Христос атының күнтізбеге қатысы шартты ғана

Жұмыс түрі: Курстық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 25 бет
Таңдаулыға:

Кіріспе

Зерттеу жұмысының өзектілігі. Күнтізбе (ағылш. calendar) - уақыт мезгілін есептеудің аспан денелерінің ауық-ауық қайталану ерекшелігіне негізделген жүйесі, анықтамалық басылым. Ежелгі Римде әрбір айдың 1-күні календы деп аталған. Азды-көпті мәдениетке қол жеткен халықтардың бәрінде де күнтізбе болған, өйткені онсыз шаруашылықты ұйымдастыру мүмкін болмады. Ерте замандағы халықтар қардың кетуі, өзендердің тасуы, т. б. құбылыстарға негізделген табиғи күнтізбелерді пайдаланған. Бірақ дәлдігі нашар, құбылмалы ауа райына тәуелді табиғи күнтізбелер халық қажетін қанағаттандыра алмады. Ақыры, адамзат уақыт есебін дүркін-дүркін дәйекті түрде қайталанып тұратын аспан құбылыстарына негізделген күнтізбелер бойынша жүргізетін дәрежеге жетті. Мұндай күнтізбелер алғаш Ежелгі Шығыс елдерінде шықты. Аспан денелерінің қозғалыстарына негізделген күнтізбелерді 3 топқа бөлуге болады: күн күнтізбесі, ай күнтізбесі және аралас күнтізбелер.

Уақыт санаудың табиғат берген есептеу бірліктері - тәуліктер, ай және жыл - ең ежелгі күнтізбелердің негізіне алынды.

«Календарь» сөзі латынша саlеndar, яғни «әр айдың бірінші күні» деген сөзінен шыққан, бірақ табиғаттың кезеңді құбылыстарына негізделген уақыт санау жүйесінің өзі едәуір ертеде шыққан.

Күнтізбені алғашқы құрастырушылар үлкен қиыншылықтарға ұшырады, өйткені жоғарыда аталған уақытты есептеу бірліктері өлшем болып шықпады. Синодистік айдың тәулік саны бірдей болмады, ал астрономиялық жылды ай мен тәуліктің бірдей санына бөлуге болмайды. Бұл жағдай адамдарды берілген бірліктердің келісілген деректерін іздеуге мәжбүр етті, бұл бірнеше күнтізбелік жүйені тудырды. [1, 48б. ]

Курстық жұмыс бойынша деректер мен тарихнамасы. Геродоттың «Тарихында» Дарийдің жорығын суреттеу барысындасипатталады. Сібірдің бірқатар халықтары (сахалар, эвенкилер, мансилер) XIX ғасырдың аяғына дейін қолданданулары бар Э. Бикерман, Н. И. Ермолаев [3] еңбектері пайда болды. Дегенмен, XVI ғасырдың соңында Папа Григорий XIII жыл санаудың басқа жүйесін ұсынғандығын Юлиандық және Григориан күнтізбесіПронштейн А. П., Кияшко В. И. [4] еңбектері шығарылды. Оқулықтар сондай ақ кеңес одағынының алғашқылары ішінде Маргулан А. Х [5] . еңбектері жарық көрді. Ресей реформаны соңғылардың қатарында қабылданған 1917 жылы Қазан төңкерісінен кейін күнтізбені "прогрессивті"алмастырылуы Хренов Л. С., Голуб К. Я. [6] оқулықтарынан, сондай ақ бірнеше күнтізбелік жағдайаттар қолданылды. ХХІ ғасырда Халықтың уақыт санау есібінің тарихы, қазіргі қоғам арасындағы мәселелер, халықтық күнтізбелер(ай-күн санау жүйесі) Амрина М. С. [7] ғылыми тәжірибелік еңбектері жарық көрді. Юлиан және Григориан күнтізбелері бірге өмір сүруді жалғастырды, бірақ әлемнің көптеген елдерінде дәл григориан күнтізбесін пайдаланады, ал Юлианский христиан мерекелерін есептеу үшін қалады. Ресей реформаны соңғылардың қатарында қабылдады. 1917 жылы Қазан төңкерісінен кейін күнтізбені "прогрессивті"алмастырды. Орыс Православие Шіркеуі 1923 жылда "жаңа стильге" көшіруге тырысты, бірақ Қасиетті Патриарх Тихонның қысымында шіркеуден үзілді-кесілді бас тарту болды. Православиелік христиандар апостолдардың нұсқауларын басшылыққа ала отырып, Юлиан күнтізбесі бойынша мейрамдарды есептейді. Католиктер мен протестанттар мейрамдарды Григориан күнтізбесі бойынша санайды.

Тақырыптың мақсаты. Ежелгі замандағы күнтізбелер түрлеріне сипаттама бере отырып, Юлиан күнтізбесі мен Григориан күнтізбелері туралы кең көлемді мағлұмат беру. Бұлардың ең тараған түрі айлық жүйе, мұнда тәуліктер аймен үйлестіріледі, айлық-күндік, мұнда тәулік пен ай жылмен үйлестіріледі және күндік, мұнда жыл мен тәулік үйлестірілетін еді.

Айлық күнтізбе бойынша жаңа айдан бастап әрбір ай ауыспалы түрде 29 және 30 тәулікке созылады. 12 ай айлық жылды құрайды, бұл 354 тәулікке тең болады. Іс жүзіндегі тәуліктер күнтізбеліктен біраз көп болғандықтан, синодистік ай да күнтізбелік айдан біраз (44 минут 2, 9 секундқа) артық еді. Бұл қайсыбір жылдар саны өткеннен кейін күнтізбелік жылға бір жыл қосуды керек етті.

Курстық жұмыстың міндеті . Қосалқы тарихының ғылыми тарих пән ретінде хронологияның пайда болуы мен дамуын зерттеу, Уақыт ұғымының өлшемін қарастыру, Күнтізбе және оның бөлінуін анықтау, Ежелгі өркениеттің күнтізбесін анықтау, Юлиан және григориан шығу тарихы, Жаңа санат- ескі санат, Юлий Цезарь тұсындағы күнтізбе реформасына байланысты көзқарас және оның міндетті маңызын талдау.

Зерттеудің нысаны. Юлиан және Григориан күнтізбесін арнайы күнтізбе ғылым саласы ретінде қолданылуы мен шығу тарихын зерттеу.

Зерттеу пәні . Адам баласының күнтізбелік есептеулерді ( күн, ай, жыл, ғасыр) қолданудағы ерекшелігі. Жалпы әлем қоғамындағы қолданылу жүйесін зерттеу.

Зерттеу әдістері. Зерттеу барысында жан-жақты обьективті зерделеу, оның сипаттамасы, тарихи жады, санақ жүйесі әдістері қолданылды. Көреген мәліметтердің ғылыми зерттеулер мен оқулықтардың баспасөз құралдарына тоқталды.

Зертеу жұмысының құрылымы: кіріспеден, негізгі бөлімнен, қорытынды мен пайдаланылған әдебиеттер тізімінен тұрады.

I Ғылыми-тарихи пəн ретінде хронологияның пайда болуы мен дамуы

Хронологияның пайда болуы мен дамуы.

Уақыт ішінде белгілі бір жүйелікпен тарихи оқиғаларды орналастыру принципін ежелгі дүниенің сонау алғашқы тарихшылары да білген. Осы принциптің өзі орта ғасырлар тарихи шығармалары орыс жылнамаларымен Батыс Еуропа мемлекеттері хроникалардың негізіне алынды.

Хронология проблемалары бойынша алғашқы ғылыми трактаттар да ерте пайда болды. Шежірелік оқиғаларға даталар қоюмен байланысты бір қатар мəселелерді шешудің қажеттілігнен ежелгі Русьте, ҮІІ ғасырдың өзінде-ақ, хронологиялық мəселелерге арналған новгородтық Кириктің еңбегі шықты. Бұдан былай да Орыс мемлекеттерінде православие шіркеуінің қажеті үшін календарьлық анықтағыштарды шығару жұмыстары талай рет жүргізілді. Бұл жұмыстар, əсіресе ХҮ ғасырдың аяғынан бастап белсенді түрде жүргізіле басталды, өйткені дүниенің жаралуынан (бұдан былай СМ (сотворения мира) деп алынады) бастап есептелген жыл санауда жетінші мыңдық бітті (1492+5508), пасхалийді келесі мың жылдыққа құрастыру қажеттігі туды [3, 45 б. ] .

ХҮІ-ХҮІІ ғасырларда хронология мəселелеріне ынта қою Россияда кейбір практикалық қажеттіктерге де байланысты болды. Бірақ тарихи хронология дербес ғылыми пəн ретінде ХҮІІІ ғасырдың аяғында ХІХ ғасырдың басында ғана қалыптаса бастады.

Россияда хронологияға ғылыми тұрғыдан ынта қоюды дамытудағы маңызды кезең ХХ ғасырдың басына жатады.

Ол юлиан календары реформасын дайындауға байланысты болды. Бұл кезеңде орындалған тарихи хронология жөніндегі жұмыстардан, ең алдымен Н. В. Степанов пен Д. О. Святскийдің еңбектерін атауға болады. Алайда ұлы Октябрь социалистік революциядан кейін хронология ғылымұғымдарды шатыстырулар, оқиғаларға дата қоюда қателер жиі ұшырайды. Бұл ғылыми пəн бойынша жинақталған еңбектер болмады. Ұлы Октябрь социалистік революциясынан кейін хронология қосалқы тарихи пəн ретінде түпкілікті қалыптасты. 20-жылдары мұнымен А. М. Большаков, И. Ф. Полак, Г. П. Саар, С. Н. Быковский, ал 30-жылдары В. А. Россовская, В. К. Никольский жəне басқалар шұғылданады. 1939 жылы хронология жөнінде Н. В. Устюговтың лекциялар курсы, ал 1944 жылы Л. Ф. Черепниннің оқу құралы пайда болды. Ұлы Отан соғысынан кейін тарихи ғылымның жалпы өрлеуімен байланысты хронологияға, оның ішінен тарихи хронологияға ынта қою едəуір өсті [3, 54 б. ] .

Жалпы хронология жөнінде С. И. Серешниковтың жылнама жөнінде Н. Г. Берешковтың, А. Г. Кузминнің еңбектері, сондай-ақ мұсылман, түрік-моңғол жəне жыл санаудың басқа да жүйелері бойынша бірқатар жұмыстар жарияланды. 1967 жылы университеттің студенттеріне арналған хронология жөніндегі Е. И. Каменцеваның оқу құралы басылып шықты [4, 17 б. ] .

1. 2 Уақыт ұғымы және оның өлшемі.

Уақыт туралы түсінік адамдарда белгілі бір табиғат құбылыстарымен байланысты қоғамдық дамудың алғашқы сатыларында-ақ пайда болды, ал шаруашылық тіршілігінің мұқтаждары уақыт өлшем бірлігін орнатып, оларды есепке алу қажеттігін тудырды. Адамдар әрқашан уақыт аралығындағыны қабылдады, күн мен түннің ауысуын біліп отырды, қоршаған ортаның әсерімен байланысты жыл мерзімдерін айырды. Бірақ уақыттың арнаулы есебі және оны іс жүзінде қолдану, бері келе дамыған қоғамда, егіншіліктің, мал шаруашылығының сауда мен теңізге жүзудің пайда болуымен байланысты шығады [6, 56 б. ] .

Адамзат тарихында уақыт өлшеудің алғашқы өлшем бірлігі күн тәуліктері, яғни белгілі бір нүктедегі Күннің екі дәйекті жағдайының арасындағы уақыт кесіндісі болды. Тәулікті сағатқа, минут пен секундқа қазіргі бөлу өзінің шығу тегін есептеудің ежелгі вавилондық он екілік жүйесінен алады.

Тәуліктер уақыттың біршама қысқа аралығы болып табылатындықтан, уақытты өлшеудің бірте - бірте ірі өлшемі ойластырылды. Алғашқы кездерде тәулік есебі саусақпен жүргізілді. Осының нәтижесінде уақытты өлшеудің он күндік және жиырма күндік өлшем бірліктері пайда болды. Уақытты өлшеуге Айдың екі біркелкі фазасының аралығы алынды. Айсыз түндерден кейін жіңішке ай орағының пайда болуын байқау барлығынан оңай болғандықтан, осы сәт жаңа айдың басы делініп қабылданды. Осы уақыттың аяғында Ай мен Күннің жақындасуы болады деп есептеді. Сондықтан жаңа айдан жаңа айға дейінгі мерзім синодистік ай деп саналды. Бұл ай шамамен 29 жарым тәулікке, тіпті нақты көрсетсек, 29 тәулік 12 сағат 44 минут 2, 9 секундқа тең болды.

Шаруашылық тіршіліктің, әсіресе егіншілік пен мал шаруашылығының одан әрі дамуы жазғы және қысқы күн тұрақтауы мен көктемгі және күзгі күн теңесуімен анықталатын маусым бойынша уақытты есептеу қажеттігін тудырды. Жыл мерзімінің тұрақты ауысып отыруы енді ежелгі дүние астрономдарына жұлдызды аспан бойынша Күн қозғалысымен, ал іс жүзінде Күн төңірегіндегі Жер қозғалысымен маусымдардың байланысын орнатуға мүмкіндік берді. Уақытты өлшеудің тағы да бір өлшем бірлігі - Жердің Күн айналасында толық айналуына сәйкес келетін жыл осылай келіп шықты. Астрономиялық жылдың ұзақтығы 3651/4 тәулік, ал кейінірек нақтылағанда - 365 тәулік 5 сағат 48 минут 46 секунд болып анықталды.

Ежелгі Шығыста пайда болған алғашқы календарлық жүйелердің сәтті элементтері Ежелгі Грек, Ежелгі Рим календарларына енді, жаңаланды.

Хронология ғылым ретінде қалыптасуы ХVІ ғасырдың соңы - ХVІІ ғасырдың басына жатқызылады. Француз гуманист-ғалымы Жозеф Скалигер өзінің «Об улучшении счета времени» (1583), «Сокровище времен» (1606) т. б. еңбектерінде календарға григориандық реформа жасауға сын айтты, жылсанау жүйелерін бір жүйеге салуды қарастырды. Оның «юлиандық кезең» деп аталатын календарында санақ жылға бөлінбейді, бұл әр түрлі календарлардың дәуірін біріктуге қол жеткізді. Скалигер айналасындағы тартыс осы саладағы мәселелерге байланысты көптеген әдебиеттердің пайда болуына себеп болды [9, 96 б. ] .

Осы материалдарды ХVІІІ-ші ғасырда француздар д’Антин- және Дюран «Искусство проверки дат», оның соңғы баспасы 44 томнан тұрды. ХІХ - ХХ-ғасырдың басында ғылыми хронология өзінің даму шыңына шықты.

Қазірге дейін неміс астрономы және хронологы Христиан-Людвиг Иделердің «Справочник по математической и технической хронологии» еңбегі маңызын жойған жоқ. Осы аттас Ф. Гинцельдің еңбегі жаңа негізде жазылған. Неміс ғалымдары Х. Гротефенд («Леточисление немецкого средневековья и нового времени») және Ф. Рюльдің («Хронология средних веков и нового времени»), француз авторы А. Жиридің («Учебник дипломатики») және венгр И. Сентпетеридің («Справочник по хронологии») еңбектері ортағасырлық хронологияны дипломатикамен тығыз байланыстыра отырып қарастырады. Австриялық ғалым Р. Шрамның «Календариографические и хронологические таблицы» еңбегі Скалигердің жүйесін пайдалана отырып, юлиандық күндер арқылы әртүрлі календарлық стильдерді байланыстырды.

Кеңестік авторлардың ішінен Н. И. Идельсон, С. И. Селешников, И. А. Климишин, Е. И. Каменцова, Я. И. Шур, В. В. Цыбульский, М. Я. Сюзумов еңбектері белгілі. Орыс техникалық хронологиясының негізгі элементтері «Вспомогательные исторические дисциплины» под ред. В. Г. Тюкавкина. - деген еңбектің «Хронология» деген бөлігінде жазылған [10, 21 б. ] .

1. 3Уақыт есебін жүргізетін құралдар

Уақыт есебін жүргізетін құралдар жасауда Орта Азия ғұламаларының үлесі Уақыт есебін жүргізетін құралдар жасауда, аспан əлемін ертеден бастап-ақ арнаулы жабдықтармен зерттеуде Орталық Азия ғұламалары да қалыспаған. ХIII - XIV ғасырларда моңғол езгісінен зардап шегіп, іш-құсада ХV-ХVІ ғасырда Орталық Аэияда ғылым мен өнер қаулап өсіп, бұрынсоңды болмаған дəрежеде гүлденді. Оған билік басындағылар белгілі бір дəрежеде қамқорлық жасап, оның өркендеуіне көмектесіп отырса, ал кейбіреулері - мəселен Ұлықбек, Бабыр, Байқара, Əбілғазы сияқтылар өздері тікелей ғылыми жұмыспен айналысқан. Бірақ, ХVІІ-ХVІІІ ғасырлардағы рухани өмірдегі қайта құлдырау ғылым мен өнердегі қол жеткен жетістіктердің көбін қайта көмескіледі. Оған біріншіден, Орталық Азия хандықтарының өзара қырғын соғыстары, қалмақтар шабуылы себеп болса, екіншіден діннің де əсері аз болмады. Осы кезеңде жарқ етіп шыққан жаңа ғылыми көзқарас, ой-пікірлердің қанат жаюына мүмкіндік берілмеді. Бұған шыдай алмаған ғалымдар, соның ішінде, əл-Құсшы, Мəриям Шелеби басқа елдерге (Түркияға) барып еңбек етуге мəжбүр болды. Бұл жөнінде қазақтың көрнекті ғалымы Ш. Уəлиханов былай дейді . Қазіргі Орта Азия хандары өздерінің арғы ата-бабалары сияқты ғылыммен шұғылданбайды, мемуарлық шығармалар жазбайды, тек екі əтешті немесе бөденелерді төбелестіріп қойып, қарап отырумен күнін өткізеді, соларды ғана ермек етеді. Міне, осындай тоғышар басшылық, бейқам өмір, арамтамақтық ғылым мен өнердің өркендеуіне тұсау болды. Сондықтан, ХVІІ-ХVІІІ ғасырлардағы Орта Азия тарихы Хорезми, Фараби, ИбнСина, Бируни, Ұлықбек сияқты ұлы ғалымдарды немесе Рудаки, Фирдоуси, Жəми, Науаи сияқты ұлы ақындарды тудыра алмады [10, 36 б. ] .

Орталық Азиядан шыққан астрономдардың ішінде өзбек ғалымы Əбурайхан Мұхаммед бин-Ахмед əл-Бируни 973 жылы 4 қазанда Қият қаласының (Қобыланды жырындағы Қараманның елі) іргесіндегі бір елеусіз жерде туған. Бирун -үлкен қаланың сырты деген сөз. Араб, парсы, грек тілдерін меңгеріп, Шығыс елдерін талай аралаған ғалым бірнеше жыл Үндістанда тұрады. Ұлы ғалымның ірі еңбектерінің бірі - Үндістан 1030 жылы жазылған, екі том. Кітапта Үндістанның табиғаты, тарихы, мəдениеті, тілі, ғылымы, календары айтылады. Үнді ғалымдарының астрономиялық еңбектері баяндалады . Ұмтылыс есімдер. (Құрастырған Б. Ысқақов) . А., 1994. 1000 жылы Бируни 27 жасында ежелгі Шығыс халықтарының календарларын баяндайтын көлемі 50 баспа табақтық Əл-əсер Əл-Бақия, яғни өткен буындардың ескерткіштері деген кітап жазады. Ескерткіштерді неміс ғалымы Эдуард Захау 1876-78 жылдары неміс тіліне аударып, Лейпцигте Бұл еңбекте əр халықтың астрономиялық білімдері, қол жеткен табыстары, қателіктері баяндалады. Уақытты есептеу əдістері, жыл мен ай, апта мен күн есептері, көптеген эралар-замандар айтылады.

Тəжік жəне парсы халықтарының орта ғасырларда өмір сүрген ғұлама ғалымы, дарынды ақыны Омар Хайям зерттеулері математика мен астрономияны жаңа сатыға көтерді. Ертеде парсылар фервердиннің бірін жыл басы етіп есептейді де, оны жаңа жыл күні - наурыз деп атайды (нау - жаңа, руз - күн деген сөз) . Күн мен түннің жазғытұры теңелуі - наурыз 22 мартқа сəйкес келген. Ал, күн мен түннің күзгі теңелуін парсылар меhран деген, бұдан қазақтың мейрам сөзі жасалған. Алайда абыздар дұрыс бақылап отырмағандықтан, наурыз 22 марттан тайып, жылдың басқа айларына шығып кеткен. Бұл жағдай парсы шаруаларын күйзеліске ұшыратып отырған, өйткені жер өнімдерінен патшаларға, əкімдерге төленетін салық наурызға шейін төленіп бітуге тиісті болған. Ерте кезде Иран жерінде наурызға шейін егін пісіп, халықтың көпшілігі салықты мерзімінде төлеп келген. Бертін наурызда егін жиналмаған, тіпті кейбір жерлерде жаңа ғана көктей бастаған. Осының салдарынан календарды түзету жайында патшаға шаруалардан көптеген арыздар түскен. Патшалардың көпшілігі ол арыздарға құлақ аспай, ескі күнтізбені сақтап, салықты төлемеген кедейлерді қатал жазалап отырған. Ақыры, шаруаларды мыңдап жазалағанмен қазынасы толмайтынын түсінген. Мүтəуəкіл халиф (847-861) хиджра жыл санауының 243 жылғы мұхаррам айының 11 күні (біздің календарымызша 875 жылғы 10 май ) арнаулы декрет шығарады. Декрет бойынша наурыз Сирия есебімен хазиран (біздіңше июль) айының 17-не көшірілген. Бірақ Мүтəуəкіл өлгеннен кейін декрет жүзеге аспай қалған. Наурыз Мүтəдид патшаның (892-902) тұсында біраз орнықты. Мүтəдид хазиран айының 11 наурыз болсын деген декрет шығырады. Бұл да наурыздың тиісті орны емес, өйткені 11 хазирдан күн мен түн теңелмейді Селжүректерден шыққан үшінші сұлтан, жоғарыдан айтылған Жəлеледдин Мəлікшəһ, шатасқан календарды түзеуге мəжбүр болды [11] .

1. 4 Эра және олардың дәуірлері.

Эралар жəне олардың дəуірлері Эралар. (Дəуірлер) . Мысалы Олимпиадалар бойынша (б. з. д. 776 жыл. ), Рим орнаған (б. д. д. 754 жыл. ), Диоклетиан дəуірі (б. з. 284 жылы, 29 тамыз), т. б. Испандық дəуір - б. з. д. 38 жылығы 1 қаңтардан басталады. Португалияда ол ХV ғасырда да сақталды. Православие елдерінде византиялық дəуір ІV ғасырда пайда болды. Оны б. з. д. 5509 жылдан пайдаланып келеді деген түсінік бар, яғни дүние жаралғалы бері. Кейде оны б. з. д. 5508 жылыдың 1 наурызынан бастайды. Христиандар антиохийская эра - б. з. д. 5969 жыл, александрийская эра - б. з. д. 5501 жыл деп əр түрлі даталарды атайды. Ал христиандық эра aera vulgaris - Христос туған жылдан бастау алатын, 525-ші жылы римдік монах Диониси Малый воплощенного слово жылы (annus ab verbi incarnati), милость жылы (annus gratiaе) . . . Диониси Христостың туған жылын Рим негізі қаланған 753 жылды, немесе Диоклетиан дəуіріне дейінгі 284 жылды алды. Бұл христиандық дəуір VIІ-ші ғасырдың бірінші жартысынан бастап қолданыла бастады. ХV-ші ғасырдан бастап барлық рим папаларының құжаттары Хоистос туған жылдан деген датамен белгіленді. Жалпы пайдалану тек ХVІІІ-ші ғасырдың соңынан бастап қолданыла бастады [12] .

, . Əрзаманның дəуірі əр түрлі. Бірінші жыл - ежелгі еврейлерше - "Адам ата жаралған жыл", вавилондықтарша - Набонассардың патша болған жылы, римдіктерше - Диоклетианның таққа отырған жылы, христиан дініндегілерше - Христостың туған жылы, арабтарша - Мұхаммедтің Меккеден Мəдинаға көшіп барған жылы, т. с. с. Рим империясына қараған елдер жылдар жүйесін бірсыпыра уақыт Диоклетиан заманы бойынша есептеген. Император Диоклетиан өз кезінде римдіктердің ескі дінін қолдаған, христиан дінін қабылдаушыларды қуғындаған адам болатын. Сондықтан Диоклетиан заманының 248 жылы өткен жиынында христиан шіркеуінің дінбасылары Диоклетиан айтылатын күнтізбені мүлде жойып, заманды Христостың (ислам дінінде - Ғайса пайғамбар) туғанынан бастап есептеу туралы шешім қабылдаған. Христиан дінінің басқарушыларының айтуынша, Христостың туған нақты жылын анықтауды сақтардың діни мейрамдарының өткізілетін уақыттарын есептеу тəжірибесі бар Римдік монах, тегі сақ Кіші Дионисийге (497 - 540) тапсырады. Дионисий есептеп шығарған болып, "Христостың туғанына 532 жыл болыпты" деп жариялайды. Оған болмашы дерек іздеп отырған діншілдер сене қояды, ешкім тексермейді. Сөйтіп, Диоклетиан заманының 248 жылы "Христос туғаннан" кейінгі 532 жыл болып есептеледі. Келесі жыл 533 жыл, одан соң 534 жыл, т. с. с. Болып, қазіргі 2000 - 2002 жылдарға жетіп отыр. Алғашқы 532 жылда Христостың қашан туғаны жөнінде ешқандай əңгіме болмаған. "Христос туғаннан" деп есептелетін заман, көбінесе, "біздің Заманымыз" делінеді. Ресейде ерте кезде "Дүние жаралғаннан" деп есептелетін заман қолданылған. Петр I патша арнайы жарлық шығарып, "дүние жаралғаннан" басталатын 7209 жылы Христос туғаннан басталатын 1700 жыл болып өзгерді. Өзара қарым-қатынасты оңайлату мақсатымен, дүние жүзінің көпшілік елдерінде "біздің заманымыз" қолданылады. Христос атының күнтізбеге қатысы шартты ғана.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.