Саясат және мораль

Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 10 бет
Таңдаулыға:

Мәнжазба

Тақырыбы: «Саясат және мораль»

Кіріспе:

Негізгі бөлім
Саясат Және Мораль: Қазіргі Қоғамдағы Ұғымдардың Арақатынасы
Халықаралық қатынастардағы мораль және билік сәйкестілігі
Қорытынды
Пайданылған әдебиеттер
Интернет ресурстар

Негізгі бөлім

Саясат және мораль - адамдардың тәртібін реттейтін біршама өзіндік тәсіл. Саясаттың қоғамдық қатынастардың саласы ретінде өзектілігін, мемлекеттің, қоғамның, тұлғаның игілігі үшін биліктің тетіктерін және ресурстарын тиімді пайдалану құрайды. Моральдің негізінде саяси қызмет мақсаттарының адамгершілігін, амалдары мен әдістерін дәлелдеу, тәжірибелік саясатты қоғамдық пікірмен бағалау және оны адамгершілік нормаларымен өлшемдеу. Бұл мораль мен саясаттың өзара әрекетіне себепші болады.

Саясат және мораль - ең күрделі қарым-қатынастар саясаты болып табылады моральдық нормалар қоғамдағы қабылданған. Осы ұғымдардың Екі қоғамның ұйымдастырушылық және қадағалау өрісіміз, алайда, олар әр түрлі жолмен оған жұмыс істейді.

Саясат Және Мораль: Қазіргі Қоғамдағы Ұғымдардың

Арақатынасы

Мораль адамды ұстап және жаман және лайықсыз актілерді жасауға оған беруге емес жасалған. біз алғашқы қауымдық қоғам тарихы қоссаңыз, онда ол шағын әлеуметтік қоғамдастықтар басқару басты мекеме болып табылады. этика және саясат - бұл мемлекеттік және саяси институттардың пайда бастады кезде, екі басқару жүйелері қазірдің өзінде болды.

Осы екі ұғымдар басқару құрылымын құру мүлдем басқа көздері екенін ескеріңіз. Сондықтан, мораль сол үшін бар дәстүр, салт және құндылықтар, яғни, ол дәлелді нормативтік мәні бар. саясат болсақ, ол содан кейін заңдарына айналады барлық әлеуметтік топтардың мүдделерін негізделген. Алайда, қоғамның билеуші элита барлық қалған ауыра, тек өз мүддесін қорғауға сол заңдар жүктейді жағдайлар бар.

Сонымен қатар, саясат және мораль әлі де көптеген айырмашылықтар бар. Сондықтан, моральдық талаптар әмбебап болып табылады және кез келген нақты ағымдағы жағдайды тиесілі емес. олар кейде бағалау қиын, өйткені Сонымен қатар, олар, табиғатта өте дерексіз. Саясат назарға нақты жағдайды жағдайда өздерін танытуға нақты әлеуметтік жағдайын қабылдауға мiндеттi. Оның талаптары, өйткені оларды бұзу міндетті және тұрақты тағайындалған жазаның жеткілікті нақты болып табылады.

Осы екі ұғымдардың арақатынасы ежелгі заманнан бері барлық зерттеушілер алаңдатып екенін ескеріңіз. Конфуций, бастап, Платон, Сократ және Аристотель билеушісі тиісті моральдық қасиеттерге ие емес, егер жақсы заңдар, елде әділдік кепілдік бермейді деп сенген. Саясат және мораль олардың аян бөлінеді емес.

Бірінші теориялық екі тырысты бөліп Макиавелли, әрбір адам алдамшы сипатқа ие деп санайды. Ол билік ұстап қажет билеушісі, әрқашан жалпы қабылданған моральдық нормаларына сай келмейтін кез-келген құралдар, жүгінеді қабілетті болғандықтан. Назар аударыңыз тоталитарлық режимдер жиі пайдаланылады азғындық және азғын саясат болып табылады. Бір қарағанда, бұл өте тиімді және прагматикалық саналады, бірақ уақыт өте келе бұл жағдай қоғам мен саясаткерлердің сыбайлас жемқорлыққа әкеледі.

Құқық және мораль қоғамның дамуының әр түрлі кезеңдерінде түрлі жолдармен өтті. Мысалы, азғын саясаты, сондай-ақ 20-шы ғасырдың 90-шы жылдары орыс саяси жағдайды тән болды liberalisticheskimi идеялар қамтуы мүмкін. өмірдің барлық жария демократиялық ұрандар жүзеге асыру үшін тырысты, ол арқылы құралы, заң тұрғысынан азғындық, бірақ қылмыстық ғана емес еді.

Моральдық принциптерге негізделген компания басшылығы, алайда, бұл Ескерту. мораль уақыт пен кеңістік тұрғысынан іс-қимыл шегі бар екенін факт. ол нашар - Өйткені, бұрын оң қаралды қандай, содан кейін күрт өзгелерге жасайтын игі біреуді деп, сынға алады. Ал барлық адамгершілік принциптері құқық және әкімшілік шешімдерді тілі «аударуға» өте қиын.

Осылайша, саясат және мораль - бұл тәжірибеде келісу өте қиын болып табылады ұғымдар. Әдетте, нақты саяси мүдделері алдыңғы әрқашан. оның саясаты азғындық болуды қауіп болып табылады, өйткені Дегенмен, қоғам, билеуші элита бақылау керек.

Халықаралық қатынастардағы мораль және билік сәйкестілігі

Біздің заманымызда саясаттың моральдық аспектілері үлкен өзектілікке ие болуда, баспасөзде ғылыми әдебиетте белсенді талқылануда. Кейде саясат пен адамгершілік ұғымдары жалпы үйлесімді ме, бұл категориялар бірін-бірі өзара жоққа шығармай ма деген сұрақтар да қойылады. Саясат пен моральдің ара- қатынастары саяси қарсыластарымен, әсіресе, сайлау науқандары. билік үшін күресте, қызмет орындары ұшін тайталастарда шиеленіседі. Ал, саяси билік үшін күресте барлық амал жақсы дегендей. Міне, сонда саясат пен моральдің арасындағы өзіндік шиеленіс алаңында саяси қимылдар өріс алады. Бұның бәрі - саясаттың өнегелі беделін кетіретін сыртқы көлеңке, «сырт пішіні».

Саясат пен моральдің арақатынасы турасынан саяси режимге тәуелді болады. Құқықсыз күш көрсету, террор, билікті асыра пайдалану, бюрократизм және коррупция жайлаған антидемократиялық, реакциялық режимді елдерде саясат пен моральдің аралары үзіледі. Керісінше, демократиялық режим жағдайында гуманизм мен адамгершіліктің бастауымен саясат заңдылық шеңберінде жүзеге асады.

Бұл арада атап өтетін нәрсе, ол мораль мен саясаттың басты қоғамдық функциялары сәйкес келеді. Саясат пен мораль жалпы игілік пен әлеуметтік әділдікті қорғауға негізі бар, бірақ та ол осындай адамгершілік міндеттерді орындаудан көп жағдайда қалыс қалады. Саясат оның ерекше қосымшасы ретіндегі моральдің реттеушілік сипатының жетіспеушілігінен туындайды. Сондықтан да, осы фактыны еске ала отырып, ежелгі дәуірдің ойшылдары саясатты этиканың бір бұтағы деп қараған. Саясат пен моралды бөлуді және ол туралы ілімді бірінші болып, тек қана ХУ ғ. аяғы мен ХУ1 басында Николо Макиавелли атап көрсетті.

Саясат адамгершіліктің өзін-өзін бақылау тетіктерінің объективтілеу түрі, сыртқы көрінісі ретінде көрінеді. Мысалы, моральге тән өздерінің бағаларын құқық түрінде беретін және белгіленген нормаларды бұзушыларға тиісті жаза тағайындайтын ар-ұжданы фунукциясын сот орындайды.

Элементтерінің жалпылығына қарамай, саясаттың моральден түбірлі айырмашылығы бар. Олардың ішінде ең маңыздысы саясаттың шиеленістілігі. Бұрын аталғандай, саясат бүкіл қоғамды қамтитын және билікті қолдануды қажет ететін топтық әлеуметтік жанжалдарды шешуге бағытталған қызмет болып табылады. Ал, мораль көбіне саяси шиеленіске жете бермейтін жеке жанжалдардан тұратын адамдар арасындағы күнделікті қатынастарды сипаттайды.

Саясаттың тікелей қайнар көзі экономикалық және басқа да қажетті мүдделері болады, оның ішінде ең бірінші, ірі әлеуметтік топтардың мүдделері: ұлттар, таптар, қалың бұқара топтары, т. б. Моральдің тікелей қайнар көзі жалпыадамзаттық, тағы басқа да ұжымдық құндылықтар болып табылады, бірақ оған ілесу тұлғаға ешқандай жеке пайда бермейді. Сондықтан да мінез- құлықтың моральдық және саяси сарындарының бәсекелестігі - бұл рухани құндылықтардың және тікелей, ең алдымен материалдық, жеке мүдделердің күресі.

Көптеген моральдің императивтері идеалды сипат алады, олармен өз әрекеттеріңді біріктіру қажет, бірақ та шынайы өмірде оған жетуге ешкімнің қолы жете бермейді. Мысалы, өмірінде ешбір қулыққа бармаған, тек шындықты ғана айтқан, немесе христиандық адамгершілік өсиеттерімен өзін сүйген сияқты әрбір өзінің жақындарын сүйген адамды кездестіру қиын.

Мораль ылғи жеке дара болып келеді, оның субъектісі және жауапкершісі - өзінің адамгершілік таңдауын жасайтын жеке адам. Ал, саясат топтық, ұжымдық сипатта болады. Онда индивид жеке бөлік немесе таптың, ұлттың, партиялардың өкілі ретінде көрінеді. Оның жеке жауапкершілігі ұжымдық шешімдер мен әрекеттерде зым-зия жоқ болып кетеді.

Саясат жағдаятты болады. Табысқа бет түзей отырып, ол мақсаттарға жетуге әсер ете алатын шынайы жағдайларды, барлық факторларды есепке алуы қажет. Ал, моральдық талаптар өз негізінде универсалды және өз кезегінде, нақты жағдайдан тәуелсіз болады.

Саясаттың ең маңызды ерекше айырмашылығы күшке сүйену, талаптарды орындамғандарға мәжбүрлеу санкциясын қолдану болып табылады. М. Вебердің сөзімен айтсақ, саясат, «ерекше амалдың көмегіне сүйенеді - ол оның артында тұрған билік».

Ал, мораль шын мәнінде күшті мінейді және ең бастысы ар-ұжданға арқа сүейді. Жеке басының ар- ұжданы, егер ол дамымаған болса, тіпті адамды қылмыс жасағаны үшін де кешіруі мүмкін. Ал, саясат тек қана дұшпандары мен қылмыс жасағандарды ғана емес, кейде адамдарға қорқыныш тудырып, кінәсіздерді де жазалайды.

Жоғарыда көрсетілген мораль мен саясаттың ерекшеліктері осы өмір қызметі салаларының өздерінің дербестігін дәлелдейді де, саясат пен моральдің өзара әрекеттестігі, ара-қатынастары туралы әртүрлі пікірлердің тууына негіз болады.

Атап өту керек, саясат пен моральдің өзара қарым- қатынастары туралы әлемдік әлеуметтік-саяси өмірде төрт негізгі көзқарас бар екенін бөліп айтамыз. Олардың ішінде тарихи жағынан ең бірінші моральдық көзқарас болып табылады. Бұл көзқарас тұрғысында, саясат жоғары адамшылық мақсаттарға ие болып қана қоймай (жалпы игілік, әділеттілік, т. б. ), сонымен бірге қайсібір жағдайларда да мүмкін болатын адамшылық амалдардың көмегімен адамшылық принциптерді бұзбау (шыншылдық, адамдарға мейірбанды болу, адалдық және т. б)

Тіпті Жаңа заманға дейін қоғамдық ойда үстемдік еткен саясаттағы моральдық көзқарас ХХ1 ғасырда да өзінің маңызын жойған жоқ. Гректің ұлы ойшылы Аристотель: «рақымдылықсыз адам ең ұждансыз және өте жабайы жәндікке айналады» деп пайымдаған. Сондықтан да саясат азаматтар алдында билік құрылымдарының міндеттері бар әлеуметтік этика, өнегелілік философия болып табылады.

Айта кету керек, бүгінгі күні ұшқарылықтан айырылған моральдық көзқарас, мысалы, қазіргі заманның ең ықпалды саяси қозғалыс болып табылатын христиан -демократиялық қозғалыстың идеологиясында көрініс тауыпотыр. Мұндай көзқарас саясат субъектілерінің адамгершілік бағыты деп түсіндірелетін, олардың оны әлеуметтік шындықты еске ала отырып, инабаттылық ету саясатты гуманизациялауға көмектеседі. Сонымен бірге өмір көрсеткендей, моральдық абсолютизм рухында саясатты адамгершілікке толық бағындыру оны тиімсіздікке апарып соғады да, мораль мен саясаттың абыройын төгеді.

Саясат пен моральдің өзара қатынастары проблемаларына екінші көзқарас Жаңа дәуір заманының алғашқы кезінде пайда болды және ол Н. Макиавелли есіміміен байланысты. Оның негізінде моральды саясаттан бөлу идеясы жатты және оның әрбіреуінде өз заңдылықтары қызмет етеді деп танылды. Н. Макивеллидің пікірінше:

Мораль - мәңгілік саласы, ол олардың белгілі ережелерді өз еркімен орындау арқылы адамдардың жеке қатынастарын реттейді. Адамдар өздерінің қарым -қатынастарында игілік пен жауыздық туралы, адамгершілік өсиеттері, идеалдар туралы өз түсініктерін басшылыққа алып, идеалдың талаптарын универсалды, барлық жағдайларда дұрыс деп есептейді.
Саясатта мақсаттылық үстемдік етеді және көптеген әлеуметтік топтардың мүдделерін қорғайды: таптардың, ұлттардың, қалың бұқара топтардың, т. б. ; осы мүдделердің мазмұндары нақты сипатта болады; оларды жүзеге асыру олардың әсерімен саясаттың субъектілері өз мақсаттарын өзгертуіне мүмкін болатын белгілі жағдайларда болады; әртүрлі жағдайлар мен мүдделердің күресі кезіндесаясатта күшті, озбырлықты, алдауды игілікті мақсаттарға жету үшін қолданылуы орынды болады.

Н. Макиавелли адамгершіліксіздік саясаттың негізгі болып саналатын «Мақсат амалдарды ақтайды» деген қағиданың авторы. Оны қолданудың салдары бүлдіруші жәнеқайғылы. Ол утопиялық «жарқын келешек» идеясының құрбаны болған миллиондардың өмірі ғана емес, сонымен бірге адамның тұлға ретінде адамгершілік тұрғыдан өзгеруі, еркіндік, индивидуалдық, меншік, т. б. қарапайым адами құндылықтардың шайылған екі жақты, тіпті үш жақты стандарттардың үстемдігі еді.

Айта кету керек, саясатты адамгершілікті бағалаудан бөлу амалдары, оны игілік пен жамандықтың арғы жағына қою амалдары, әдетте, адамгершілікке қарсы әрекеттерді ақтау үшін, немесе ең құрығанда, саясатты сыннан қорғау болып табылады. Саясаттың адамгершілік құндылықтарын ескермеушілігі оны құлықсыз қылады. Шынайы өмірде саясаттың адамгершіліксіздігі - көп тараған құбылыс. Бұл саясат пен моральды - игілік (мораль) және жамандықты (саясат) бітіспейтін жақтар етіп түсіндіруге негіз болады. Бұл олардың ара- қатынасын көрсететін үшінші көзқарас.

Анархизм саясатты ең келеңсіз бағалайды. Саясат және оның негізгі атқарушысы - мемлекет, «тек қана күшпен, күшпен ғана ашық және жасырынған үстемдікке», деп жазды орыс анархизмінің атасы М. А. Бакунин. Жауыздық, деп жалғастырды ол, саясаттың өзінің табиғатында жатыр - ол билік. «Кім билікке ие болса, өзгермейтін әлеуметтік заңға сәйкес қалайда қоғамның қысым көрсетушісі және қанаушысы болады». Сонымен бірге билік оның иелерін ғана емес, онымен қатар оған бағынуға мәжбүр болғандарды да бұзады.

Саясатты жалпы бағалауда анархизмге жақындау марксизм болады. Ол қанаушылық, таптар және әлеуметтік теңсіздіктердің, келеңсіздіктердің, күш көрсетудің болуы жағдайында саясат болмай қалмайды деп түсіндіреді. Бірақ та бұл келеңсіздіктерді пролетариатқа қанаушыларды құлатуға, олардың қарсылықтарын басуға және әлеуметтік теңдік, қоғамдық өзін-өзі басқару және тұлғаның еркіндігіне негізделген саяси емес коммунистік қоғам орнатуға пайдалану қажет.

Саясаттың жағымсыз бағаларын либералдық ойшылдардан да табуға болады. Мысалы, орыстың белгілі философы Н. А. Бердяев былай деген: «Менде оны сыртқа шығаратын, адамзат тіршілігінің ең қатерлі түрі ретінде саясатқа жиіркеніштемін». Ол ылғи өтірікке негізделген. Саясат көп жағдайда адамдарды меңгеріп алатын, олардың қанын ішетін арамтамақ өсік, сондықтан ол жалған болып табылады».

Саясат пен моральдің ара-қатынасына төртінші көзқарас - бұл ымырашылдық көзқарас. Бұл көзқарас бүгінде ғалымдар мен саясаткерлердің арасында үлкен орын алады. Ол саясаттың ерекшелігін ескере отырып, адамгершіліктің оған әсер етуін мойындау қажеттігін айтады.

Ымырашылдық көзқарастың ең белгілі негізін қалаушылардың бірі Макс Вебер. Ол этика мен саясатты түгел бөлудің қажеті жоқ деп есептеді, бірақ соңғының ерекшелігін өте ұқыпты ескеру керек. Жолдастарың мен бәсекелестеріңе, қызмет бабы мен отбасылық қатынастарға, іскерлік пен жеңсіқұмарлыққа, т. б., бәріне бірдей қолданатын біріңғай адамгершілік кодексінің болуы мүмкін емес. Оның ойынша, этика саясаттың, оның ішінде ең негізгісі күш қолдану болып табылатын ерекшелігін ескеруі қажет. Дәл айтқанда, адамзат одақтары қолындағы заңды күштердің ерекше амалы, - деп көрсетті ол, - саясаттың барлық этикалық проблемаларының ерекшелігіне себепші болады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.