Түрдің пайда болуы - жаңа түрлердің пайда болу процесі

Презентация қосу

МИКРОЭВОЛЮЦИЯЛЫ
Қ ІЛІМ
Түрдің пайда болуы - жаңа түрлердің пайда болу
процесі.
Түр пайда болуға негізінен микроэволюциялық
үрдістер жатады.
Географиялық - (аллопатрикалық) және
симпатрикалық түр пайда болу болып бөлінеді.
Біріншісі ареалдардың бөлінуіне байланысты-
екіншісі микроэволюциялық процестерге жəне
географиялық ареалдардың таралуынсыз өтеді.[1]
Микроэволюция(микро... және эволюция) –
бір түрге жататын популяциялар ішінде
жүретін әрі сол популяциялардың гендік
қорының өзгеруіне және жаңа түрлердің
пайда болуына алып келетін эволюциялық
процестердің жиынтығы.
Микроэволюция терминін ғылымға енгізген
Ресей ғалымы Н.В. Тимофеев-Ресовский
(1938 жылы).
Микроэволюция мутациялық өзгергіштіктің
негізінде табиғи сұрыпталудың нәтижесінде
жүзеге асады.
Микроэволюция негізінде эволюциялық
факторлардың (мутация, миграция,
оқшаулану, тіршілік үшін күрес, сұрыпталу,
т.б.) әсерімен популяциядағы генотиптік
құрамның өзгеруі нәтижесінде сол
популяциядажаңа түр пайда болады.
Микроэволюция процесінің жүзеге
асуына популяция санының ауытқуы,
олардың арасындағы генетикалық
ақпараттардың алмасуы, оқшаулану
және гендердің ығысуы (дрейфі) әсер
етеді. Микроэволюция тұтастай
алғандағы биологиялық түрдің бүкіл
гендік қорының өзгеруіне немесе
кейбір популяцияның оқшаулануы
кезінде ата-аналарынан өзгеше жаңа
бір түрдің пайда болуына алып келеді.
Микроэволюциялық зерттеулер
нәтижелі болу үшін популяцияның
генетик. құрылымы және оның
динамикасы қарастырылады.
Дарвин құрған түрлердің шығу тегі
туралы теорияның негізінде мынадай
принципиалды маңызды жағдайлар
жатыр:
1.Түрдің филогениялық өзгеруі әрқашан
орта жағдайлардың өзгерісіне
байланысты туады.
2.Жаңа түрдің түзілуі түр ішіндегі жаңа
формалардың қалыптасуынан басталады.
Дарвин бұларды түршелер деп атады.
3.Табиғи сұрыптау нәтижесінде жаңа
органикалық формалар өзгерген
жағдайларға бейімделіп отырады.
4.Жаңа түрлердің пайда болуы — ұзақ
тарихи процесс.
5.Филогенездің негізгі бағыты
дивергенция болып табылады,алайда
конвергенциялық формалар да пайда
болуы мүмкін.
6.Жануарлар мен өсімдіктердің әрбір
тобы әрқашан бар негізден (шығу тегі
Дарвиннің түрлердің шығу тегі туралы теория құрғанына жүз
жылдан артық уақыт өтті. Бұл осы уақыттың ішінде
органикалық дүниені танудың күшті құралына айналды.
Биологиялық пәндердің бүкіл даму жолы бұл теорияның
негізгі жағдайларының дүрыстығын дәлелдеді. Жаңа
ашылған фактылар бұл теорияны байытып және әрі қарай
дамытып келеді. Бүл жөнінде дивергенция процесінің
бастапқы және ақырғы фазаларын айқындайтын жаңа
зерттеулердің ерекше маңызы бар.
Қазіргі кездегі популяциялық экология микроэволюциялық
процестің мәнісін түсіндіруде көп жаңалықтар ендіріп отыр.
Микроэволюция дегеніміз -популяциялардың ішікіде
жүретін және түрдін, әр түрлі дәрежедегі түр ішіндегі
топтарға бөлінуіне себеп болатын эволюциялық процесс.
Басқаша айтқанда, микроэволюция популяция дәрежесінде
жүретін процесс.
Экологтар мен генетиктер жаңа түрлердің түзілуі
микроэволюциялық процестен басталады деген бір пікірге
келіп отыр. Бұл процесс популяцияньң ерекшелігіне және
құбылмалы ортаның қасиеттеріне байланысты көптеген
себептердің әсерімен жеке популяциялардың ішінде жүреді
Түр құрылымы оның популяцияларындағы биологиялық
процестердің күрделігіне дәлел екендігі бізге мәлім.
Ықшам популяциядан бастап барлық популяциялар
күрделі тіршілікте болады. Бұл күрделілік бірсыпыра
жағдайлармен:

1) популяцияның , 2)
қүрылымы мен популяцияны 3) сыртқы
әр жылдағы, ң
маусымдағы ортаның
генетикалық әсеріне және
өзгергіштігіне, ерекшелікте
ріне,

4) сыртқы
жағдайларлың
өзгерісіне
популяцияның
реакциясына
қарап
анықталады.
Популяциялар эволюцияның қозғаушы үш фактор
әсерінен қалыптасады:
Олардың құрылуы түрді мекенің нақты
жағдайларына лайықтаудың қалыптастыру
процестері мен олардың өскелен дамуы
микрэволюция құрайды.

Тұқым өзгергіштік
қуалаушылық

өзгергіштік
Т ұ қ ы м қуалайтын өзгергіштікке организмде пайда
болғаннан кейін оның келесі ұрпақтарында сақталып
отыратын және жыныстық жолмен көбейгенде сақталып
отыратын қасиеттер жатады. Өсімдіктердің немесе
жануарлардың бір түрлерінен белгілі бір орталыққа
генетикалық бейімделген особьтар топтарын бөліп алып
көрсетуге болады. Өсімдіктерде сондай топтардың
болатынын бірінші байқаған Г. Турессон, ол түр ішіндегі
сондай экологиялық формаларды э к о т и п деп атауды
ұсынды. Бұл автордың ұғымында, экотиптерге тән сипат
олардың әрқайсы белгілі экологиялық жағдайларда өмір
сүреді және оның өзіне тән.
Мұнда түқым қуалайтын экологиялық өзгергіштік болатыны
байқалады. Бұған Турессон сипаттаған Оңтүстік
Швециядағы шатырша ястребинка мысал болады.
Өсімдіктің бұл түрі теңіздің құмды жағалауларында өседі,
оның жіңішке, бетін түк басқан жапырағы, ұзын төселмелі
өркендері болады. Құзды жағалауларда басқа формасы
өседі. Бүл келте өркенді, жалпақ тегіс бетті, түксіз
жапырақты болады. Үшінші формасы Швецияның орталық
аймағынан алынып сипатталды, ол биік тік сабақты,
жапырақ пішіні де өзгеше, кеш гүлдейді.
Жеке өзгергіштік дегеніміз — бір жұп ата-ананың
ұрпағындағы немесе тұтас бір популяциядағы жеке
индивидумдарда, басқа особьтарға ұқсастығы жоқ
әрқайсының өзіне ғана тән қандай да бір белгілерінің
болуы.
Бір туысқан ұрпақтағы барлық особьтарды бір-бірімен
салыстырғанда немесе бір жерде мекендеуші бір топ
особьтарды бір-бірімен салыстырып қарап шыкқанда
аталған жеке өзгергіштік оңай-ақ байқалады. Мысалы, бір
жерден еркек бүғы қоңыздың бір тобын алып өзара
салыстырсақ, олардың денесінің үлкендігі бірдей емес
екендігін көреміз. Басқа насекомдардың реңі өте өзгергіш
келеді. Бүған сары қоңыз мысал болады. Мүның металл
тәрізді жалтырауық түсі әр особінде әр түрлі реңді болып
келеді: жасыл, сарғылт-жасыл, күрең-қызыл, кейде күңгірт-
күлгін, көк, тіпті қарасы да болады.
Қалыпты реңді ұялас қасқырлардың арасында мүлдем қара
түсті қасқыр кездеседі. Көртышқандардың арасынан боз
реңді индивидуумдар кездеседі. Бір жерде өсірілген бір
сортты бидайдың пісіп жетілген масақтарын
салыстырғанда, олардың ұзындығы, ондағы дәнектерінің
саны, реңі және басқа белгілері әрқайсында әр түрлі болып
шығады.
Тұқым қуалайтын езгергіштіктерден
өзгеше, тұқым қуаламайтын
өзгергіштіктер модификация немесе
флюктуация деп аталады. Бұл
организмнің онтогенез процесінде
сыртқы орта жағдайларының әсерімен
пайда болады және жынысты жолмен
көбейгенде ондай өзгерістер келесі
ұрпақтарына берілмейді. Осындай
модификациялар болатындығын
қарапайым тәжірибемен-ақ дәлелдеуге
болады. Осы мақсатта өсімдіктердің
вегетативтік жолмен көбею қабілеті
пайдаланылады.
Сондай қабілетті өсімдік бірнешеге
бөлініп, түқым қуалау қасиеттері бірдей
бір топ индивидуум алынады. Бір
особьтан вегетативті жолмен алынған
ұрпақтардың бүкіл тобы клон делінеді.
Бір клонның особьтарын әр түрлі орта
жағдайларына орналастырып, олар
түрліше экологиялық факторлардың
талқысына түсіріледі. Калифорнияда
Дж. Клаузеннің жүргізген осындай
тәжірибесі ойпат жерден альп
шалғындықтарына апарылып өсірілген
өсімдіктің өзгеретінін көрсетті, ал оны
тау етегіндегі алқапқа қайта апарып
өсіргенде, оның бастапқы қасиеттері
қайтадан өз қалпына келді.

Ұқсас жұмыстар

Популяциялық таксономия

Синтездеуші селекция

Қозғаушы сұрыпталу

Қолтұқымдар және сорттардың эволюциялық факторлары

Әрбір түрдің генотипі эволюциялық жолмен дамитын және биологиялық бейімделушілікті көрсететін күрделі жүйе

Табиғи сұрыпталу

Эволюциялық факторлар

Экологиялық байланыстар

ДНҚ құрылысы және қызметі

Эволюциялық идеялардың даму тарихы

Пәндер