ИСЛАМНЫҢ ҚАЗАҚ ХАЛҚЫНЫҢ РУХАНИ МӘДИНИЕТІНЕ ЫҚПАЛЫ

Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 45 бет
Таңдаулыға:

МАЗМҰНЫ

КІРІСПЕ . . . . 2

1. ҚАЗАҚ ЖЕРІНДЕГІ ИСЛАМНЫҢ ҚАЛЫПТАСУ ҮНДІСТЕРІ.

1. 1 Қазақ халқының ислам дініне дейінгі діни сенім-нанымдарының зерттелу тарихы . . . 4

1. 2 Қазақ жеріне ислам дінінің таралуы және оның тигізген ықпалы . . . 11

2. ИСЛАМНЫҢ ҚАЗАҚ ХАЛҚЫНЫҢ РУХАНИ МӘДИНИЕТІНЕ ЫҚПАЛЫ

2. 1Ислам мәдениетінің ұлт менталитетін қалыптастырудағы рөлі . . . ………. . 30

2. 2 Ислам дінінің қоғамдық-мәдени мәні . . . 45

2. 3 Дін және мәдениет . . . . . . ………. . 59

ҚОРЫТЫНДЫ . . 65

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ . . …68

КІРІСПЕ

Жұмыстың жалпы сипаты . Қазақ руханиятының құрылымында ерекше орын алатын ислам дінінің ұлттық негізді қалыптастырудағы маңызы зор. Диплом жұмысында қазақ руханиятын айқындайтын ислам дінінің мәдени мәні, оған негіз болған дүниетанымы салт-дәстүрімен қоғамдағы маңыздылығы айқындалып отыр.

Ислам дінінің маңыздылығы - халықтың руханият негізін орнықтыру, ұлт рктіндегі кемелділік идеясын анықтау.

Диплом тақырыбының өзектілігі.

Ислам діні - ұлттық дүниетаным өзегі. Ол - қазақ халқының өзіндік санасы мен болмыс-бітімінің қалыптасуына ықпал еткен мәдени құбылыс. этникалық рухани кеңістіктегі ислам дініне мән беріп, зер сапа зертеу бүгінгі исламтану мәселесінде қарастырылуға тиіс әрі келесі мәселенің бірінен саналады.

Ислам- ұлт руханиятының қалыптасуындағы қайнар бұлақ. Ол қазақ халқының дүниетанымы мен тіршілігіне ықпал еткен, мәдени құндылығы болып саналады. Тақырыптың өзектілігінде ислам дініне және оның рухани құндылықтары туралы айтылып, оның халық менталитетінің қалыптасуындағы рөліне байланысты таным-түсініктер зерделенеді. Ислам дінінің қазақ халқының мәдени даму шеңберіндегі маңыздылығын айтар болсақ, онда оның халықтың рухани негіздеріне ұйытқы болған қуатын айтпай кету мүмкін емес. Осындай тұжырым негізінде халық өзін тану, сезіну, қабылдау сияқты түсініктері бар. Нәтижесінде халықтың қадыр-қасиеттік, оның рухани дүние байлығының өзегіне айналған ислам дінінің табиғатын тануға деген мүмкіндіктерін танимыз. Қарастырған тақырыбымыздың өзеліктілігі де осы тұстан анық пайымдалады.

Кез-келген халық діни сана негізінде өзіндік болмыс бітімінің ерекшелігін анықтай алады. Әр халықтың өзіндік дүниетанымы, пайым-парасаты дінмен тығыз байланысты. Қазақ халқының мәдени-рухани тіршілігінде салт-дәстүрінде ислам дінінің ерекшелігін атап айтуға болады. Мәдени - рухани таным-түсінігінде әлем, табиғат, тіршілік турасындағы мәселелер діни таным мен астасқан сана үлгісінің барлығын көреміз. Диплом жұмысында да ұлтқа тән өзіндік болмыс-бітімін ашықтаймын мәселердің көрініс табатыны айтылады яғни рухани өрістердің тек-тамырын пайымдататын ислам дінінің халықтың болмысын айқындайтын құбылыс деп таныту өзектілігі қарастырылады.

Диплом жұмысының өзектілігі ретінде ислам дінінің әмірлік қасиет-қадірінің ұлтттық болмысқа тұғыр болған этикалық, эстетикалық, тәрбиелік функциясына да назар аударылды.

Тақырыптың зерттелу деңгейі. Қазақ халқының мәдени-рухани аспектісінің бір қыры ретіндегі ислам дінінің қадыр-қасиеті, оның мәдени-рухани мәні, халықтың тыныс-тіршілігіндегі орны қарастырылып отыр. ұлттық сапа болмсында діни сана қуаты басым. Бұл басымдылықтың астарында ұлтқа тән руханилық сыры мен мәні жатыр. Ол - халықтың өзіндік қасиетімен орайласқан болмыстық негізі.

Қазақ халқының өзіндік рухани даму тарихында ислам дінінің шариғи нұсқаларын орнықтырған. Шариғи нұсқаларын салт-дәстүрлерінде, күнделікті өмір толқындарында пайдаланып, түрлі деңгейдегі қағида-ережелерін қалытастырғаның айтуға болады. Яғни халықтың діндік ерекшелігі мәдени даму дәрежесін, рухани өркениетің ислам дінінің келуімен байланыстыруға болады.

Диплом жұмысымның мақсаты мен міндеті.

Диплом жұмысының негізгі мақсаты ислам дінінің халықтың мәдени-рухани тіршілігіндегі мәнін таныту арқылы қазақ халқының өзіне тән өркениеттін қалыптарын көрсете отырып, қазіргі кезендегі таным-талаптарының ұлтқа тән қырларын айқындау. Осы мақсатына байланысты мындай міндеттер алға қойылады:

Қазақ жеріндегі ислам дінінің қалыптасу жағдайын жан-жақты анықтау;
Халықтың мәдени-рухани дүниесімен байланысты ислам дінінің орнын бағамдау;

- Діни сана негізіндегі халықтың болмыс-бітімінің өзіндік табиғатын зерделеу;

Ислам дінінің тағылымдық үрдістерік зерделеу арқылы оның ықпалын көрсету.

Зерттеу жұмысының құрылымы. Диплом жұмыстың құрылымы зерттеліп отырған тақырыптың мазмұнына сай кіріспе, екі тараудан, қорытындыдан және пайдаланылған әдебиеттер тізімінен тұрады.

1. ҚАЗАҚ ЖЕРІНДЕГІ ИСЛАМНЫҢ ҚАЛЫПТАСУ ҮНДІСТЕРІ.

1. 1 Қазақтың исламға дейінгі діни сенім-нанымдарының зерттелу тарихы

Қазіргі таңда өскелең ұрпақтың санасында туған халқына деген құрмет пен мақтаныш сезімін ұялатып, ұлттық рухты сіңіру, сонымен қатар қазақ тарихы мен өнерін қастерлеп, халықтық салт-дәстүрлерді аялай, ардақтай білуге тәрбиелеу - басты мақсатымыз. Мұндай тәрбиелік мәні бар шаралар сөзсіз отбасында жүзеге асады. Ал, отбасы мәселесі тарихымыздың қай кезеңі болмасын өзекті тақырып.

Халықтың діні, наным-сенімдері мен көзқарастары оның тарихына, рухани-мәдени, саяси өміріне үлкен әсер ететін фактор болып табылады. Дін - руханияттың өзекті саласы. Дін тарихын білмейінше белгілі бір аймақты мекендеген халықтардың тұрмысын, өмірін, мәдени болмысының қыр-сырын терең тану мүмкін емес, яғни кез келген ұлттық мәдениеттің рухани бастауларын, оның менталитеті мен дүниетанымын ұғыну үшін мәдени тұтастықтағы діни жүйелерді терең зерттеп, зерделеудің маңызы ерекше. Ежелгі руханиятта дін оның негізгі құрамдас бөлігі екендігін ескерсек, айтылған тұжырымның маңыздылығы арта түседі. Себебі дін өткен тарихи дәуірлерде мәдениеттің барлық салаларын қамтып жатты.

Үлкен өркениеттердің қалыптасуында ұлттық діндердің тар шеңберден шығып, рухани-мәдени тұтастықты құрауы, дүниетаным мен адами қасиеттердің жаңа мазмұндарын қалыптастыруы ерекше маңызды.

Алайда, өркениет ағымына қосылған этностар мен этностық топтар өркениетке ортақ дінді, оның рәсім-рәміздерін қабылдағанмен, олардың наным-сенімдері мүлдем жоғалып кетпейді. Олар халықтың әдет-ғұрпында, дүниетанымдық рәміздерінде, дүниені түйсінуінде, сезінуінде сақталады. Сол себепті қазақтардың діни көзқарасында Алла мен Тәңірі ұғымдары синонимдер ретінде қолданылады. Әрине, қазақ мәдениетінде қалыптасқан архетиптік наным-сенімдерден исламдық діни жүйеге ауысу бірнеше ғасырларға созылды және бұл қарым-қатынас тұтастану бағытында өтті.

Ислам діні мен араб мәдениетінің қазақ халқының руханиятына тигізген игі әсерін, тарихтағы үйлестіруші қызметін теріске шығаруға болмас, алайда қазақтарды өзіндік халық, этнос ретінде қалыптастырған, руханиятының өзегін құрап, тұрақтандырған архетиптік наным-сенімдерін ұмытпаған жөн, оларсыз мәдениетімізді толыққанды түсіну мүмкін емес.

Дінсіз халық болмайтыны белгілі. Жер бетіндегі халықтардың сан түрлігіне орай діндер де әртүрлі болып келеді Сол себепті дін аса күрделі, көп мағыналы ұғым. Дің ұлт мәдениетінің рухани байлық ретінде әртүрлі болып келетіндіктен, тек сену мен сыйынудан құрылады. Бірақ атеистік ілімдердің кейбіреуінің өзі бір ұлт немесе бірнеше ұлт-ұлыстар ұстанған кезде дінге айналады. Мысалы: әлемді жаратқан, оған қожалық етуші құдайды жоққа шығарып, ғарыштық "қасиетті шындықтарды" мойындайтын түсініктердің негізінде қалыптасқан салт-дәстүр, үлгі өнегелердің де буддизм, даосизм "дін" деп аталатынын еске сала кетудің артықтығы болмас, олар да адам руханилығың дамуын дәріптейді. Бірақ, руханилықты діндер қалай түсіндіреді?

Тәңір дініндегі ата-бабаларымыз ешқандай елдің дінін жоққа шығармаған. Құдіреті мен мүмкіндігі шексіз Көк Тәңірі қай елге қандай құдай жібереді немесе қандай есіммен, недей кейіппен келеді, сол елде соған сәйкес дін қалыптасады деп есептеген. өйткені әлем біреу, ал тірлік түрі, сана-сезім фрмасы әртүрлі. Яғни әртүрліктің бірлігі. Осыған орай Тәңірге, Ақиқатқа апаратын жолдар да қисапсыз көп.

Сондықтан " әр елдің салты басқа", "иттері де қара қасқа", деген ата-бабаларымыз. Тәңірдің құдіретін рухани дамудың нәтижесінде ақыл-ойдың өсуімен, сана-сезімнің жетілуімен тануға болады деген. Осыған орай рухани дамуға ден қойған ата-бабаларымыз басқа елдердің діндерін жоққа шығармақ түгілі, жөндеп көңіл де бөлмеген. Сондай-ақ тәңір дінінің қағидаларын бұлжытпай орындауды діттеген дәндарлықты да аса құнттамаған.

Діндарлық сенімнен туындаса, сол сенімнің өзіне сын көзімен қарай білген. Қазақ халқы Жаратушы, құдіреті күшті Тәңірге сенген. Ал Абай болса, "Біз білеміз: біздің ақыл-ойымыз шектеулі, ал Жаратуші Тәңір - Шексіздік. "өлшеулімен өлшеусізді білуге болмайды" деген.

Қазақ халықтың, елдің руханилығының бірден - бір көрсеткіші - адам баласын, ел-жұртты, сенім-нанымына қарап алаламай, өзге жұрттың дініне, салтына кеңдікпен қарай білу қасиетінде.

Рухани тұрғыдан дамыған адамға немесе елдерге моральдық принциптерді ұстанудың ешқандай қиындығы жоқ, Мысалы: "ұрлама", "кісі өлтірме" т. б. с. с қазақтарда "кісінің ала жібін аттамау" деген ұғым бар. Моральдық принциптердің сақталуын, діни жөн-жоралардың қалтқысыз орындалуын қатты қадағалайтын, қазақ халқы осындай кісілікті қалаптастыра алған. Қазақ халқының, кең көлемде көшпелі ата-бабаларымыздың дінінің басты ерекшелігі - біздің бас құдайымыз - Аллаға жақын, рухани аспектіге жататын Көк Тәңірінің өзі деп білген.

Қазақтардың діни жүйелерін қарастырғанда олардың бір-бірімен қатар дамығанын, оларды бөліп қарастыру тек ғылыми абстрактілеу арқылы, қолайлылық мақсатында қолданылғанын естен шығармаған жөн. Нақтылы тарихи даму барысында олар бір-бірімен қабаттасып, тұтасып кеткен.

Қазақтардың мифологиялық және архетиптік тарихи даму кезендерінде генотиптік діни жүйелер басым болды. Ата-баба аруағын қастерлеу - сақтар заманынан осы күнге дейін жалғасқан дәстүр. Қазіргі күндері ел мен жерді жаудан жан аямай қорғап, ерлігімен, әділеттілігімен көзге түскен, сол арқылы халық жадында сақталған Қабанбай, Бөгенбай, Наурызбай, Райымбек сияқты батырларды, Төле, Қазыбек, Әйтекедей билерді қастерлеп, оларға атап ас беру осы дәстүр көрінісі. .

Исламға дейінгі қазақ халқының рухани мәдениетінде тәңірлік сенім мен шаманизм айрықша орын алады. Тәңірді зерттеушілердің тұжырымында еуроазиялық көшпелі шаруашылық - мәдени типтің қажеттіліктеріне икемді сенім жүйесі ретінде бейнеленеді, яғни ол көшпелілердің шындықтағы болмыс тәсілінен, дүние түйсінуінен туындаған. Академик Ғарифолла Есім "Хакім Абай” кітабында: тәңірге сыйыну - сенім емес, дін емес, ол Адам мен табиғаттың арасындағы үйлесімділікті мойындағандық деп тұжырымдаған. "Тәңірді мойындау адам еркін шектемейді. Тәңірге көзқарас өзіне қарама-қарсы түсінікті қажет етпеген. Себебі, тәңір - табиғат, ол өмір сүру үшін қажетті жағдай. Тәңір табиғаттың өзімен байланысты. Оны табиғаттың синонимі деп те қарауға болады. Адамның табиғатқа табынуы, бір жағынан, натуралистік түсінік болса, екіншіден, өзінен тыс рухты іздеу, оны субъект ретінде қабылдау, дерексіз ойлаудың жемісі”, -дейді [4, 125 б. ] .

Демек, біздің ата-бабаларымыз қатып-семген діни жүйелерге қарағанда, ашық дүниетаным тұрпатындағы сенімді тән мен жан дүниесіне рухани ізденістерінің барлығын көрсетеді. Барлық діни жүйелердегі тәрізді тәңірлік сенім де табиғат күштерін құдіреттендіруден, құпия тылсым тіршіліктің терең қатпарларын түсінуден тұрады. Алайда, Тәңірлік діни сана түсінік эволюциясындағы табиғат діндерінен әлдеқайда жоғары саты болып саналады.

М. Орынбеков "Ол (тәңір) - әр түрлі наным-сенімдердің, көбіне табиғатқа, оның стихиялық күштеріне табынудың және оларды бұрмалап бейнелеудің біртіндеп дамуынан туған құбылыс. Тәңірліктің дүниетанымдық негізі дүниедегі заттар мен құбылыстар жанданған деп қарастыратын натурфилософиялық гилозоизм болып табылады, ол түптеп келгенде табиғатты құдай деп қарастыратын пантеизмнің негізін құрайды”, -деп жазады[5. 59, б. ] .

Тәңірлік діннің өзіне тән ерекшелігі - ол өзіне дейінгі діни наным-сенімдерді теріске шығармайды, қайта оларды бір жүйеге келтіріп синтездеуші рөл атқарады. В. В. Бартольд: "Ежелгі түркілер дінінің негізі Көкке (Тәңір) және Жерге (жер-суға) сыйыну болды”, - деп жазады. Тәңірді түркілер барлықты жаратушы "объективті идея” ретінде қарастырса, жер-су - тіршіліктің тірегі [6, 82 б. ] .

Әйелді сыйлау, әйелді құрметтеу дүние жүзінің халықтарының бәріне тән көрініс. Байырғы замандарда әйелді ана ретінде сыйлаумен бірге, оның сұлулығына тәнті болған адамзат баласы өздерінің діни сана-сезімінен туындаған этикалық-эстетикалық түсініктері негізінде әртүрлі "құдай ана", бейнелерін қалыптастырған. Бұл үдірісті біз адам баласының әйелге көрсеткен құрмет-қошеметінің ең биік шыңы деп айта аламыз. Бұның мысалы ретінде көне Грецияның құдайларпантеонындағы әйел құдайлар Афродита, Гера т. б.

ал Ата-Бабаларымыз Ұмай ананы құрмет тұтқан. Бұның мәнісі жоғарыда айтылған әйелді сыйлау үрдісінің ең жоғарғы көрінісінде жатқанымен, оның сакральдық мағынасы екінші жағынан алғанда одан да тереңірек. Көне Грецияның кез келген әйел құдайынан Ұмай ананың дәрежесі биік, бейнесі жұмбақ. Біз бұның сырын түсіну үшін мынадай мәселеге назар аударып көрейік.

Дүниенің екіұдай екені адамзатқа баяғыдан мәлім. Ғылымда бұны "плюс-минус" дейді. Ол, мысалы, физикада электр зарядтарының таңбаларының қарама-қарсылығын білдіреді. Дүниенің екіұдайлығын адамзат баласы баяғыдан-ақ табиғатқа қарап көкейіне түйген болатын. Жаз-қыс, ыстық-суық. Күндіз бен Түн. Еркек пен әйел. Сондай ақ, Көк пен жер. Осының бәрінің бір-біріне қарама-қарсылығы мен біртұтастығы, бір-бірімен тығыз байланысты ара-қатынасы, сайып келгенде, жер бетіндегі барша тіршіліктің, адам баласының өмірінің қайнар көзі, тірегі деп атаған.

Қытай елінде Даосизм деген діни-философиялық ілім бар. Және Даосизмнің негізгі тірек ұғымы - Ян-Инь. Буддизмде "Нирвана". Түпкі мақсат азаттыққа жету, дүниеден азат болу. Бізде де ата-бабаларымыз ғарыштық екіұдайлықты Аталық рух, Аналық рух деп қарастырған. Екіұдайлықтың ата-ана болып қалыптасуының негізі осында және аталарымыздың ие-кие ұғымында жатыр. Бұл екеуі бірін-бірі толықтырып, қатар өрбитін субстанция ретінде қарастырылған. Аспан иесі - Көк Тәңірі аталық рух, Ұмай ана - Жердің иесі аналық рух.

Ұмай ана әсіресе әйелдер оның айырықша қамқорлығында. Әйелді ренжіткен, жәбірлеген адам Ұмай ананың қаһарына ұшырайды. Бала көтермей жүрген әйелдер "Ұмай тартар" ырымын жасаған. Ол үшін шаңыраққа үш жібек жіп іліп қоятын болған. Ұмай - жанұяның қамқоршысы, шаңыраққа құт даратушы, балаларды қорғаушы құдай ана.

Сондай-ақ, әйелдер босанар кезде қатты қиналған жағдайда Ұмай ананың атын атап жәрдем сұраған. Әйелдің босануына көмектесуге келген бақсылар да Ұмай анаға жалбарына тіл қатқан.

Түрккілік таным бойынша тәңірлік дін адамды өз іс-қимылына, әрекетіне, пиғыл-ниетіне есеп беріп отыруға үйретеді, бастағаны оңынан келіп, жолы болса түркілер "тәңір қолдады", дейді, қателік күнә жасаса, адасса, "Тәңірім, кешіре гөр”, -деп сыйынған.

Қазақ мәдениетіне үлкен ықпал тигізген келесі діни наным-тип - шаманизм болды. Шаманизм ұғымы ғылыми әдебиетке XVІІІ ғасырда енгенмен, ол туралы айқын түсінік әлі қалыптасқан жоқ. "Шаманизм” термині әр түрлі мағынада қолданылады. Кейбір зерттеушілер шаманизм дін емес, себебі онда құдай туралы түсінік жоқ десе, басқалары оны діннің әмбебап формасы деп санайды. Бұл құбылысты ғылыми бағалауда да қарама-қарсы көзқарас бар. Шамандық қасиеттің психикалық жағдаймен байланысына басты назар аударған зерттеушілер, оныда тылсымға бар табыну деп қарастырады.

Шаманизмді зерттеген көптеген ғалымдар өте құнды пікірлер айтқанмен, ғылымдағы еуроцентристік көзқарас шеңберінде қалып қойды. Шаманизм еуропалықтар үшін бөтен мәдениет туындысы болғандықтан, олар оған экзотикалық құбылыс, архаикалық дүниетаным рудименті ретінде қарады.

Шамандық дінді жүйелі түрде, оны қалыптастырған мәдени жүйемен бірлікте, тұтастықта зерттеген ғалымдар Д. Банзаров пен Ш. Уәлиханов болды. "Шамандық дегеніміз, - дейді Шоқан, - әлемді, дүниені сүю, табиғатқа деген шексіз махаббат және өлеңдердің рухын қастерлеу, аруағын ардақтау. Шамандық сенім табиғатқа бас иеді”. Қазақ қоғамдағы шаман дінің қазақ ғалымы басқа тұрғыдан бағалайды: "Шамандар аспан Тәңірі мен рухтың жердегі қолдаушы адамдары ретінде саналған. Шаман сиқырлық қасиеттермен қоса білікті, талантты, басқалардан мәртебесі жоғары: ол ақын да, сәуегей және емші, сегіз қырлы, бір сырлы адам болған”. [7, 251-б. ]

Шамандықты зерттеген қазақ ғалымдарының бір тобы оны адамның виртуалдық, тылсымдық дүниесіне әсер етудің ерекше дәстүрі деп санайды. М. С. Орынбековтің пікірінше, шаман, адам мен әлем арасындағы үйлесілімділіктің барлығын түсіндіруге тырысады. Мистикалық желігу, зікір салу практикасы арқылы адам мен әлемді біріктіріп, сананың тұтасуына ықпал етеді. "Шаман дүние түйсінуінің негізі бұл дүниедегі сананың толымдылығы, үйлесімділігі, кең ауқымдылығы болып табылады. Ол сырқат тану дүние арасындағы үйлесімділіктің бұзылуының салдары”[8, 103-б] .

Шамандық қасиет адамға рухтың қалауымен қонады, бақсы зікір салардың алдында рухтарын көмекке шақырады. Көңіл аударатын тағы бір нәрсе шамандық тұқым қуалаушылық, тегіне тартушылық арқылы мұраланады. болғандығын айтады. Осыны ескере отырып, біз шамандықты генотиптік сипаттағы діни жүйе деп санаймыз және оның төмендегідей ерекшелігін атап өтейік: шаманизмде өлі табиғат ұғымы жоқ, табиғат жанданған, барлық құбылыстың, жер мен судың киелі иесі бар. Адам мен әлем тұтас. Оларды бөліп тұрған құз-жартас жоқ. "Адам - табиғат патшасы”, -дейтін еуропалық ұран шамандыққа жат. Адам қанша құдіретті болса да табиғаттан жоғары емес, ол тіршіліктің ерекше бітімі. Дүниедегінің барлығы бір-бірімен тығыз байланыста. Бұл байланыс шаман-медиум арқылы іске асады. Ғарышты мекендейтін рухтар адамның күнделікті тұрмысына жақын араласып отырады, қолдайды немесе жазалайды. Рух ниетін, әмірін адамдарға жеткізуші тұлға - шаман, бақсы. Шамандық қасиет тұқым қуалау, тегіне тарту, рухтың қонуы арқылы дариды. Шаманизм рулық қоғамның діни идеологиясы ретінде қалыптасады, шаман бір әулеттің немесе рудың абызы қызметін атқарады. Ол діни әдет-ғұрыптарды өткізеді, әулеттің немесе рудың болашағын болжайды, сол арқылы шаруашылық әрекетін, тұрмыс-тіршілігін айқындайды.

Шаманның рухтар тандаулысы болуы және сәуегейлік, яғни болашақты болжау қасиеті әлемдік діндердегі пайғамбар идеясының қалыптасуында маңызды рөл атқарған деп топшылауға болады, сол сияқты жаратушыны таза рух ретінде түсінуде де шамандық әсерін жоққа шығаруға болмайды. Жалпы жаратушы-құдай идеясының түп-тамыры табиғатқа табыну, оны құдіреттендіру мен аруаққа, рухқа табыну десек, артық айтпаған болар едік.

Қазақ халқының арасында шаман атауына қарағанда бақсы атауы кең таралды. Біздің пайымдауымызша, бақсылық шамандықтың инварианттылығы, яғни халық тұрмысына икемделген нұсқасы болып табылады. Бақсылар ислам діні таралғанға дейін ру-тайпалардың саяси-әлеуметтік өмірінде өте маңызды рөл атқарған. Олардың негізгі қызметі адам мен әлеумет өміріне қауіпті құбылыстарды залалсыздандыру, алдын алу болса керек. Бақсылар өз ойыны арқылы ұжымда қордаланып қалған жағымсыз психикалық қуатты бейтараптандырып, әлеумет өмірін үйлестіріп отырған. Орталық Азия мен Қазақстанда ислам діні таралу барысында шамандық көне наным- сенім ретінде шеттетіле бастайды. Енді олар жын-шайтандармен байланысқа түсе алатын адамдар ретінде қабылданады. Қоғамда шамандарға қатысты екі ұшты ұстаным қалыптасады. Бір жағынан, олардан қорқады, өйткені олар адамға кесір келтіруі мүмкін. Сондықтан бақсылар ауылдың шетіне оңаша қоныстанады. Күнделікті тұрмыста мұқтаждықсыз оларға бара бермейді. Екінші жағынан, сыры беймәлім сырқатты тек бақсы ғана емдей алады деп саналады. Сондықтан бақсысыз аурудың алдын алу мүмкін емес. Ислам үстемдік еткен дәуірде шамандар қоғам өмірін үйлестіруші, реттеуші қызметінен айырылып, тек бақсы-балгерлік қызметін ғана сақтап қалады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.