Балалардың қабылдауының ерекшеліктері

Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 79 бет
Таңдаулыға:

Мазмұны

Тақырыбы: Кіші мектеп оқушыларының танымдық процестерінің дамуы.

І Тарау. Кіші мектеп оқушыларының танымдық процестерінің дамуының теориялық аспектілері.

І. 1. Танымдық поцестерінің даму мәселелері туралы отандық және шетелдік зерттеушілердің еңбектеріне шолу.

І. 2. Кіші мектеп оқушыларының танымдық процестерінің ерекшеліктері.

ІІ Тарау. Психикалық танымдық процесінің дамуын эксперименталды зерттеу.

2. 1 Кіші мектеп жасындағы баланың танымдық ерекшеліктерін диагностикалау.

2. 2 Танымдық процесінің дамуын зерттеу әдістері.

2. 3 Эксперименталды зерттеу нәтижесін талдау.

Қорытынды

Қолданылған әдебиеттер

Кіріспе

Зерттеу жұмысының өзектілігі: Кіші мектеп оқушылардың танымдық процестерінің дамуы оқу үрдісіндегі біліктілігі мен дағдысының дамуының негізі болып табылады, Үздіксіз білім беру бұл процестерсіз нәтижесіз болады. Сонымен бірге, бұл жаста баланың практикалық қызметіне, айналасындағы адамдармен қарым-қатынасына әсер ететін мінезі және оның негізі қалыптасады.

Кіші мектеп жасындағы бала өміріндегі маңызды құбылыс - мектепке барумен аныќталады. Балаларды мектепке даярлау мәселесін қарастыра отырып, оның мектепке және мектепте оқуға дайындығы аспектісін қарастырмай өтуге болмайды. Осыдан он бес жыл бұрын біздің мектебімізге алғашқы алты жастағы оқушылар келе бастады, содан бері педагогтар, дәрігерлер, психологтар оқытуды ерте жастан бастаудың артықшылығын көрсетті. Бірақ әлі де көптеген мектептер де алты жастағыларды оқыту үшін жағдайдың жоқтығы мәлім, мұғалімдер, дәрігерлер, психологтар, ата-аналар алты жастағы бала үшін оқу салмағының қиындығын түсінеді. Осыған байланысты Қазақстан Республикасы білім және ғылым Министрлігі бастауыш мектепті төртжылдық оқуға көшіру туралы қаулы қабылдады, сондай-ақ мектепке келетін баланың орташа жасы қыркүйекте 6, 5-тен кем болмау керек.

Статистикалық көрсеткіш бойынша мектепке келетін баланың орташа жасы 6 жас 9 ай болу керек, ал бұл мектепке балалардың арасында тек алты жасқа толған, және кімге жетіден жоғары екенін білдіреді. Ал М. М. Безруков «жас» түсінігі, мысалы 6 жас категориясына 5 жас 5 ай 29 күннен жоғары және 6 жас 5 ай 29 күннен аз балаларды жатқызады. Ал 7 жас - бұл 6 жас 5 ай 29 күннен 7 жас 5 ай 29 күнге дейінгі жастың сәйкестігі» /33/ деп көрсетеді.

Әрбір бала үшін сұрақ жеке шешілу қажет: оны мектепке алуға бола ма немесе болмай ма және қандай бағдарламамен оқыту. Бұл мәселені көрсету үшін «мектепке даярлық» түсінігі енгізілген. Баланың мектепке даярлығы - бұл бала дамуының психологиялық, функционалдық, морфологиялық деңгейі, сонымен жүйелі оқыту талабы шамадан тыс болмайды және бала денсаулығының бұзылуына әкелмейді.

Оқушының танымдық процестерінің дамуын ойдағыдай басқару үшін, мұғалім өз тәрбиеленушісінің әрқайсысын жақсы білуі керек, бұл жерде оның тек жақсы жағын ғана емес, нашар жағын да, потенциальды мүмкіндіктерін, оны қрошаған ересек адамдармен және өз құрдастарымен қарым-қатынастарын да жақсы білуі керек. Өзінің әрбір тәрбиеленушісінің ерекшеліктерін біле отырып, мұғалім оның белсенділігіне басшылықты ғылымның: педагогиканың, психологияның және психофизиологияның жалпы заңдарын ақылмен негізднп қолдана алады.

Сон. дықтан да, менің зерттеу жұмысымның бүгінгі таңдағы өзектілігі - кіші мектеп жасындағы балалардың танымдық процестерінің даму заңдылықтарын, ерекшеліктерін ашу және оны өсіп келе жатқан адамның жан-жақты дамуын басқарудың бүкіл үрдісін жетілдіру үшін пайдалану болып табылады.

Зерттеу мақсаты: Кіші мектеп оқушыларының танымдық процестерінің даму ерекшеліктерін аныќтау.

Зерттеу міндеттері:

Кіші мектеп оқушыларының анатомиялық-физиологиялық даму ерекшеліктерін анықтау;
6-7 жастағы дағдарыс мәселесін талдау;
Кіші мектеп оқушыларының танымдық процестерінің даму ерекшеліктерін анықтау;
Оқу үрдісінде оқушының танымдық процестерінің даму ерекшеліктерін ескеруге ұсыныстар әзірлеу;

1. 1. Зейінді зерттеудегі мәселелер шеңбері кең ұғымдағы апперцепцияның нәтижесінде көрінді (Г. Лейбниц, И. Кант, И. Гербарт) . Апперцепция ұғымының астарында қабылдаудың бұрынғы тәжірибеге тәуелділігі түсіндірілді. Апперцепция термині неміс философы Г. Лейбницпен ұсынылды. Ол мұны жанмен қабылданатын нақты мазмұн ретінде түсіндірді.

В. Вундттың еңбектерінде бұл ұғым қабылданатын заттың саналы түрде танылуының тікелей әсерімен және оның бұрынғы тәжірибеге толық құрылымының интеграциясымен жүзеге асатын процестер қатарына жатқызылды. В. Вундттың зейінге берген анықтамасы мынадай: «Сананың барлық аймағы бойынша салыстырмалы түрде шектелген қабылдауда анық жүріп отыратын психикалық процесс». Зейіннің мәселелерімен сол уақыттың басқа да ірі психологтары айналысты: Э. Титченер - құрылымдық мектептің лидері. Ол субъектіге интроспекцияда берілген тікелей бөлшектеумен зерттелетін сананы психологияның пәні деп есептеді. Олардың жалпы заңдылықтарын зерттеу үшін олардан құрылым құрастыру керек деп санады. У. Джемс - ағзаның белсенділігінің ерекше формасы ретінде психиканы моторлы биологиялық концепция тұрғысынан зерттеуші автор.

Э. Титченердің зейінге берген анықтамасы: «Біздің ақыл-ой еңбегімізде жақсы нәтижелерді қамтамасыз ететін саналылықтың деңгейі, сананың қалпы».

У. Джемстің зейінге берген анықтамасы: «Біздің сезімдеріміздің аймағына енетін барлық жаңалардың және жаңа алғашқы әсерлердің толқынында үнемі болатын біздің рухани өміріміздің сипаттамаларының ерекшеліктерінің бірі. Біз олардың тек маңызды емесін байқаймыз».

Зейін туралы білімдердің дамуына үлкен үлес қосқан орыс психологы Н. Н. Ланге болды. Ол ерікті зейін теориясының негізін қалады. Француз психологы Т. Рибо зейінді объектілерді қабылдау мен елестерінде жүзеге асатын идеомоторлық әрекеттердің реттелуімен байланыстырды.

Зейінге Н. Н. Лангенің берген анықтамасы: «Зейін - бұл алғашқы әсерде тиянақты әрі зейінді болу».

Т. Рибо: «Зейін индивидуумның жасанды немесе ырықсыз икемделуімен жүретін ақыл-ой қалыбы».

Отандық психологияда зейіннің мәселесі мәдени тарихи көзқарас (Л. С. Выготский), іс-әрекет көзқарас (П. Я. Гальперин, С. Л. Рубинштейн, Н. Ф. Добрынин), бағдар психологиясы (Д. Н. Узнадзе) тұрғысынан қарастырылады. Л. С. Выготский зейінді басқа психикалық функциялар сияқты екі формада - табиғи зейін және мәдени дамудың жемісі, яғни жоғары психикалық функция ретінде қарастырды. Л. С. Выготскийдің ырықты зейінге берген анықтамасы - мәдени дамудың жалпы заңдылықтарына бағынған тікелей зейіннің ішке бағытталған процесі.

П. Я. Гальперин бойынша, зейін - бақылаудың іс-әрекеті.

Басқа іс-әрекеттік көзқарастың өкілі С. Л. Рубинштейн іс-әрекетті санамен бірлікте, зейінді барлық іс-әрекетке қатысты қажетті компонент, жалпы құбылыс ретінде қарастырды. Рубинштейн бойынша, зейін - ол объектіге бағытталған іс-әрекет ретінде көрінетін, сананың танымдық процестерінің бір қыры.

Н. Н. Добрыниннің зейінге берген анықтамасы: «Зейін - бұл психикалық іс-әрекеттің бағыттылығы және шоғырлануы».

Зейінді зерттеудегі көзқарастар ішінде маңызды орынды Д. Н. Узнадзенің бағдар концепциясы алады. Мұнда ол субъектінің белсенділігінің мақсатбағыттылық процесіндегі психиканың функционалдануын және дамудың заңдылықтарын ашуға тырысады.

Узнадзе бойынша, зейін - бұл біздің санамыздың белсенді мазмұны ретінде қалыптаса бастайтын бастапқы қабылдауларымыздың объективтілену процесі.

Зейіннің мәселелерімен айналысатын қазіргі отандық психолог В. И. Страхов берілген көзқарастарды талдай отырып, зейінді психикалық қалып ретінде қарастырады.

Адам түйсік арқылы заттар мен нәрселердің жеке қасиеттерін, мысалы, «алдымнан бір нәрсе жалт етті», «маған суық бір нәрсе жармасты» деген сияқты сапаларын білетін болса, ал қабылдау арқылы зат немесе құбылыстың тұтас бейнесін көрсетеді. Мысалы: жарық, ойнап жүрген сәби, кең бөлме, өсіп тұрған жеміс ағашы. Қабылдау - затты тұтас бейнелеуге бейімді процесс. Түйсікке қарағанда, қабылдау - шындықты бейнелеудің неғұрлым жоғары формасы.

Қабылдауда заттардың құбылыстардың түсі, дыбысы, дәмі, иісі, формасы т. б. қасиеттері тұтас күйінде бейнеленеді.

Қабылдау құрамына адамдардың өмір тәжірбиесі білімнің де маңызы бар. Бірақ қабылдау түйсік сияқты бір ғана анализаторлың қызметі емес бірнеше анализаторлың қызметі.

Гештальтпсихологтар қабылдау тұтастығын заттармен құбылыстардың объективті тұтастық қасиеттерінен емес, »рухтың» ішкі қасиетерінен, оның ең бастапқы тұтастық құрылымынан деп түсіндірді. Олар қабылдау актінде өзіндік түр құрау атқарылады. . бейнеленетін заттарға тұтастық және құрылымдық сипат беріледі дейді. Олар тұтастықты бейнелену әрекетінде пайда болады. Субъективті сапа деп қана қарайды. Олардың көзқарасы бойынша, қабылдау процесінде дүниедегі қым-қуыт ретсіздік белгілі бір құрылымға ауысып, белгілі түрде енеді, соның нәтижесінде заттар тұтастанып көрінеді дейді. Сонымен олар қабылдау дегеніміз дүниені қайта құру. Бұл идеалистік теория қабылдауды іштен пайда болатын процесс деп түсіндіреді де, бізді қоршаған объективтік дүние заттары мен құбылыстарының қасиеттерінің тікелей бейнесі болып саналатын түйсіктердің болуын іс-жүзінде жоққа шығарады.

Сонымен, қабылдау дегеніміз - заттар мен құбылыстардың өз қасиеттері және бөлшектері жиынтығымен қосылып, сезім мүшелеріне тікелей әсер етуі кезіндегі тұтас түрде бейнеленуі. Адам өзінің өмірінде көріп-естіп білгендерін, басынан кешіргендерін, түрлі ойлары мен сезімдерін, әрқилы іс-әркеттерін ұмыта бермейді. Олар баста сақталып, қажет кезінде қайта жаңғыртылады .

Есте сақтау -дегеніміз есте сақтайтын нәрсені бұрынан белгілі нәрсемен байланыстыру, яғни ассоциация мынандай түрлерге бөлінеді. Ассоциация: қарапайым күрделі, аралас, ұқсас, қарама-қарсы, мағыналық

Ес -дегеніміз адамның бұрын қабылдаған нәрселер мен құбылыс бейнелерінің, көңіл-күйлерінің ойда сақталып, қажет кезінде қайта жаңғыруын айтамыз. Ес күрделі процесс.

Естің нейрондық теориясы. Адам миының құпиялары жағынан ашылар емес. Ол өте құрылымды осы күрделді ақуызды жиынттықтың ақпараттық топтар оны сақтай алу қабілеттің қазіргі күндегі психология онда жүріп жататын құрылымдық немесе химиялық өзгерістермен байланыстырып отыр. Бұл теорияның негізгі мәні мынада - есте қалдыру мидың электірлік белсенділігімен яғни мидағы химиялық не құрылымдық белсенділік қандайда бір жолмен ағзадағы электр қуатын артырады. Бұл үшін қолайлы ес іздерін іске қосатын жүйке тізбегі болу шарт. Физиологиялық заңдарына орай нейрон жеткізген импульстер аксон ( қозуды жеткізуші) бір жасушадан екіншісіне беріледі. Аксонның жасушамен тоғысқан жері синапс деп аталады. Жеке бір жасушаның өзіңдегі осы синапстың саны мұндаған. Синапс негізінде екі түрлі қызмет етеді бірі қоздырушы, екіншісі -тежеуші. Сонымен қысқа мерзімді не ұзақ мерзімді естің екеуі де бірде қозушы немсе тежелуші жеке элементтерінің бір біріне әсерінен туындайды. Айырмасы қысқа мерзімді ес белгілі нейрондардың уақытша электрлік белсендігінен болады да ұзақ мерзімді ес нейрондардың тұрақты құрылымынан келіп шығады.

Естің биохимиялық теориясы . Нәсілдік негізінде жатқан процестер ашылумен ғылымда сол проецстің есте қалдыруға ықпалы жоқ па деген ой пайда болды. Әр ағза үшін тән болған генетикалық ақпарат ДНК ( Дезоксирибонуклейн қышқылы) молекуларында шоғырланады. Ал оны тасмалдау басқа РНК нуклейін қышқылының молекуласымен орындалады. ДНК ағзаға тән әр жаңа генетикалық естің өзінде сақтайтындықтан оның өзі немесе РНК игерілген тәжірбиені де бірден бірге өткізуге мүмкін деген болжам жасалды. Эксперименттер нәтижесінде тәнді құрайтын молекуланың химиялық құрылымы тіршілік иесінің тәжірбие топтауымен өзгеріске келетіні анықталды. Бұл келесі сұрақты туындатты : өзгерту барыснда өзгерген РНК молекуласы жаңа пайда болған дағды жөніндегі мәліметті өзінде сақтай ма не сақтамай ма ? эксперимент барысы жануар қажетті әрекетті орындауға үйретілгенді оның жүйке жүйесінің бір аймағынан РНК молекуласы бөлініп алынды. Кейін ол игерілген білікті екінші жануарға өткізу үшін жаңа ағзаға егілді. Үйретілген жануардың РНК молекуласы қабылдаған екінші жануар (жалпақ құрт) алғашқысының дағдысын қайталап берді.

Аталған эксперимент тәжірбиелерден естің ерекше іздері дене молекулаларындағы химиялық бірікпелерінде таңбаланып организмде еркін қозғалыста болатының және олардың бір жануардан екіншісіне аусатыны толық дәлелденді.

Адамның өз өмір - тіршілігі мен күнделікті іс - әрекетінде әр алуан мәселелерді шешіп отыруына тура келеді. Осындай мәселелер мен күрделі істерді шешу жолында кездесіп отыратын қиыншылықтар қоршаған ортамызда бізге әлі де беймәлім құбылыстар мен сыры ашылмаған нәрселердің көп екендігін көрсетеді. Соған орай, біз дүниенің сыр - сипатын ұғыну үшін заттар мен құбылыстардың өзара қатынастарының құпиясын тереңірек білуді, оларды ашып көрсетуді мақсат етеміз. Міне, осындай мақсат - мүдделерге жету жолында әрбір адам өзінің іс - әрекетінде заттар мен құбылыстардың белгісіз қасиеттерін, ерекшеліктерін кездестіріп отырады, өзінің бұрынғы тәжірибесі мен білімінің, шама - шарқынының жеткіліксіздігін аңғарады. Өйткені, әлем шексіз, соған орай дүниені танып білу де шексіз. Адамның ойы сол шексіз әлемдегі нәрселердің сырын, құпиясын білуге бағытталады. Әрбір адам ойланып - толғанғанда өзіне беймәлім нәрселердің сырын ашып, жаналықты біледі. Мысалы, оқушы оқу материялының мәнін түсініп, есеп шығаратын болса, мұның өзі оған жаңалық ашқандай болып көрінеді.

Сонымен , ойлау дегеніміз - әлеуметтік жағдаймен ұштасқан, тілмен тығыз байланысты психикалық процесс, сол арқылы болмыстың, дүниедегі нәрселердің жалпы және жанама бейнеленуі. Бұл бейнелену адам ойының талдау және біріктіру әрекеттері арқылы танылады. Бір сөзбен айтқанда, ойлау - сыртқы дүниедегі болмыстың жалпы жанама жолмен біздін санамыздағы ең биік сатыдағы бейнесі. Ойлау адамның өмір тәжірибесі мен практикалық іс - әрекеттері нәтижесінде пайда болып, тікелей сезім процесінің шеңберінен әлдеқайда асып түседі.

Ойлаудың сезімдік таныммен және тілмен байланыстылығына тоқталсақ:

Дүниетану тікелей сезімдік процестер - түйсіну, қабылдау, пайымдаудан басталып, одан әрі ойлануға қарай өрбиді. Таным процестерінің барлығы да тікелей сезімдік процестер - түйсіну, қабылдау, елестетумен байланысты. Елес - заттардың нақты бейнесін көз алдымызға келтіретін тікелей таным процесі - сезімдік танымнан абстрактылы ойға көшу аралығындағы көпір сияқты. Адамдардың сыртқы дүниені танып білуінің теңдігі мен ақиқаттығы тәжірбие, сондай - ақ, адамдардың табиғат пен қоғамға ықпал етіп, оларды өзгерту жолындағы іс - әрекеттерінің нәтижелері арқылы тексеріліп отырады.

Ойлаудың тілмен тығыз байланысты болуы және оның қоғамдық мәні адам ойлауы дамуының қоғамдық - тарихи сипатта болатындығын көрсетеді. Адамның дүниетанымы, білімі және өмір тәжірбиесінен жинақтаған мағұлматтары ұрпақтан - ұрпаққа мұра болып ауысып отырады. Бұл - тарихи фактор. Адам ақыл - ойының дамып жетілуі мен білімінің өсуі әрбір ұрпақ жасаған білім қорын меңгеріп, оларды әлеуметтік өмір қажеттіліктерін қанағаттандырып отыруға пайдаланылады. Сөйтіп, тарихи даму адам баласының қоғам өміріндегі қарым - қатынасын нығайтады

Елестер қазіргі сәтте сезім мүшелеріне әсер етпейтән заттар мен құбылыстар бейнесінің мида пайда болуы.

Елестер - бұрынғы қабылдауларды қайта өңдеу мен жалпылаудың нәтижесі. Елес қабылдауға қарағанда танымның жоғарырақ сатысы. Ол түйсіктің ойға ауысу сатысы болып табылады.

Елестердің физиологиялық негізі:үлкен мисыңарлары қыртысында бұрынғы қозулардан қалған іздер болып табылады.

Елес ерекшеліктері : жалпылау, тұрақсыздық.

Елес түрлері: жалпылау деңгейлеріне қарай ( жеке, жалпы, схемалық), анализаторға байланысты (көру, есту, дәм, сипай сезу) .

2. Қиял және оның өзге психикалық процестермен байланысы.

Адам бұрын өзі көріп білмеген нәрселерінің бейнесін көз алдына елестетіп, олардан жаңа бейне жасайды. Немесе бұрынғы қабылданған, жиналған бейнелерге сүйене отырып, өз басында тың, соны, жаңа елестер мен идеялар тудырады. Осындай жаңа, соны бейнелер мен идеяларды қиял деп атаймыз. Қиял - тек адамға ғана тән, соған меншікті психикалық процесс. Жануарлар дүниесінде мұндай функция болмайды. Өйткені, қиял - адамның еңбек әркектімен дамитын психикалық қызымет. Ол басқа да психикалық процестердің түрлері сияқты шындықты бейнелеп, болмыстағы оқиғалармен бірлікте пайда болып отырады. Қиял арқылы пайда болып отыратын жаңа бейнелер адамның білім қорына, нақты образдарға, тұрақты елестерге негізделеді. Адамның әрқилы психикалық әрекеттерінде бір ғана процестің дараланып жеке кездесуі мүнкім емес. Ондай процестер бір бағытпен, арнамен өзара ұштасып, араласып жатады. Солардың ішінен адам әрекетінде бір - екеуі жетекшілік қызымет атқарады. Сонымен, қиял дегеніміз - бізді қоршаған сыртқы дүниедегі заттар мен құбылыстардың образдарын жаңғыртып, оларды өндеп бейнелеуден тұратын, тек адамға ғана тән психикалық процесс.

Адам қиялына меншікті бірсыпыра ерекшеліктерді мынадай етіп топтастырып көрсетуге болады: а) әрбір адамның қиялы оның жеке басының қызығуы мен ерекшелігіне, алдына қойған мақсат - мүддесіне байланысты болып отырады. Мысалы, жаңадан машина жасауды ойластырып жүрген инженердің белгілі тетіктерді жетілдіру үшін оларды жасап шығарудың әдіс-тәсілдерін қарастыруын, шөл далада ссусап келе жатқан жолаушының қиялын салыстыра отырып, олардын әрқайсысының мүдде - мақсатын айқындауға болады. ә) Қиялдың мазмұн - мәнісі, түр - сипаты адамның жас ерекшелігіне, білім дәрежесі мен өмір тәжірибесіне, дара басының ерекшеліктеріне байланысты. Мысалы, өмір-тіршілігінде көріп білгені мен өмір көкейге түйгені көп білімді адамның қиялы мен жеткіншек жастың қиялын бір мөлшермен салыстырып қарауға болмайды. б) Қиял адамның барлық психикалық құбылыстарымен тығыз ұштасып жатады. Мысалы, мақсат еткен мүдделі ісін жүзеге асыру үшін адам оның әр түрлі жолдарын іздестіреді. Бұл қиялмен тығыз байланысты. Адамның ерік - жігері, қайраты оның жоспарлаған мүдделі ісін жүзеге асыруынан көрінеді. Қиялда ойлау процесі ерекше орын алады. Осы ретте, кеңес психологі А. В. Брушлинский қиялды ойлаудың ерекше бір түрі деп санайды. Бұл пікірді қостаушылар қазіргі уақытта да кездесіп жүр. Өйткені, ойлау белсенділігі адамды шығармашылық істер мен әрқилы әрекеттерге жетелейді.

Физиолог И. М. Сеченевтың қиялға байланысты пікіріне сүйенсек, адамның басына оның есінде орын тепкен элементтерден құралмаған бірде - бір ойдың келуі мүмкін емес. Ол тіпті ғылыми табыстарға негіз болатын жаңа ойлардың өзін бұл ережеден шығарып тастауға болмайды деген пікір айтқан еді. В) Адамның қиялы еңбек процесінде іс - әрекет үстінде дамып отырады. Мұндағы шарттар: саналы мақсат, болашақты болжай білу, оны өндеп елестете алу. Адам қиялына тән мұндай қасиеттер оның психикасын жануарлар психикасынан өзгешелеп тұрады.

І. 2. Кіші мектеп оқушыларының танымдық процестерінің ерекшеліктері.

Зейін. І сыныпқа барған оқушылардың жаңа құрамымен өткізілген алғашқы сабақтарда-ақ мұғалім олардың зейінін басқару қажеттігіне кезігеді. Мұның өзі педагогқа жұмыста кездесетін бастапқы қиыншылықтардың бірі.

Жеті жастағы балалар өте зейінсіз. Олар оп-оңай және тез алаңдайды, мұғалімнің нұсқауларын тыңдауды қояды, естігендерін ұмытып қалады, өз жұмыстарында қатені көп жібереді және оны орындап отырған кезде кенеттен басқа іске алаңдауы жиі кездеседі. Олар басқа бір нәрсені ойлап кетеді, тапсырылған жұмыстағы дәйектіліктен айрылып қалады да, көпке дейін қайтадан зейін қоя алмай отырады. Мұғалім балаларға кейіп, жаман бағалар қояды, кейбір мұғалімдер тіпті оқушыларды зейінсіздігінен жіберген қателері үшін жазалап та жатады. Алайда тәжірибе мұғалімнің мұндай шаралармен баланың зейінін жақсарта алмайтынын айқын көрсетеді. Балалардың зейінін басқару үшін оның табиғатын, физиологиялық негіздерін білу керек. Сонда балалардан бірден толық қалыптасқан күйіндегі зейінділікті талап ету емес, әуелі балаларды зейінді болуға үйрету керек екендігі әрбір үлкен адамға белгілі болады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.