Дәрілерді тік ішекке енгізу

Қазақстан Республикасының денсаулық сақтау министрлігі Оңтүстік Қазақстан Медицина академиясы «Ішкі аурулар пропедевтикасы» кафедрасы Презентация

Тақырыбы: Энтеральді дәрілік заттарды қолдану: таблетка, ішке қабылдауға арналған порошок, тамшылар, капсулалар.

Орындаған: Жумагулова А. Б. Тобы: В-ЖМҚА-07-19 Қабылдаған: Абдукаримова Ж. М. Шымкент 2021

Жоспар

І. Кіріспе

ІІ. Негізгі бөлім

2. 1. Дәрі-дәрмекті ағзаға енгізу жолдары

2. 2. Энтералдық тәсілдің артықшылықтары мен кемшіліктері

2. 3. Дәрілік заттарды қабылдауды бақылау

Қорытынды

Пайдаланылған әдебиеттер

Энтералды жол деп - дәрі-дәрмекті асқазан ішек трактісі арқылы енгізу. Дәрілерді энтералдық жолмен:

Таблетка

Ұнтақ

Капсула

Драже

Тұнба

Энтералдық тәсілдің кемшіліктері:

Асқазан органдарына баяу сіңуі;

Асқазан, ішек сөлдерінің және өттің дәрі- дәрмектерге кері әсері;

Дәрілер жартылай бауырға әсері;

Дәрі- дәрмектер қанға жартылай сіңеді, сондықтан дозасын тура табу қиын;

Дәрілердің әсері пациеттің жасына, жекелік сезімталдығына;

Ағзаның патологиялық процестеріне тәуелді;

Сана сезімнің жоқтығында, құсық кезінде, ауызға дәріні беруге мүмкіншілігі жоқ. Мысалы; - стрептомицин, асқазан кілегейлі қабатына сіңбейді;

Инсулин, окситоцин асқазанды, ішекті зақымдандырады;

Гормондар бауырды зақымдайтын әсері бар, асқазанға қатты тітіркендіргіш жағдай көрсетеді;

Дәрілер асқазанның кілегейлі қабатына жағымсыз әсер етпеу үшін, оның сыртқы қабаттарын пленкамен жабады. Кейбір дәрілер біртіндеп сіңу үшін және жағымсыз әсер етпеу үшін көп қабатты болады;

Энтералды тәсілідің артықшылықтары :

Дәрі- дәрмектердің түрінің көбі, оларды пайдалану аса қиын емес және залалсыздандырылмаған түрде пайдалануға болады;

Тіл астына берілген дәрілер қанға тез сіңеді, асқазан, ішек сөлдерінің және өттің кері әсерісіз;

Дәрілерді тарату ережелері

Дәрінің заңтаңбасына назар аударып оқыныз;

Дәрілерді тек қана нұсқау қағазы бойынша таратыңыз;

Дәріні немен ішетінін пациентке хабарлаңыз;

Дәріні пациентке сіздің көзіңізше ішкізініз;

Тамақтың алдында 15-30 минут бұрын ішуін немесе артынан 15-30 минуттан кейін ішуін алдын- ала ескертіңіз;

Кейбір дәрілерді ашқарынға (гельминттарға қарсы дәрілерді), ұйықтатын дәрілерді 30 минут ұйықтар алдында ішетінін ескерту;

Нитроглицерин, валидол, таблеткалары пациеттің тумбочкасында болу тиіс;

Сұйық дәрілерді берер алдында шайқау керек

Дәрілерді ауыз арқылы енгізу

Мақсаты: емдік

Көрсеткіші: дәрігердің нұсқауын орындау

Жабдықтау: Дәрігердің нұсқауы бойынша керекті таблеткаларды, капсулаларды, пилюлаларды, қайнатылған бір стакан суды дайындау.

Іс - әрекет алгоритмі: 1. Дәріні нұсқау қағазы арқылы дайындау. 2. Дәрінің нұсқаулығымен танысу. 3. Дәрінің атын, дозасын, сақтау мерзімін тексеру. 4. Пациентке дәрі туралы хабар беру, не үшін қолданылатынын білдіру, мақсатын айту. 5. Қолды гигиеналық деңгеймен жуу.

6. Таблетка немесе капсулаларды ораудан шығару, қатты болса қайшымен кесу. 7. Пациенттің аузын ашуын сұрау. 8. Таблетка, капсуланы тілдің артына салу. 9. Суды беріп, дәріні ішкізу. 10. Науқастың жағдайын біліп, нұсқау қағазына + деген белгісін қою.

Дәрілерді тік ішекке енгізу

Тік ішекке сұйық дәрілердіжәне суппозиторияларды енгізеді. Дәріні жіберер алдында тазарту клизмасын жасайды. Лимфа және көк тамыр қосындысының көптігінен дәрілер жақсы сіңеді де, жалпы қан жүйесіне барады. Бұл әдістің күрделілігі асқазанды тітіркендірмейді. Сондықтан, егер пациентте өқсу, лоқсу, өңештен өтпеген жағдайда, тік ішек арқылы енгізуге болады.

Тіл астына дәрілерді қолдану

Ауыз - қуысында қан тамырлары көп болғандықтан дәрілер тез түрде сіңеді. Мысалы, валидол, нитроглицерин жиі қолданылады. Дәріні тіл астына сіңгенше ұстайды, жұтуға болмайды, өйткені дәрінің әсері төмендейді. Тіл астына дәрілерді жиі қолдануға болмайды, себебі ауыздың шырышты қабаты тітіркенеді.

Интегралды діспен енгізу кезіндегі қолданылатын дәрілік заттардың формалары

Таблеткалар - бір немесе бірнеше ұсақталған заттардан тұрады. Ішкі және сыртқа қолдануға арналған дәрілік форма.

XVI ғасырда өмір сүрген швейцариялық дәрігер Парацельс алғашқы таблетканы емдік ұнтақты ылғалдандырған кезде жасаған, содан кейін оны сығып, кептірген. Желатинді капсулаларды француз Мозес 1839 жылы ойлап тапқан (ол пациенттер ащы дәрі-дәрмектердің дәмін сезінбеуін қалаған) .

1847 жылға қарай Германиядағы фармацевт Симонен желатинді капсулаларды жасаудың жаңа әдісін - балауыз қалыптарын қолданумен ойлап тапты.

Ұнтақтар - фармокология өндірісі шығаратын, бір немесе бірнеше ұсақталған заттардан тұратын дәрілік қалыптар. Ұнтақтардағы дәрілік заттар өте майда ұсақталғандықтан олардың фармакологиялық белсенділігі жоғары. Таблеткалармен салыстырғанда, дайындалуы оңай және сұйық дәрілік қалыптарға қарағанда тұрақтылығы жоғары болғандықтан, олар басқа дәрілік қалыптардан гөрі кеңірек қолданылады

Ұнтақтар - ежелгі дәрілік формалардың бірі. Олардың сипаттамалары ежелгі Египет папирусында, Авиценна, Гиппократ және Диоскорид жазбаларында болған.

Қазіргі уақытта танымал болған Довер ұнтағы (Pulvis Dowen) есірткі жөтелге кеңінен қолданылды. Оны ағылшын дәрігері Томас Довер ойлап тапты (1687-1741) . Бұл препараттың негізгі ингредиенті апиын болды, сондықтан препарат есірткіден айырылған морфинге тәуелділермен танымал болды.

Таблеткалардан алдын пайда болған- бұл пилюля. Олардың алғаш Эберс папирусында, сондай-ақ Гален жазбаларында кездеседі. Орта ғасырларда олар фармацевтикалық шикізатты қолмен илету арқылы дайындалды. 1810 жылы арнайы таблетка жасайтын машина пайда болды. Кейінірек фармакологтар препараттың бетін капсуламен жауып, оның асқазаннан өтіп, ішекте өзгеріссіз болуына мүмкіндік берді.

1839 жылы француз Мозес әсіресе ащы дәрілік қосылыстарды желатинді капсулаларға орналастыруды ұсынды.

Сироптар араб дәрігерлері үшін сүйікті құрал болды. Әдетте олар балдан жасалған. XVII - XVIII ғасырларда. Қант шәрбаты Еуропада кең тарала бастады, бірақ 19 ғасырда олардың өндірісі біртіндеп төмендей бастады. олар негізінен ащы препараттардың дәмін жақсарту үшін қолданыла бастады. Сұйықтықтың ең танымал дәрілік түрлерінің бірі галеникалық препараттар болып табылады, олар атақты грек дәрігері Клавдий Галеннің (131 - 201) есімімен аталады. Олар өсімдік материалдарынан алынған сығындылар. XIV ғасырда. Раймунд Ллулл этил спиртін ашты, оны Парацельс галендік препараттар - сығындылар мен тұнбалар негізінде жаңа дәрілік формалар жасады.

Драже - ішке қолдануға арналған, дәрілік заттар мен көмекші заттарды қант грануласына бірнеше рет қабаттау жолымен алынған қатты дәрілік форма . Драже салмағы 1, 0 г. аспауы керек.

Капсула- мөлшерленген ұнтақ, гранулалы немесе сұйық заттар үшін, ішке қолдануға арналып жасалған қаптағыш.

1834 жылы Парижде фармацевт Джозеф Жерар Дюблан мен оның оқушысы Франсуа Моте желатиннен капсула алу әдісін ойлап тапты Әдістің өзі сынаппен толтырылған кішкентай былғары қапшықты балқытылған желатинге батырудан тұрды . Сөмкені балқымадан алғаннан кейін, қатты желатинді қабыршақ пайда болғанға дейін кептірді.