Қарағанды обл

Презентация қосу

Әсафи Нұрбибі
103топ
Цифрлық аналитикалық білім
беру жүйелерін жобалау
Қазақстанның әлеуметтанушылық ойы қалыптасуының
іргелі негіздері болып табылатын мына факторлар:
бірінші негізгі қабатта өз дәуірінің дара ойшылдары
ретіндегі Абай мен Шәкәрімнің мұралары. Олардың
дүниетанымында шығыс философиясының, адам мен
қоғамды тану теориясының үздік дәстүрлері көрініс
тапқан. Олар қазақ қоғамының дамуындағы рухани және
ізгілік бастауларына, жалпы адамзат құндылықтарына
жол салған. Олардың ілімінің, көзқарастарының маңызы
және шығармашылық мұрасы қоғамдық сананың
орнықты принциптерімен сипатталады. Олар Қазақстан
қоғамы дамуының қазіргі кезеңінде ерекше өзекті.
Екінші мәдени және ғылыми қабат ХІХ ғасырдың аяғы -
ХХ ғасырдың басындағы қазақ зиялыларының өкілдері
болып табылады. Ш.Уәлиханов пен Ы.Алтынсариннен
бастап қазақтың ұлттық зиялыларының шоқ жұлдызы
жасақталады, оның айрықша белгілері қазақтардың
дүниетанымының ұлттық нысандары мен зайырлы
білімдерінің нәтижесінде алған демократиялық
көзқарастарын ұштастыруы болып табылады. Батыстың
классикалық білімдерін, патшалық режим жағдайындағы
ресейлік еркін ой иелерінің демократиялық идеяларын,
Шығыс ілімдерінің дәстүрлік негіздерінің және көшпенді
мәдениеттің сүзгіден өтуі дүниені қабылдаудың ерекше
нысандары мен қоғамды зерделеудің белгілерін
Абай Құнанбайұлы
(1845-1904)

Абай (Ибраһим) Құнанбайұлы (1845-1904) — ақын, жазушы,
қоғам қайраткері, қазіргі қазақ жазба әдебиетінің негізін салушы,
либералды білімді исламға таяна отырып, орыс және еуропа
мәдениетімен жақындасу арқылы қазақ мәдениетін жаңартуды
көздеген реформатор.
Абай 10 тамыз 1845 ж. қазіргі Семей облысының Шыңғыс
тауларында Қарқаралының аға сұлтаны Құнанбайдың төрт
әйелінің бірінен туған.
Абай өлең шығаруды бала кезінде-ақ бастаған. Алайда жасы
қырыққа келгеннен кейін ғана көркем әдебиетке шындап ықылас
қойып, көзқарасы қалыптасып, сөз өнерінің халық санасына
тигізер ықпалын түсінеді. Шығармалары үш жүйемен өрбиді: бірі
— өз жанынан шығарған төл өлеңдері; екіншісі — ғақлия (немесе
қара сөз) деп аталатын прозасы; үшіншісі — өзге тілдерден,
әсіресе орысшадан аударған өлеңдері.
Абай орыс классиктерінің шығармаларын аударып қана қоймай,
сол аударма өлеңдерге ән де шығарған. Абай әндерінің үшінші
бір саласы-осындай аударма өлеңдерінің негізінде шыққан әндер
тобы. "Татьянаның хаты", "Онегиннің хаты" әндері - кезінде қазақ
даласына кең тараған шығармалар. Бұл сияқгы әндер Пушкин
поэзиясын қазақ тілінде өлеңмен де, әнмен де насихаттау
ниетінен туғаны байқалады.
Абай муз. саласында да мол мұра қалдырып, казақтың муз.
өнерін дамытты. Қазіргі уақытта ақынның 27 әнінің 36 нұсқасы
нотаға түсірілген.
Жамбыл Жабаев
(1846-1945)

Жамбыл– өмірімен де, шығармашылығымен де екі ғасырды
молынан тұтастырып жатқан ұлы жырау. Ақынның XX ғасырдың
басына дейінгі шығармашылық өмірбаяны туралы деректер аз,
өлеңнен ауыз жаппаған кісінің ұшан-теңіз жыр-толғау, айтыстары
да түгел сақталмаған. Әйтсе де бала Жамбылдың дүмше
молданы мысқылдап шығарған "Шағым", ақындық жолына рұқсат
сұраған "Әкеме", "Менің пірім Сүйінбай" деген өлеңдері, бозбала
кезінің мұңды да шуақты көркем жыры – "Айкүміспен айтысы",
сылқым бойжеткен Кәмшат сұлуға шығарған құрбылық наз өлеңі
сияқты дүниелер сақталған. Одан бертіндегі Жетісуды, Қаратау,
Сыр өңірін өнеріне тәнті еткен, қырғыздың шалқар "Манасын",
Шығыстың әйгілі қиссаларын жырлаған ақын мұрасынан
бірталайының аты ғана белгілі. "Кедей күйі", "Пұшықтың ұрыға
айтқаны", "Әділдік керек халыққа", "Кәрібайдың төбеті",
"Жылқышы", "Мәңке болыс" тәрізді тегеурінді де өжет ақындык
мінезден, халықтық даналықтан туған өлеңдері, әйгілі
Құлмамбет, Сарбас, Нұрмағанбет, т.б. ақындармен айтысы,
Өтеген, Сұраншы батырлар туралы ұзақ дастандары – даңқты
шайырдың төңкеріске дейінгі шығармашылығынан сақталған
қомақты мұрасы. Осылардың өзінен-ақ, Жамбылдың халықтың
ақындық қазынасын жете, зерделей меңгеріп, жаңғырта, жаңарта
дамытқан, өмір-тіршілік даналығын көкірегіне тоқыған, елдің
арғы-бергі тарихын әділдік, шындық сөзін ешкімнен де
тайсалмай айтатын, өлеңі тау өзеніндей тасқынды үлкен дарын
иесі екенін танимыз.
ШОҚАН УӘЛИХАНҰЛЫ
(1935-1965)
Талантты ғалым, публицист, әдебиет зерттеушісі, саяхатшы-
географ Шоқан (шын аты Мұхаммедханафия) Шыңғысұлы
Уәлиханов XIX ғасырдың екінші жартысында Қазақстанда туған
демократтық, ағартушылық мәдениеттің тұңғыш өкілдерінің бірі.
Оның қысқа да жарқын өмірі, жан-жақты зерттеушілік қызметі,
философия, этнография, тарих, экономика, құқық, география,
ауыз әдебиеті, әдебиет теориясы, т.б. жайындағы ғылыми
зерттеулері, пікірлері қай кезде болмасын өзінің құндылығымен
жарқырай берері сөзсіз. Қазақ халқының рухани ізденістерінің
жарқын көрінісі бола отырып, қоғамдық ойсана, пікір-
тұжырымдардың биіктей өркендеуіне ерекше ықпал етті. Шоқан
1835 жылдың қараша айында қазіргі Қостанай облысының
Құсмұрын бекетінде атақты аға сұлтан Шыңғыс Уәлиханов
отбасында дүниеге келген. Арғы атасы Абылай жоңғарларға
қарсы соғыста асқан ерлік көрсеткен, ел бірлігі мен тыныштығы
үшін күрескен, ақылды қолбасшы, іскер дипломат, амал-айласы
мол Орта жүз ханы болған.
Шоқанның балалық шағы Сырымбет тауының баурайында, туған
елі Көкшетауда өткен. Шоқан әжесі Айғанымның тәрбиесінде
болған. 1847 жылы 12 жасар Шоқанды әкесі сол кездегі ең
таңдаулы оқу орны болып есептелген Сібір кадеті корпусына
оқуға орналастырады. Шоқанның бүкіл келешегі мен ғылым,
өнер жолындағы талантын ашуда бұл оқу орнының маңызы
ерекше болды. Мұнда жабық әскери оқу орны болғанымен,
көптеген пәндер әскери сабақтарға қоса орыс, батыс әдебиеті,
географиясы мен тарихы, философия, физика, математика
негіздері, шетел тілдері оқытылып, орыстың озық ойлы
интеллигенттерінің өкілдері сабақ берген. Оқытушылар
құрамында білімді және прогресшіл ой-пікірлі адамдар көп
болған.
МҰХТАР ӘУЕЗОВ
(1897-1961)

М.Әуезов туындылары әлемдік әдебиеттің айдынына мөлдір
бұлақ болып кұйылып, күллі адамзатқа ортақ рухани қазынаға
айналды.
Мұхтар Омарханұлы Әуезов казіргі Шығыс Қазақстан облысының
Абай ауданында 1897 жылғы 28 қыркүйекте дүниеге келді. Әкесі
Омархан, атасы Әуез Абай ауылымен іргелес отырып,
айналасындағы адамдармен достық көңілмен араласа білген.
Әуездің өзі Абайдың өлеңдерін сүйіп оқыған, түрік, парсы
әдебиетінен хабары мол, ескіше сауатты, еліне қадірлі адам
болған.
1928 жылғы «Өз жайымнан мағлұмат» атты өмірбаянында
жазушы: «Қазақ жазушыларынан, әрине, Абайды сүйемін. Менің
бала күнімнен ішкен асым, алған нәрімнің барлығы да Абайдан.
Таза әдебиет сарынына бой ұрғанда маған Абай деген сөз қазақ
деген сөзбен теңбе-тең түскендей кездері бар сияқты. Абайды
сүюім үнемі ақылдан туған, сыннан туған, сүйіс емес, кейде туған
орта, кір жуып, кіндік кескен жерді сүюмен барабар болатыны
бар» деп жазды.
1917 жылы «Еңлік–Кебек» пьесасы қойылып, «Алаш»,
«Сарыарқа» газеттеріңде, 1918 жылы «Абай» журналында
жиырмаға тарта еңбектері басылды.
«Абай жолы» эпопеясы туралы айтылған бұл пікірлердің бәрі –
М.Әуезовтің ерекше талантына, халық алдындағы еңбегіне
берілген өлшеусіз құнды баға.
Бұл роман арқылы жаңа ғасырдың жарқын жолына қадам басқан
ұрпақтың бүгінгіні танып білуі кешегі тарихымызды жете білуімен
сабақтасатыны дәлелдене түседі.
Ыбырай Алтынсарин
(1841-1889)
Ыбырай Алтынсарин – бар саналы ғұмырын туған халқын өнер-
білімді, жаңа заманның өркениетті, мәдениетті елдерінің
қатарына қосу жолына арнаған көрнекті тұлға. Ол өзінің
ағартушылық, педагогтік, ақын-жазушылық тарихи қызметі мен
зор талантын, жан-жақты терең білімі мен қайрат-жігерін елдің
"желкілдеп өскен көк шөптей" жас ұрпағын оқытып, тәрбиелеуге,
қазақ жерінде жаңа үлгідегі мектептер ашып, оқушыларды өз
кезінің озық ғылымымен қаруландыруға, кәсіп түрлеріне үйретуге
арнаған.
Ыбырай 1841 жылы қазан айының 20-сында қазіргі Қостанай
облысы, Қостанай ауданында дүниеге келеді. Үш-төрт жасында
әкесі Алтынсары қайтыс болып, атасы Балғожаның қолында өсіп,
тәрбиеленеді.Атасы Балғожа би өз аймағының атақты кісілерінің
бірі болған. Ел ішіндегі көп билікті қолында ұстаған би, Орынбор
әкімшілігінің алдында да беделді, белгілі кісі болған.
Ыбырай "Қазақ хрестоматиясына" кірген өле ңдерінде де халық
ағарту идеясын көтерді. Оның "Кел, балалар, оқылық!", "Өнер-
білім бар жұрттар" өлеңдері осындай мақсатта туған.
Ыбырай "Өнер-білім бар жұрттар" атты өлеңінде оқу, білім
алудың мақсатын кеңінен сөз етеді. Өлеңнің негізгі идеясы –
қазақ қауымына озық мәдениетті елдерді үлгі етіп көрсету.
Ыбырайдың "Өзен", "Жаз" деген өлеңдері табиғат көріністерін
суреттеуге арналған.
Еңбекті сүю және қадірлеу – Ыбырай әңгімелерінің негізгі
тақырыбы. Оны жазушы шағын әңгімелерде үгіт, өсиет түрінде
берсе, кей шығармаларында халықтың қоғамдық санасын
тәрбиелейтін реалистік суреттер арқылы бейнелейді.
Момышұлы Бауыржан
(1910-1982)

Момышұлы Бауыржан (1910-1982) – екінші дүниежүзілік
соғыстың даңқты жауынгері, халық қаһарманы, қазақтың көрнекті
жазушысы. Туған жері-Жамбыл облысының Жуалы ауданындағы
Көлбастау мекені.
Бауыржан жеті жылдық мектепті бітіргеннен кейін біраз уақыт
мұғалім болған. Сонда жүргенде кезекті әскери міндетін өтеуге
шақырылып, онда бір жарым жыл жүріп, запастағы командир
атағын алады. Туған ауылына қайтып оралған соң, ол біраз жыл
қаржы мекемесінде қызмет істейді. Содан қайтадан Қызыл
Армия қатарына шақырылып, түрлі әскери бөлімдерде взвод,
рота, командирі болады.
1941 ж. Ұлы Отан соғысы басталысымен, Бауыржан даңқты
генерал-майор И.В.Панфиловтың басшылығымен Алматы
маңында жаңадан жасақталған 316 атқыштар дивизиясының
құрамында майданға аттанады, батальон, полк командирі
қызметтерін атқарады. Соғыстың соңғы жылдарында гвардиялық
дивизияны басқарады.
1941 жылғы күзгі, қысқы кескілескен шайқастар кезінде өз
батальонын 27 рет шабуылға бастап шықты. 5 рет қоршауды
бұзып, негізгі жауынгерлік құрамымен аман-есен дивизиясына
қосылды.
Бауыржан бірнеше орден, медальдармен наградталады,
Кеңестер Одағының батыры атағын алады. Алайда халықтың өзі
«батырым» деп танып, ардақтаған қаһарман ұлына бұл атақ
Отан соғысы біткеннен кейін жарты ғасырдай уақыт өткенде
барып берілген болатын. Ел тәуелсіздік алғаннан кейін Қазақстан
Республикасының тұңғыш Президенті Н.Назарбаевтың
жарлығымен оған «Халық қаһарманы» деген атақ берілді.
Сәкен Сейфуллин
(1894-1938)

Сейфуллин, Сәкен (Садуақас, 1894-1938) - қазақтың көрнекті
жазушысы, қазақ әдебиетін қалыптастырушылардың бірі,
мемлекет және қоғам қайраткері.
Туып өскен жері - Қарағанды облысының Шет ауданына
(бұрынғы Жаңаарқа ауданына) қарасты Ортау кеңшарының
Қарашілік қыстағы. Саяси репрессияның құрбаны болған.
Сәкеннің алғашқы өлеңдер жинағы «Өткен күндер» деген атпен
1914 жылы жарық көрді. Поэзиялық туындыларының ішінде
Сәкеннің шығармашылық ерекшелігі мен идеялық саяси
ұстанымын бедерлі айғақтайтын туындылары - «Кел жігіттер»,
«Жас қазақ марсельезасы», «Жұмыскерлерге», « Жолдастар»
сияқты саяси лирикалары, сондай-ақ «Советстан», «Көкшетау»,
«Альбатрос», «Социалистан», «Қызыл ат» поэмалары. Проза
саласында «Жер қазғандар», «Айша», «Біздің тұрмыс», «Сол
жылдарда», «Жемістер» повестері мен «Тар жол, тайғақ кешу»
мемуарлық роман жазған. «Бақыт жолында», «Қызыл сұңқарлар»
драмалары өз заманының рухын танытатын елеулі шығармалар.
Сәкен шығарған әндер халықтық дәстүрді тұғыр ете отырып,
дүниеге келген өзіндік даралық сипаттармен ерекшеленеді.
Сәкен қазақ маңдайына біткен біртуар дара тұлғалардың бірі. Ол
өз ұлтын қалтқысыз сүйіп, халқына жойдасыз еңбек сіңірді. Бұл
жолда Сәкен социалистік жүйені, оның идеялық дем берушісі
коммунистік партияны халықтарға бақыт пен бостандық әкелуші
деп сенді. Тіпті, сенбеген күнде, сөз жүзінде мейлінше тартымды
коммунистік партияның саяси платформасын ұлттың көгеріп
көктеуіне пайдаланбақшы болып жан-тәнімен қимылдады.
Ахмет Байтұрсынұлы
(1873-1938)

XX ғасырдың басында қазақ халқы аса ірі қо ғамдық-саяси
өзгерістермен қатар ауқымды рухани жаңғыруларды да бастан кешті.
Ұлттық мәдениет пен әдебиеттің, білім мен ғылымның туын көтерген,
жұртшылықтың санасына демократиялық ойлар сіңіріп, алға
жетелеуге ұмтылған зиялы топ қалыптасты. Халықтың зердесіне
сәуле түсіріп, санасын оятқан осы топтың рухани көсемі Ахмет
Байтұрсынұлы еді.
Қазақ әдебиеті мен әдебиеттану ғылымының, тіл білімінің атасы, ұлы
түрлендіруші-реформаторы атанған ол өзінің алдындағы Шоқан,
ЬІбырай, Абайлардың ағартушылық, демократтық бағыттарын
жалғастыра отырып, өз заманындағы тұтас бір зиялы қауымның
төлбасы болды.
Ахмет Байтұрсынұлы 1873 жылы 18 қаңтарда қазіргі Қостанай
облысының Торғай өңіріндегі Сартүбек деген жерде дүниеге келеді.
Табиғатынан зерек әрі талапты бала Ахмет 1882-1884 жылдары көзі
ашық ауыл адамдарынан сауатын ашып, хат таниды да, кейін жақын
маңдағы ауыл мектебінде оқиды. 1886-1891 жылдары Торғай
қаласындағы екі сыныпты орысша-қазақша училищеде, 1891-1895
жылдары Орынбордағы мұғалімдер даярлайтын мектепте білім
алады. 1913-1918 жылдары өзі ұйымдастырған "Қазақ" газетінің
редакторы бола жүріп, кең ауқымды әлеуметтік істер атқарады. Газет
бетінде халық өмірінің аса күрделі мәселелерін көтереді. Елді оқу-
білімге, ілгері ұмтылуға шақырады.
Бөкейханов Әлихан
(1870-1937)

Бөкейханов Әлихан Нұрмұхамедұлы (1870-1937) – көрнекті қоғам
және мемлекет қайраткері, ғұлама ғалым, ұлт азаттық
қозғалысының теориялық негізін салушы әрі көсемі, қазақтың
тұңғыш саяси партиясын ұйымдастырушы және Алашорда
үкіметінің төрағасы. Туған жері бұрынғы Семей облысындағы
Қарқаралы уезінің Тоқырауын болысы, қазіргі Қарағанды
облысының Ақтоғай ауданы. Әлиханды әкесі тоғыз жасында
Қарқаралыға апарып, жергілікті молданың қолына оқуға береді.
Бірақ зерделі бала молдадан оқығандардан гөрі осындағы
мектепте оқып жүргендердің сауаттылығын аңғарып, қаладағы
үш кластық бастауыш мектепке өз еркімен ауысып алады. Бұдан
кейін ол Қарқаралы қаласының үш жылдық училищесіне түсіп,
оны да «өте жақсы» деген бағамен бітіріп шығады. Осыдан кейін
он алты жасар Әлихан Омбының техникалық училищесіне
қабылданады.
Ә.Бөкейханов Ресейдің көрнекті экономист, географ
ғалымдарымен бірлесе отырып, «Россия біздің отанымыздың
жалпы географиялық сипаттамасы» атты көп томдық еңбектің
1903 жылы шыққан қазақ өлкесіне арналған 18 томның
тарауларын жазуға қатысқан.
1905 жылы Семей облысынан 1 Мемлекеттік Думаға депутат
болып сайланып, Дума таратылар алдында ғана үлгереді.
1917 жылдары шілде және желтоқсан айларында өткен жалпы
қазақтық сиездерді ұйымдастырып, онда «Алаш» партиясы мен
«Алашорда» үкіметін құруға қол жеткізеді. Алашорда үкіметінің
төрағалығына сайланады.
ӘБДІЛДА ТӘЖІБАЕВ
(1909-1998)

Әбділда Тәжібаев – осы заманғы қазақ поэзиясының аса көрнекті
шебері, ірі драматург және белгілі әдебиет зерттеушісі.
Әдебиеттегі алғашқы қадамын өткен ғасырдың 20-жылдарының
соңына ала өлең жазудан бастаған ол қазақ сөз өнерінің озық
дәстүрлерімен дүниежүзілік әдебиеттің үздік жетістіктерінен
үйрене отырып, 30-жылдардың орта шенінде-ақ айтулы ақын,
республикада әдебиет ісін ұйымдастырушы қайраткерге
айналды. Ә.Тәжібаев – поэзияда лирика мен поэма жанрын
қатар алып жүрген ақын. Оның қаламынан туған 30-дан астам
поэма мен өте көп сандағы өлеңдері сыршылдық,
ойшылдығымен, шыншылдық, оттылығымен ерекшеленеді.
Ә.Тәжібаев поэзиясын басқа бірде-бір ақынның туындыларымен
шатастыру мүмкін емес. Оның поэзиясы – тың ізденістің, жоғары
мәдениеттің, кәнігі шебердің поэзиясы.
Ә.Тәжібаев атақты драматург те. Драмалық шығармалар жазуды
30-жылдардың соңына ала бастап, әдебиеттің бұл күрделі
жанрында айтулы туындылар берді. Әдебиеттану саласында да
жемісті еңбек етіп, Ә.Тәжібаев талантты ғалым екенін танытты.
Оның, әсіресе, поэзия мен драматургия саласында ғы
зерттеулері терең ғылымилығымен, талдауларының нәзіктігімен
тәнті етеді.
Ә.Тәжібаев ұзақ шығармашылық ғұмырында тынымсыз ізденіп,
үздіксіз еңбектеніп, тұтас бір дәуір шындығын жан-жа қты, жоғары
көркемдікпен бейнелеген өте мол мұра қалдырды .
Бейімбет Майлин
(1896 - 1937)

Бейімбет Майлин (1896 ж. Қостанай обл. , Таран ауд., - 1937 ж.) -
жазушы, қазақ әдебиетінің негізін салушылардың бірі.
Бейімбет кейіннен Арғынбай қажының медресесінде екі жылдай
дәріс алады. 1913 ж. Троицкідегі «Уазифа» мектебінде, оны
бітірген соң Уфадағы «Ғалия» медресесінде оқиды.
Өлеңдері «Айқап» журналында басқа да басылымдарда шыға
бастайды. Осы жылдарда ол қазақ, татар, башқұрт, орыс
әдебиеттерімен кеңірек танысып, әдеби сауаты арта түседі.
Газетте редактор болып істейтін белгілі революцонер ақын
С.Сейфуллиннің қарамағында жұмыс жасау Майлиннің
шығармашылық жолына үлкен өзгерістер әкеледі, еңбекші
таптың саяси мүддесін көздеген өлеңдер жаза басатайды.
«Еңбекші Қазақ» газеті бетінде өлең!әңгімелері жиі жарияланады.
«Шұғаның белгісін» қайтадан өңдеп, «Кызыл Қазақстан»
журналында бастырады.
«Раушан!коммунист» повесі осы кезде жазылады. 1934-1937 ж.
«Қазақ әдебиеті» газетінде редактор болды. 1937ж. халық жауы
деген жаламен ұсталып, 1938ж. ақпанның 25-і күні атылып кетті.
Майлиннің біраз өлеңдері әйел теңдігі тақырыбына арналған.
«Қыздың сәлемі», «Қашқын келіншек», «Ақсуаттың жанында»
сияқты өлеңдерінде ескі салтқа негізделген қазақ қыздарының
аянышты тағдырлары суреттеледі. «Азат әйел», «Ғазиза», Шал
мен қыз», «Ажар» сияқты өлеңдерінде жаңа заманда теңдікке
жетіп, бақытты өмір сүре бастаған жастарды жырға қосты.
Ғабиден Мұстафин.
(1902-1985)
Ғабиден (29.11.1902, Қарағанды обл. Бұқар жырау ауд. Жауыр
тауы-20.1.1984 - Алматы) жазушы, Қазақстан ҒА корр. Мүшесі
(1958), Қазақстанның халық жазушысы (1984), қоғам қайраткері.
Ауыл молдасынан ескіше сауат ашып, 14 жасында Спасскі з-
тының табельшісінен бір жыл орысша оқиды. Сондағы бес жылдық
орыс-қазақ мектебін бітірген (1916). 20-жылдардан бастап
ауылдағы кеңес жұмыстарына араласты. 1925 жылдан білімін
көтеру мақсатында Қызылордаға келіп, оқуға түсе алмай, өлкелік
сотта іс-қағаздарды тіркеуші болып істеді. Түскен шағымдарды
есіне ала отырып, ел ішіндегі заңсыздықтар туралы мақалалар
жазуды үйренді. Жазушылыққа деген ұмьылысы да осы
кезеңдерде басталды.
1925-1964 ж. Қарағанды шахтасында темір жонушы (токарь),
«Қарағанды пролетариаты» (қазіргі «Орталық Қазақстан») газетінің
жауапты хатшысы, Новосібірде шыққан «Қызыл ту» газетінің,
«Әдебиет майданы» (қазіргі «Жұлдыз») журналының қызметкері,
редакторы, ҚР Жазушылар Одағы басқармасының төрағасы (1953-
1956, 1962-1964) қызметтерін атқарды.
Алғашқы әңгімесі «Сәрсен мен Боқаш» (1927), «Жыл құсы»
альманағында жарияланса, тұңғыш жинағы «Ер Шойын» (1929)
деген атпен шықты. 1940 ж. Қарағанды шахтерлерінің өмірінен
жазылған «Өмір не өлім» атты тұңғыш романы жарияланды. Бұл
кітап үлкен шығарм. Жолдың бастауын белгілеген ақын еңбегі еді.
Соғыс жылдарында «Құлаған құз», «Алынған кек», «Басқа пәле
тілден», «Айғақ» (1942), «Тұтқын», «Күлмеген адам», «Керуен»
секілді шағын туындылырды өмірге әкелді. («Жиырма бес» (1953).
Соғыстан кейін ол кең көлемді прозада қалам тартып, дүниежүзіне
танымал болған Шығанақ Берсиев өмірінен «Шығанақ» повесін
жазды (1945). Ол «Қарағанды» (1952), «Дауылдан кейін» (1960),
«Көз көрген» (1963) ж. романдарын жазды.
Ғабит Мүсірепов
(1902-1985)
Мүсірепов, Ғабит Махмұтұлы (1902-1985) – қазақтың әйгілі
жазушысы, қоғам қайраткері, Қазақ КСР Ғылым академиясының
академигі, Социалистік Еңбек Ері.
Туған жері қазіргі Солтүстік Қазақстан облысының Жамбыл
ауданы.
Алғашқыда ауыл молдасынан арабша хат таныған Ғабит
жастайынан әуелі екі жылдық ауылдық орыс мектебін, кейін төрт
жылдық жоғары басқыш орыс мектебін бітіріп, Қазақ төңкерісінен
кейін үстемдік алған Кеңес өкіметінің жұмысына әжептеуір
орысша сауаты бар адам ретінде араласып, түрлі қызмет
атқарады.
Орыс мектебінде жүргенде орыстың атақты ақын
жазушыларының шығармаларын оқып білуі, ауыл мектебінде
өзін оқытқан әдебиетші мұғалім Бекет Өтетілеуовтың әсер
ықпалы болашақ жазушының әдебиетке ерекше ықылас
аударуына септігін тигізеді.
Қазақ прозасының шоқтығы биік туындысы саналған осы
романынан кейін жазушы қайтадан шағын жанрға ойысады.
1968 жылы «Кездеспей кеткен бір бейне» кітабы үшін Абай
атындағы республикалық сыйлық алады. Араға бес алты жыл
салып барып, прозадағы соңғы елеулі туындыларының бірі
«Ұлпан» повесін жариялайды. Сонау отызыншы жылдарда ақ
үлкен драматург екенін танытып, «Қыз Жібек» операсының
либреттосын, «Қозы Көрпеш Баян сұлу» пьесасын берген
Ғ.Мүсірепов кейінгі жылдарда да бүкіл қазақ драматургиясының
тамаша туындысы болып табылған «Амангелді», «Ақан сері
Ақтоқты» пьесаларын жазады. Оның шығармаларының негізінде
кинофильмдер түсіріледі.
МІРЖАҚЫП ДУЛАТОВ
(1885-1935)
XX ғасырдың басындағы қазақтың ағартушылық, демократтық
бағыттағы оқыған азаматтарының бipi – қайраткер і Міржақып
Дулатов еді. Аумалы-төкпелі заманда елдің болашағы үшін
атқарған күреске толы кызметімен де, шығармашылық
мұрасымен де ол халқына аяулы, еліне құрметті. Міржақып
қоғамда да, әдебиетте де халқының тәуелсіздігін бірінші кезекке
қойды. Өз шығармаларында туған елін оятуға ұмтылды. Алаш
қозғалысының белсенді қайраткері болды. Сол себепті де
М.Дулатовтың есімі мен әдеби мұрасы туралы кеңес өкіметі
тұсында айтуға да, жазуға да тыйым салынды. Тек Қазақстан өз
тәуелсіздігін алған тұста ғана Міржақып халқына қайтып оралды.
Eciмі де, шығармашылық мұрасы да толық ақталды. 1991 жылы
шығармалары жеке кітап болып оқырманға жетті.
Міржақып Дулатов 1885 жылы 25 қарашада қaзipri Қостанай
облысының Жанкелдин ауданына қарасты "Қызбел" ауылында
дүниеге келеді. 1904 жылы Міржақып Омбы қаласына келеді.
Осында ұлт зиялыларының ұстазы Ахмет Байтұрсыновпен
кездеседі. Бұдан кейінгі уақытта біpi – ұстаз, бipi – ізбасары
ретінде жұптарын жазбайды. 1905 жылы Міржақып
А.Байтұрсыновпен бipre Қарқаралыдағы саяси-бұқаралық
жұмыстарға қатысады. 1905 жылы патша өкіметіне қазақ
халқының жазушыларының қатарында болады.
Міржақып Дулатов – әдебиеттің әр түрлі жанрына қалам тартқан
қаламгер. Алғашқы кітабы – "Оян, қазақ!" деген атпен Петербург
қаласындағы жарық көрген өлең жинағы. Одан кейін 1913 жылы
Орынборда "Азамат", ал 1915 жылы "Терме" атты өлеңдер
кітаптары басылып шығады.
МАҒЖАН ЖҰМАБАЕВ
(1893-1938)
Жұмабаев, Мағжан Бекенұлы (1893-1938 ) – қазақ әдебиетінің
көгіндегі ХХ ғасырдың басында жарқырай жанған жарық
жұлдыздарының бірі, текті ақыны Туған жері бұрынғы Ақмола
губерниясының Ақмола уезіндегі Полуденовский болысы (қазіргі
Солтүстік Қазақстан облысы Булаев ауданы). Ауыл мұғалімінен
хат танып, сауат ашқан Мағжан 1905 жылы Қызылжардағы
медресеге оқуға түсіп, оны жақсы үлгіріммен аяқтайды.
Ол оқу іздеп енді Уфаға аттанады. Сонда өзінің білім беру
дәрежесінен Жоғары діни оқу орнымен пара пар Медресе
Ғалияға оқуға түседі. Медреседе оқып жүргенде, осында
оқытушы болып істейтін, татардың белгілі жазушысы Ғалымжан
Ибрагимовтың назарына ілігеді. Болашақ ақынның зор дарынын
таныған Ғалымжан Мағжанды қамқорлығына алып, оған көп
жәрдем көрсетеді. Соның көмегімен Қазан қаласында
Мағжанның «Шолпан» атты тұңғыш жинағы жарық көреді, соның
ақыл кеңесімен Омбыдағы мұғалімдер семинариясына түседі.
Жастайынан
орысша оқып, орыс әдебиетінің мәдениетіне еркін жеткен
Мағжан қазақ поэзиясына өзіндік ерекшелігімен, дарынды
болмысымен келеді.
Бұл кез оның қазақтың ардақ азаматтары Ахмет Байтұрсынұлы
мен Міржақып Дулатұлынан дәріс алып, шығармашылықтың
жаңа бір белесіне құлаш ұрған шағы еді.
Мағжан «Шолпан», «Сана» журналдары, «Ақ жол» газеті
редакцияларында қызмет істеп жүргенде болсын, Москваның
Жоғары әдебиет көркемөнер институтында оқып жүргенде
болсын, үнемі ізденіс үстінде, шығармашылық өрлеу жолында
болады.
ЖҮСІПБЕК АЙМАУЫТОВ
(1889-1931)
ХХ ғасырдың басында ұлттық әдебиеттің барлық жанрында
бірдей өнімді еңбек еткен қаламгерлердің қатарында ақын әрі
прозашы, драмашы әрі аудармашы, сыншы әрі публицист
Жүсіпбек Аймауытовтың есімі айрықша орын алады. Әдебиеттің
әр алуан жанрларында қалам сілтей жүріп, ол қазақ әдебиетінің
жаңа өріске шығуына мол еңбек сіңірді.
Жүсіпбек Аймауытов 1889 жылы қазіргі Павлодар облысының
Баянауыл ауданында дүниеге келген. 1907 жылы молдалықты
тастап, Баянауылға барып орыс-қазақ мектебіне түседі. 1911
жылы Павлодардағы екі сыныпты орыс-қазақ мектебіне түсіп,
оқуын жалғастырады. 1914-1919 жылдары Семейдегі мұғалімдер
семинариясында оқиды. Семейде жүріп алаш қозғалысына
қатысады," Абай" журналын шығаруға ат салысады.
Сан қырлы талант иесі Жүсіпбек Аймауытовтың артында қалған
шығармашылық мұрасы аса бай. Оның ішінде көптеген өлеңдер,
"Қартқожа", "Ақбілек" романдары, "Күнікейдің жазығы" хи каяты
мен "Әнші" секілді бірқатар көркем әңгімелері, "Рәбиға",
"Мансапқорлар", "Қанапия мен Шәрбану", "Ел қорғаны",
"Шернияз" пьесалары, "Нұр күйі" поэмасы, сондай-ақ бірсыпыра
сын мақалалар мен аудармалары бар.
Жүсіпбек Аймауытов кезінде аудармашы ретінде де танылды. Ол
аударған А.С.Пушкиннің, Н.В.Гогольдің, А.Дюманың,
Дж.Лондонның, Г.Мопассанның, В.Шекспирдің, К.Берковичтің,
С.Чуйковтың шығармалары жаңа қалыптасып келе жатқан қазақ
аударма өнерінің өрісін қаншалықты кеңейтсе, жазушының әлем
әдебиетінің көрнекті туындыларын қазақ тіліне аударудағы
тамаша аудармашылық талантын да соншалықты айқын
танытты.
Сұлтанмахмұт Торайғыров
(1893-1920)
XX ғасырдың басындағы қоғамдық-саяси және тарихи-әлеуметтік
оқиғаларға, қазақ, жеріндегі өзгерістерге өзінің азаматтық,
ақындық үнін қосқан талантты қазақ ақындарының бірі –
Сұлтанмахмұт Торайғыров болды. Ақын өмір сүрген тарихи кезең
патшалық Ресей жеріндегі алапат сілкіністер мен төңкерістер
заманы еді. Сол себепті де Сұлтанмахмұттың ойсанасы ерте
оянды. Жасынан жетімдік пен жоқшылықты ң қиындығын көп
көрген ол айналасына сергек қарады. Алдына биік-биік
мақсаттар қойды. Соған жетуді ойлады. Ілгері ұмтылды. Оқуға,
білуге құштар болды.
Сұлтанмахмұт Торайғыров 1893 жылы 29 қазанда қазіргі А қмола
облысының Қызылту ауданында туады. Ек і жасында анасы өліп,
әжесінің тәрбиесінде болған оның балалық, жастық шағы
Баянауыл өңірінде өтеді. Кедейлігінен "Шоқпыт" атанған әкесі
Әбубәкір ақ көңіл, жомарт әрі айтқанынан қайтпайтын қайсар да
қайратты адам болады. Білімі толысып, өнерге құштарланған
Сұлтанмахмұт қаламынан бұл кезеңде "Дін", "Сарыбас", "Соқыр
сопы", "Кезек қашан келеді", "Оқу" атты бірқатар өлеңдер мен
"Зарландым" деген әңгіме туады. Оларда талапкер ақын ескі оқу
мен жаңа оқудың айырмасы, өнер мен білімнің пайдасы, байлық
пен кедейлік, т.б. туралы толғанады.
Ресей патшасы тақтан құлаған 1917 жылдың көктемінде
Сұлтанмахмұт Семей қаласына келеді. Қазақтың оқыған
азаматтарымен танысады, араласады, қызметке кіреді. Алаш
қозғалысына белсене ат салысады.
1919 жылдың соңында Сұлтанмахмұт Павлодар ға келіп, біраз
уақыт кеңес өкіметіне қызмет етеді. Бірақ көп ұзамай бойындағы
науқасы меңдеп, төсек тартып жатып қалады. 1920 жылы 20
мамырда 27 жастағы Сұлтанмахмұт дүние салады.
Махамбет Өтемісұлы
(1803 - 1846)

Махамбет Өтемісұлы – 1803 жылы Ішкі Бөкей ордасы, қазіргі
Батыс Қазақстан облысы Жәнібек ауд. Нарын құмының Жанқұс
жерінде туған. – 20.10.1846, Қараой өңірі, қазіргі Атырау облысы
Махамбет ауданында жерденген - қазақтың көрнекті ақыны,
сонымен бірге 1836-38 ж. Исатай Тайманов бастаған шаруалар
кетерілісінің жалынды жыршысы ретінде де мәлім, қозғалысты
ұйымдастырушы тарихи қайраткер тұлғалардың бірі. Махамбет -
халықты патшалық, хандық өкіметке қарсы қарулы кетеріліске
шақырған алғашқы қазақ ақыны. Оның бейнелі де жалынды
негізінен Шалкиіз, Сыпыра, Доспамбет, Қазтуған сияқты батыр
жыраулардың үлгісінде шығарылған көтеріліс туралы толғаулар.
"Жәңгірге", "Баймағамбет сұлтанға" деген өлеңдерінде үстем тап
өкілдерін бет-пердесін жырта шенесе, "Мұнар күн" өлеңінде ел
басындағы ауыртпалықты күйзеле, ашына айтты. Исатай -
ақынның кеп өлендерінің басты қаһарманы. "Тайманның ұлы
Исатай", "Исатай деген ағам бар", "Исатай сөзі", "Тарланым", т.б.
өлеңдерінде Исатайдың адамгершілігі, азаматтығы, батырлығы,
қайсарлығы сипатталады. Махамбет айтулы күйші, сазгер де
болған. "Өкініш", "Қайран Нарын", "Жұмыр қылыш", "Терезе", т.б.
күйлері күйтабаққа жазылды.
Махамбет ақын – ұлт азаттығы үшін күрескер тарихи тұлға
ретінде біздің Тәуелсіздігіміздің бастау көздерінің бірі ретінде
саналады. Сондай қоғам қайраткерлігімен бірге, өзінің отты,
жалынды өлеңдері арқылы бар өмірін туған халқының мұңын
жоқтауға арнаған ардақты ақын.
Сүйінбай Аронұлы
(1815-1898)
Сүйінбай – айтыс өнерінің алтын діңгегі.
(М. Әуезов.)
Сүйінбай Аронұлы 1815 жылы казіргі Алматы облысы
Жамбыл ауданының Қарақыстақ деген жерінде дүниеге
келген. Ол он төрт-он бес жасынан бастап акындық
өнерін машық ете бастаған. Алғашқы бетте ел аузынан
естіген аңыз-ертегілерді, қисса-жырларды жаттап алып,
жиын-тойларда айтып жүрген. Кейінірек өзінің замандас
ақындары ішінен озық ойы, өткір тілімен казақ пен кырғыз
елдеріне аты тарап, әйгілі болған.
Сүйінбай - ең алдымен айтыстың асқан шебері, ешкімге
жүлде бермеген ерен ақын. Сонымен бірге ол халық
мұңын мұңдап, үстем тап екілдерінің әділетсіздігін бетіне
басып, әшкерелеп отырған батыл да әділ сыншы.
Сондыктан да Мұхтар Әуезов Сүйінбайға баға бергенде
оны «Он тоғызыншы ғасырдағы Жетісу ақындарының
алтын діңгегі» деп атаған. Ұлы Жамбыл Сүйінбайды үстаз
тұтып, аруағына сиына сөйлеген. Сүйінбай өлеңдерінің
негізгі діңі - адамгершілік асыл қасиеттер.
1898 жылы 83 жасында дүние салған.
Шәкәрім Құдайбердиев
(1858-1931)
Абайдың жолын қуған және одан үлгі алған, ойшыл- философ,
ғалым-тарихшы, ақын Шәкәрім Құдайбердіұлы 1958 жылы 11
шілдеде Семей уездінің Шыңғыс волостындағы Кең-бұлақта
Құнанбай басқарған Тобықты руында дүниеге келген. Әкесі
Құдайберді Абайдың үлкен ағасы. Шәкәрімнің анасы – Төлебике
Қаракесек руынан Алдабергеннің қызы. Шәкәрімнің
шығармалары оның өмір жолы және творчестволық қызметі
туралы мәліметтер мен нақтыларды сақтайды.
ХХ ғасырдың басы Шәкәрімнің творчестволық қызметінің атағы
шыққан уақыт. 1906 жылы ол Меккеге, Мысырға, Стамбулға
барып, сатып алған кітаптарын Семейге пошта арқылы жібере
жүріп, кітапханаларда жұмыс істеген. Оның өмірінің соңғы кездері
1905-1907 жж. революциямен, столыпин әсерімен, бірінші
дүниежүзілік соғыспен, Қазақстандағы 1916 жылғы ұлт-азаттық
қозғалыспен, февраль және октябрь революциясымен,
азаматтық соғыспен, кеңес үкіметінің орнауымен,
коллективизациямен тұстас келеді.
Құдайбердіұлының тірі кезінде оның «Қазақтар айнасы» кітабы,
«Қалқаман-Мамыр» және «Еңлік-Кебек» поэмалары басылып
шықты. 1913-1924 жылдары «Абай», «Айқап», «Шолпан»
журналдарында, «Қазақ» газетінде бөлек өлеңдері, мақалалары
мен эсселері жарияланды. «Абай» және «Шолпан»
журналдарында Хафизден аударған аудармалар мен Физулидің
«Лейлі мен Мәжнүн» поэмасының аудармасын басып шығарды.
1936 жылы Алматыда «Әдебиет майданы» журналына
Пушкиннің «Дубровский» мен «Метель» поэтикалық
аудармалары жарияланды.
БЕРДІБЕК СОҚПАҚБАЕВ
(1924 – 1992)

Өмірде адам басында болатын жайттарды, қиын-қыстау
оқиғаларды тағдыр қабырғасы катпаған қаршадай
кезімнен аямай-ақ үстіме үйіп-төкті. Сегіз жасымда,
бірінші сыныпта оқып жүргенде, шешем өліп, жетім
қалдым. Колхоздастырудың алғашқы қиын жылдары
болатын. Содан Соң басымнан кешкендерді ойлай
бастасам, осы күннің өзінде жүрегім қақ айырыла
жаздайды, Япыр-ау, қалай тірі қалдым, осы күнге калай
жеттім?! «Өзім тура-лы повесть» осы толғаныстан туған
дүние. Кейін оның аты «Менің атым Қожа» болып
өзгертілді.
Алыстан арбалап материал тасымаймын, архивтің ша-
ңын жұтпаймын. Жақыннан өз басымнан кешкенді, өзім
байқап-түйгендерімді, өз айналамды дорбалап жинаймын.
Бір сөзбен айтсам: өзін жазатын жазушымын. Мінез-кұлык
жағынан Қожа өзге емес, менің өзіме үқсайды.
Бердібек Соқпақбаев
Сапарғали Бегалин
(1895-1983)

Қазақ Совет балалар әдебиетінің негізін салушылардың бірі,
аға жазушы С.Бегалиннің (1895-1983) ата қонысы – Шоқан
мадақтаған,қобызға тартып, ән салған, айтыс ақыны Жанақ
жүйрік жырына қосқан Арқаның киелі мекендерінің бірі –
Дегелең таулары. Өз заманында бірнеше мамандық
ауыстырған ол бақташыдан бастап газет редакторына дейін
қызмет атқарған. Ең алғашқы өлеңі 1914 жылы «Айқап»
журналында жарияланды. Жазушының шығармалары әр алуан.
Ол ақын: эпик, лирик, ән-өлең авторы. Ол-прозаик, әңгімеші,
романист. Ол-этнограф, әдебиет зерттеушісі, аудармашы, қоғам
қайраткері. 25поэма, 12повесть, 1роман, көптеген өлең,
әңгімелер, 9 шағын пьеса, 50 шақты ән өлеңін жазған. Алғашқы
кітабы – «Қыран кегі» - көне қазақ аңызының сюжетіне
құрылған. Аудармашы ретінде А.Пушкиннің, М.Лермонтовтың,
Т.Шевченко, А.Твардовский және басқа да ақындардың
өлеңдерін қазақ тіліне аударған. Жазушы қаламынан шыққан
туындылар «Сәтжан», «Көксегеннің көргендері» оқырмандарын
қазақ жастарының өмірі, мөлдір сезімі, табиғат көріністерімен
таныстырады. Жазушы Шоқан Уәлиханов бейнесін жасауда
елеулі еңбек еткен. Соның нәтижесінде Шоқанның өмір жолын
сипаттауға арналған «Шоқан асулары» атты повесі жарық көрді
Әміре Қашаубаев
(1888—1934)
Әміре Қашаубаев 1888 жылдың шілде айында туылған. Туған жері – Шығыс
Қазақстан, қазіргі Семей облысы, Абай ауданы, Қайнар селосында тұрған.
Кедей шаруа жанұясында туып өскен. Қазақстан ұлттық театр өнерінің негізін
салушылардың бірі. Өнер жолын 1917 жылы бастады. 1921-1924 жылдары
Семейде құрылған Қазақ Совет жастарының ағарту ұйымы (Ес-аймаққа) мүше
болып, әншілік өнерін шыңдай түсті. 1924 жылы осы қалада ұйымдастырылған
халық өнерпаздарының байқауына (әншілер сайысына) қатысып, бас бәйгеге
Байжановпен бірге ие болды. 1925 жылы Қызылордада өткен Қазақстан
Советтерінің бесінші съезі мен 1927 жылы Москвада болған Советтердің
төртінші съезіне делегат болып, әрі делегаттар үшін ұйымдастырылған
концертке қатысты. 1925 жылы Париж қаласында өткен Бүкіл дүние жүзіне сән
өнері көрмесінде «Ағаш аяқ», тағы басқа әндерді орындап, екі бәйгемен қоса,
күміс медальды иеленді. 1927 жылы сәуір айында Әміре Қашаубаев Москва
консерваториясында қазақ әндерін астана көрермендері алдында тамылжыта
шықады. А. В. Затаевич Әміре Қашаубаевтың әншілік өнерін өте жоғары
бағалап, одан көптеген әндерді жазып алды. Әміре Қашаубаевтың
орындауында 1925 жылы Москвада фонографқа жазылып алынған «Жалғыз
арша», «Үш дос», «Ағаш аяқ», «Дударай», «Бесқарағай» әндерін 1974 жылы
музыка зерттеушісі әрі музыкант Ж. Шәкәрімов тауып, оларды техникалық
өңдеуден өткеннен кейін қайтадан күйтабаққа түсірді. 1925 жылы
Қызылордада ашылған Қазақ драма театрының алғашқы актерлерінің бірі
болып қабылданады. Осы театрда 1926 жылы М. О. Әуезовтың «Еңлік-Кебек»
трагедиясы алғаш қойылғанда Жапал ролінде ойнайды. Кейіннен Қоскелді,
қойшы, Жарас, Ақын (М. Әуезовтың «Қаракөз», «Бәйбіше-тоқал» және «
Айман-Шолпанында») қария (М. Триггердің «Сүңгуір қайығында»), («Шайхана
қожасы»), (Д.А.Фурмановтың «Бүліншілінде»), тағы да басқа әр алуан
кейіпкерлердің образын жасады. 1933 жылға дейін театрда әнші-актер болған.
Әміре Қашаубаев 1934 жылы музыкалық театрға (қазіргі опера және балет
театры) ауысады. Әншінің өмірі мен творчестволық жолы туралы
Шәкәрімовтың « Әміре» 1973 жылы, «Ән жұлдызы» 1978 жылы, «Әміре
Қашаубаев» 1980 жылы, атты зерттеу еңбектері, Қ. Жармағамбетовтың
«Әнші азамат» 1951 жылы және М. Тоқжігітовтың «Ән атасы - Әміре» 1972
жыл, кітаптары жарық көрді.
ІЛИЯС ЕСЕНБЕРЛИН
(1915-1983)
Ілияс Есенберлин 1915 жылы Ақмола облысындағы Атбасар
қаласында туған. 1940 жылы Қазақ тау-кен институтын бітірген.
Ұлы Отан соғысына қатысқан. Соғыстан кейінгі жылдарда
филармонияны, "Жазушы" баспасын басқарады, т.б. жұмыстар
атқарады. Жазушы Алматыда дүние салды. Қазақ әдебиетінде І.
Есенберлин- жазған романдарының саны ең көп аса көрнекті
жазушылардың бірі. Жазушы "Айқас" (1967), "Ғашықтар" (1968),
"Алтын құс" (1971), "Көлеңкеңмен қорғай жүр" (1974), "Маңғыстау
майданы" (1978), "Аманат" (1978), т.б. романдарымен оқырман
назарын өзіне аударды.
Тарихи романдары. Есенберлиннің нағыз жазушылық орнын
белгілеген шығармалары — "Қаһар", "Алмас қылыш", "Жанталас"
атты тарихи романдары.
Тарихи романдар деп өткен тарихтың маңызды оқиғаларын қайта
жаңғыртып, оларды көркем түрде баяндайтын романдарды
айтады. Жазушылар тарихи романда тарихты жаңғыртумен
шектеліп қоймай, адамгершілік, психологиялық, мәдени
мәселелерді біртұтас көтеруге көңіл бөледі.
Қазақстан республикасы мемлекеттік сыйлығының лауреаты,
қазақ әдебиетінің тарихында бүгінге дейін ең көп роман (17)
жазған жазушы І. Есенберлиннің қаламынан туған "Айқас",
"Ғашықтар", "Қатерлі өткел", "Алтын құс", "Маңғыстау майданы",
"Алтын аттар оянады", "Көлеңкеңмен қорғай жүр", "Алыстағы
арпалыс", "Аққу құстар қуанышы", "Махаббат мейрамы", т.б.
романдары тың тақырыпта жазылып, қазақ әдебиетінде оған
дейін мүлде көтерілмеген мәселелерді қозғаған, соны серпін
әкелген, оқырман сүйіспеншілігіне бөленген туындылар еді.
Мұхаметжан Тынышбаев
(1879-1937)
Мұхаметжан Тынышбаев (1879-1937) — қазақтың көрнекті саяси
және қоғам қайраткері, алаш қозғалысының негізін
салушылардың бірі, тарихшы-ғалым, қазақтан шыққан тұңғыш
теміржол қатынастарының инженері.
1889-1900 жылдары Верный ерлер гимназиясында оқып, оны
үздік бітіріп шығады.. Гимназияны бітіргенде педагогикалық
кеңестің шешімімен ол ғылымда, әсіресе, математикада үздік
жетістікке жеткені үшін Алтын медальмен марапатталады.
Жиырма жасар Мұхаметжанның Жетісу әскери губернаторының
кеңсесіне тілмаш болып орналасуына жол ашады. Бірақ оқуға
ынталы жас жоғары білім алуға ұмтылып, император Александр І
атындағы Петербург теміржол транспорты институтына түсуге
тілек білдіреді. 1916 жылғы көтеріліс туралы Түркістан генерал-
губернаторына берген түсініктеме нұсқасында оны кеңінен
толғап, отаршылдық зорлық-зомбылық қимыл-әрекеттеріне
қысқаша шолу жасауы — тобықтай түйіндеп айтылған зор
ғылыми еңбек болып табылады. Ақпан төңкерісіне дейін
Мұхаметжан өзінің темір жол инженері мамандығы бойынша
Орта Азияда, Жетісу облысында біраз жыл қызмет етеді.
1918 жылы бүкілтүркістандық ІV-ші мұсылмандар съезіне
қатысып, онда жарияланған Түркістан («Қоқан»)
автономиясының премьер-министрі болып сайланады.1926
жылдан бастап Тұрар Рысқұловтың қолдауымен Түркістан-Сібір
жолын салуға қатысады.
Сталиндік зобалаңда ол 1930 жылы 3 тамызда тұтқындалып, бес
жылға сотталып Воронежге жбес жылға жер аударылады.Онда
ауырып, оралғанымен 1937 жылы қараша айында қайта
тұтқындалады да, 1938 жылы Ташкент түрмесінде атылады

Ұқсас жұмыстар

Еңбекшілдер ауд алқап

Жанатын пайдалы қазбалар

Қостанай облысы

Сүт өнімдері:айран,сүт,қаймақ,снежок,құрт,творог

Конвенциясының орындалуы

Қазақстанның ақпарат нарығы

Су қоймалар, олардың мақсаты және топтастығы. Су қоймасы туралы түсінік

ЦЕМЕНТ

Қазақстан Республикасының және Ресей Федерациясының ұшқыш - ғарышкері

Еңбекші Қазақ газеті бетінде өлең

Пәндер