Сілекей мен асқазандағы заттардың ферментативті бөлінуі

Презентация қосу

ҚАЗАҚСТАН-РЕСЕЙ КАЗАХСТАНСКО-РОССИЙСКИЙ
МЕДИЦИНАЛЫҚ УНИВЕРСИТЕТІ МЕДИЦИНСКИЙ УНИВЕРСИТЕТ

Сілекей мен асқазандағы заттардың
ферментативті бөлінуі

Орындаған: Бектурған А.
Тобы: 209А ЖМ
Қабылдаған: Тулеева Г.
Жоспар:

I.Кіріспе
Асқорыту туралы түсінік
II.Негізгі бөлім
Сілекейдің химиялық құрамы.
Сілекейдің минералдық құрамы.
III.Қорытынды
IV.Пайдаланылған әдебиеттер
Асқорыту жүйесі және оның маңызы

Ас қорыту - бұл қоректік заттар алмасуының кезеңі,
оның барысында тамақ компоненттері ас қорыту
жолындағы ферменттердің әсерінен гидролизденеді.
Қоректік заттардың гидролизінің табиғаты ас қорыту
шырындары ферменттерінің құрамымен және осы
ферменттердің әсер ету ерекшелігімен анықталады.
Асқорыту ферменттерінің көпшілігінде субстраттың салыстырмалы ерекшелігі бар, бұл
мономерлер мен қарапайым қосылыстарға әр түрлі жоғары молекулалық қоректік
заттардың гидролизін жеңілдетеді. Көмірсулар, липидтер, ақуыздар және күрделі
ақуыздардың кейбір протездік топтары ас қорыту жолында ыдырауға ұшырайды. Қалған
тамақ компоненттері (витаминдер, минералдар және су) өзгеріссіз сіңеді.
Асқорыту асқазан-ішек жолдарының үш
бөлігінде өтеді: ауыз қуысында, асқазанда
және аш ішекте, онда тиісті гидролитикалық
ферменттері бар бездердің секрециясы
бөлінеді. Күніне шамамен 10 г-ға дейін
әртүрлі ферменттері бар 8,5 литр ас қорыту
шырындары ас қорыту жолдарының
қуысына енеді. Ферменттердің орналасуына
байланысты ас қорыту үш түрге бөлінеді:
қуыс (бос ферменттермен гидролиз),
мембраналық немесе париетальды
(мембрананың құрамына кіретін
ферменттермен гидролиз) және
жасушаішілік (жасуша органеллаларындағы
ферменттер арқылы гидролиз). Алғашқы екі
түрі ас қорыту жолына тән.
Көмірсулар алмасуына қатысатын ферменттер
Көмірсулардың қорытылуы ауыз қуысында негізінен сілекей α-амилазаның көмегімен
басталады. Кейбір зерттеушілер сілекейде тағы бір фермент - мальтаза бар деп санайды. α-
амилаза бір полипептидтік тізбектен тұрады, кальциймен тұрақтандырылады, оңтайлы рН
7,1 құрайды және хлор иондары арқылы белсендіріледі.
Фермент эндоамилазаларға жатады, крахмал мен тағамдық гликогеннің ішкі α-1,4-гликозидтік
байланыстарына әсер етеді және осы полисахаридтердің α-1,6-гликозидтік байланыстарын
гидролиздей алмайды. α-амилаза random- және γ-амилазалардан айырмашылығы,
полисахаридтердің α-1,4-гликозидтік байланыстарын өте кездейсоқ гидролиздейді.
β-Амилаза дисахарид мальтозасын полисахаридтің соңынан дәйекті түрде, ал γ-амилаза
моносахаридті глюкозаны бөледі. Сондықтан бұл амилазалардың екеуі де экзоамилазалар болып
табылады. γ-амилаза бауыр тінінде болады және гликогеннің ыдырауына қатысады (β-амилаза адам
ағзасында болмайды ол бактерияларда болады). Сілекейлі α-амилазаның әсерінен кейін
полисахаридтер α-лимдекстринге (молекулалық салмағы крахмал мен гликогенге қарағанда төмен
тармақталған полисахаридке), мальтозаға және глюкозаның аз мөлшеріне (мальтазаның болуымен
байланысты) бөлінеді.
Сілекейдің химиялық құрамы
Асқорыту ауыз қуысында тамақты механикалық өңдеу және оны сілекеймен сулау түрінде
басталады. Сілекей - бұл тағамдық болюсті одан әрі ас қорытуға дайындайтын маңызды
компонент. Ол тамақты ылғалдандырып қана қоймай, дезинфекциялауға да қабілетті.
Сондай-ақ, сілекейде көптеген ферменттер бар, олар асқазан сөлімен тамақ өңдеуден бұрын
да қарапайым компоненттерді бұза бастайды.
Су. Ол бүкіл секреттің 98,5% -дан астамын құрайды. Онда барлық белсенді заттар ериді:
ферменттер, тұздар және басқалар. Негізгі функциясы тағамды ылғалдандыру және ондағы
заттарды еріту болып табылады, бұл тамақ асқазан-ішек жолдары мен ас қорыту жолдары
арқылы одан әрі қозғалады.
Әр түрлі қышқылдардың тұздары (микроэлементтер, сілтілік металл катиондары). Олар асқазан
ортасына түскенге дейін тағамның кесек қышқылдығын сақтауға қабілетті буферлік жүйе. Егер тұз
жеткіліксіз болса немесе сілтілі болса - қышқылдығы өте жоғары болса, тұздар тағамның
қышқылдылығын арттыра алады. Патологиямен және тұздың көбеюімен оларды гингивиттің пайда
болуымен тас түрінде қоюға болады.
Муцин. Азық-түлікті бір кесек етіп жинауға мүмкіндік беретін желімдеу қасиеті бар зат, содан кейін
ол бір конгломератта бүкіл асқазан-ішек жолдары арқылы қозғалады.
Лизоцим. Бактерияға қарсы қасиеттері бар табиғи протектор. Тамақты залалсыздандыруға қабілетті,
ауыз қуысын патогендерден қорғауды қамтамасыз етеді. Егер компонент жеткіліксіз болса, кариес,
кандидоз сияқты патологиялар дамуы мүмкін.
Опиорфин. Қатты тамақтан механикалық тітіркенуден жүйке ұштарына бай шамадан тыс сезімтал
ауыз қуысының шырышты қабығын жансыздандыратын зат.
Сілекейдің минералдық құрамы
Сілекейдің минералды құрамы: натрий - 20-40 мкв / л, калий - 15-25 мкв/л, кальций - 3-тен
8-ге дейін мкв/л. Сілекейдегі кальций концентрациясының жоғарылауы сілекей тас
ауруының дамуына және түтіктердегі тастардың пайда болуына әкелуі мүмкін. Сілекейдегі
фосфор мөлшері қандағыға қарағанда 5-10 есе көп, негізінен гидро- және
дигидрогенфосфат түрінде болады. Сl - 20-40 мег / л, НСО3 - 10-20 мег / л. Сонымен қатар,
сілекей құрамында магний, мырыш және мыс бар. Басқа минералдардың концентрациясы
диетаға байланысты
Сілекейдегі минералды компоненттердің ішінде натрий, калий, кальций, фосфаттар,
карбонаттар, хлоридтер және фторидтер едәуір мөлшерде болады. Олардың кейбіреулері
(кальций және фтор) онда белоктармен байланысты күйде болады. Сілекейдің минералды
компоненттерінің көп бөлігі содан кейін ол асқазан мен ішектің шырышты қабығымен қанға
сіңеді.
Сілекейде кальций мен фосфордың болуы тіс тіндерінің құрамының тұрақты болуын қамтамасыз
етеді. Сілекейдегі кальций мен фосфордың жоғары мөлшері:1) эмальдың еруіне жол бермейді; 2)
кальций мен фосфор иондарының эмальға түсуін қамтамасыз етеді; 3) сілекейдің рН деңгейін
реттейді. РН-нің сілтілік жағына өзгеруі байланысты сілекейдегі кальций мен фосфор мөлшерінің
көбеюі. Егер сілекейдің рН азаятын болса, онда бұл сілекейде кальций мен фосфордың
жетіспейтіндігін көрсетеді.
Қорытын
ды:
Ас қорыту - бұл қоректік заттар алмасуының кезеңі, оның барысында тамақ компоненттері ас
қорыту жолындағы ферменттердің әсерінен гидролизденеді. Қоректік заттардың гидролизінің
табиғаты ас қорыту шырындары ферменттерінің құрамымен және осы ферменттердің әсер
ету ерекшелігімен анықталады. Асқорыту ферменттерінің көпшілігінде субстраттың
салыстырмалы ерекшелігі бар, бұл мономерлер мен қарапайым қосылыстарға әр түрлі
жоғары молекулалық қоректік заттардың гидролизін жеңілдетеді. Көмірсулар, липидтер,
ақуыздар және күрделі ақуыздардың кейбір протездік топтары ас қорыту жолында ыдырауға
ұшырайды. Қалған тамақ компоненттері (витаминдер, минералдар және су) өзгеріссіз сіңеді.
Пайдаланылған әдебиеттер:

1. Тапбергенов С.О. “Медициналық биохимия”/Алматы: «Эверо», 2009ж. 268- 310
беттер.
2. Т.Т. Березов, Б.Ф.Коровкин “Биологическая химия” /Москва: «Медицина»,1990ж.
186-191 беттер.
3. Сеитов З.С «Биохимия»/ Алматы : «Эверо», 2012ж. 162-166 бет.
4. Сейтембетова А.Ж.., Лиходий С.С., «Биологиялық химия»/Алматы: «Білім», 1994ж.
191-198 бет.

Ұқсас жұмыстар

Дисфагия синдромы

Ас қорыту бездерінің физиологиясы

Тамақтану концепциялары

Май қышқылдарының алмасуы

Сілекей безі

Тіс бетін кептіру

Биохимияның зерттеу әдістері

Эфферентті жүйке жүйесіне әсер ететін дәрілер

Ішкі шырышты және шырыш асты қабаты

Безді эпителий

Пәндер