Аймақтың экономикалық қауіпсіздігі

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 13 бет
Таңдаулыға:

Тақырып 14. Мемлекеттің әлеуметтік және аймақтық саясаты.

1. Мемлекттің әлеуметтік саясаты - қажеттілігі, мәні және мақсаттары.
2. Табыстардың құрылымы.
3. Қоғамдағы табыстардың бөлу, теңсіздік мәселесі.

Мақсаты: Әлеуметтік саясаттың маңыздылығын, мақсаттарын, мемлекеттің
әлеуметтік саясатының маңызды бағыты анықтауға үйрету. Экономиканы
мемелекеттік реттеудің ерекше бағыты ретінде қарастырылатын аймақтық
саясаттың қазіргі ерекшеліктерін қарастыру

Негізгі түсініктер мен терминдер
Аймақтық саясат; Индустриялық дамыған аймақтар; Агроөнеркәсіптік аймақтар;
Дағдарыстық аймақтар; Аймақтардың саяси жағдайы; Аймақтың даму тарихы;
Аймақтық даму мақсаттары; Аймақтың экономикалық қауіпсіздігі.

Дәріс мән-мәтіні
1. Әлеуметтік саясат ұғымы, міндеттері
Әлеуметтік мәселелерді реттеу ең алдымен әлеуметтік саясатты қажет
етеді. Әлеуметтік саясат – бұл барлық азаматтардың жан-жақты дамуы, тұрмыс
жағдайы, әл-ауқатын жоғары деңгейде қамтамасыз етуге бағытталған
экономиканы мемлекеттік реттеудің маңызды бағыттарының бірі болып табылады.
Әлеуметтік саясаттың маңыздылығы жұмыс күшін ұдайы өндіру процесіне, еңбек
өнімділігін арттыруға, еңбек ресурсының білім және мамандық деңгейін
көтеруге, өндіргіш күштердің ғылыми техникалық деңгейіне, қоғамның мәдени
және рухани өміріне байланысты анықталады. Әлеуметтік саясат адамдардың
ауыруға шалдығу деңгейін төмендететіп өндірістегі экономикалық шығындарды
қысқартады. Қоғамдық тамақтану, мектепке дейінгі білім беру сияқты
әлеуметтік салалар халықтың басым бөлігін үй шаруашылығы салаларынан
босатып, қоғамдық өндірістегі жұмысбастылықты көтеруге мүмкіндік туғызады.
Әлеуметтік саясаттың негізгі мақсаты - қоғам мүшелерінің материалдық,
мәдени және рухани қажеттіліктерін қамтамассыз ету.
Әлеуметтік саясаттың негізгі мақсаттары:
➢ Қоғамдық қатынасты үйлесімді дамыту, халықтың әр түлі топтарының
мүдделері мен қажеттіліктерін қоғамның мүддесімен келістіру, қоғамдық
саяси жүйені тұрақтандыру.
➢ Халықтың материалдық тұрмыс жағдайын көтеруге жағдайлар жасау,
қоғамдық өндіріске қатысу үшін экономикалық ынталандыру, әлеуметтік
мүдделерді теңестіру.
➢ Халықты әлеуметтік қорғау мен мемлекеттік кепілдік беретін әлеуметтік
экономикалық құқықты қамтамассыз ету. Оның ішінде халықтың табысы аз,
тұрмыс жағдайлары төмен бөлігіне қолдау көрсету.
➢ Қоғамдағы еңбекпен қамтамасыз етуге ықпал ету.
➢ Қоғамдағы қылмыс деңгейін төмендету.
➢ Әлеуметтік салаларды (білім беру, денсаулық сақтау, ғылым,
мәдениет, тұрмыстық
үй т.б. ) дамыту.
➢ Еліміздің экологиялық қауіпсіздігін қамтамассыз ету.

Әлеуметтік саясатты жүзеге асырудағы мемлекеттің экономикалық саясатының
әдістері

Әлеуметтік саясатты жүзеге асыру үшін мемлекеттік реттеу әдістері
қолданылады:
❖ құқықтық реттеу – бұл барлық деңгейде қабылданған құқықтық актілер
мен нормативтік құжаттардағы міндеттердің орындалуы;
❖ қаржы- несиелік реттеу – қаржы ағындарын реттеу құралдары, яғни
әлеуметтік саланы қаржыландыру үшін мемлекеттік бюджетте арнайы баптың
қаралуы. Сондай-ақ бюджеттен тыс әлеуметтік қорлар құру (зейнетақы,
әлеуметтік сақтандыру, міндетті медициналық сақтандыру т.б.)
❖ жекешелендіру - әлеуметтік саладағы кәсіпорындарды жеке меншікке беру
шектелген, өйткені мұндай кәсіпорындардың шығындарын көпшілік жағдайда
мемлекет өтейді. Сондай-ақ әлеуметтік саясатта төмендегі маңызды
ұғымдар қарастырылады.

Әлеуметтік саясатты жүргізу құралдарына мыналар жатады:

Әлеуметтік кепілдік - мемлекеттің азаматар алдындағы, азаматтардың
мемлекет алдындағы міндеттері мен жауапкершілктерін заңды түрде қамтамасыз
ету.
Әлеуметтік стандарттар - бұл әлеуметтік қызмет көрсетудің әр түрлі
формалары мен көлемдерін қалыптастыру. Бұл қаржы норматиытерін белгілеу
үшін қажет. Мемлекеттік әлеуметтік стандарттар бірыңғай негізде және жалпы
әдістемелік принциптерде жасалады.
Минималды тұтыну бюджеті тұрмысы төмен отбасыларына көмек беру үшін,
сондай-ақ зейнетақы мен жалақының минималды деңгейін белгілеу үшін
қолданылады.
Өмір сүру минимумы - бұл минималды табыс. Ол әлеуметтік саясаттың
маңызды құралы. Оның көмегімен халықтың өмір сүру деңгейі бағаланады,
табыстар реттеледі және әлеуметтік төлемдер белгілегенде қолданады. Өмір
сүру минимумы экономиканың белгілі деңгейінде адамның денсаулығын сақтау
мен қызметке қабілетін қамтамассыз ету үшін қажет. Оның құрамына ғылыми
негізделген азық-түлік, өндірістік тауарлар мен қызметтердің жиынтық құны
және салықтар мен міндетті төлемдер кіреді. Минималды өмір сүру минимумын
анықтау үшін тұтыну қаржыны қолданылады.
Жалақының минималды көлемі – квалификациясы төмен қарапайым еңбекке
негзделген жалақының ең төменгі шегі. Оны басқа маман жұмысшылардың
жалақысын белгілеу үшін қолданады.
Зейнетақының минималды деңгейі – нормативті актілер бойынша
белгіленетін зейнетақының ең төменгі шегі. Ол минималды жалақы мен өмір
сүру минимумына негізделеді.
Әлеуметтік-экономикалық саясаттың негізгі бағыттары:
1. Халықтың өмір сүру деңгейін көтеру, яғни халықты материалдық және
рухани игіліктерімен қамтамассыз ету. Ресейлік ғалымдар өмір сүрудің 4
деңгейін атап көрсетеді:
- молшылық - жан-жақты қамтамасыз етілген өмір, яғни өмір сүрудің
жоғары деңгейі;.
- қалыпты өмір - адамның физикалық және интелектуалды күшін қалпына
келтіру деңгейі;
- кедейшілік – еңбекке қабілетін сақтау мүмкіндігі;
- жоқшылық - бұл биологиялық критерий бойынша өмір сүру.
БҰҰ бойынша өмір сүру деңгейінің көрсеткіштер жүйесі құрылған. Оған
мыналар кіреді: Өмірге келу; Өмірден кету; Өмір сүрудің санитарлық -
гигиеналық жағдайы; Азық-түлікті тұтыну; Тұрғын үй жағдайы; Жұмысбастылық;
Білім деңгейі немесе сауаттылық; Мәдениеттілік деңгейі; Демалыс; Көлікпен
қамтамасыз етілуі; Адам құқықтарының қорғалуы.
2. Мемлекеттің әлеуметтік саясатының маңызды бағыты әлеуметтік
қорғаудың тиімді жүйесін қалыптастыру. Халықтың кедейшілікке ұшыраған
тобына, аурулар, мүгедектер, қарттар, көп балалы отбасыларға мемлекет
тарапынан әлеуметтік көмекті қажет ету жүйесін қалыптасыру. Бұл топтар
мемлекеттен өмірге қажетті минималды игілктер мен қамтамассыз етілуі тиіс.
Ол үшін түрлі мақсаттағы қорлар, арнайы көмектер, тегін мемлекеттік
мектептер, тегін медициналық көмек көрсетілу түрлі жеңілдіктер алуға
міндетті.
Мемлекеттік әлеуметтік саясатта міндетті түрде еңбек пен халықты
жұмыспен қамту бағытын қамтиды.
Мемлекеттік еңбек нарығы тек құқықты мамандық таңдау еркіндігіне
кепілдік беруі тиіс. Ол үшін орта және жоғарғы білім беру жүйелері бар
минималды жалақы деңгейі белгіленіп, жұмыс аптасының ұзақтығы демалыс
уақыты заңды түрде келісім арқылы белгіленеді. Сондай-ақ жұмыссыздықпен
күресу шаралары қолданылады. Мұндай бағдарламалармен еңбек биржалары
айналысады. Олардың қызметтеріне сонымен қатар төмендегілер жатады:
➢ көші-қон үрдістерін реттеу;
➢ зейнетақы жүйесін жетілдіру;
➢ Мемлекеттің денсаулық сақтау мен әлеуметтік медициналық сақтандыру
саласындағы рөлі.Бұл бағыт мемлекет тарапынан тегін медициналық көмек
берілуін қамтамассыз етуді көздеуді.

Казіргі кездегі аймақтық саясат ерекшеліктері.
Елдің әлеуметтік-экономикалық дамуының ұзақ мерзімге арналған стратегиясы
табиғи, әлеуметтік-экономикалық және т.б. аумақтық факторлары толықтай
ескеріп, оларды мемелекеттік саясаттың барлық бағыттарында нақтылағанда
ғана ғылми тұрғыдан негізделген және жүзеге асу мүмкіндігі жоғары болады.
Қазіргі уақытта ресрублика кеңістігіндегі әлеуметтік-экономикалық даму
жағдайларының біркелкі болмауы мемелект тарапынан жүргізілетін аймақтық
саясат ерекшеліктерін анықтайды. Соған орай мемелекеттің аймақтық
саясатының мақсаттары мен міндеттері, оларды жүзеге асыру механизімдері
анықталады.
Мемелекет нарықтық қатынастардың дамуы барысында кәсіпорындарға толықтай
дербестік бере отырып, олардың шаруашылық қызыметіне тікелей
араласпағанымен де, жанама түрде (салықтар, экологиялық, монополияға қарсы
шектеулер т.б,) арласады. Бұл нарық жағдайында кәсіпорындардың тимді
қызымет етуінің бір шарты деуге болады. Ал егер мемелекет аймақтармен дұрыс
өзара қарым-қатынас орнатпаған болса, немесе халықтың өмір сүруін
қамтамасыз ететін ортасы болып табылатын мемелекеттің барлық аумақтарының
дамуы үшін жауапкершіліктен бас тартатын болса, онда жүргізіліп жатқан
реформалардың оң нәтижеге жеткізбейтіндігі анық. Демек, аймақтардың дамуын
мемелекеттік реттеу олардың дамуының қажетті шарты.
Экономиканы мемелекеттік реттеудің ерекше бағытты ретінде қарастырылатын
аймақтық саясаттың қазіргі ерекшеліктерін қарастыру оның тимді жүзеге
асуына ықпалын тигізетін негізгі мәселердің бірі болып табылады. Сондықтан
да аймақтар дамуындағы қазіргі қалыптасып отырған жағдайды саралау және
соған орай аймақтық саясаттың бағыттарын айқындау өзекті мәселеге айналды.
Республиканың қазіргі экономикалық кеңістігі әлеуметтік, экономикалық,
экологиялық ерекше мәселелермен сипатталатын әр түрлі аумақтарды қамтиды.
Осы тұрғыдан алғанда және аймақтардың мамандандырылу қағидасына сәйкес
республика аймақтарын төрт топқа бөлуге болады.
➢ шаруашылықтарының құрылымы экспортқа бағытталған;
➢ индустриялық дамыған;
➢ агроөнеркәсіптік;
➢ дағдарыстық.
Бірінші топ – стратегиялық сипаттағы минералды ресурстардың айтарлықтай
қорларын иеленетін және ғылми-өндірістік әлеуетінің қарқынды дамуына
жеткілікті мүмкіндігі бар, бірақ ауылдық аумақтарының экономикалық -
әлеуметтік артта қалуымен, экологиялық жағдайларының нашар болуымен
ерекшеленетін аймақтар. Бұл аймақтарға Қазақстанның экономикасын
дағдарыстан шығару және тұрақтандырудың рөлі беріледі. Осы аймақ топтары
үшін төмендегідей мәселелер кешенін шешу қажет деп атап көрсетуге болады:
➢ минералдық шикізат және көмірсутек шикізаттарын кешенді өндірумен
өңдеудің жаңа технологияларын енгізу негізінде стратегиялық щикізат
түрлеріне бай жерлерді интенсипті игеру;
➢ отандық және шетелдік инвесторлар үшін қолайлы инвестициялық климатты
анықтайтын және әлемдік стандартқа жауап беретін жоғары дамыған
өндірістік, әлеуметтік және нарықтық инфрақұрлымдарды құру;
➢ ауылдық аумақтарының дамуындағы жинақталған күрделі мәселелерді
(әлеуметтік, экономикалық, экологиялық, т.б.) шешу.
Екінші топқа- ауыр индустрия салаларына нақты маманданған, жоғары
техногиялық ғылыми жетістіктер қажетсінетін өнріс құру үшн қолайлы
экономикалық жағайлары және жоғары ғылми-өндісті әлеуеті бар, негізінен
қаржылық ресурыстармен өзін-өзі қамтамасыз ете алатын аймақтар жатады.
Бұл аймақтарды дамытуда шешуді талап ететін мәселелер қатарына
төмендегілерді жатқызуға болады:
➢ шетел инвестицияларын тарту жолымен экспорттық әлеуетті
қалыптастыру;
➢ жаңа ғылымды қажетсінетін өнімдер шығаруды ұйымдастыру, жаңа
технологиялар негізінде құрал-жабдықтар мен машиналар, элоктроника
құралдары, автомобиль құрлысы жаңа материялдар, лазер технологиясын
дамыту;
➢ нарықтық инфрақұрлымды дамытуды жеделдету.
Үшінші топ- ауыл шаруашылығына маманданған агроөнеркәсіптік кешенді
аймақтар. Бұл топтағы аймақтар үшін халықтың жұмысбастылығын қамтамасыз ету
және жаңа жұмыс орындарын ашу мақсатында ауыл шаруашылығы мен оған
сабақтаса дамитын салаларда шағын және орта бизнесті дамыту қажет.
Олардың әлеуметтік-экономикалық дамуын тұрақтандыру үшін келесідей
мәселелер өз шешімін табуы тиіс:
➢ ауыл шаруашылық өнімдерін өндіру үшін тимді мамандандыруды жүзеге асыру;
➢ ауыл шаруашылық өнімінің жоғары сапалылығын және экспорттық әлеуетінің
өсуін қамтамасыз ететіндей өндірістік үрдістерге жаңа технология мен
техникаларды енгізу және пайдалану,
➢ тұтыну нарығын тепе-тең түрде дамыту мақсатында, тұтыну заттарын
өндіретін ауыл шаруашылығының және өнеркәсіп салаларының материялдық-
техникалық базасын нығайту, міндетті түрде өндірістік және әлеуметтік
инфрақұрылымдарды құру.
Төртінші топқа- қысылшаң (экстремльный) табиғи-климаттық, әлеуметтік -
экономикалық және техника - технологиялық жағдайдағы, шаруашылықтың салалық
құрлымы ұтымды емес дағдарыстық аймақтар, сонымен қатар экологиялық
дағдарысқа ұшыраған аудандар жатады. Бұл аймақтарда жинақталған
мәселелерден арылу үшін мемелекеттік реттеудің нақты шаралары қажет.
Сонымен бірге осы топтағы аймақтардың дамуы үшін шешілуі тиіс мәселелер
келесідей:
➢ экологиялық дағдарыстың тереңдеу үрдісінің алдын алу;
➢ осы аймақтарда тұратын халықтардың өмір сүру сапасын және деңгейін
көтеру үшін материялдық негіз құру жөнінде нақты шаралар қабылдау;
➢ қоршаған табиғи ортасы адамдардың денсаулығына өте қауіпті ауылдық
аймақтардан, кіші және шағын қалалардан және басқада тұрғылықты
жерлерден республикамыздың басқа аймақтарына орын ауыстырғысы келетін
халықтар үшін қажет жағдайлар жасау;
➢ шетелдік техникалық және гуманитарлық көмектерді тарту және оларды
тиімді пайдалану.
Аймақтағы дағдарыстың нақты белгілері мынадай:
▪ өндіріс қарқынының төмендеуі;
▪ халықтың өмір сүру деңгейінің төмендеуі (жан басына шаққандағы
табыстың төмендігі);
▪ жұмысбастылыққа қатысты жағымсыз тенденциялардың етек алуы
(жұмыссыздықтың жоғары деңгейі);
▪ демографиялық, экологиялық, әлеуметтік қызыметтер көрсету
саласындағы мәселелердің күшеюі және т.б.

Аймақтар дамуның (дамымауының) негізгі себептері мен міндеттері.
Мемлекеттегі әрбір аймақ өзімен- өзі жеке дами алмайды, өйткені басқа
аймақтардың дамуына зиянын тигізбес үшін оның ерекшеліктері де ескерілуі
керек. Сондықтан да экономиканы мемлекеттік реттеу жүйесіндегі аймақтық
саясаттың маңызы ерекше. Мемлекет әрбір аймақ үшін бағдарлама дайындап, сол
бойынша әрбір аймақ өзінің даму бағытын жүзеге асырады. Мемлекет аймақтық
саясатты қалыптастыру үшін еліміздің территориясы бойынша себептерді
көрсету қажет. Оларға төмендегілерді жатқызуға болады:
➢ еліміз аймақтарының табиғи - климаттық жағдайының айырмашылығы;
➢ аймақтың өнімділігін анықтайтын табиғи ресурстарды пайдалану
бағыты, саласы және ауқымы. Бұл тек ауылшаруашылық, пайдалы
қазбаларды игеру ғана емес, өнеркәсіпті орналастыру жағдайын
жағдайына және халықтың өмір сүру жағдайын ұйымдастыруға да әсер
етеді;
➢ аймақтың орналасуының күрделі жағдайы, соның әсерінен шығындар
артып, бағаның өсіуі байқалады. Бұл аймақтың көлік және байланс
қызметтерінің дұрыс дамымауына, оның экономикалық дамуына ықпал
етеді;
➢ инновация енгізу жағынан артта қалуы, өндірістің ескі құрылымы;
➢ елдің экономикалық даму тенденциясы;
➢ тауар өндірісіне әсер ететін технологиялық даму сатысы;
➢ институционалдық факторлар: жалпы және аймақтық саясаттың
нысандары, саяси жағдайды, аймақтың даму тарихы т.б. ;
➢ орналастырудың физикалық факторлары: аэропорт, көлік жүйесі,
өндірістік алаңдардың бар болуы немесе жоқ болуы, байланыс
жүйелерімен қамтамасыз етілуі, өндірістік инфроқұрылым;
➢ әлеуметтік мәдени факторлар. Урбанизация деңгейі, халықтың білім
деңгейі, ғылыми орталықтардың бар болуы және т.б.;
➢ орталықпен жүргізілетін макроэкономикалық саясатта аймақтық
ерекшеліктердің есепке алынбауы;
➢ орталық пен аймақтар арасындағы өкілеттіліктер мен міндеттерді
жіктеу үрдісінің толықтай аяқталмауы.
Аймақтар экономикасын мемлекеттік реттеу - еліміздің және оның жекеленген
аймақтарының экономикалық жағдайын қамтамасыз етуге қойлған мақсаттарға
жетуді көздейтін мәселелерді шешуге бағытталуы керек. Ал, аймақтық
саясаттың мәні - жалпы ұлттық мақсаттарға жету үшін аймақтық дамуды тиімді
басқару болып табылады.
Қазақстан үшін аймақтық даму мақсаттары ретінде төмендегілерді атауға
болады:
1. Әрбір аймақтағы халықтың тұрмыс-жағдайының деңгейін
теңестіру.
2. Дағдарыстық аймақтарды құрлымдық қайта құру. Бірінші
мақсаттан айырмашылығы теңестіру саясаты жалпы барлық
мемелекет үшін жүргізілетіндігімен ерекшелінеді.
Дағдарыстық аймақтарды құрлымдық қайта құру тек ірі, жалпы
мемелекттік бағдарлама көмегімен жүзеге асырылады, кейбір
аймақтарда аталмыш міндетті орындау үшін қажет
ресурыстардың жетіспеушілігі болады. Мемелекеттің негізгі
функциясы, артта қалған аумақтарды - даму деңгейі жоғары
аймақтардың қатарына жеткізу, бірақ мүндай жағдайлар
халыққа өз зардабын тигізбеуі тиіс.
3. Аймақтардың кешенді дамуын жеке аймақтық мақсаттармен
ұштастыру.
4. Тұрақты экономикалық өсуді қамтамасыз ету.

2. Мемлекеттің әлеуметтік саясаты тізбегіндегі басты буын – халық
табысын құру саясаты. Табыс деген түсінік экономикалық жұмыс нәтижесінің
көрсеткіші. Экономикалық әдебиетте табыс дегенді жаңадан жасалған құнның
мөлшерін анықтауға қолданып, өндірілген құнның оны өндіруге жұмсалған
шығындардан артық болуы, әр таптың, әлеуметтік топтың немесе жекелеген
адамның өндірілген өнімдегі үлесі, оны иемденуі мағынасында түсіндіреді.
Қоғам мүшелерінің табыс дәрежесі деңгейі олардың әл-ауқатының басты
көрсеткіші, өйткені ол жеке адамның материалдық және рухани өмірін анықтап,
демалуына, білім алуына, денсаулығын сақтауына, күнделікті тұтыну
қажеттілігін өтеуге мүмкіндік береді. Халық табысының мөлшеріне тікелей
әсер ететін факторлардың ішіне, жалақының көлемінен басқа бөлшек сауда
бағасының динамикасы, тұтыну нарығын тауарлармен толтыру және т.б. бар.
Халық табысының деңгейі мен динамикасын сараптау үшін номиналды, қолдағы
және нақтылы кірістердің көрсеткіштері қолданылды.
Табыс– белгілі бір уақыт аралығында алатын және игілікпен қызметке ие
болумен қатар, және тұтынуын қамтамасыз ететін ақша құрылымының сомасы.
Номиналды табыс – жекелеген адамдардың белгілі уақытта алған ақшасының
саны.
Қолдағы табыс– жеке тұтынуға және жеке жинақтауға болатын табыс.Қолдағы бар
табыс номиналды табыстан салық пен міндетті төлемдер сомасына кем болады.
Нақтылы табыс– белгілі бір уақытта қолдағы бар табысқа сатып алған қызмет
пен тауарлардың саны,ол баға деңгейінің өзгеруімен түзетіліп отырады.
Халықтың нақтылы ақшалай табыстарының құрылымының бірнеше қайнар көздері
бар, олардың негізгілері: факторлық табыстар, қоғамдық тұтыну қорларынан
бірлесетін төлемдер мен жеңілдіктер,финанс жүйесі арқылы келетін
(банктерден, жинақ кассаларынан, сақтандыру мекемелерінен және т.б.) және
басқа түсімдер. Жалақы, кәсіпорындардағы, кооперативтердегі жалақы тектес
табыстар, өз шаруашылығының табыстары және басқалар.Еңбек факторына ақы
төлеудің тенденциясын талдау бұл табыс түрінің болашақта да жалпы ақша
табыстарының көлемін құруда жетекші ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.