ҚЫЛМЫСТЫҚ ЗАҢНЫҢ КЕРІ КҮШІНІҢ ӘРЕКЕТ ЕТУІ

Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 27 бет
Таңдаулыға:

МАЗМҰНЫ

КІРІСПЕ . . . 3

1 ҚЫЛМЫСТЫҚ ЗАҢНЫҢ МІНДЕТТЕРІ . . . 6

1. Қылмыстық заңның ұғымы мен белгілері . . . 7

1. 2Қылмыстық заңның кеңістікте және белгілі бір уақытта қолданылуы . . . 10

2 ҚЫЛМЫСТЫҚ ЗАҢНЫҢ КЕРІ КҮШІНІҢ ӘРЕКЕТ ЕТУІ . . . 18

2. 1 Шын өкiнуiне байланысты қылмыстық заңның кері күшінің әрекет етуі . . . 18

Қылмыстық заңның кері күшінің түсінігі мен белгілері . . . 18
2. 2 Қылмыстық заңының кері күшінің қылмыстық кодекстің Жалпы болімінің нормаларында қолданылуы . . . 20

2. 3 Жағдайдың өзгеруiне байланысты қылмыстық заңның кері күшінің әрекет етуі . . . 21

2. 4. Ескiру мерзiмiнiң өтуiне байланысты қылмыстық заңның кері күшінің әрекет етуі . . . 23

ҚОРЫТЫНДЫ . . . 24

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ . . . 27

КІРІСПЕ

Қурстық жұмыстың жалпы сипаттамасы. Курстық жұмыс қылмыстық құқық бойынша кері күштің түсінігі, оның қандай жағдайларда әрекет етуі және әрекет ету шегін қарастыруға арналған.

Зерттеу жұмысының бірінші тарауында қылмыстық заңның кері күшінің түсінігі мен ұғымы, дамуының тарихи акспектісі және қылмыстық кодекстің жалпы бөлімінің нормаларында қолданылуы туралы қарастырылады. Ал, екінші тарау бойынша, қылмыстық заңның кері күші талқыланған. Оның дамуының тарихи аспектісі туралы және де қылмыстық кодекстің жалпы бөлімінің нормаларында қолданылуы туралы жазылады.

Курстық жұмыстың өзектілігі. 1959ж. ҚазССР Қылмыстық кодексі алғаш рет қатал заңның кері күші болмайды десе, ҚР ҚК сәйкес сотталынған адамның жағдайын нашарлататын жағдайға немесе заңға кері күш болады дейді, соны ішінде жазаны өтеген немесе жазаны өтеп болған, бірақ соттылығ бар адамға қолданылады.

Сонымен жоғарыда айтылған мән-жайлар бітіру жұмысының өзектілігін дәлелдеп түр. Бітіру жұмысында отандық және шетелдік ғалымдардың еңбектері пайдаланылды. Қылмыстық құқықтың бірден бір қайнар көзі ретінде Қазақстан Республикасының Қылмыстық кодексін танимыз. Сондықтан да қылмыстық заңның кері күшінің ұғымын, қағидаларын білу маңызды.

Қылмыстық жауаптылықты тарылту және жеңілдету қылмыстық заңнамада көптеген іс-әрекеттерді қамтиды, оның ішінде қоғамға қауіпті іс- әрекетті қамтиды, тарылту қылмыстық құқықтың және Ерекше бөлімі нормаларында қолдануға жол беріледі.

Қылмыстық жауаптылықты тарылту және азайту барлық қылмыстарға қатысты қолданылмайды, әсіресе ауыр қылмыстық әрекеттерге заңнаманы әлсірету. Қылмыстық жаза тек сот үкімімен қолданылады:

1) қылмыстық жауаптылық және жазаға тек нақты іс-әрекеттер жасаған жағдайда қолданылады;

2) олар тек объективті қоғамдық қауіпті іс-әрекеттер үшін ғана жауапкершілікке тартылуы мүмкін;

3) осы іс-әрекеттер қылмыстық заңмен көзделінген;

4) қылмысты жасаған тұлғалар ғана жауаптылыққартылады, осы іс- әрекеттерді қасақана немесе абайсызда жасаған адамдар жауаптылыққа тартылады.

Жауапкершілік әр кездері заңның қатал шеңберімен шектеледі, нақтырақ айтқанда қылмыс жасауды көздеген санкдия шеңберінде қаралады.

Адам санасының фотолистік буржуазиялық концепциясын жоққа шығаратын концепциялар батыс елдеріне тән қылмыстық заң кінәлі емес тұлғалардың, есі дұрыс еместердің, жасөспірімдердің қасақаналық және абайсыздығы болмауы барысындағы жауапкершілікті жоққа шығарады. Адам іс-әрекетін осылай түсіну жазаның мазмұнын түсінуге мүмкіндік береді.

Жазадан қашып құтылмайтындық әр ақыл есі дұрыс адам, қылмыс жасауға кінәлі деп табылмаған жағдайда, қоғамға қауіпті зардап келтірмейтін тұлға қылмыстық жазаға міндетті түрде сотталуы тиіс деп ұғынуымыз қажет емес.

Қылмыстық заңнаманың ережесі қылмыстық жауаптылық қоғам және мемлекет мүддесіне сәйкес қалыптастырылған, барлық азаматтарды басқадай шаралармен шектеу мүмкін емес.

Берілген курстық жұмыстың мақсаты. Қылмыстық заңның кері күшінің ұғымы мен тарихын қарастыра отырып, оның қандай жағдайларда әрекет ететінін және әрекет ету шегін анықтау.

Осыған сәйкес курстық жұмыстың міндеті:

Қылмыстық заңның кері күшінің ұғымы мен түсінігін қарастыру.

Қылмыстық заңның кері күшінің тарихын зерттеу.

Қылмыстық заңның кері күшінің қандай жағдайларда әрекет ететінін және әрекет ету шегін анықтау.

Тақырыптың зерттелу деңгейі. Қылмыстық заңының кері күші деп оның күшіне енуіне дейін жасалған жаңа қылмыстық заңның тарауын түсінеміз. Қылмыстық заңның кері күшінің басқа құқық салаларына қарағанда, әсіресе қылмыстық жүргізу заңдарына, азаматтық құқық саласына қатысты заңдарға қарағанда өзіне тән ерекшеліктері бар.

Қылмыстық заңның кері күші қағидасының бірінші рет заңмен бекітілуі 1922 жылғы қылмыстық-іс жүргізу кодексінде көрініс тапты.

Жаза іс-әрекетін белгілейтін немесе жазаны күшейтетін заңның кері күші болмайды. Бұрынғы жұмыс істеп тұрған 1958 ж. заңнама Негіздеріне қарағанда, "Қылмыстық заңның кері күшінің ұғымын анықтады және неғұрлым катал заңның кері күші болмайды деді. М. А. Чельцовтың жазуынша неғұрлым немесе неғұрлым қатал заңдардың кері күші жөніндегі мәселе туындамайды, әр заң іс-жүргізу барысын жақсартуға материалды шынайылыққа жетуді қамтамасыз етуге бағытталған, сондықтан жаңа заңды қолдану ешкімнің құқығын шектемейді.

Курстық жұмыстың пәні- қылмыстық құқық

Курстық жұмыстың құрылымы. Қылмыстық заңның кері күші және оның әрекет етуінің шегі тақырыына жазылған курстық жұмыс кіріспеден, екі бөлімнен, қорытындыдан және пайдаланылған әдедиеттер тізімінен тұрады.

1 ҚЫЛМЫСТЫҚ ЗАҢНЫҢ КЕРІ КҮШІНІҢ ҰҒЫМЫ

Қылмыстық заңның кері күші қағидасы дамуының тарихи акспектісі.

Қылмыстық заңның уақытта қолданылу мәселесі қылмыстық заңның кері күшінің әрекет ету мәселесі ретінде пайда болды және дамыды. Осы қағиданың өмір сүруі жөнінде Цицернның сөздерінде айтылады. Бірақ та осы кезеңде қалыптасқан құқыққа деген көзқарастар процесс ретінде, жаңа заң аяқталмаған істерге қолданылуы жатпайтындығы анықталды, шешілетін қатынастардың пайда болу уақытына қарамастан өндірістегі барлық істерге қолданылады. Рим Империясының кезеңінен бастап Феодосий І 393 жылғы Конституцияда қылмыстық заңның қағидасын белгілейді. Одан кейін әйгілі император Феодосий ІІ(440ж. ) атымен аталған «Феодосиандық норма» пайда болды, онда барық заң тек келешектегі уақыт үшін әрекет етеді депкөрсетті, егер тек заң шығаруышы оған тікелей кері күшін енгізген жағдайда. Одан кейін осы ережелер Юстинианның кодексіне енді. [1, 5бет]

Орта ғасырда адам құдайдың құлы ретінде қабылданды, ол еш талассыз билікке бағынуға тиіс болды. Қылмыскерлер өзіне белгілі бір заңды қолдвнылуын талап етуге құқығы болмады, сондақтан да сот әділсоттылықты жүзеге асыруда заңды басшылыққа алмады, шіркеумен талқылану арқылы қалыптасқан діни сенім-нанымды басшылққа алды. Қылмыстық заңның уақытына байланысты күшіне деген басқа да көзқарастар тек XVII ғасырларда пайда бола бастады.

Ағылшы Буржуазиялық революциясы кезінде Дж. Лильберн «Англияның негізгі құқықтары және еріктері» деп аталатын пэмфлеттерінде былай деп жазды: сот әрекетін жасау кезеңінде өмір сүрген заң негізінде ешкім де сотталған бола алмайды. Қылмыстық заңдар және олардың уақытының әрекеті жөнінде Чезаре Беккария өзінің «Қылмыстар және жазалар» деген еңбегінде неғұрлым нақты жазылды, онда «қандай болмасын қоғамдық игіліктің мазмұнына байланысты заімен көзделген жазадан аспайтын белгілеуге құқылы емес», деді. [2, 204бет]

Орыс крминалисті А. Д. Градовский былай деп жазды: «Азамат елдің жұмыс істеп тұрған заңнамаларында тиым салынған және тиым салынбаған шараларды көруге құқылы, олармен жасалынған бір де бір іс-әрекет қылмыс болып саналмайды «ex post Fast», яғни осыны жасағаннан кейін.

XVII ғасырдың аяғында XIX басында құқықтың классикалық мектебінің шеңберінде бір-бірінен бағыты бойынша ерекшелінген үш негізгі мектеп бөлініп шықты. Бірінші бағыттың өкілдері философтар (И. Кант, Ф. Гегель) өзінің көзқарастарын заң логикасынан туындайтын құқықтық қағидасына негізделеді, осыған байланысты қандай болмасын заңның кері күшін жоққа шығарды. Екінші бағыттардың жақтастары (Н. С. Таганцев, К. Биндинг), керісінше неғұрлым жеңіл және соғұрлым қатал заңға кері күшке ие болу үшін ерекше кедергіні көрмеді. Үшінші бағыттың жастары (Л. С. Белогриц-Котляровский, К. Малышев, И. А. Неклюдов және т. б. ) осы заңның келіп түскендігін қолдану үшін, кінәлі үшін неғұрлым қолайлы заңның кері жасаудың уақытын қолдануды сұрады.

Қылмыстық заңның кері күші қағидасының дамуының кеңестік тарихи 1917 жылғы оқиғалардан көрсеткеніндей ескі және жаңа заңдардың коллизиясы кеңестік билікпен төңкерістік ар және төңкерістік құқықтық сананың қылмыстық заңдарының мазмұнының қатынастарына байланысты шешілді. М. И. Блум және А. А. Теллен атап көрсеткеніндей жаңа төңкерістік заңнама қоғамдық өмірдің барлық саласына жылдам ене бастады. Ол заңдардың кері қағидасымен шектеле алмады, әсіресе қылмыстық құқық саласында. [3, 96бет]

1922-1926 жылғы қылмыстық кодекстер 1924 жылғы Кеңестер Одағы және одақтас республикалардың қылмыстық заңнамаларының негізгі бастаулары секілді қылмыстық заңның уақыттағы әрекетінің күші сияқты мазмұнының нормасы болмады. Осыған байланысты назарға алынатын бірінші акті ретінде 1926 жылғы ВЦИК-тің Қаулысы танылады, онада жаңаан қабылданған қылмыстық заңның кері күшінің мәселелері нақты реттелінген. [3, 51бет]

М. И. Блумның мәліметінше 30 жыдардың басына дейін және 1958ж. Қылмыстық заңнама негіздері күшіне енгенге дейін «Кеңестік заң шығарушы» неғұрлым қатал қылмыстық заңның кері қағидасын ұстанды.

Жаза 1997жылғы ҚР қылмыстық кодексінде әлеуметтік әділеттілікті, сотталушының түзеуді және жаңа қылмыстарды жасаудан сақтандыру мақсатында соттың үкімімен тағайындалатын мемлекеттік мәжбүрлеу шарасы ретінде қарастырылады (38бап) .

Бұдан да нақтырақ 1922 және 1926 жылғы ҚК-де нақтырақ айтылған еді. 1922 жылғы ҚК өзінің міндеті ретінде мемлекеттің еңбеккерлерін тек қылмыстардан ғана емес, сондай-ақ қоғамға қауіпті элементтерден де қоғауды мақсат етіп қойды, бұл қорғау жазаны қолданумен бірге, сондай-ақ басқа да әлеуметтік қорғау шараларын қолданумен жүзеге асырылды (5 бап) . 1925 жылғы ҚК «жаза-терминін қолданбаса да, қылмыскерлерден басқа, қылмыстық ортамен немесе басқа да іс-әрекет осымен байланысты қауіптілік келтіретіндерге әлеуметтік қорғау шарасын қолдануды тікелей айтты (7бап) . КСРО және одақтас республикалардың қылмыстық заңнамаларының (1924ж. ) негізгі бастауларының 22 бабында айтылғандай, жер аудару және ларды соттық жауапкершілікке тартуға қарамастан, сондай-ақ сотпен ақталған жағдай да, әлеуметтік қоғамға қауіпті деп танылып, тұлғаларға қолданылады.

Түбегейлі сипаттағы маңызды өзгерістер 1958 жылы болды, онда КСРО Одағы және одақтас республикалар сот өндірісі қылмыстық негіздері және қылмыстық заңнама негіздері, одан кейін (59-60 жылдары) республикамен қылмыстық және қылмыстық іс жүргізу кодекстері қабылданды.

Жаңа қылмыстық заңнама бірқатар демократиялық қағидаларды бекітті. Ол анықтағанындай, мысалы, «қылмыстық жауаптылыққа және жазаға тек қылмыс жасады деп, кінәлі деп танылғандар тартылады (1959ж. ҚазССР ҚК 3бап) . Сонымен бірге өзінің қылмыстық ортымен байланысы бар «әлеуметтік қауіпті» қылмыс жасамаған адамдарға қатысты жазаны қолдануға тиым салынды. Осы бапта мыналар, ешкім де қылмыс жасады деп нінәлі деп танылмайтындығы, сондай-ақ заңға сәйкес соттың үкімінсіз ешкім де қылмыстық жауаптылыққа тартылмайтындығы айтылған.

Қылмыстық заңның кері күші қағидасы дамуының тарихи акспектісін қарау қылмыстық заңнаманы өркениет және ізгілік жолымен дамытудың белгілі бір заңдылықтары деп тануға мүмкіндік береді.

Осындай заңдылықтарыдың әртүрлі тарихи кезеңдерде кері шегінуге қарамастан қылмыстық заңның кері күшіеің ережесі, біздің көзқарасымызғп ҚР ҚК бектілген және қылмыстық құқықтағы әділеттілік қағидасына толықтай жауап береді.

Қоғамдық қатынастарды дамыту және нығайтуда заңнамалардың орны зор, соның ішінде қылмыстық құқықтық. Қылмыстық заңды басшылыққа ала отырып, қылмыскерлермен, сондай-ақ қоғамға қауіпті элементтермен күресе отырып, кінәліге қылмыстық жаза шарасын қолданады.

Қылмыстық - құқықтық нормалардың ерекшелігі мынада, олар әділ соттылықты жүзеге асыратын уәкілетті мемлекеттік билік органдарымен қолданылады. Осы жағынан қылмыстық құқық нормасының басқа да құқық салаларын қолдану жағдайынан ерекшелігі бар. Оның келесідей ерекшелігі ретінде, тиісті құқықтық ерекше актілерінің көмегімен нақты өмірлік жағдайларға қолданылуы мүмкін. Қылмыстық құқық нормаларын қолдану анықтама, тергеу, прокуратура және сот органдарынан үлкен шығармашылық күшті, терең қоғамдық-саяси және құқықтық дайындықты, қылмыстылықпен

күресуде істі білу және тәжірибені терең игеруді талап етеді. Сот қызметін сипаттай отыра А. Я. Вышинский былай деп атап өтті, белгілі бір дәрежеде жол берілмейтіндігі көзқарасын біле отыра, сот қызметіне заңшығарушы сипат береді. Судья өзінің алдында тұрған сот процесіндегі міндеттердің барлығын шеше алмайды. Заң формуласы әрқашанда толық, жалпы, типтік сипатқа ие. Заң - бұл нақты өмірлік жағдайға қолданылатын қағида. Бұл ереже Қылмыстылықпен күрес жүргізетін мемлекеттік билік органдарына қатысты дұрыс қарастырылмаған.

Сонымен бірге, қылмыстық заңды қолдану процесі өзінің звеноларында

осы іс бойынша нақты фактілерді және жайларды анықтап болғаннан кейін әрқашанда қылмыстарды саралауға және жазаны анықтауға мән берілмейді. Бірқатар жағдайларда бұл қылмыстық заңды қолдану процесі, қылмыстық заңды қолданудың негізгі алғышарты болып іс бойынша тергеу, прокуратура және сот органдларымен объективті шынайылықты анықтау. Қылмыстық іс бойынша тергеу және сот талқылауы процесінде объективті шынайылықты анықтау қажеттілігі, қылмыстық сот негіздерінің баптарында көрініс тапқан.

Сот қызметі ең алдымен іс бойыншынайылықты бағыттауға арналған. "Материалда шынайылық ұғымы" - М. С Строговичтің пікірінше, қылмыстық іс бойынша мән-жайлар фактілерді анықтауға жатады, осы фактілерді саралау жасалған қылмыс үшін жазаны анықтауға мүмкіндік береді. Қылмыстарды саралау және жазаны анықтау шынайы фактіге сәйкес белгіленген фактіні анықтау, яғни іс бойынша материалды шынайылықты анықтау болып табылады. Осымен келісе отырып, қылмыс жасаған адамға жаза шарасын таңдай оырып, анықтауға мүмкіндік береді.

Бірінші ағдайда соттың қылмыстық іс бойынша шынайылықты анықтауға бағытталған. Соттың қызметі ғылыми негізді анықтауға бағытталған, көрсетіліп жатқан фактілердің сыртқы жағын анықтауға мүмкіндік береді. Тек осындай мәселені қою құқықтық саралау бөлігіндегі сот-прокурор органдары жұмысының сапасына талапты күшейтеді. Қылмыстық іс бойынша қарастырылып жатқан фактіні қараудағы құқықтық мәнінің маңызын анықтау міндетті түрде субъективизимге салып келеді және қылмыстық заңды дұрыс қолдану үшін қолайлы жағдай туындатады.

Құқықтық факті сот талқылауының пәні болады немесе болмайтындығына қарамастан объективті шынайылыптың бір бөлшегі болып танылады, тек құқықтық ұғым ретінде қарастыруымыз керек. Қылмысты жасаған кезден бастап, оны жасаған адам қылмыстылықпен күресу жүктелген белгілі бір органдармен бірге белгілі бір қатыста болды. Осы қатынастардан қылмыстық-құқықтықатынас туындайды, бір жағынан жасалынған қылмыс үшін қылмыстық жауапкершілік, екінші жағынан қылмыстылықпен күресуге уәкілетті мемлекет органдарының міндеті. Соттың осы танымдық қызметі әрқашанда осы факті бойынша құқықтық белгілерді анықтауға және қолданылатын құқықтық норманың шынайы ұғымын түсінуге, яғни заңды талқылау жатады

Қылмыстық құқық бойынша қылмыстық жауаптылықтың қажетті негізі болып жұмыс істеп тұрған қылмыстық заңмен көзделген тұлғаның қылмыс құрамында болуы танылады. Нақты қылмыс құрамдарын анықтай отыра, заңшығарушы осы қылмыс құрамының жиынтығын құрайтын тиісті элементтерді көздейді.

Әділ соттылық органдарының қызметін дұрыс деп айтуға сөз жоқ. Ондатанымның объективтік заңдылықтарына және қылмыстық істің барлық мән жайларын бағалаудағы нысанамен байланысты. Құқықтық саралау процесінің бағалау түсінігінің қателігі мынадан көрінеді, осыны түсіну қылмыстық іс-бойынша шынайылықты анықтап бағалауға мүмкіндік береді. Осы бағалау кезінде өзіне дербес сипат береді. Сонымен бірге қоғамдық-саяси және туқықтык маңыздылығы фактісін анықтау біріңғай сараланады. Осы процестің - шынайылықты анықтау, мәлім нәрседен мәлім емес нәрсеге ауысу, нысаны бойынша заңды қолданылатын фактілерді, оқиғаларды және осы іс бойынша мән-жайларды анықтау. Бағалау негізінде қылмыстылықпен күресудегі қоғамның тәжірибесі жатыр. Сотпен анықталған шынайылықтың мазмұны болып қылмыстық іс бойынша оны қорғауға негіз болып табылатын қоғамдық-саяси және құқықтық саралау жатады. Сот шынайы мазмұны мәселесін шешу негізінен мемлекеттің стартегиялық міндеттеріне сәйкес келеді, шынайылық әрқашанда жан-жақты, ол шынайылық және олардың өзара қатынасының жиынтығыныан құралады. Ешқашанда жекелеген тұрмыс (зат, құбылыс) идеяның бір жағы (шынайылығы) екендігін ұмытпауымыз қажет. Соттың фактіні және процессор процесі оның құқықтық мәні әрқашанда әртүрлі. Сот қызметінің ер звеносының өзінің ерекшелігі бар. Құқықтық белгілердің фактісін нақты анықтау үшін оны сарал анықтауда маңызы зор.

1. 2 Қылмыстық заңының кері күшінің қылмыстық кодекстің Жалпы болімінің нормаларында қолданылуы.

Қылмыстық заңының кері күші деп оның күшіне енуіне дейін жасалған

жаңа қылмыстық заңның тарауын түсінеміз. Қылмыстық заңның кері күшінің

басқа құқық салаларына қарағанда, әсіресе қылмыстық- жүргізу заңдарына, азаматтық құқық саласына қатысты заңдарға қарағанда өзіне тән ерекшеліктері бар.

Қылмыстық заңның кері күшінің жалпы қағидасы ҚР ҚК бойында нақты көрсетілген.

Жаза іс-әрекетін белгілейтін немесе жазаны күшейтетін заңның кері күші болмайды. Бұрынғы жұмыс істеп тұрған 1958 ж. заңнама Негіздеріне қарағанда, "Қылмыстық заңның кері күшінің ұғымын анықтады және неғұрлым катал заңның кері күші болмайды деді. М. А. Чельцовтың жазуынша неғұрлым немесе неғұрлым қатал заңдардың кері күші жөніндегі мәселе туындамайды, әр заң іс-жүргізу барысын жақсартуға материалды шынайылыққа жетуді қамтамасыз етуге бағытталған, сондықтан жаңа заңды қодану ешкімнің құқығын шектемейді.

Ал, Б. А. Галкин болса, беы уақытқа жасалған жаңа заңның күшіне енуі тек кейбір аз маттардың қылмыс жасаған уақытқа дейінгі әрекеті ретінде ған емес және заңмен қарастырылады, осы жағдайда бұрынғы заңда басталға осы құқықтың жалпы ережесін сақтай отырып жалғасады.

Заңшығарушымен берілген заңды талқылау заңның шынайы мағынасын жалпы міндетті анықтауды білдіреді. Тиісінше, осы заңды талқылау кез келген жағдайда қылмыстық заңды қолдану жағдайында күші болады, нақтырақ айтқанда, қылмыстық заңды талқылау мазмұны бар актіні шығару барысында жасалса.

КСРО Жоғарғы Соты Пленумы және одақтас республикалар Жоғарғы Соты Пленумы түсіндірмелерінде берілген қылмыстық заңды талқылау, заңды дұрыс түсіну мазмұнында және жаңа норманы ретінде осы түсіндіру шығарылғанға дейін жасалған іс-әрекеттерге қатысты қолданылады.

Бірақ та жалпы нормасы нееғұрлым қатал заңның кері күшіне жол бергендіктен, осындай күшке ие болу тек заңға байланысты, осы жөнінде жаңа қылмыстық заңды немесе арнайы нормативті актіде айтылуы тиіс.

Кеңестік қылмыстық заңнама тарихында жаңа неғұрлым - қатал қылмыстық заңнамаға кері күшін беру тек сирек жағдайларда кездесті. Мысалы, 19 октябрь 1922ж. ВЦИК-тің декретімен 1922ж. РКФСР ҚК 114 статьясына кері күш берілді. Осыған байланысты В. И. Лениннің нұсқауы бойынша парақорлықпен күресуге байланысты осы қылмыс үшін жаза елеулі түрде күшейтілген.

"РСФСР Қылмыстық кодексін күшіне енгізу жөніндегі" ВЦИК-тің 1922ж. 24 май Қаулысымен анықталғанындай, осы іс-әрекет күшіне соттық тәртіппен қаралмаған Қылмыстық кодекстегі барлық іс-әрекеттерге қатысты қолданылады.

Бұл қаулы 1917-1922ж. кезеңінде қылмыстық жауаптылыққа жатпайтын қандай болмасын іс-әрекеттің жазаланбаушылығын анықтауды білдірмейді. РКФСР ҚК көзделген барлық іс-әрекеттер, егер олар ҚК күшіне енгенге дейін жасалса, өмір сүріп тұрған заңдардың негізінде және қалыптасқан сот тәжірибесіне сәйкес қылмыстық жазаға тартылады Мың тоғыз жүз жиырма екінші жылғы РСФСР ҚК бойынша мүмкіндікті жазуға қаарғанда жаза неғұрлым қатал болмады, осылар бұрынғы жұмыс істеп тұрған қылмыстық заңнама бойынша қолданылуы мүкін еді.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.