысты өзгеріп отырады. Тарихи дәуірлердің алмасуы
мәдениеттің мазмұны мен формаларына сөзсіз терең өзгерістер енгізеді.
Мәдениетті тұлғалық сипатта қарастырғанда, бірнеше елеулі түсініктерге
тоқтала кету қажет, олардың ішіндегі маңыздылар
мәдени әрекет,
мәдени орта,
мәдени игіліктер мен қажеттіліктер және
мәдени ұйымдар мен ұжымдар.
Бұлардың арасында ең түбегейлісі — мәдени әрекет. Әрекеттену —
жалпы адам мен қоғамның өмір сүру тәсілі, тіршіліктің тірегі. Мәдени
әрекет деп, әдетте, мәдениет игіліктерін өндіруге, таратуға,
тұтынуға бағытталған мақсатқа сәйкес әлеуметтік іс-қимылдарды
атайды. Мәдени игіліктерді толассыз жасау нәтижесінде адам өзінің
де мәдени деңгейін көтереді. Осы әрекеттің қайнары, түпкі
қозғаушы күші ретінде ғылым адамның талап-мұқтаждарын, мәдени
қажеттіліктерді бөліп қарастырады. Осылардың қатарына біз
мынандай адамдық қажеттіліктерді жатқызамыз: өмірдің мәні мен
мағынасын іздеу, өмірден өз орнын табуға ұмтылу,
шығармашылыққа талпыныс, альтруизм, гумандылық және тағы
басқалары. Мәдени орта ұғымы мәдениеттің коммуникациялық
(қатынастық) табиғатымен тығыз байланысты. Мәдени орта заттық-
материалдық, әлеуметтік ұйымдар мен ұжымдардан, рухани қызмет
орындарынан тұрады. Оларға техника мен қүрал-жабдықтардың
даму деңгейі, тұрмыстық мәдени дәрежесі, адамдардың білімділігі,
кәсіптік шеберлігі, рухани мәдениетті сақтау және насихаттау
Иоганн Готфрид Гердер
Қайсыбір ұлттық мәдениетті алсақ та, ондағы салт-
дәстүрлер жүйесіне бірден назарымыз ауады. Белгілі
философ Иоганн Готфрид Гердер :
«Салт-дәстүр, тіл мен мәдениет бастауларының анасы»
Мәдениет өзінің кең мағынасында бір ұрпақтың келесі
ұрпаққа жолдаған өмір сүру тәсілі болғандықтан, осы
жалғастықты, мұрагерлікті жүзеге асыратын салт-
дәстүрлер жүйесі мәдениет өзегін қүрастырады.
Әсіресе, жазу-сызу болмаған ерте заманда мәдениет
ырымдар мен сәуегейлікке, . сенім-нанымдарға,
дәстүрлі түсініктерге иек артқан. Ал салт-дәстүрлерге
Ғұзыхан Ақпанбет мынандай баға береді:
«Олар — терең философиялық ойдың, ғасырлар бойы
жинақталған тәжірибенің сұрыпталған түжырымы,
негізгі нәрі, қысқа да көркем бейнесі».
Ғасырлар бойы күнделікті іс-тәжірибе негізінде сұрыпталған жазу-сызу мен
азаматтық қоғам өлі жоқ кезде қалыптасқан салт-дәстүрлер мен әдет-ғұрыптар
мәдени мирасқорлықтың жалғыз мүмкіндігі болды. Ескі ырымдар мен әдет-
ғұрыптардан надандық, анайылықты емес, қазіргі үлттық мәдениеттердің
архетипін аңғарған жөн.
Кез келген ұлттық мәдениеттің негізі мен ділін, ондағы адамгершілік қасиеттер
мен дүниетанымды үғыну үшін мәдениеттің тағы бір түп-тамыры дінге жүгіну
қажет. Тоталитарлық жүйе ұлттық мәдениеттерді құрту мақсатында, дінді
«апиын» деген марксизм қағидасын басшылыққа алып, ешқандай қасиетті
тірліктері жоқ, шолақ белсенді мәңгүрттерді тәрбиелеуге тырысты. Ал
шындығында діни Ренессанс мәдени дамуда орасан зор роль атқарды. Дінге
дейінгі дүниетаным ретіндегі мифте табиғат қасиетті күштерге баланса, ұлттық
немесе дүниежүзілік діндерде адам мен қоғамның құдіреттілігіне басты назар
аударылады. Осының нәтижесінде өркениет қалыптасады. Жалпы алғанда,
дінтанусыз мәдениеттану жоқ.
МӘДЕНИЕТ ТАРИХЫ
Мәдениет ұғымы алғашқы пайда болған кезде ол адамның
табиғатқа ықпал етуін анықтау үшін, яғни оның дүлей
күштерін бағындырып, көздеген мақсатына жететіндігін
білдіру үшін қолданылады. Әсіресе Мәдениет туралы
түсініктің кең қолданылуы 19 ғ-да Мәдениет өрлеу дәуірінде
тарихшылар мен этнографтардың еңбектерінде ерекше
орын алды. Тіпті сол кезде «Мәдениет тарихы» деген пән
де пайда болды.
МӘДЕНИЕТ ЖӘНЕ ӨНЕР
Мәдениеттің өзекті бөлігі — өнер. Таңбалы тастағы кескіндер мен
тағы адамдардың ырым-билерінен бастап, Рафаэль мен
Микеланджелоның мәңгілік туындыларымен жалғасқан, халықтың
шығармашылық рухынан туған талай сұлу дүниелерсіз, өнер
әлемінсіз, қандай мәдениеттің болсын рухын сезіне алмаймыз.
Шынында да, өнер мөдениеттің алтын қазынасы, адамның ұлылығын
білдіретін ғажап көріністердің бірі — оның әсемдікке, сұлулыққа
ұмтылуы. Осыған дейін қарастырылған анықтамалардан бір түйінді
ой айтуға болады: мәдениет — адам әлемі. Мәдениет көріністерінде
адамдық парасат, ақыл-ой, ізгілік пен әдемілік заттандырылып,
игіліктер дүниесі құралған. Сонымен бірге мәдениет адамды тұлға
деңгейіне көтеретін негізгі құрал. Әл-Фараби айтқандай, адам —
«хайуани мадани», яғни, Мәдениетті жан. Адам — табиғат туьндысы
және ол үшін табиғи орта мәңгілік қажеттілік болып қалады.
Мәдениет адамнан табиғатты бөліп алады деген пікір қанша рет
айтылса да, адамның табиғи шығармашылықтың ең жоғары үлгісі
МӘДЕНИЕТ ЖӘНЕ ӨНЕР
Ғасырлар — адамның мәдени дамуының куәсі. Бірақ осы алға қарай жылжу Жер-Анаға әр
уақытта жайлы бола бермеді. Адам қоршаған ортаны өзіне ыңғайлы тұраққа айналдыруға
тырысты, алайда осы белсенділік көп жағдайда табиғатты күйзелтіп, құлдыратып жіберді.
Мәдениет пен табиғатты қарама-қарсы қоюдың бір түрі адамның табиғи анти мәдениеттілігі
жөніндегі ілімдер еді (киниктер, Фридрих Ницше). Контрмәдениет атты XX ғасыр туындысы
бұқаралық мәдениеттегі руханилықтың затқа, тауарға айналуына қарсы қозғалыс сипатында
болды. Мәдениет пен табиғатты ұштастыруға тырысатын ілім — мәдени антропология. Оның
негізін са-лушылардың бірі — Э. Уилсон.
Әрине аталған ілімдер табиғи-биологиялық заңдылықтарды тым әсірелеп жібереді, әйткенмен
оның қисыны бар сияқты. Өйткені, XX ғасыр мәдениет пен табиғат дилеммасының адам
тағдыры үшін қауіпті екендігін көрсетіп, заман талабына сәйкес экологиялық мәдениет ілімін
тудырды. Адамдық шовинизмді тежейтін бұл ілімнің негізі есебінде мынадай идеяларды атап
өткен жөн:
академик В.И. Вернадскийдің Ноосфера (парасатты орта) туралы ілімі;
Рим клубының экологиялық түжырымдары;
Тейяр де Шарденнің адам жөніндегі гуманистік эволю-циялық теориясы;
Л.Н. Толстой, М. Ганди, А. Швейцер, Э. Фромм т.б. дамытқан гуманистік этика т.б.
ӨНЕР
Өнер — көркем образдар жүйесі арқылы адамның дүниетанымын, ішкі сезімін, жан
дүниесіндегі құбылыстарды бейнелейтін қоғамдық сана мен адам танымының
формасы.
Өнер өмірде болған оқиғаларды қаз-қалпында алмай, өзгертіп, түрлендіріп, көркем
образдарды типтендіру арқылы сомдайтын эстетикалық құбылыс. Оны қоғамдық
сананың өзге формаларынан даралайтын белгісі де адамның шындыққа деген
эстетикалық қатынасы болып табылады. Өнердің мақсаты – дүниені, адам өмірін,
қоршаған ортаны көркемдік-эстетикалық тұрғыдан игеру. Көркем шығарманың бел
ортасында нақты бір тарихи жағдайда алынған жеке адам тағдыры, адамдардың
қоғамдық қатынастары мен қызметтері тұрады. Олар суреткер қиялы арқылы
өңделіп, көркем образдар түрінде беріледі. Шығарманың суреттеу тәсілі,
құрылымдық келбеті, көркем бейне жасаудың материялдық арқауы өнер түрлерінің
ерекшеліктерін айқындайды. Осыған сай өнердің:
•көркем әдебиет,
•музыка,
•мүсін,
•кескіндеме,
•театр,
•кино,
НАЗАРЛАРЫҢЫЗҒА РАХМЕТ

Ұқсас жұмыстар

Мәдениеттің белгілер әлемі типологиясы

Өнердің генезисі.Эстетика және Эстетикалық идеал

Мәдениет туралы түсінік

Қайта өрлеу дәуірі

Қайта өрлеу мәдениеті

Аристотельдің өнер философиясы

Қазақстанның ХIV – XV ғасырлардағы сәулет өнері

Жаңа заман мәдениеті

Тарихтың үздіксіздігі Мәдениет пен ретінде қоғамдық өркениеттің прогресті жоққа қарсы тұруы

Сәулет өнері деген қандай өнер

Пәндер