Антидене титрлары

Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 9 бет
Таңдаулыға:

Жоспар

Кіріспе
Негізгі бөлім

Микоз, лейшманиоз

Иммунитет механизмдері

Антидене титрлары

Қорытынды
Пайдаланылған әдебиеттер

1. Инфекция - микро және макроорганизмдердің қарым-қатынасының бір түрі. Оның негізіне инфекциялық агенттің организмге кіруі мен онда өсіп-өнуі жатады. Инфекция көп түрлі болады. Оған ауру белгісі білінбей-ақ қоздырғышты тасымалдаудан бастап ауру белгілері толық көрінетін ауруларға дейін жатады. Инфекция барлық органикалық материяға тән. Ол бөлек торшаға да, тұтас организмге де тән. «Инфекция» деп жайшылықта жұқпалы аурулар тобын немесе олардың белгілі бір түрін атайды.

«Инфекция» - латын тілінен аударғанда жұқтыру деген ұғым береді. Инфекция дегеніміз эволюциялық процесс барысында биологиялық құбылыс ретінде қалыптасқан макро- және микроорганизмдер арасында өзара қарым-қатынасты анықтайтын күрделі процесс. Инфекциялық процесс патогенді микробтар әсерінен макроорганизмде туатын күллі процестер мен физиологиялық және патологиялық реакциялардың жинағын сипаттайды. Ол тізбекті түрде дамиды және организмде болатын биохимиялық, цитохимиялық, морфологиялық өзгерістер-дің күрделі жинақ-түйіндерінен құралады. Инфекциялық процестің өзіне тән сипаттамасы болады. Инфекциялық немесе жұқпалы ауру инфекциялық процестің клиникалық көрінісі ретінде қаралады және бірқатар клиникалық симптомдармен сипатталады. Бұл аурудың өзіне тән клиникалық белгілері болады.

Инфекцияны екі топқа бөледі:а) Манифестті инфекция типті, атипті, созылмалы т. б. түрінде өтетін инфекциялық ауру; б) Симптомсыз инфекция -тасылдаушылық, латентті, абортивті, ұйқылы болып бөлінеді.

2. Инфекция негізгі үш көзі бар: адам (науқас, реконвалесцент, бактерия тасымалдаушы), жануарлар және сыртқы орта объектілері. Науқас адам немесе жануар сыртқа шығарған продуктілермен бірге шыққан кей патогенді бактерияларына сыртқы орта объектілері олардың тіршілік етуіне табиғи орталар болып келеді. Осыған байланысты жұқпалы аурулар бөлінеді: антропонозды (адам ғана ауырады, мысалы, іш сүзегі, дизентерия, тырысқақ т. б. ) ; зоонозды (жануарлар ауыратын ауру, мысалы, ірі қара малдың обасы, шошқа обасы, т. б. ) ; зооантропонозды (жануарлар ауырады, ал олардан адамдарға жұғады) . Зооантропонозды аурулардың 100 түрі анықталған (оба, туляремия, бруцеллез, лептоспироз т. б. ), кей түрлерінің -- табиғаттық ошақтары сақталып тұрады. Себебі, ауру қоздырғьшы қансорғыш бунақ аяқтылармен тасымалданып отырады, олар организмінде қоздырғыш ұзақ уақыт сақталуы мүмкін, кей кезде өмір бойы және ұрыққа трансовариалды жолмен беріледі. Осындай табиғи ошақтар, мысалы, кей риккетсиоздар, туляремия, вирустық энцефалиттер т. б. аурулар иксодов, гамазов, қызыл бұзау кенелермен және басқа қансорғыш бунақ аяқтылармен берілетіндер көп елдерде кездеседі. Олардың ұзак уақыт сақталуы қосымша екінші резервуары болуында, ал басқалары бірге өмір сүру кезінде сақталып отырады. Сондықтан, табиғи ошақта қоздырғыштың тұрақты айналымы сақталуы: науқас жануар-->қансорғыш бунақ аяқтылар (немесе сыртқы ортаның түрлі факторлары) ->сау жануарлар, көптеген аурулардың табиғи резервуары. Адам осы айналымға тіркелуі, қан сорғыштар шағуы кезінде жұғуы мүмкін немесе науқас жануарға тура және тура емес жолдармен байланысқанда. Осындай табиғи эндемиялық ошақтарға басқа жақтан көшіп келген адамдарға қауіп төнуі мүмкін, себебі бұрыннан тұратындар ертеде ауырып осы ауруларға тұрақты иммунитет қалыптастырған.

3. Саңырауқұлақты микоз -Терінің бірінші кезіндегі лимфа-ретикулярлық жүйенің қатерлі ісік зақымдалуы, әрі қарай және ішкі органдар. Саңырауқұлақ микозы -Т-жасуша лимфомасы. Аурудың классикалық нұсқасында еритематозы бар, бляшек және ісік сатылары. Бірінші кезеңдегі аурудың диагнозы күрделі псориазмен клиникалық көріністің ұқсастығына байланысты қиын, экзема және басқа да дерматоздар. Осы кезеңдегі гистологиялық көрініс нақты белгілерге ие емес, және тек мұқият иммуногистохимиялық зерттеу аурудың уақытында диагностикасына көмектеседі. Бұл өте маңызды, өйткені емдеу, эритемалды сатысында басталды, саңырауқұлақ микозымен ауыратын науқастардың өмірін ұзартуға мүмкіндік береді.

Саңырауқұлақтар микозының белгілері:Әлібет-Базиннің саңырауқұлақ микозының классикалық түрі аурудың дамуының 3 кезеңімен сипатталады: эритематозды, патчалы және неопластической. Еритематалы сатысында терінің қатты қызыл-көкшіл дақтары пайда болады, қызыл немесе сарғыш қызғылт. Олар диаметрі бірнеше миллиметрден 15-20 см-ге дейін. Дақтарда шағылысқан немесе жылап жатқан бет бар. Дене элементтері мен қару-жарақ пен аяқтың экстензорлы беттерінде орналасуы жиі кездеседі, алайда, саңырауқұлақты микоздың кез келген жерінде пайда болады. Кашу кейде дақтардың пайда болуынан бұрын пайда болады. Көп жағдайда бұл саңырауқұлақтар микозының тән белгісі, бірақ болмауы мүмкін. Классикалық саңырауқұлақтардың микозының еритематоздық кезеңін бляшаға ауыстыру басқа уақыт кезеңінен кейін орын алады: бірнеше айдан он жылға дейін. Бланк сатысында саңырауқұлақ микоздары ағып кетеді, тығыз және теріден жоғары көтеріледі, бляшкаға айналады. Бланк алаңы өсе бастайды, түс қызғылт немесе кірпіш қызыл болады, беті кішігірім-ақбалыққа айналады. Қышынудың жоғарылауымен сипатталады. Уақыт өте келе, бляшкалар артта қалуы мүмкін, олар өз ортасында басталады. Сонымен қатар, тақта беткейлерде өседі, сақинаны қалыптастыру. Ортасында регресті бір-бірімен байланыстыратын тақтайшалар доғалар мен галстук түрінде күрделі пішіндерді құрайды. Терең мнкоэдар туберкулез таякшасы меи актиношщеттер тудьгратын созылмалы бактериалдық иафекцияларға үксас. Алғашқы зақымданулар, өдепте өкиелерді зақымдап, жедел пневмония тұрінде етеді; кейде гематогевдік жолмен букіл агзаға таралады. Ауру жүкиалы емес. Антибиотнктер ашылғанға дейіші кезенде бул ауру өліммен аяқгалатын. Полиенді микоздарға карсы препаратгар жоғары тиімді. Теріастылық микоздар көбінесе ыстық климатгы елдерде, ауыл тұрғындарына тән. Тері астьшык абцесстер мен гранулемалар пайда болады, кейіннен олар жумсақ гіндер мен сүйекгердің созылмалы ойық жарасьша -мицетомаға ауысады. Эпндермомнкоздар - көбінесе жеңіл өтетін, созылмалы инфекциялар. Қоздырғыштар сүткореюілердщ терісінде (кейде топыракта) тіршілік етеді. Ауру жануарлардан немесе адамнан қатынас арқылы жұғады. Кератомикоздар - жеңіл өтетін сирек аурулар. Бүл аурулар - тұрлі-түсті теміреткі (малассезиоз), кара теміреткі (кладоспориоз), ақ пьедра (трихосиороз) - біздің елімізде мұлдем хездеспейді. Оппортуннстнкалық микоздар - аспергиллездар, кандидоздар, мукороздар және тағыда басқалар - иммунташиылык нәтижесінде пайда болады. Қоздырташтардың көбі қальшты адам микрофлорасьша жатады. Клиннкальщ көрінісі үрдістід орналасуымен аныкталады (жергілікті немесе жайылымды) . Аурудың вәтижесі көбінесе ағзаньщ қалпымен байланысты. Микоздардың диагностикасы үшін микроскопиялық, микологиялық (дакыддык), аллергиялық, серологиялык, биологиялық және гистологиялық зерттеу әдістерІ колдаиылады. Патогенезіне байланысты зерттеу материалдары: ірің, қақырық, зақымдаяған шаштар, тырнақ, ликвор, лимфа түйіндері мен жүлынньщ пунктаттары, ішкі мұшелер, кан, өт, нөжіс, тіннің биоптатгары және тағыда баскалары. Микроскопнялық зерттеуде нативті (боялмаған) және боялган жағындылардың микроскопиясы жүргізіледі. Нативті препараттарды дайындау үшін шашты, теріні, тырнақты 10-30% КОН және NaOH ерітінділерде ағартады. Сілтімен өдделген матсриалды шыныдағы глицерин тамшысына салады, жабын шынымен жауьш микроскоп аркылы зертгейді (фазалы-контрасты микроскопшшы қолдануға болады), ол саңырауқұлактың кұрылысьш, спорлардыч орналасуын зертгеуге мүмкіндік береді, дегенмеа саңырауқұлақтьщ түрлік тегі туралы сонты нәтшкені тек дақылдьщ зертгеулер арқылы беріледі. Жағындыны көбінесе Грам, Цнль-Нильсен, Романовский-Гимзе әдістері аркьшы бояйды. Дерматофитгерді бояғанда Сабуро, Адамсон т. б. вдістерін колданады.

5. Leishmaniasis тарату механизмі бар протозойлы инфекция, жасушааралық паразиттер арқылы теріге немесе ішкі ағзаға зақым келтіру сипатталады - лейшманиа. Leishmaniasis висцеральға бөлінеді, ағып кетуден, бауыр, көкбауыр, жүректер, және тері, жұлдыру папуласының қалтасына айналуын көрсететін. Leishmaniasis диагностикасы науқастың қанына лейшманианы анықтау арқылы жүзеге асырылады (висцералды нысаны бар) немесе алынбалы тері элементтері (тері нысаны бар) . Патогеннің сипаттамасы:Leishmaniasis Leishmania типіндегі протозоан паразиттерінің жиырмадан астам түрінің он жеті түрі. Leishmania хост ұяшықтары ішінде дамиды (негізінен макрофагтарда және ретикулоэндотелия жүйесінің элементтерінде) . Өмір циклі кезінде олар екі иеленушіні ауыстыруы керек. Омыртқалы жануарлардың денесінде Leishmania қызылша түрінде болады, артроподтың ағзасындағы өрлеп шыққан түрге айналады. Лейшманиа антибиотиктерге төзімді, және пентавалентті сурьма препараттарына сезімтал. Leishmaniasis басым көпшілігі - зоноздар (жануарлардың су қоймасы мен көзі болып табылады), тек екі түрі бар - антропоноздар. Жануарлардың түрлері, leishmaniasis таралуына қатысады, өте шектеулі, сондықтан инфекция табиғи фокалды болып табылады, тиісті фаунаның мекендейтін ортасында таратылады: кеміргіш құмтас түрлері, шошқа (түлкі, иттер, шоқылар), сондай-ақ тасымалдаушылар - москит. Лейшманиаздың негізгі бөліктері Африка мен Оңтүстік Америкада орналасқан. Олардың көпшілігі - дамыту, 69 ел арасында, онда лейшманиаз кең таралған, 13 - әлемдегі ең кедей елдер. Адам Лишманианың тері түрінде зақымданған жағдайда инфекция көзі болып табылады, ал мылтық терінің жарасы бар патогенді алады. Висцеральды лейшманиа көбіне зоонатикалық болып табылады, Масалардың ауру жануарлардан зардап шегеді. Масалардың ауырсынуы Лейшманидің бесінші күнінен бастап жәндіктердің асқазанына кіреді және өмір сүруді жалғастырады. Адам мен жануарлар ағзаның патогенді болуының барлық кезеңінде жұқпалы болып табылады. Leishmaniasis тек өтетін механизм арқылы ғана беріледі, тасымалдаушылар - москит, инфекцияны алу, ауру жануарлардың қанына тамақтандыру, сау адамдар мен адамдарға төзімділік таныту. Адамның инфекцияға жоғары сезімталдығы бар, теріге леймманиозды созғаннан кейін ұзақ уақыт бойы иммунитет сақталады, висцеральды нысаны пайда болмайды. Leishmaniasis патогенезі Патоген адамның терісіне масалардың шағуымен енеді, кіреберістің аймағында лейманцами гранулемасын қалыптастыру. Кейінірек, висцеральды инфекциямен, гранулема шешіледі, және теріге - жарасына дейін жетеді. Лейшманиа лимфа ағынымен бірге бүкіл денеге тарады, аймақтық лимфа түйіндеріне әсер етеді. Лимфа ыдысынан паразиттер лейшманиомаларды құра алады - дәйектілікпен белгілі бір жаралар сериясы. Оңтүстік Америкада Leishmania формалары атап өтіледі, ауыз қуысының шырышты қабығының зақымдануы, терең тіндердің деформациясымен және полипстік түзілімдердің дамуымен жоғарғы тыныс жолдарының. Лейшманиоздың висцералды түрі дене және бауыр арқылы патогенді тарату нәтижесінде дамиды, көкбауыр, сүйек кемігін. Жиі жиі - Ішек қабырғасына кіреді, өкпе, бүйрек және бүйрек үсті бездері. Дамып келе жатқан иммундық жауап инфекцияны жояды, сонымен бірге ауру дер кезінде жасалады, немесе жеңіл белгілері бар. Иммунитет тапшылығы, лейшманиоздың прогрессінің қорғаныш қасиеттерін төмендетеді, айқын интоксикация синдромының клиникасына шығады, қызба. Бауырдағы паразиттердің көбеюі гепатоциттерді талшықты тінмен алмастыруға көмектеседі, көкбауырда жүректің шабуылымен және некротиляция аймағы бар целлюлоздың айналасы анықталды. Анемия сүйек кемігін бұзғаны үшін дамиды. Жалпы, висцеральды лейманцимоз, прогресс, жалпы кахексия тудырады. Leishmaniasis висцеральды және теріге бөлінеді, әр нысаны, өз кезегінде, антропоноздар мен зооноздарға бөлінген (инфекцияның резервуарына байланысты) . Вискарлы зоонатикалық лейманцамиоз: baby kala azar (Жерорта теңізі-Орталық Азия), қайнатпа-қызыл безгегі (шығыс Африкада кең таралған), ұйқы безі леймманиозы (шырышты қабықшалар, жаңа әлемдегі лейшманиаз) . Үнді кала азар - бұл висцеральды антропоноз. Лейшманиаздың тері формалары Боровский ауруымен сипатталады (қалалық антропоноздық және ауылдық зооноздар), Пендинский, асхабад жарасы, Бағдад қайнатады, Эфиопиялық тері лейшманиозы. Қарапайым лейшманиозбен өзін-өзі емдеу мүмкін. Уақытты анықтау және тиісті медициналық шаралары бар қолайлы болжам. Ауыр нысандар, қорғаныш қасиеттерін әлсірететін адамдардың инфекциясы, емдеудің болмауы болжамды айтарлықтай нашарлатады. Leishmaniasis тері көріністері косметикалық ақауларды қалдырады. Лейшманиоздың алдын алу елді мекендерді жақсарту жөніндегі шараларды қамтиды, мылтықтарды жою (полигондар мен қалдықтарды жою, жер асты сулары), тұрғын үй зиянкестерімен күресу. Жеке алдын-алу - репелленттерді пайдалану, Масалардың шағуынан қорғанудың басқа да құралдары. Науқас анықталған кезде, пириметамин химиялық препарат болып табылады. Арнайы иммундық профилактика (вакцинация) адамдар шығарған, эпидемиялық қауіпті аймақтарға баруды жоспарлап отыр, сондай-ақ инфекция ошақтарының иммундық емес популяциясы.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.