Постреанимациялық ауру кезеңдері

Презентация қосу

Қалыпты және патологиялық физиология кафедрасы

ПРЕЗЕНТАЦИЯ
1 - кредит

№1 Тақырып: Постреанимациялық ауру

Орындаған: студент Омар С.Б.
Тобы: ЖМҚА 01-20
Қабылдаған: м.ғ.к, доцент м.а. Бисимбаева С.Б.

2022ж
ЖОСПАР:

Кіріспе
Негізгі бөлім:
1. Реанимацияның патофизиологиялық негіздері.
2. Постреанимациялық ауру, түсінігі, кезеңдері, емдеудің
ұстанымдары, жас ерекшеліктері.
Қорытынды
Пайдаланылган адебиеттер
Кіріспе
Организмді тірілту
(реанимация) - (лат. re -
қайта, итал. - animatio
жандандыру) - адамның
немесе жануарлардың
организмін арнайы шаралар
қолданып клиникалық өлім
жағдайынан шығару.
Реанимацияның патофизиологиялық негіздері

Организмді тірілту терминальдық жағдайларда, оның ішінде клиникалық өлім кезінде
қолданылады. Әдетте, организмнің тіршілігі біртіндеп барып тоқтайды. Бұл кезде ми және орталық
жүйке жүйелері тіршілігін толық жоғалтпайды. Физиологиялық зерттеулер нәтижесінде өмір мен
өлім арасында белгілі бір сатылар мен кезеңдер бар. Одан соң ғана клиникалық өлім кезеңі
басталады. Бұл кезде тыныс алуға жүрек соғысы, шартты және шартсыз рефлекс байқалмайды,
клиникалық өлім 5-6 минутқа созылады. Организмді тірілту үшін ең алдымен қолдан тыныс алдыру
мен жүрекке массаж жасалынады. Сондай-ақ, қан құю, жүректі электрмен дефибрилляция жасау
шаралары да жатады. Организмді тірілтуге бағытталған негізгі шаралар түріне қарай:

1. жүрек-өкпелік,
2. жүрек, тыныс алу реанимациясы деп бөлінеді.

Клиникалық өлімнен организмді тірілту неғұрлым ерте басталса және қолдан тыныс алдырумен
жүрекке массаж дұрыс жасалса нәтижелі болады. Бұрын ауырмаған адам кенеттен не кездейсоқ
себептермен ( мысалы, электр тогы соққанда, наркоз көп мөлшерде берілсе, әр түрлі себептермен
жүрегі тоқтап қалғада, т.б.) клиникалық өлімге ұшыраған жағдайда организмді тірілту жиі
қолданылады.
103
Постреанимациялық ауру түсінігі

Жалпы қанайналымы мен газдардың
алмасуын қалпына келтіру адамды
тірілтудің алғашқы және аса күрделі емес
сатысы. Жүрек пен тыныс ағзаларының
қызметі қалпына келгеннен кейін де
организмнің барлық ағзалары мен
жүйелерінде көптеген өзгерістердің тізбегі
сақталады. Осыдан жаңа күрделі мәселе -
«тірілтілген организмнің ауруын» емдеу
мәселесі пайда болады.
Бұл аурудың негізінде ең алдымен тіндерде оттегінің тапшылығымен
байланысты зат алмасуының бұзылыстары қышқыл өнімдердің жиналып
қалуы, қышқылдық сілтілік үйлесімдіктің өзгерістері жатады.
Қанайналымның қалпына келуінен гипоксиядан кейінгі оттегімен тез
қамтамасыз етілуден реоксигенациядан оттегілік парадокс әсері
жасушалардың мембраналарында майлардың асқын тотығуын тым
арттырып жіберетіні белгілі болды. Майлардың асқын тотық
радикалдары барлық биологиялық мембраналардың бүлінуін
туындатады. Бұл кезде жасушалардың сыртқы мембраналары бүлініп
қана қоймай, жасуша ішілік құрылымдардың да мембраналары
бұзылады.
Митохондрия Лизосома Ядроның мембранасы
мембраналарының мембраналарының бүлінуі
бұзылысы бүлінісі

Протеолиздік Майлардың бос
Тіндерде
ферменттердің радикалдар
тотығу жасушаның гендік
белсенділігі
тотықсыздану құралдарын бұзып,
көтеріліп,
нашарлап, нәруыздар түзілуін
айналасындағы бұзады. Осыдан
энергиялық
тіндердің келіп барлық
тапшылық ағзалардың
ыдырауы
дамиды. құрылымдары мен
күшейеді.
қызметтері
бұзылады.
Жүрек тамыр жүйесінде жүректен
шығатын қан мөлшері , айналымдағы
қан көлемі азаяды, яғни гиповолемия
дамиды, артериялық веналық қан
қысымы төмендейді.Көптеген
ағзаларда майда қанайналым
микроциркуляция бұзылады. Мидың
және өкпенің ісінуі байқалады. Бұл
кезде эндокриндік бездердің, бауыр
мен бүйректің , ас қорыту
ағзаларының, өкпенің бұзылыстары
байқалады.
Постреанимациялық ауру кезеңдері

5 кезеңнен тұрады:

I кезең (реанимациядан кейінгі кезең 6-8 сағат)
II кезең (реанимациядан кейінгі кезеңнің 10-12 сағат)
III кезең (кезеңнің 1-2 тәулігінің соңы)
IV кезең (кезеңнің 3-4 тәуліктері)
V кезең (реанимациядан кейінгі кезеңнің 5-7-ші
тәуліктері және одан да көп)
I кезең (реанимациядан кейінгі кезең 6-8 сағат)

Циркуляциялық гипоксия және лактоацидоз құбылыстры
байқалады;
Қан қысымының тұрақтануына қарамастан , тіндердің перфузиясы
4-5 есе төмендейді;
Фибриноген деградациясы өнімдерінің және фибрин-
мономерлердің еритін кешендерінің құрамы артады.
II кезең (реанимациядан кейінгі кезеңнің 10-12 сағат)

Тіндердің перфузиясының айқын бұзылуы;
Лактоацидоз;
Гиперкоагуляция белгілері байқалады –плазмалық
фибринолитикалық белсенділік бәсеңдейді;
III кезең (кезеңнің 1-2 тәулігінің соңы)

Гипоксемия,тахипноэ,тахикардия, артериальды
гипертензия ;
Аралас гипоксияның пайда болуымен газ алмасудың
бұзылуын тереңдетілуі;
Жас және орта жастағы адамдарда –жедел өкпе
зақымдануы синдромының немесе дистресс синдромының
белгілері;
IV кезең (кезеңнің 3-4 тәуліктері)

Организм функцияларының тұрақтануы және
одан әрі жақсару кезеңі;
Немесе керісінше жүйелі қабыну реакциясы
синдромының өршуіне байланысты
полиоргандық жеткіліксіздіктің артуымен
науқастар жағдайының одан әрі нашарлау кезеңі;
V кезең (реанимациядан кейінгі кезеңнің 5-7-ші
тәуліктері және одан да көп)

Бұл постреанимационды аурудың қолайсыз ағымы
кезінде ғана дамиды;
Инфекцияның генерализациясы –антибиотикалық
терапияның ерте жүргізілуіне қарамастан, септикалық
синдромның дамуы байқалады.
Постреанимационалдық кейінгі кезеңде байқалатын көріністер:

Жүйелік және перифериялық гемодинамиканың, бұзылған гемостаздың,
метаболизмнің барлық түрлерінің өрескел бұзылуы;

Тыныс алу жүйесінің газ алмасу функциясының бұзылуы;

Бауыр және бүйрек жетіспеушілігі;

Ми жұмысының бұзылуы (энцефалопатия);

6 ай ішінде постреанимациялық жағдайларының 80% -ы өліммен аяқталады.
Eмдеудің ұстанымдары

Реанимациядан кейінгі терапия келесі
принциптер бойынша жүзеге
асырылады:

I.ЭКСТРАКРАНИАЛДЫ

II.ИНТРАКРАНИАЛЬДЫ
Экстракраниальды іс шаралар

I.Ми қан ағымының деңгейі орташа қан қысымының деңгейіне
тәуелді болғандықтан, сәтті реанимациядан кейінгі алғашқы 15-30
минутта гипертензияны қамтамасыз ету ұсынылады, кейіннен
нормотензияны сақтай отыру қажет.
II. О2 қалыпты деңгейін ұстап тұру.
III. Дененің нормотермиясын сақтау.
IV. Гемотокрит деңгейін 30-35% шегінде ұстау. Ишемия салдарынан
микроциркуляторлы арнада едәуір жоғарылайтын қанның
тұтқырлығын төмендетуді қамтамасыз ететін жұмсақ гемодилюция
жүргізу.
V. Бензодиапезиндерді енгізумен құрысу белсенділігін бақылау.
ИНТРАЦЕРЕБРАЛЬДЫ ІС ШАРАЛАР

Фармакологиялық әдістер. Қазіргі уақытта дәлелді медицина
тұрғысынан постреанимациялық кезеңде миға фармакологиялық әсер
етудің тиімді және қауіпсіз әдістері жоқ. Перфторанды қолданған
жөн. мидың ісінуін, постреанимациялық энцофалопатияның
ауырлығын азайтады және коматозды жағдайдан тез шығуға ықпал
ете отырып ми қыртысы мен субкортикалық құрылымдарының
белсенділігін арттырады.
Физикалық әдістер. Гипотермия мидың нейропротекторлық
қорғанысының ең перспективалы әдісі.
Жас ерекшеліктері

10 жастан аз жаста 10жастан асқан адамдарға
қарағанда өмір сүру деңгейі жоғары;

өмір сүру деңгейі 10-70 жас аралығындығы
пациенттерде ерекшеленбейді;

70 жастан асқан адамдарда біртіндеп төмендейді.
Қорытынды
Қорытындылай келе, терең гипоксияның пайда болуына байланысты, әсіресе қан айналымы
сипатындағы, органикалық және реанимациялық шаралар кезінде барлық органдар мен тіндерде,
сондай-ақ метаболикалық өнімдермен улану салдарынан туындайтын, органикалық
жеткіліксіздіктің алғашқы синдромы. Реанимациядан кейін жалпы қан айналымының бұзылуынан
және реперфузиядан туындаған ишемияның салдарынан пациенттің ағзасында пайда болатын және
патологиялық жағдай, орталық жүйке жүйесінің интегративті функциясының бұзылуымен
гомеостаздың әр түрлі бөліктеріндегі ауыр бұзылулармен фсипатталатын нақты патологиялық
жағдай. Бұл аурудың негізінде ең алдымен тіндерде оттегінің тапшылығымен байланысты зат
алмасуының бұзылыстары қышқыл өнімдердің жиналып қалуы, қышқылдық сілтілік үйлесімдіктің
өзгерістері жатады. Қанайналымның қалпына келуінен гипоксиядан кейінгі оттегімен тез
қамтамасыз етілуден реоксигенациядан оттегілік парадокс әсері жасушалардың мембраналарында
майлардың асқын тотығуын тым арттырып жіберетіні белгілі болды. Майлардың асқын тотық
радикалдары барлық биологиялық мембраналардың бүлінуін туындатады. Бұл кезде жасушалардың
сыртқы мембраналары бүлініп қана қоймай, жасуша ішілік құрылымдардың да мембраналары
бұзылады.
Пайдаланылған әдебиеттер

1 Нұрмұхамбетұлы Ә. Патофизиология, өңделіп толықтырылған 3 басылым. Алматы
«Эверо» - 2011 ж. 700 б.
2 Нұрмұхамбетұлы Ә. Патофизиология - 1. Клиникалық практида өте маңызды
біртектес дерттік үрдістердің патогенезі мен емдеу жолдарына нұсқама 1 том оқу
құралы Алматы Эверо, 2016
https://biologo.ru/postreanimaciyali-auru-reanimaciyali-patofizilogiyali-negizder/index.htm
l
4. https://melimde.com/booj-tairibi-postreanimaciyali-dert.html

Ұқсас жұмыстар

Реанимацияның патофизиологиялық негіздері

Постреанимациялық ауру

Ақтық жағдайлардың кезеңдері мен олардың клиникалық көріністері

Балалардың жұқпалы аурулары

Жүйкелік анорексия

Эпидемиологиялық зерттеулердің кезеңдері

Вирус вирионның клеткамен әрекеттесуі

Сорғыш құрттар

Адыраспан - дәрілік өсімдік жайлы

Куресу шаралары

Пәндер