Жаяу қазақ - жартылай қазақ
ӘОЖ 821. 512. 122-3 (091) 1991
Қолжазба құқығында
БАЛТАБАЕВА ГАУҺАР САЯДЫЛҚЫЗЫ
Тәуелсіздік кезеңіндегі қазақ прозасының көркемдік әлемі
(повестер мен әңгімелер)
10.01.02 – қазақ әдебиеті
Филология ғылымдарының докторы ғылыми дәрежесін алу
үшін дайындалған диссертацияның
АВТОРЕФЕРАТЫ
Қазақстан Республикасы
Алматы, 2010
Жұмыс Қазақ мемлекеттік қыздар педагогикалық университетінің қазақ
әдебиеті кафедрасында орындалды.
Ғылыми кеңесші: филология ғылымдарының докторы,
профессор Ш.Р.Елеукенов
Ресми оппоненттер: филология ғылымдарының докторы,
профессор С.Құлбарақ
филология ғылымдарының докторы,
профессор Қ.Әбдезұлы
филология ғылымдарының докторы,
профессор А.Ісімақова
Жетекші ұйым: Л.Н.Гумилев атындағы
Еуразия ұлттық
университеті
Диссертация 2010 жылы 23 желтоқсанда сағат 1400-де Абай атындағы Қазақ
ұлттық педогогикалық университеті жанындағы филология және педагогика
ғылымдарының докторы (кандидаты) ғылыми дәрежесін беру жөніндегі
Д.14.05.05. диссертациялық кеңес мәжілісінде қорғалады.
(050010, Алматы қаласы, Достық даңғылы, 13 үй).
Диссертациямен Абай атындағы Қазақ ұлттық педогогикалық
университетінің кітапханасында танысуға болады.
(050010, Алматы қаласы, Қазыбек би көшесі, 30, 3-қабат).
Автореферат 2010 жылы 22 қарашада таратылды
Диссертациялық кеңестің
ғалым хатшысы, филология
ғылымдарының докторы, профессор Б.Әбдіғазиұлы
КІРІСПЕ
Зерттеу жұмысының жалпы сипаттамасы. Соңғы жиырма жыл ішінде қазақ
қоғамында болып жатқан түбегейлі өзгерістер әлеуметтік рухани өмірімізді
жаңа белеске шығарды. Кеңес кезіндегі саяси шектеуден, социалистік реализм
құрсауынан босаған қазақ көркем сөзі алғашында абдырап қалғаны рас. Мұның
өзі қоғамда қазақ әдебиеті тоқырауға ұшырады, бүгінгі заманның жедел даму
қарқынына ілесе алмай қалды деген пікірлер тудырды. Алайда, көркемөнер тез
күш жинап, уақыт көшінен қалмай, жемісті ізденістерге батыл кіріскенін
зерттеу нәтижелері көрсетіп отыр. Ұшқыр да оңтайлы жанр – поэзияны былай
қойғанда, шығармашылық толғанысы ұзаққа кететін проза жанры ширақ қимылдап,
жаңа заман биігінен қарап жазылған бірқатар үлкенді-кішілі шығармалар жаңа
тақырып, тың сюжеттерді алып келді.
Қазақстанның тәуелсіз, егеменді ел болуы – біздің жаңа тарихымыздың
басы. Ендігі жерде біз өз тарихымызды бұрыңғыдай көп ұлтты мемлекеттің
құрамында емес, дербес зерттеп, ұлтымыздың тарихтың ұзақ жолында ұтқаны мен
ұтылғанын, жеткені мен жете алмаған тұстарын кең ашып, бүгінгі егемендікке
келуіміздің заңды жолын көрсетуге тиіспіз. Жалпы ұлтпен, ұлт мәдениетімен
бірге қайшылықты жолдан өткен біздің әдебиетіміздің тарихы да осындай
талғаммен қайта қарауды керек етеді [1, 10 б].
Соңғы жиырма жыл ішінде жазылған прозалық туындылардағы көркемдік үлгі-
өнегелер өте күрделі. Ол қаламгерлердің ұлттық ауқымындағы шеберлік
нақыштарымен ғана шектелмей, әлем әдебиетіндегі көркемдік үрдістерді қазақ
топырағында жаңғырта, түлете білгендігімен көңіл аудартады. Тәуелсіздік
кезеңіндегі қазақ прозасының көркемдік әлемі (повестер мен әңгімелер) атты
диссертациялық жұмыс қазіргі қазақ прозасындағы өзгеше өрнек пен өрелі
ойдың мән-мазмұнын ашуға, бүгінгі заманның көкейкесті мәселелерінің қандай
көркемдік шешім тапқанын анықтауға бағытталып отыр.
Диссертациялық зерттеудің өзектілігі. Бүгінгі заман өзгерісі адам
болмысына, ел тұрмысына, дәстүр-салтына қаншалықты, қалай әсер етті деген
мәселелер де қазіргі прозаның өзекті тақырыбы болып отырғандығы зерттеуде
кеңінен ашылып көрсетілді. Көркем прозадағы әлеуметтік астар біресе
авторлық баяндау, кейіпкер әрекеті мен ашық идея арқылы берілсе, енді бірде
ирония мен сарказм тұспалында ишараланады.
Диссертациялық жұмыстың өзекті тақырыптарының елеулісі бұрын көп қалам
тартылмаған Желтоқсан көтерілісі мен діни тақырыптарға жазылған
туындылардағы ізденіс иірімдерін ғылыми зерделеуде болып отыр. Дүниені дүр
сілкіндірген, қазақ рухының құрсаулы империяға қарсы азаттық аңсарын
көрсеткен Желтоқсан көтерілісін көркем бейнелейтін туындылар арқылы
қаламгерлер заман өзгерісінің адамға әсерін аша білгендігі анықталып отыр.
Зерттеу еңбегіміздің жаңалықтарының бірі ретінде жазушыларымыздың адам
мен табиғат арақатынасын бейнелеуге арналған туындыларын талдау болып
табылады. Қазақ прозасында қасқыр тотемінің бейнесі М.Әуезовтен бастап
әртүрлі тарапта, әрқилы таным тұрғысынан зерттеліп келгені белгілі. Бүгінгі
жаңарған, кемелденген қазақ прозасында да қаламгерлер бұл образға қайта
оралып, бір-біріне ұқсамайтын өзгеше өрнек салғаны жан-жақты талданады.
Зерттеу барысында жазушылардың Қасқыр-бөрі образының көркемдігін әр
салада түрліше жаңғыртуға ортақ нәресте-бала тағдыры арнайы талданады.
Сондай-ақ, осы бөлімде әлеуметтік символика ретінде пайдаланылған ағаш
образының да түрлі бейнелері сөз етіледі, мысалдары ашылды. Ол әлемдік
құрылым, дүние тірегі мағынасынан бөлек, заман, қоғам қайшылығын көрсету
мақсатында түрленгендігі зерделенді. Зерттеу жұмысының өзекті бір арнасы
мұсылмандық ұғымдардың, исламдық қағидалардың қазіргі әдебиеттегі орнын
тексеруді көздейді. Ой-сана еркіндігі, тәуелсіз рух қаламгерлердің тынысын
аша түсті. Бұл исламдық тақырыпқа қалам тербеген туындылардан анық
байқалады. Зерттеу барысында осы көкейкесті мәселені көркем бейнелеудегі
қаламгерлердің шеберлік қырлары (стилі, образды сомдауы, т.б.) ашылды.
Қазақ прозасындағы көркем антропологияның сипатын, орнаментальді,
виртуальды, мистикалық прозаның, фольклорлық ой-сананың жаңаша пішінін
қабылдау кез-келген оқырманға оңай болмасы анық. Ал, әрбір жаңа образ бен
көркемдік амал-әдістің тереңіне бойлап, сараптау, оның көркем шығарма
мәтініндегі, мәтіннен тыс тұрған құпияларына бойлау – ғылыми зерттеуіміздің
ең өзекті мәселесі. Қазіргі қазақ прозасындағы басым үрдістердің бірі
ретінде адамның ішкі қасиеттерін жандандыру, жеке образдарға дейін әсірелеу
арқылы көркем шарттылық іздерін айқындау да маңызды мәселе.
Сонымен бірге қазіргі прозалық туындылардағы аллегориялық, гротескілік
тәсілдерді қазақ прозасындағы жаңаша тың үрдіс деуге болады.
Тақырыптың зерттелу деңгейі. Қазіргі қазақ прозасының жай-күйі, ондағы
ізденістер туралы көптен бері айтылып, жазылып келе жатқаны белгілі.
Қазіргі қазақ әңгімесі турасында Г.Елеукенованың Казахский художественный
рассказ [2], және қазіргі повестер жайында С.Асылбековтің Қазақ повесі
() [3], С.Алтыбаеваның (филология ғылымдарының докторы дәрежесін алу үшін
жазған) Основные тенденций развития казахской прозы периода независимости
[4] атты монографиясын, қазіргі әдебиеттің жалпы бағыт-бағдарын академиялық
сипатта қарастырған Қазақ әдебиетінің тарихының 10-томын [5] атап өтуге
болады. Г.Елеукенованың еңбегінде әңгімелердің жанрлық құрылымы мен стилдік
ерекшеліктері уақыт пен кеңістік тұрғысынан қарастырылады. Ал,
С.Асылбековтің диссертациялық еңбегінде қазақ повесінің қалыптасуы мен
дамуына және оның поэтикасына баса назар аударылған. Қазіргі қазақ повесі
мен әңгімелері бірқатар зерттеу еңбектерінің нысанына айналғанымен,
Тәуелсіздік кезеңіндегі орнаментальды, виртуальды, мистикалық қазақ
прозасының көркем антропологиялық ерекшеліктері мен қазіргі қазақ
прозасының өзіндік сарындары (жалғыздық, айқай, айна және өлім концепті),
өлім мен өмір концепті бұрын-соңды ғылыми айналымға түспегендігін атап өту
қажет. Қазақстандық әдебиеттанушы ғалым В.В.Савельеваның көркем
антропология саласындағы Художественная антропология [6], Художественная
антропология и творчество писателя, Л.В.Сафронованың Автор и герой в
постмодернисткой прозе [7] атты ғылыми-зерттеу еңбектері отандық және алыс-
жақын шетелдік әдебиеттанушы ғалымдардың үлкен қызығушылығын тудырды.
Қазақ повестері – қазақ әдебиеттану ғылымында бұған дейін де әр қырынан
біршама зерттелген тақырып. Мысалы, З.Қабдолов, С.Қирабаев, Т.Кәкішев,
Р.Бердібаев, Ш.Елеукенов, Р.Нұрғали, Г.К.Бельгер, З.С.Кедрина,
З.Серікқалиев, Б.Наурызбаев, С.Әшімбаев, Б.Майтанов, Қ.Әбдезұлы,
Ж.Дәдебаев, А.Мұсаев, А.Ісімақова, Р.Тұрысбек, Б.Ыбырайым, Т.Жұртбай,
Г.Пірәлиева, Ә.Бөпежанова т.б секілді көрнекті әдебиетанушы ғалымдар мен
әдебиет сыншыларының еңбектерінде жекелеген жазушылардың повестері көркем
тіл, композиция, сюжет, стильдік ерекшеліктер тұрғысынан талданса,
С.Қасқабасовтың еңбектерінде фольклорлық сипат, архетип мәні негізінде
қазақ повестерінің идеялық, көркемдік табиғаты сөз болады.
Зерттеу жұмысының мақсаты мен міндеттері. Жұмыстың мақсаты –
Тәуелсіздік кезеңіндегі қазақ прозасындағы соны тақырыптық ізденістер мен
жанрлық-поэтикалық үрдістерді ғылыми тұрғыдан зерделеу. Зерттеу нысанына
алынған қазіргі прозалық шығармалардағы авторлық таным, стильдік даралық
пен ортақ тақырыптық сипаттарды айқындау үшін төмендегідей мақсаттар мен
міндеттер алға қойылды.
− Тәуелсіздік кезеңіндегі повесть, әңгіме жанрындағы фольклорлық
символдар (бөрі, ағаш, мұсылмандық, әлеуметтік символика) мен сарындардың
(түс көру, аян беру мотивтері, үй мотиві, жалғыздық, айқай, айна, өлім
концепті, т.б.) қайта жаңғыру, түрлену заңдылықтарын пайымдау;
− қазіргі қазақ әдебиетіндегі проза жанры даму деңгейінің жаңаша сипатын
прозаның тарихи дамуын, яғни ұлттық идеямен сабақтастықта қарастыру;
− Тәуелсіздік тұсында қалыптасқан жаңа прозалық ізденістердің көркемдік
дәстүрмен байланысын, өзгешелігін саралау;
− прозадағы жаңашыл бағыт-бағдардың әлемдік көркем ой үрдістерімен
дәстүрлі сабақтастығын виртуальды, орноментальды мистикалық прозаның қазақ
діліне (менталитетіне) сай түрлену, өзгеру заңдылықтарын бағамдау;
− қазіргі прозадағы ағым-бағыттардың қалыптасу, орнығу жолын, шығарма
өзегіндегі көріну сипаттарын ғылыми тұрғыда тұжырымдау;
− прозаик жазушылардың орта, жас буын өкілдері шығармашылығындағы
жаңашылдық пен дәстүрдің арақатынасын зерделеу;
− қазіргі прозадағы әлеуметтік талдаудың, әлеуметтік символиканың,
көркем антропологияның және фантастикалық антропологияның көркемдік
ерекшеліктерін, орнаментальді прозаның өзіндік айшықтарын айқындау;
− Тәуелсіздік тұсындағы көркем прозаның поэтикалық жүйесін талдау
барысында әрбір тілдік қолданыстар мен сөз қуатын, аймақты сурет пен
пейзаждық суреттердің мәнін терең тексеру.
Зерттеудің ғылыми жаңалығы. Соңғы уақыттағы қазақ қоғамындағы түбегейлі
өзгерістер рухани көкжиегімізді кеңейтіп, көркемөнердің де жаңа бағыттарына
жол ашты. Әрине, бұған дейін де Тәуелсіздік кезеңіндегі әдеби үдеріс
әртүрлі тұрғыдан сөз болды. Алайда, бұған дейін қазіргі кезеңдегі әңгімелер
мен повестердегі әлемдік әдебиет тәжірбиесінен туындап жатқан жаңа
шығармашылық ізденістер диссертациялық деңгейде зерттелген жоқ. Әсіресе
антропологиялық (көркем және фантастикалық), орнаментальді прозаның қазақ
прозасына ықпалы мен виртуальдық және мистикалық прозаның элементтері қазақ
қаламгерінің тарапынан қалай көрініс тапты дейтін мәселе жайлы ғылыми
тұжырымдарға арналған еңбек жоқтың қасы. Мұның өзі жаңа әдеби үрдістің
пайда болу, қалыптасу, даму үстінде екенін көрсетеді.
Ұсынылып отырған диссертациялық еңбек Тәуелсіздікке дейінгі қазақ
прозасындағы саясаттан тысқары тұрған тосын туындыларды есте ұстай отырып,
негізінен шығармашылық дәстүрдің өзгеше қырларын тақырыптық, образдық,
тілдік, көркемдік тұрғыда жаңаша сараптауларға бағыттайды.
Зерттеу жұмысының ғылыми жаңалықтары ретінде төмендегідей қорытындылар
жасалды:
− Қазіргі қазақ прозасындағы ұлттық идеяның көркемдік сипаты сараланып,
олар әлеуметтік талдау, әлеуметтік сиволика деп жіктеледі. Әлеуметтік
талдау үдерісіндегі символ, көркем шарттылық, тұспал мен психологиялық
параллелизм көріністері ғылыми тұжырымда жасалды;
− Желтоқсан көтерілісі, Семей полигоны туралы жаңа проза мазмұнында
алғаш рет ғылыми сарапқа түсті;
− Әлеуметтік шындық пен көркем шындықтың арақатынасы тұрғысындағы
жазушының суреткерлік шеберлігіне талдау жасалды;
− Прозалық туындылардағы әлеуметтік символиканың (қасқыр-бөрі бейнесі,
ағаш символикасы, ұлттық аспаптар: қобыз, домбыра символы, т.б.) ұлттық
идеяның өзекті мәселелерін көтерудегі көркемдік қызметі айқындалды;
− Қазіргі қазақ прозасының табиғатындағы исламдық сарын, мұсылмандық
қағидалардың көркемдік сипаты алғаш рет ғылыми тұрғыдан байыпталып, жаңаша
тұжырымдар үйінделді;
− Қазіргі прозалық шығармаларға әлемдік әдеби үдерістердің ықпалы мен
әсері, осы жолдағы қаламгерлердің талпыныс, ізденіс иірімдеріне ғылыми
дәйектемелер жасалды. Алғаш рет шығарма табиғатындағы көркем антропология
мен фантастикалық антропологияның іздері анықталып, қазақ топырағындағы
түрлену заңдылықтары ашылды;
− Зерттеу нысанасына алынып отырған Тәуелсіздік кезеңдегі повестер мен
әңгімелердегі жаңа көркемдік айшықтар мен өрнектердің мәні алғаш рет ғылыми
тұрғыда зерделенді. Мысалы, әңгіме жанрындағы виртуальдық, мистикалық
сарындардың сыры;
− Қазіргі айшықты (орнаментальды) проза идеялық-тақырыптық тұрғыдан
бүгінгі күн талаптарына сай жаңаша сараланды;
− Тәуелсіздік кезеңіндегі қазақ прозасындағы жалғыздық, айқай, айна
сарыны алғаш рет әлеуметтік-психологиялық талдау тұрғысынан пайымдалды;
− Көркем прозаның жаңаша поэтикалық бітімін танытатын аллегориялық,
символдық, гротескілік тәсілдердің көріну ерекшеліктеріне ғылыми талдаулар
жасалды;
− Алғаш рет қазіргі қазақ әңгімесіндегі түр, түс және иіс, өмір мен өлім
концептісінің бейнелену ерекшеліктері сараланды.
Қорғауға ұсынылатын негізгі тұжырымдар. Зерттеу нәтижесі бойынша мынадай
тұжырымдар қорғауға ұсынылады:
− Тәуелсіздік тұсындағы қазақ прозасының әңгіме, повесть жанры жаңа
көркемдік сапаға көтерілді. Оның басты себебі, рухани кеңістігіміз кеңейіп,
ұлттық әдебиет саясат құрсауынан ажырады. Әрбір қаламгер талант қуатын,
қаламгерлік тәжірбиесін танытуға мүмкіндік алды. Мұның айқын белгісі
зерттеу нысанына алынған аға буын қаламгерлері – М.Мағауин, Т.Әбдіков,
Ж.Ахмади, Қ.Түменбай және орта буын өкілдері – Т.Шапай, А.Алтай, Д.Рамазан
және жас қаламгерлер – А.Кемелбай, Д.Амантай, т.б. шығармашылығынан
көрінді.
− Тәуелсіздіктің алғашқы жылдарында бәсеңдік танытқан қазақ прозасы
жаңаша ізденіс үстінде екенін көрсетіп отыр;
− Көрнекті қазақ қаламгерлері шығармашылық шеберлігін жаңа кезеңнің
үрдістерімен ұштастырып, көркем әдебиет дамуының өзгеше бітімін
қалыптастырды;
− Тәуелсіздік тұсындағы прозалық туындыларда көркемдік тәсілдер
күрделеніп, метафоралық, аллегориялық, гротескілік ойлау жүйесі дамыды;
− Жаңарған проза табиғаты ұлт ұғымына сәйкес өз оқырманына тосын
құбылыстарды (антропологиялық, мистикалық, виртуальдылық) бейнелеу
тұрғысынан ерекшеленіп отыр;
− Абстрактілі ұғымдарды заттандыру, адам мен оның барлық ішкі сыртқы
болмысын тұлғаландыру арқылы жаңа сипатты ой айтудың көркемдік әдістері
прозада жаңаша қалыптасқандығы байқалады;
− Ежелден ел жадына сінген мұсылмандық қағида, әлеуметтік жағдай (ауыл,
қала өмірі, ұлт тағдыры, т.б.), экологиялық апат тақырыптарын жаңаша
суреттеудегі көркемдік амал-тәсілдердің жаңарған, жаңғырған сипатта
екендігі дәлелденді;
− Қазіргі қазақ прозасының әңгіме жанры бүгінгі уақыт талабына сай
ұлттық прозаның ең оңтайлы жанрлық мүмкіндігін кеңінен көрсетіп отыр;
− Тәуелсіздік кезеңіндегі қазақ прозасының (әңгіме, повесть) көркемдік
жүйесін поэтикалық тұрғыдан талдау арқылы әрбір қаламгердің стильдік
даралығы анықталып, қазіргі қазақ әдебиетіндегі прозаның өсу, өркендеу,
түрлену заңдылықтары айқындалып отыр.
Зерттеу жұмысының дереккөздері. Жұмысты жазу барысында Тәуелсіздік
кезеңіндегі 50-ден астам қаламгердің 60 шақты шығармасы зерттеуімізге негіз
болды.
М.Әуезов, Ш.Құдайбердиев, Ғ.Мүсірепов, Ғ.Мұстафин, Ә.Кекілбаев
М.Мағауин, Т.Нұрмағанбетов, Ә.Асқаров, Д.Досжан, Т.Ахметжанұлы Ж.Ахмади,
Н.Дәуітайұлы, Ж.Қорғасбек, Қ.Түменбай, Р.Отарбаев, М.Байғұт, Б.Ыбырайым,
Д.Әшімханов, М.Айымбетов, Н.Ақыш, Т.Шапай, А.Алтай, Д.Рамазан, М.Мәжитов,
Д.Ахметұлы, Ж.Рахматулла, К.Сәттібайұлы, Г.Шойбекова, Ә.Салықбай,
Д.Амантай, А.Кемелбаева, Е.Әбікенұлы, И.Құттықожаев, Б.Сарыбай, М.Баймолда,
М.Рамазанұлы, Қ.Әбілхайыр, Қ.Мүбарак. т.б.
Зерттеудің теориялық және әдіснамалық негіздері ретінде көркем әңгіме,
оның поэтикасы жайлы еңбек жазған грек философы Аристотельден бастап,
М.Бахтин, М.Томашевский, Л.Тимофеев, М.Храпченко, т.б. ғалымдардың
теориялық еңбектері негізге алынды. Сонымен қатар ұлттық әдебиеттану
ғылымының көрнекті өкілдері, атап айтсақ, А.Байтұрсынұлы, М.Әуезов,
Қ.Жұмалиев, М.Ғабдуллин, Е.Ысмайылов, М.Қаратаев, З.Қабдолов, З.Ахметов,
С.Қирабаев, М.Базарбаев, Р.Бердібаев, Н.Ғабдуллин, Т.Кәкішев, Ш.Елеукенов,
Ж.Ысмағұлов, Р.Нұрғалиев, С.Қасқабасов, Қ.Әбдезұлы, Б.Әбдіғазиұлы,
Б.Майтанов, Қ.Алпысбаев, Т.Есембеков, Т.Тебегенов, С.Мақпырұлы,
Р.Теңізбаев, А.Ісімақова, Б.Ыбырайым, Г.Пірәлиева, Г.Елеукенова,
А.Жақсылықов, В.В.Савельева, Л.В.Сафронова және тағы басқа зерттеуші
ғалымдардың еңбектерінде қолданылған ғылыми әдістерді басшылыққа алып,
жасалған теориялық тұжырымдарына сүйендік. Басқа да қазақ, орыс, әлем
әдебиеттанушыларының ой-пікірлері, зерттеулері қарастырылып, ғылыми жұмысқа
теориялық негіз болды.
Зерттеудің теориялық және әдістемелік маңызы. Қоғамдық өмірдегі
өзгерістер ықпалы прозаның шағын түрлеріне қажеттілік тудырып отыр.
Әңгіме, повесть – шағын болса да, өте күрделі жанр. Бір шығарманың өзін
әлденеше қырынан зерттеуге болады. Қазіргі айшықты, виртуальды, мистикалық
қазақ прозасының жаңаша ізденістері мен оның жасалу жолдары сараланатын
бұл ғылыми зерттеу жұмысының нәтижесін Қазіргі қазақ әдебиеті,
Әдебиеттануға кіріспе, Әдебиет теориясы пәндерімен бірге арнаулы курс
материалдары ретінде пайдалануға болады.
Зерттеу жұмысының сарапталуы, мақұлдануы мен жариялануы. Диссертация
қолжазбасы Қазақ мемлекеттік қыздар педагогикалық университетінің қазақ
әдебиеті кафедрасында және Абай атындағы Қазақ ұлттық педогогикалық
университеті қазақ әдебиеті кафедрасының мәжілісінде талқыланып, қорғауға
ұсынылды. Зерттеу жұмысына қатысты 51 мақала жарияланды. Оның 19-ы
халықаралық, республикалық деңгейде өткен ғылыми-теориялық конференциялар
жинақтарында, 30-ы ҚР БҒМ Білім және ғылым саласындағы бақылау комитеті
бекіткен ғылыми журналдар мен шетелдік басылымдарда 6-ы жарық көрді.
Диссертацияның құрылымы. Зерттеу жұмысының негізгі міндеттеріне сәйкес
диссертациялық жұмыс кіріспеден, үш тараудан, қорытынды мен пайдаланылған
әдебиеттер тізімінен тұрады.
ЖҰМЫСТЫҢ НЕГІЗГІ МАЗМҰНЫ
Кіріспеде диссертация тақырыбының өзектілігі, зерттелу деңгейі,
әдістемелік негіздері көрсетіліп, зерттеудің мақсаты мен міндеттері
белгіленді. Еңбектің ғылыми жаңалығы, қорғауға ұсынылатын негізгі
тұжырымдар, теориялық және практикалық маңызы айқындалып, жұмыстың сыннан
өтуі мен сарапталуы жөнінде мәліметтер берілген.
Қазіргі қазақ прозасындағы ұлттық идеяның көркем бейнеленуі деген
бірінші бөлімнің Прозалық туындылардағы әлеуметтік талдау деп аталатын
тарауында Тәуелсіздік кезеңіндегі қазақ прозасындағы ұлттық идеяның
әлеуметтік талдау пайымымен көркем бейнеленуі жан-жақты сөз болады. Қазіргі
қазақ прозасының тақырыптық деңгейі кеңіп, кеңестік жүйе кезіндегі жазбақ
түгілі айтуға болмайтын жабық тақырыптарға қалам тарту мүмкіндігі туды.
Сонымен қатар еліміздің әлеуметтік өмірінде қоғамдық-саяси шешуші рөл
атқарған қазақ әдебиеті тарихының ақтаңдақ беттері – 1986 жылғы
Желтоқсан, 1989 жылғы Семей полигоны, Ауғанстан тақырыптарына қазақ
жазушыларының еркін шабыттана жазуының арқасында біраз көркем прозалық
шығармалар дүниеге келді.
Қазіргі қазақ прозасындағы жаңа туындылардың бірі – Әлібек Асқардың Өр
Алтай мен қайтейін биігіңді повестегі әлеуметтік талдау барысында бірден
көзге түсетіні жазушының стильдік ерекшелігі. Өр Алтай төріндегі бір кезде
айдарынан жел ескен, төрт құбыласы сай болған ауылдың бүгінгі мүшкіл халін
суреткер сатылап көрсетеді. Кеңсе, ауылдың мектебі, дүкен, дәрігерлік пункт
жабылады, яғни әлеуметтік құлдырау жолымен тұрмыс тауқыметі үдемелі жолмен
беріледі. Жазушы әр алуан кейіпкерлерін болып жатқан өзгерістерге
қатыстырып, көзқарас пен дүниетанымық ерекшеліктеріне тереңдеп бойлау
арқылы өтпелі кезеңнің шындығын аша білген. Тіл, образ, сюжет, композиция
тұтас бір өрілімде берілген. Бір кездері азан-қазан боп жататын базарлы
ауылдан небәрі жеті үй қалғанымен, осы азғана шоғырдан тұратын сегіз
отбасының басынан өткерген қилы, мұңлы да мұңсыз тағдыры бір повеске толық
жүк болған. Жұртта қалған жеті үйдің жыры да жеті түрлі. Жазушы бір кездегі
базары тарқамаған ауылдың қалай жетімсірегеніне тоқталып, сюжет желісін
жетім қыз Сәлиманың тағдырымен ұштастыра суреттеумен жалғайды. Қоғам
назарынан тыс қалса да, Алланың кең пейілінен кенде қалмаған алақандай
ауылдың өгей тірлігі пошташы Сәлима қыздың пайымы арқылы берілген.
Шығарманың негізгі арқауы – қазақ қоғамының тұтастығын құраған отбасылық
ұғымнан ірілеу бірлестік, татулықтың құт мекені саналған ауыл мәселесі.
Повесть ауыл жастарының жағдайын жақсартудың әлеуметтік өзекті мәселелерін
көтереді. Қазақтың құт-берекесінің бесігі болған ауыл өмірінің кері кетуі,
ауыл баласының атажұрттан безініп, өзіне жайлы қоныс іздеуі үлкен
символикалық жүк арқалап тұр. Өркениеттің дәстүрлі өмірімен арақатынасын
үйлестірмесе, ауыл мәдениетінің тоқырауға ұшырайтындығын қарапайым еңбек
адамдарының психологиясына терең бойлау арқылы ашады. Жалпы зерттеу
барысында шығарма өзегіндегі бүгінгі қазақ ұлты үшін ең өзекті мәселе болып
отырған атажұртқа, туған топыраққа сүйіспеншілік, ауыл мен қала өмірінің
алшақтық мәселелері жан-жақты талданады.
Бүгінгі әлеуметтік өмір шындығы Б.Қанатбаевтың Ескі жұрт әңгімесінде
де шеберлікпен беріледі. Дүние өзгеріп, ұрпақ ауысқан кездегі ұлттық
құндылықтардың жұтаңдауына назар аударады автор. Тәуелсіздік кезеңі
тіршілігіміздің алуан саласындағы жаңа да жарқын бетбұрыстарға,
жаңғыруларға бастап отыр. Сондықтан өмір шындығын, өмірлік материалдарды
авторлық концепция мен өткір проблемалдарға сабақтастыра таңдау мен
толғаудың мән-маңызы айырықша [8, 94 б].
Көсемәлі Сәттібайұлының Жылқыбай жездемнің сақалы атты әңгімесінің
астары – бүгінгі ұсақталып кеткен қазақ қоғамының бейбіт күнгі мінез-құлқы,
тыныс-тіршілігі. Жазушы қазақтағы ескіліктің қалдығын юмор арқылы шенеуге
шебер. Мәтіндегі үш төбеге бөліну – қазақтың үш жүзге бөлініп, трайболистік
ойларға ден қойғанын тұспалдап тұрғандай тәрізді. Шығармада қазақтың
бүгінгі өмірінің ауыр сыйқы суреттеледі. Қазақ қызын қытай жігіті алған.
Қазақтың ұлттық тұтастығына зияны тиетін көріністер көз алдыңызға
тізбектеледі. Бұрын орыс келін мен неміс күйеу балаға бет шымшитын
апаларым, қазір африкалық абысындарының амбициясына да үйренген. Ол
жазғандар да анда-санда ат сабылтып келіп тұрады. Мынау қақсаған ханзу бала
да әлгі жампоздар шошып жүрген үдерістің біздің ауылға тән бір сипаты [9].
Жаһандануға салмаса, әңгіме астарынан күрсініс аңғару қиын емес.
Туындыда дін тақырыбы да қозғалады. Қазақ қоғамының өркениет көшіне
ілесе алмай, жақсы мен жаманның, асыл мен жасықтың арасын бөліп, ажырата
алмай жүргенін жазушы ұлттық қасіретке балайды. Ұтыла беретініміз де сол
жақсы, құнды дүниелерді өз деңгейінде бағалай алмай, соның себебінен
қоршылыққа ұрынатынымыздан. Ұлттық идея бұл әңгімеде өте бір нәзік һәм
сырты юмор, іші зар, астыртын ағыстармен көркем берілген. Бұл әңгімедегі
оқиға – қазақтың әр ауылының басындағы хал. Жазушы мұны шебер жеткізе
алған.
Т.Шапайдың Домбыра атты әңгімесінде автордың дүниені қабылдау сезімі
тұнық, нәзік иірімдерге толы мұңымен көңіл аудартады. Домбыра жансыз зат
деген ұғым жоқ онда. Әсіресе, ұлттық дүниелерге ерекше елжіреп тұрады.
Онысын қазақтығының кепілі дерсің. Кейіпкердің домбыраға деген сағынышы
мистикалық сипат алған. Автор екі домбыраны ескі мен жаңаның мәңгілік
тартысы, дилемма ретінде алған. Кейіпкер шеберден домбыра жасап бер деп
сұрағанда, ол әнші домбыра ма, күйші домбыра ма деп айырып сұрайды. Бұл
екеуі де деп қалады. Расымен сары домбыра ерекше әуезді, үнді болып шықты,
шапқан сайын зырлаған Құлагер текті домбыра. Ең кереметі, жаңаға бауыр
басқан сайын ескі домбыра құлазыған тәрізді болады, семіп бара жатты дейді.
Бұл ненің белгісі? Қазақ халқының ұлттық құндылықтарының символы. Жаңа әлем
кеулеген сайын, модернизация мен ғаламдану молынан енген сайын ескі
дүниелер керексіз болып, ысырылып қала береді. Руханиятта да солай. Жаңаның
кейде құны жоқ, бірақ оны мүдделі адамдар істейді, сондықтан ескіні асыл
зат болса да, уақытша болсын, лақтыруға бейім тұрады. Автор бұл жаңа
домбыраны тылсым, аққу мойын домбыра деп атайды. Жаңа домбыраға ескі
домбыра қарама-қарсы тұрғандай: дүмі жарық, қаңсып қалған шанақ үмітсіз,
жарықшақ дауыспен мағынасыз қаңқ-қаңқ етті. Домбырада күй жоқ еді [10].
Тұрсынжан Шапайдың барлық әңгімелерінде лықсыған мұңнан көз ашырмайтын
булығу бар. Оған жалғыздықты түпқазық қылған гротеск қосылғанда, тіпті үдеп
кетеді.
Бұл әңгімедегі домбыра − тұлға. Ол зат емес, адам бейнелі. Жазушының
табысы – осы. Домбыра − ұлттық ұғымның символы. Жалпы ұлттық әдебиет –
ғасырлар куәсі, бабамыз бен кейінгі ұрпақтың жан сыры, келбеті. Ұлттық
болмыс, ұлттық рух, эстетикалық күрделі құбылыс кейіпкер сипатына елеулі
әсер етті. Әдебиетімізге М.Әуезов дәстүрінен нәр алған ұлтжанды
кейіпкерлер тобы келіп жатты.
Жазушы Қ.Түменбайдың Қобыз мұңы атты әңгімесі де ұлттық таным
тұрғысында жазылған туынды. Мұнда автордың баса назар аударатыны –
жалғыздық мәселесі. Жалғыздық сипатын өзгеше көрсету үшін онда әкелі-балалы
екі ұрпақ өкілінің көзқарас алшақтығы негіз етілген.
Н.Дәутайұлы соңғы кезде прозаның шағын жанры әңгімеге жиі қалам тартып
жүр. Жазушының Айғыркісі атты көлемді әңгімесі ұлттық идеяның алтын
қазығын айналшықтап шықпай қоюымен, қазақтықтың жаратылысын сүйіп жазуымен
де дараланады.
Жылқы культі арқылы ұлттық рух асқақтайды. Ат мінсе, қазақ өз қалыбын
сақтайды. Жаяу қазақ – жартылай қазақ. Әңгіме бір әулеттің өмір сүру
пәлсәпасы арқылы ұлттық идеяның қайнар көзін ашады. Жылқы мен қазақ – бұл
әңгімеде синоним, бір символға айналған, Жалғас Жылқыны құрту – қазақты ұлт
есебінде құрту деген астарлы ойға жетектейді. Ауылдың күні батып барады.
Урбандалу қазақты еңсеріп келеді, – дейді автор.
Әңгімедегі ұлының антиподы – әкесі. Жалғас пен Бұлди екеуі – екі түрлі
адам. Қазіргі заманғы көкейін ақша тесіп, санасын тұрмыс билеген, ұлттық
жаратылысын жатсынған, жат тұлыпқа емінген кейіпкер суреттеледі.
Жазушы М.Мәжитовтің Әкім сайлау атты әңгімесіндегі қоғамды жайлаған
кеселдер аса бір әсіреленбей, өмірде қалай болса, солай, нақты
суреттелінеді. Қалықбай әкім – типтік бейне. Жазушы М.Мәжитовтің ұтқан тұсы
да – осы. Бармақ басты, көз қыстылық, өтірік ақпарат, өңін өзгерту,
жағымпаздық пен екіжүзділік нормаға айналған. Жазушы осының бәрін айқын,
мақтамен бауыздағандай етіп көрсетеді. Қалықбайды сол күйінше қалдырады.
Неліктен? Себебі, Қойшыбай Қалықбайдың орнына әкім болып келсе, одан бетер
жейді. Автор мұны оқырманға әлдебір тұспалдармен ұқтырады. Шәкәрім
Құдайбердіұлының бір өлеңінде айтылғандай:
Жандарал жүз елуге келсін! – дейді. –
Жасартып тағы да өмір берсін, – дейді. –
Бұл өлгенмен, келеді және біреу, дейді
Онан да осы-ақ ұлық болсын. [11], дейді.
Р.Отарбаевтың Американың ұлттық байлығы атты әңгімесіндегі әлеуметтік
сарын қарапайым ауыл тірлігі арқылы беріледі. Бұл әңгімеде қазақта ұлттық
идеология жоқтығы күлкілі оқиға, бір болмашы ситуация арқылы ашылады.
Сарказм мен гротескінің көркемдік рөлі жоғары. Кейiпкердiң рухани
дүниесiндегi, характерiндегi өрлеу мен әлеуметтік шындықты көрсету үстiнде
бүгiнгi шығармаларымызда аз кездесетiн үлгi – гипербола элементтерiнiң
ұшырасуы бұл әңгiменiң тәуiр табысы, бағалы тәжiрибесi.
– Аллам-ау, – деді амалы таусылған аңшы үні тозып, мұржаға сүйене
кетіп. – Шәуіл деген жаман ши бөрі Американың ұлттық байлығы болсын. Мен
сонда Қазақстанның кімімін?. [12, 11 б]. Жазушы шибөрі мен ел-жұртты
психологиялық параллелизммен қатар қойып салыстырады. Суреткердің қасқыр
мен түлкінің ортасынан шыққан жаман шатаны, бөрідей азуы, айбаты, түлкідей
айласы жоқ шибөріні шығарма өзегіне алуы тегін емес, бұл жерде мәселе
шаталықта, шалалықта болып тұр. Көк түріктің бөрісі емес, қайдағы бір тегі
жоқ, бөрі тұрмақ, қасқырдың тырнағына татымайтын Америка елі ұлықтайтын
шибөріні енді келіп қазекем де құрметтеу керек екен. Мұнда шата шибөрінің
бейнесінде қазақ жерінде тұрып жатқан қазақ емес ұлттарды әсірелеп
төбемізге көтерудің тұспалы бар. Суреткер шығармасының атауында үлкен мән
бар, бір елдің ұлттық байлығы көк түріктің көк бөрісі емес, қасқыр тұрмақ,
шата шибөрі болса, ал біздің Тәуелсіз Қазақстанымыздағы ең үлкен, ең
негізігі ұлтық байлығымыз – халықты кім қорғайды деген әлеуметтік астары
бар сауал қоя отырып, оған жауап таппай қиналады.
М.Мағауиннің Ұлт аралық жанжал атты туындысының [13, 324 б] қаны
қазақ, рухы қазақ сүйсініп оқитын шынайы әңгіме екендігі көркемдік қуатының
кемелділігінен көрінеді. Шығармада сатиралық фон, емеурін, тұспал, символ,
күлкі қатар өріліп отырады. Күлкі болғанда, гротеск, ирония мен ащы әжуа.
Әңгімедегі Алматы маңындағы кішкентай Рахман ата ауылы – Қазақстан
мемлекетінің моделі тәрізді. Шығарманың басында-ақ автор өзінің танымын
айқындау үшін жол мотивін таңдап алады. Автор Анау Марат сияқты
бұралқыны төрге шығарудың зардабын да көрсетеді, ұлтаралық келісім дегенді
желеу етіп, ата жұрт иелерінің бөтендерге есесі кете беруінің қаупін де
алға тартады автор. Тілді, елді, рухты қорлағысы келіп, менсінбеу, қазақтың
кеңдігін ұдайы бас пайдаларына пайдалану, қазақтың қашан да ерен
төзімділігі, балақтағы биттің басқа шығуы – бәрі сатиралық уытты тілмен
әшкерелеген. Әңгімеде ирония құралын ұтымды пайдаланған. Ал, қазақ...
Тәуелсіздік алдың, енді атаңның басы керек пе?! Ел иесі екеніңді қашан
ұғасың? Әңгіме соңы осылай аяқталады. Оқыған жанның ұлттық намысының
оянуына түрткі болатын бұл риторикалық сауал саналы әрбір қазақ жүрегіне ой
салады. Демек, ұлттық идея қазіргі прозамызда жанама сипатта көркемдік мән
иеленеді. “Ұлттық идея біздің ортақ тағдырымыздан туындайды. Ол ащы болсын,
тәтті болсын-біздің бүгін де, ертең де өмір сүруіміздің бірден-бір шарты”,
– деп түйіндейді Ш.Елеукенов. [14, 24 б.].
Еліміз тәуелсіздік алғасын, өткенімізге көз жіберу мақсатында бұрын
айтуға тыйым салынған, жабық тақырыптардың бірі − Желтоқсан көтерілісі.
Қазақтың қылшылдаған қыз-жігіттерінің көз жасынан тұратын бұл тақырыпты
біраз қаламгерлер өз шығармаларына арқау еткені белгілі. Р.Нұрғалиевтың,
Т.Сәукетаевтың Ай қараңғысы атты романы мен Н.Құнантайұлының Қараөзек
романы бұл тақырыпты үлкен прозаға әкеледі. Әңгіме-повестерде бұл тың
тақырыпқа – А.Алтай, М.Байғұтұлы, Ж.Қорғасбек пен Қ.Түменбайлар түрен
салды.
М.Байғұттың Жоғалған жұрнақ [15, 188 б] атты әңгімесі оқыс хабардан
басталады. Жұрнақ көке жынданып кетіпті. Әңгіме оқиғаны оқушы баланың
көзімен суреттеген. Жұрнақ – желтоқсан қасіретінің құрбаны болған жас
жігіт. Бұл – жоғалған ұрпақтың символы. Жынды Жұрнақ адамдарды бір-бірінен
айырмайтын, кісі танымайтын, кімнің кім екенін мүлде білмейтін. Қазіргі
қазақ баласының кейпіне ұқсайды, ана тілін білмейді, өзі мен жатты, ақ пен
қараны ажырата алмайды. Бұл образ арқылы ұлтсыздану мен жаһандану дертіне
шалдыққан ұрпақ қасіреті бейнеленген. Ұлтының қасиетін танудан қалып,
қазақтықтан аулақ кетіп барады.
Мұңлық әкенің күйі ол болса, көтеріліске қатысқаны үшін жазықты
болып, жынданған бейшара ұлының күні тіптен мүшкіл еді. Барынан айрылған,
адамзат баласына тән ең ұлы қасиет – санасынан, ақыл-есінен айрылған, жарым
ес атанып, көрінгеннің есігінде қу құлқыны үшін өлместің күнін кешіп жүр.
Қаламгер кезінде оқу озаты болған Мәскеу оқу орны студентінің бүгінгі
мүшкіл халін суреттеу арқылы тағдыры да, заманы да, солақай саясаты да
аямаған жас жігітті туып-өскен ортасы, кіндік қаны тамған ауылдастары да
аяды ма, мүсіркегендері бір күндік боқ дүниемен теңелгендігін шебер
суреттеген.
Жұрнақ жынды бола тұра туған табалдырығына тізерлеп, кіндік кескен үйіне
басын иген қалпы өмірмен қоштасады. Жалпы шығарманың әлеуметтiк мазмұнын,
жазушы үй, қара шаңырақ мотиві арқылы айқындап отырады. Демек, қаламгер
ұлттық танымға тән мотивтер мен дәстүрлі символдарды шебер пайдалану арқылы
Желтоқсан қасіретінің қазақтың халықтық рухына тигізген зардаптарын аша
білген.
А.Алтайдың Прописка [16, 299 б] атты әңгімесінің тақырыбы да
желтоқсан. Урбанизация қалаға қуған қазақ ұлтының наласы мен шері,
пропискаға отырудың соры. Қала қазақты қабылдағысы жоқ. Әңгіме жолға шыққан
Арқат есімді жігіттің бір сәт басынан кешкен драмасына құрылған. Алайда бұл
жеке бастың қайғысы емес, бүкіл қазақ қоғамының басына түскен ауырпалықты
таңбалайды. Алтайда көктем келсе де, бораны басылмай тұрғаны – ол да –
тұспал. Бұландай жігіттер деп автор тегін айтып отырған жоқ. Махамбетте
Бұландай ерді кескен күн деген өлең жолдары бар. Үш жігіт – желтоқсан
құрбандары. Сол боздақтарды тұспалдайды. Арқат қалаға пропискаға отыру үшін
төрт ай қаңғиды. Қала қазақ баласына өгей шешеден бетер. Абайша айтқанда,
бір қайғы мың қайғыны қозғайды. Ол – қазақ қоғамындағы шындық.
Желтоқсан тақырыбына арнап жазылған қазіргі қазақ әңгімелерінің ішінде
А.Алтайдың Сібір офицері атты әңгімесінің түрі мен пішіні бөлек. Көбінесе
бұл тақырыпта жазылған әңгімелердің көпшілігінің оқиға желісі желтоқсан
зардабынан жапа шеккен Желтоқсанға қатысқандардың өмірін суреттеуге, сол
қанды оқиғадан бір үзік сыр түюге құрылатұғын. Ал, аталмыш әңгімеде жағдай
мүлдем басқаша суреттеледі.
Қаламгер қаһарлы суықта қарусыз қайрат көрсеткен жұртты жаппай қанға
бөктіріп, өзін адал сезінетін, совет заманының азат азаматымын дейтін
офицер Бураханның тағдырының тәлкекке ұшырауын шеберлікпен бейнелей білген.
Асқар Алтайдың кейіпкері абақтыдағы өмірдің әділетсіз сипатын, кесінді
биліктің кесірлі пендесі болып шыққан адам болмысының кері өзгерісін
суреттейді. Автор өзінің осы шығармасы арқылы кісенді қоғамның зорлығын,
аңқау офицердің әмірлі биліктің құрбанына айналғандығын: партиялық
бұйрықтың қаталдығын, кеңес саясатының екі жүзділігін көрсеткісі келген.
Отаны алдындағы әскери парызын адал атқарып жатқан кеңес офицерінің
жазықсыз қолын жазалы еткен де – саясат. Кейіпкердің жанын жегідей жеген
де, намысын жер қылған да – желтоқсан. Бураханның көзін ашқан да, көңілін
басқан да сол желтоқсан деп пайымдайды авторлық таным.
Жазушы Ж.Қорғасбектің Желтоқсан әңгімесі де осы тақырыптас [17, 124
б]. Әңгімедегі қисық мойын тракторист қарапайым көптің бірі. Автор арақ
бөтелкесін жан сауғасын тауып алып деп кейіпкеріне тегін телімейді. Автор
үшін де, әлгі тракторшы үшін де арақ жарық дүниеде болып жатқан сұмдықтан
бас сауғалаудың құралы ретінде алынған. Әйтпесе, оның алапат уыты мен
күйзелісіне төзу қиын. Адамдарды, дәлірегі, өрімдей жастарды ел жоқ
айдалаға апарып, көміп тастап жатыр. Бірақ әңгімеде кім көмілгені
түсініксіз. Құпия көму. Кейіпкерде ат жоқ. Ол қазақ деген ұғымға ие. Оның
бауырмалдығы, жүрегі езілетіндігі біраз детальдардан білінеді. Кетіп бара
жатқанда, арттарына қарап, еңіреп жылаған қыздарға қосылып ер адам да
жылайды. Жол үстінде айтылған жоқтау бірақ, жол үстінде ұмыт қалды сол
күйі. Оны айтасыз, мына тұрған ауылға да үн-түнсіз барып кірді үшеуі.
Кімге жоқтау айтып отырғаны белгісіз, – деп түйіндейді автор. Бұл ұлт
басына түскен қорлықты, жазықсыз мерт болған өрімдей жастарды жоқтау, бірақ
үнсіз, ешкімге көрсетпей жоқтау. Қазақ басына түскен трагедия.
Қазіргі қазақ әңгімесіндегі әлеуметтік символика атты екінші тарауда
прозалық туындыларда жаңаша мән иеленіп отырған фольклорлық образдар жүйесі
– қасқыр-тотемі, ағаш-дүние тірегі, су-өлім, т.б. қазіргі тәуелсіздік
тұсындағы өмір шындығын танытудың тәсілі ретінде тексерілді.
Тәуелсіздік жылдары деп аталатын кезеңнен басталған жаңашыл
пайымдаулар рухани түлеудің жаңа бір кезеңі болды да, қазақ әдебиетіне
көркем ойлаудағы жаңа ұстанымдарды алып келді. М.Мағауиннің Құмырсқа
қырғын, Коммунистік реализм, Қасқыр – Бөрі, Қисық ағаш, Қос Ағаш,
Т.Нұрмағамбетовтің Кене, А.Алтайдың, т.б. шығармалары әлеуметтік өмірдің
ең бір өзекті мәселелерін, сыншылық-философия саралайды. Жазушыларымыз өз
шығармаларындағы айтар ойын, суреткерлік көзқарасын тұспалдап,
психологиялық тұрғыда жеткізуі немесе әлеуметтік символикаға ден қоюы –
заңдылық. Астарлап, ишарамен сөйлеу, сөзге сараңдық, үкім айтудан, соңғы
ақиқатпен кездесуден қашу – постмодернистік рухтағы бүгінгі қазақ прозасына
тән басты қасиеттердің бірі [18, 515 б].
Жаңашылдық қашан да соны идеялық-көркемдік ізденістермен толығады.
Тақырыптың жаңалығы барша табысқа кепіл емес. Жаңалық жазушының өмір
құбылыстарына келу тұрғысынан, көз көрген, құлақ естіген фактілерді қорыту,
ойлау ұстанымы мен суреттеу принциптерінен, белгілі бір идеяны жеткізу
ерекшелігінен, әлеуметтік талдау пайымынан аңғарылмақ. Бұған кейіпкер
таңдау, сюжет, композиция құру тәрізді суреткердің дара стиль өзгешеліктері
де қосылады. Алайда, әр автордың қайталаудан алыс, жаңалығы мол тың шығарма
беруге ұмтылысы әрдайым дәстүр сабақтарымен астасып жатқанда ғана жемісті.
Қазақ прозасында символды қолданудағы шеберлікті Ғ.Мүсіреповтің Өмір
жорығы, Қыран жыры, М.Мағауиннің Құмырсқа қырғын атты әңгімелерінен
көруге болады. Құмырсқа қырғын атты философиялық ойға құрылған әңгіме
табиғат құдіретіне бас июді ғана емес, өмір үшін күрес, қазіргінің жалғасы,
болашақтың тұтқасы – жас ұрпақ пен ертеңіміздің кепілі – жер-анамызды
қастерлеу туралы сыр десе де, болады. Автор-кейіпкер құмырсқа илеуін
көркемдік деталь ретінде ала отырып, оны бір қауым елдің, тіпті мемлекеттің
символдық (рәміздік) белгісіне айналдырады. М.Мағауиннің бұл әңгімесіндегі
көзге түсетін, көңілге ұялайтын ерекше жәйттар – символикалық пен
философиялық сипаттардың берік жымдасып, табиғи кіріге түсуі. Құмырсқа
қырғынындағы өзгешеліктің бір ұшығы осында. Қаламгер бұл шығармасында
тырнақ ұшындай көзге көрінер-көрінбес құмырсқалар тіршілігін адамдар
өмірімен қатарластыра алады. Жекелеген құмырсқалар ішке кіріп, тары
дәнінен сәл ғана үлкен, сопақша жұмыртқаларды тістеп алып шыға бастады.
Мұндағы ең үлкен олжа – болашақ ұрпақ өндімек панасыз жұмыртқалар. Өз
илеуіне апарады. Шайқап шығарады. Содан соң... ата-тегін білмейтін
жетімдерді түгел жұмыскер – мұндағы билеуші жұртқа тегін азық-түлік
жинайтын құл-құтан немесе басқа бір, жат әулетпен соғысқа, тіпті, кешегі өз
нәсіліне қарсы майданда алға салатын жанкешті жауынгер етіп шығарады. О,
құдірет! Тура өзіміздің мәңгүрттер! [19, 103 б] – деп, терең философиялық
тұжырымның да мәнін ашады. Дүниедегі ең кішкентай жәндіктер тіршілігіндегі
әділетсіздік, теңсіздік арқылы адам баласына ой салу, мәңгүрттік сананың
тамыр-тегін ұқтырудағы авторлық қолтаңба барлығы да бүгінгі прозаның ерекше
бітімі ретінде зерделенді. Қазақ халқының ғасырлар бойғы жаратқан ең аяулы
қасиеті – өзара ауызбіршілік пен өзін-өзі құрметтеу, жатқа берілмеу, ұрпақ
болашағын ойлау мұраты тұспалданғандығы талданды.
Ұлт әдебиетіне ортақ жаңа сапалар, өлшемдердің елеулісінің бірі –
қазіргі қазақ прозасының символикалық сипаты. Біздің басты назар
аударатынымыз да бұрыннан бар тәсілдің қазіргі заманғы жаңа болмысты
прозадағы өзгеше жаңғыруы мен түрленуі болмақ. Осы тұрғыдан алып қарағанда,
М.Мағауиннің тағы бір алып отырған символикасы – Қасқыр – Бөрі. Қасқыр –
Бөрі [19, 329 б] атты шағын әңгімесі өзінің құрылымдық жағымен
ерекшеленеді. Шағын әңгіменің Қазақтың қасқыры – қасқыр емес, шене, құрт
кезінде, яғни бағзы заманда әлемдегі ең айбарлы аң болған дейтін
бастауынан бастап бабамыздың байрағына түсіп, жүрек пен рухтың, қайтпас
ерліктің ұранына айналған боз құрт, шене туралы толғанысы назар аудартады.
Бөрінің орнына қасқыр келді, бірақ шын мәнісінде екеуі – бір-ақ аң: бөрі
деген – қасқыр, қасқыр деген – бөрі. Сырттай қарағанда, атау ғана ауысқан
тәрізді болып көрінеді. Ал, шын мәнісінде... бәрі өзгерді. Кейінгі қасқыр
бұрынғы бөрідей бола алмады. Абыройсыз істің бәрі қасқырға телінді. Баяғы
құрт пен шенеден, кешегі бөріден қалған бақ, көшкен рух қасқырға қонбапты.
Бұрын батырды бөріге теңесе, енді қадыр-қасиеттен ада зұлым адамды қасқырға
теңейтін болыпты. Дегенмен, қасқыр мен бөрі – атауы бір, түп негізі ортақ,
бір-ақ мақлұқ емес пе? Қасқыр қанша азса да, оның бөрі атауының ескірмеу
себебі неде, қасқырға қашан, қалай айналғаны туралы ой толғайды. Ал мен
көрген сияқтымын. Бөрінің қасқырға емес. Қасқыр атанған бөрінің қайтадан
әуелгі – бөрі кейпін тапқанын [18, 330 б], – деп әңгіменің ішіндегі
әңгімені бастайды. Ырсиған, арық, қу сүйек қасқырдың жалаңаш денесі мен
иленген теріні бір-біріне антитеза пішінінде қарама-қарсы алады. Ырсиған
қасқырдың жалаңаш денесі қандай аянышты болса, жаны жоқ, тіпті ішкі
мүрдесі де жоқ иленген тері сондай. Мұхтар Мағауиннің Қасқыр – Бөрі атты
әңгімесі қазіргі қазақ әңгімесіне құрылымдық, түрлік өзгешелік әкелген соны
туынды болып табылады. Сондықтан бұл әңгімені – аманат әңгіме деп
пайымдауға толық негіз бар. Біз өткен ғасырдың 20-ыншы жылдарында дүниеге
келген Көксерек повесін қазіргі қазақ прозасындағы қасқыр-бөрі бейнесін
ашу мақсатында салыстырдық. Асқар Алтайдың Алтай элегиясы (Қызыл
бөлтірік) повесть-притчасының, Думан Рамазанның Көкжалының, Жанат
Ахмадидың Кезінгеннің кезі, Ажал аузында, Кие атты әңгімелерінің
негізінде іздену жалғастығы мәселесін қарастырдық.
М.Әуезовтің соңғы сөйлемі, Көксеректі басқа тебуімен аяқталды. Өлі
қасқырды басқа тепсе, ал керісінше Жанат Ахмадидің Кие әңгімесінде
авторлық ой басқаша өрбиді. Автор хайуанаттар паркіне қамауға түскен
Қызылшолақтың іс-әрекетінің өзін өзгеше суреттеп кесек бейнелейді.
М.Мағауиннің кейінгі қасқыр – бұрынғы бөрідей бола алмады... дегеніндей
Қызылшолақ қасқыр өзінің бөрі қалпын сақтап қалған – кейінгі қасқыр. Оны
мынадан көруге болады. Қызылшолақ өзінің тектілігін көрсетіп, хайуанаттарды
бағып-күтетіндердің берген тамағын кісі көзінше жемейді. Еті бар кесек
сүйектерді алдына тастағанда оған көз қиығын ғана салып қойып, мойнын қырыс
бұрып жатып алады. Жаратылысынан сонша ашқарақ жыртқыш әшейінде өлгенше
күресуге бар тамақ үшін басын да игісі келмейді. Автор Қызылшолақтың қайсар
қиқарлығынан нағыз бөріге тән тектілікті көрсеткендей. Қырыс, қияс – деп
қасқыр мінезін портрет арқылы берген жазушы Көкшұңқырдай көк мұнар тауын
аңсаған көкжал тұтқынның қамауға көнгісі келмей, тамағы тоқ болса да ыстық
қамау жеп қойған арып-аршыған жабағы түрі – табиғаттың өз таразы өлшемі
бұзылғандықтан деп пайымдайды. Қызылшолақ бейнесі осы зоопарктегі аңдар
патшасы деп саналатын арыстан мен жолбарыстардың, түлкінің өзімен
психологиялық паралеллизмен қатарластыра алады да бір-біріне антитеза
тәсілі арқылы қарсы қояды. Автор осы үш түз тағысының тас қамауда өздерін
қалай ұстайтындарына оқырман назарын аудара отырып салыстырмалы-
салғастырмалы түрде өз ойын ортаға салады. Қасқыр атаулының зоопаркте
ұйығып, бөлтірік ертіп күшіктегенін көрген кісі бар ма екен? Ұрпағын
қасіретке бөлегісі келмегендіктен бе, әлде кекшіл, қайсарлығынан ойынды
қойып, ұйығуға да қырыстана ма екен? – деп автор риторикалық сұрақ қояды.
Қасқыр өзінің еркіндігіне, еркіне шек қойғызбайтындығының бір мысалы: цирк
өнеріне қасқырдан басқа жыртқыш біткеннің бәрін де, тіпті аң патшасы
арыстанды да, сонан кейінгі жолбарысты да баулуға болады екен. Тек қасқыр
ғана адам баласының айтқанына көніп, айдауына жүрмейді екен.
Автор бұл шығармасында кие концептісін негізгі арқау етіп алған.
Ш.Уәлиханов Қазақтардағы шамандықтың қалдығы атты еңбегінде: Қазақтар
киеге үлкен мән береді. ...Кейбір жануарлар мен құстар, көшпелі тұрмысқа
қажет заттарды киелі деп қастерлейді. Жан-жануарлардың киесін қадірлемеу
киенің қаһарын туғызады. Киенің ашуы, қаһары кесір деп аталады [20, 302
б], – деп түсініктеме берген. Қазақ халқындағы киіктің де киесі бар,
иттің иесі болса, қасқырдың тәңірі бар деген мақал-мәтелдер – соның
айғағы. Қызыл шолақты құрықпен ұстаған Адырқұлды қасқырдың киесі атады.
Ж.Ахмадидің Қызылшолағы жоғарыда атап өткен М.Мағауиннің қасқыр бөрісіне
айналғанын, кешегі тектілікті бойына жиған бөрілердің символын береді.
А.Асқардың Қызыл бөлтірік атты шығармасының оқиға желісі тылсым
табиғаттың қойнындағы суретке құралған. А.Алтайдың шығармасындағы табиғат
пен адам бейнесінің, олардың қайшылықтары мен ішкі дүниесінің тартысы екі
аңыздың желісінің негізінде толық ашылған. Бірінші аңызда градациямен
берілген авторлық таным төгілген тілмен шебер берілген. Пейзаж көрінісі
психологиялық паралеллизммен тірі суретті көз алдына алып келеді. Демек
табиғаттың, яки жаратылыстың өз шындығы бар, ал, адамдардың өз шындығы бар
дегенге саяды. Адам табиғатқа үстемдік етіп, ойлағанын жүзеге асыра
алмайтыны – А.Алтай шығармасының тұжырымдамалық ойы. Монологпен беріліп,
қиялындағы қызыл бөлтірікпен іштей тілдесіп, сырласқан, мұңын шаққан бала
танымы, психологиясы нанымды шыққан.
Қанды қол қырғыннан аман қалған қос бөлтіріктің көзін ашпай жатып,
қаталдық көруі сан түрлі тарих соқпағынан аман жеткен қазақ жұртының
тағдыры іспетті. Ал, оның киесіне жолыққан мергеннің өз баласын өзі жазым
етуі – фольклорлық дәстүр қалыптастырған көне мотив. Жазушы бұл мотивті
айтпақ идеясына шебер қиюластыра білген. Шығарма оптимистік рухта,оң
шешімімен бітеді. Ал, жазушы болса, баланың тазалығын адам рухының
тазалығына дейінгі деңгейге көтереді. Бір-бірімен ымыраға келмейтін екі
дүниені біріктіргісі келеді.
Соның тағы бір мысалы ретінде Д.Рамазанның Көкжалында адам және
табиғат арасының арпалысы ешбір бояусыз, бар қалпында суреттеледі. Олардың
байланысының үзіліп қалуы адамның кінәсынан екенін ашып айтылады. Мұнда да
астар байқалады, демек, табиғатты күштеп бағындыруға болмайды, оның да өз
заңдылығы бар, онымен санасу керек.
С.Сағынтайдың Тұмақ елесі атты әңгімесінде қасқыр – бөрі бейнесі өз
болмысын танытады. Бұл әңгімеде жас жазушы – С.Сағынтай қазақ даласының
экологиялық апаттар алаңына айналғанын мистикалық оқиғалармен береді.
... жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Қолжазба құқығында
БАЛТАБАЕВА ГАУҺАР САЯДЫЛҚЫЗЫ
Тәуелсіздік кезеңіндегі қазақ прозасының көркемдік әлемі
(повестер мен әңгімелер)
10.01.02 – қазақ әдебиеті
Филология ғылымдарының докторы ғылыми дәрежесін алу
үшін дайындалған диссертацияның
АВТОРЕФЕРАТЫ
Қазақстан Республикасы
Алматы, 2010
Жұмыс Қазақ мемлекеттік қыздар педагогикалық университетінің қазақ
әдебиеті кафедрасында орындалды.
Ғылыми кеңесші: филология ғылымдарының докторы,
профессор Ш.Р.Елеукенов
Ресми оппоненттер: филология ғылымдарының докторы,
профессор С.Құлбарақ
филология ғылымдарының докторы,
профессор Қ.Әбдезұлы
филология ғылымдарының докторы,
профессор А.Ісімақова
Жетекші ұйым: Л.Н.Гумилев атындағы
Еуразия ұлттық
университеті
Диссертация 2010 жылы 23 желтоқсанда сағат 1400-де Абай атындағы Қазақ
ұлттық педогогикалық университеті жанындағы филология және педагогика
ғылымдарының докторы (кандидаты) ғылыми дәрежесін беру жөніндегі
Д.14.05.05. диссертациялық кеңес мәжілісінде қорғалады.
(050010, Алматы қаласы, Достық даңғылы, 13 үй).
Диссертациямен Абай атындағы Қазақ ұлттық педогогикалық
университетінің кітапханасында танысуға болады.
(050010, Алматы қаласы, Қазыбек би көшесі, 30, 3-қабат).
Автореферат 2010 жылы 22 қарашада таратылды
Диссертациялық кеңестің
ғалым хатшысы, филология
ғылымдарының докторы, профессор Б.Әбдіғазиұлы
КІРІСПЕ
Зерттеу жұмысының жалпы сипаттамасы. Соңғы жиырма жыл ішінде қазақ
қоғамында болып жатқан түбегейлі өзгерістер әлеуметтік рухани өмірімізді
жаңа белеске шығарды. Кеңес кезіндегі саяси шектеуден, социалистік реализм
құрсауынан босаған қазақ көркем сөзі алғашында абдырап қалғаны рас. Мұның
өзі қоғамда қазақ әдебиеті тоқырауға ұшырады, бүгінгі заманның жедел даму
қарқынына ілесе алмай қалды деген пікірлер тудырды. Алайда, көркемөнер тез
күш жинап, уақыт көшінен қалмай, жемісті ізденістерге батыл кіріскенін
зерттеу нәтижелері көрсетіп отыр. Ұшқыр да оңтайлы жанр – поэзияны былай
қойғанда, шығармашылық толғанысы ұзаққа кететін проза жанры ширақ қимылдап,
жаңа заман биігінен қарап жазылған бірқатар үлкенді-кішілі шығармалар жаңа
тақырып, тың сюжеттерді алып келді.
Қазақстанның тәуелсіз, егеменді ел болуы – біздің жаңа тарихымыздың
басы. Ендігі жерде біз өз тарихымызды бұрыңғыдай көп ұлтты мемлекеттің
құрамында емес, дербес зерттеп, ұлтымыздың тарихтың ұзақ жолында ұтқаны мен
ұтылғанын, жеткені мен жете алмаған тұстарын кең ашып, бүгінгі егемендікке
келуіміздің заңды жолын көрсетуге тиіспіз. Жалпы ұлтпен, ұлт мәдениетімен
бірге қайшылықты жолдан өткен біздің әдебиетіміздің тарихы да осындай
талғаммен қайта қарауды керек етеді [1, 10 б].
Соңғы жиырма жыл ішінде жазылған прозалық туындылардағы көркемдік үлгі-
өнегелер өте күрделі. Ол қаламгерлердің ұлттық ауқымындағы шеберлік
нақыштарымен ғана шектелмей, әлем әдебиетіндегі көркемдік үрдістерді қазақ
топырағында жаңғырта, түлете білгендігімен көңіл аудартады. Тәуелсіздік
кезеңіндегі қазақ прозасының көркемдік әлемі (повестер мен әңгімелер) атты
диссертациялық жұмыс қазіргі қазақ прозасындағы өзгеше өрнек пен өрелі
ойдың мән-мазмұнын ашуға, бүгінгі заманның көкейкесті мәселелерінің қандай
көркемдік шешім тапқанын анықтауға бағытталып отыр.
Диссертациялық зерттеудің өзектілігі. Бүгінгі заман өзгерісі адам
болмысына, ел тұрмысына, дәстүр-салтына қаншалықты, қалай әсер етті деген
мәселелер де қазіргі прозаның өзекті тақырыбы болып отырғандығы зерттеуде
кеңінен ашылып көрсетілді. Көркем прозадағы әлеуметтік астар біресе
авторлық баяндау, кейіпкер әрекеті мен ашық идея арқылы берілсе, енді бірде
ирония мен сарказм тұспалында ишараланады.
Диссертациялық жұмыстың өзекті тақырыптарының елеулісі бұрын көп қалам
тартылмаған Желтоқсан көтерілісі мен діни тақырыптарға жазылған
туындылардағы ізденіс иірімдерін ғылыми зерделеуде болып отыр. Дүниені дүр
сілкіндірген, қазақ рухының құрсаулы империяға қарсы азаттық аңсарын
көрсеткен Желтоқсан көтерілісін көркем бейнелейтін туындылар арқылы
қаламгерлер заман өзгерісінің адамға әсерін аша білгендігі анықталып отыр.
Зерттеу еңбегіміздің жаңалықтарының бірі ретінде жазушыларымыздың адам
мен табиғат арақатынасын бейнелеуге арналған туындыларын талдау болып
табылады. Қазақ прозасында қасқыр тотемінің бейнесі М.Әуезовтен бастап
әртүрлі тарапта, әрқилы таным тұрғысынан зерттеліп келгені белгілі. Бүгінгі
жаңарған, кемелденген қазақ прозасында да қаламгерлер бұл образға қайта
оралып, бір-біріне ұқсамайтын өзгеше өрнек салғаны жан-жақты талданады.
Зерттеу барысында жазушылардың Қасқыр-бөрі образының көркемдігін әр
салада түрліше жаңғыртуға ортақ нәресте-бала тағдыры арнайы талданады.
Сондай-ақ, осы бөлімде әлеуметтік символика ретінде пайдаланылған ағаш
образының да түрлі бейнелері сөз етіледі, мысалдары ашылды. Ол әлемдік
құрылым, дүние тірегі мағынасынан бөлек, заман, қоғам қайшылығын көрсету
мақсатында түрленгендігі зерделенді. Зерттеу жұмысының өзекті бір арнасы
мұсылмандық ұғымдардың, исламдық қағидалардың қазіргі әдебиеттегі орнын
тексеруді көздейді. Ой-сана еркіндігі, тәуелсіз рух қаламгерлердің тынысын
аша түсті. Бұл исламдық тақырыпқа қалам тербеген туындылардан анық
байқалады. Зерттеу барысында осы көкейкесті мәселені көркем бейнелеудегі
қаламгерлердің шеберлік қырлары (стилі, образды сомдауы, т.б.) ашылды.
Қазақ прозасындағы көркем антропологияның сипатын, орнаментальді,
виртуальды, мистикалық прозаның, фольклорлық ой-сананың жаңаша пішінін
қабылдау кез-келген оқырманға оңай болмасы анық. Ал, әрбір жаңа образ бен
көркемдік амал-әдістің тереңіне бойлап, сараптау, оның көркем шығарма
мәтініндегі, мәтіннен тыс тұрған құпияларына бойлау – ғылыми зерттеуіміздің
ең өзекті мәселесі. Қазіргі қазақ прозасындағы басым үрдістердің бірі
ретінде адамның ішкі қасиеттерін жандандыру, жеке образдарға дейін әсірелеу
арқылы көркем шарттылық іздерін айқындау да маңызды мәселе.
Сонымен бірге қазіргі прозалық туындылардағы аллегориялық, гротескілік
тәсілдерді қазақ прозасындағы жаңаша тың үрдіс деуге болады.
Тақырыптың зерттелу деңгейі. Қазіргі қазақ прозасының жай-күйі, ондағы
ізденістер туралы көптен бері айтылып, жазылып келе жатқаны белгілі.
Қазіргі қазақ әңгімесі турасында Г.Елеукенованың Казахский художественный
рассказ [2], және қазіргі повестер жайында С.Асылбековтің Қазақ повесі
() [3], С.Алтыбаеваның (филология ғылымдарының докторы дәрежесін алу үшін
жазған) Основные тенденций развития казахской прозы периода независимости
[4] атты монографиясын, қазіргі әдебиеттің жалпы бағыт-бағдарын академиялық
сипатта қарастырған Қазақ әдебиетінің тарихының 10-томын [5] атап өтуге
болады. Г.Елеукенованың еңбегінде әңгімелердің жанрлық құрылымы мен стилдік
ерекшеліктері уақыт пен кеңістік тұрғысынан қарастырылады. Ал,
С.Асылбековтің диссертациялық еңбегінде қазақ повесінің қалыптасуы мен
дамуына және оның поэтикасына баса назар аударылған. Қазіргі қазақ повесі
мен әңгімелері бірқатар зерттеу еңбектерінің нысанына айналғанымен,
Тәуелсіздік кезеңіндегі орнаментальды, виртуальды, мистикалық қазақ
прозасының көркем антропологиялық ерекшеліктері мен қазіргі қазақ
прозасының өзіндік сарындары (жалғыздық, айқай, айна және өлім концепті),
өлім мен өмір концепті бұрын-соңды ғылыми айналымға түспегендігін атап өту
қажет. Қазақстандық әдебиеттанушы ғалым В.В.Савельеваның көркем
антропология саласындағы Художественная антропология [6], Художественная
антропология и творчество писателя, Л.В.Сафронованың Автор и герой в
постмодернисткой прозе [7] атты ғылыми-зерттеу еңбектері отандық және алыс-
жақын шетелдік әдебиеттанушы ғалымдардың үлкен қызығушылығын тудырды.
Қазақ повестері – қазақ әдебиеттану ғылымында бұған дейін де әр қырынан
біршама зерттелген тақырып. Мысалы, З.Қабдолов, С.Қирабаев, Т.Кәкішев,
Р.Бердібаев, Ш.Елеукенов, Р.Нұрғали, Г.К.Бельгер, З.С.Кедрина,
З.Серікқалиев, Б.Наурызбаев, С.Әшімбаев, Б.Майтанов, Қ.Әбдезұлы,
Ж.Дәдебаев, А.Мұсаев, А.Ісімақова, Р.Тұрысбек, Б.Ыбырайым, Т.Жұртбай,
Г.Пірәлиева, Ә.Бөпежанова т.б секілді көрнекті әдебиетанушы ғалымдар мен
әдебиет сыншыларының еңбектерінде жекелеген жазушылардың повестері көркем
тіл, композиция, сюжет, стильдік ерекшеліктер тұрғысынан талданса,
С.Қасқабасовтың еңбектерінде фольклорлық сипат, архетип мәні негізінде
қазақ повестерінің идеялық, көркемдік табиғаты сөз болады.
Зерттеу жұмысының мақсаты мен міндеттері. Жұмыстың мақсаты –
Тәуелсіздік кезеңіндегі қазақ прозасындағы соны тақырыптық ізденістер мен
жанрлық-поэтикалық үрдістерді ғылыми тұрғыдан зерделеу. Зерттеу нысанына
алынған қазіргі прозалық шығармалардағы авторлық таным, стильдік даралық
пен ортақ тақырыптық сипаттарды айқындау үшін төмендегідей мақсаттар мен
міндеттер алға қойылды.
− Тәуелсіздік кезеңіндегі повесть, әңгіме жанрындағы фольклорлық
символдар (бөрі, ағаш, мұсылмандық, әлеуметтік символика) мен сарындардың
(түс көру, аян беру мотивтері, үй мотиві, жалғыздық, айқай, айна, өлім
концепті, т.б.) қайта жаңғыру, түрлену заңдылықтарын пайымдау;
− қазіргі қазақ әдебиетіндегі проза жанры даму деңгейінің жаңаша сипатын
прозаның тарихи дамуын, яғни ұлттық идеямен сабақтастықта қарастыру;
− Тәуелсіздік тұсында қалыптасқан жаңа прозалық ізденістердің көркемдік
дәстүрмен байланысын, өзгешелігін саралау;
− прозадағы жаңашыл бағыт-бағдардың әлемдік көркем ой үрдістерімен
дәстүрлі сабақтастығын виртуальды, орноментальды мистикалық прозаның қазақ
діліне (менталитетіне) сай түрлену, өзгеру заңдылықтарын бағамдау;
− қазіргі прозадағы ағым-бағыттардың қалыптасу, орнығу жолын, шығарма
өзегіндегі көріну сипаттарын ғылыми тұрғыда тұжырымдау;
− прозаик жазушылардың орта, жас буын өкілдері шығармашылығындағы
жаңашылдық пен дәстүрдің арақатынасын зерделеу;
− қазіргі прозадағы әлеуметтік талдаудың, әлеуметтік символиканың,
көркем антропологияның және фантастикалық антропологияның көркемдік
ерекшеліктерін, орнаментальді прозаның өзіндік айшықтарын айқындау;
− Тәуелсіздік тұсындағы көркем прозаның поэтикалық жүйесін талдау
барысында әрбір тілдік қолданыстар мен сөз қуатын, аймақты сурет пен
пейзаждық суреттердің мәнін терең тексеру.
Зерттеудің ғылыми жаңалығы. Соңғы уақыттағы қазақ қоғамындағы түбегейлі
өзгерістер рухани көкжиегімізді кеңейтіп, көркемөнердің де жаңа бағыттарына
жол ашты. Әрине, бұған дейін де Тәуелсіздік кезеңіндегі әдеби үдеріс
әртүрлі тұрғыдан сөз болды. Алайда, бұған дейін қазіргі кезеңдегі әңгімелер
мен повестердегі әлемдік әдебиет тәжірбиесінен туындап жатқан жаңа
шығармашылық ізденістер диссертациялық деңгейде зерттелген жоқ. Әсіресе
антропологиялық (көркем және фантастикалық), орнаментальді прозаның қазақ
прозасына ықпалы мен виртуальдық және мистикалық прозаның элементтері қазақ
қаламгерінің тарапынан қалай көрініс тапты дейтін мәселе жайлы ғылыми
тұжырымдарға арналған еңбек жоқтың қасы. Мұның өзі жаңа әдеби үрдістің
пайда болу, қалыптасу, даму үстінде екенін көрсетеді.
Ұсынылып отырған диссертациялық еңбек Тәуелсіздікке дейінгі қазақ
прозасындағы саясаттан тысқары тұрған тосын туындыларды есте ұстай отырып,
негізінен шығармашылық дәстүрдің өзгеше қырларын тақырыптық, образдық,
тілдік, көркемдік тұрғыда жаңаша сараптауларға бағыттайды.
Зерттеу жұмысының ғылыми жаңалықтары ретінде төмендегідей қорытындылар
жасалды:
− Қазіргі қазақ прозасындағы ұлттық идеяның көркемдік сипаты сараланып,
олар әлеуметтік талдау, әлеуметтік сиволика деп жіктеледі. Әлеуметтік
талдау үдерісіндегі символ, көркем шарттылық, тұспал мен психологиялық
параллелизм көріністері ғылыми тұжырымда жасалды;
− Желтоқсан көтерілісі, Семей полигоны туралы жаңа проза мазмұнында
алғаш рет ғылыми сарапқа түсті;
− Әлеуметтік шындық пен көркем шындықтың арақатынасы тұрғысындағы
жазушының суреткерлік шеберлігіне талдау жасалды;
− Прозалық туындылардағы әлеуметтік символиканың (қасқыр-бөрі бейнесі,
ағаш символикасы, ұлттық аспаптар: қобыз, домбыра символы, т.б.) ұлттық
идеяның өзекті мәселелерін көтерудегі көркемдік қызметі айқындалды;
− Қазіргі қазақ прозасының табиғатындағы исламдық сарын, мұсылмандық
қағидалардың көркемдік сипаты алғаш рет ғылыми тұрғыдан байыпталып, жаңаша
тұжырымдар үйінделді;
− Қазіргі прозалық шығармаларға әлемдік әдеби үдерістердің ықпалы мен
әсері, осы жолдағы қаламгерлердің талпыныс, ізденіс иірімдеріне ғылыми
дәйектемелер жасалды. Алғаш рет шығарма табиғатындағы көркем антропология
мен фантастикалық антропологияның іздері анықталып, қазақ топырағындағы
түрлену заңдылықтары ашылды;
− Зерттеу нысанасына алынып отырған Тәуелсіздік кезеңдегі повестер мен
әңгімелердегі жаңа көркемдік айшықтар мен өрнектердің мәні алғаш рет ғылыми
тұрғыда зерделенді. Мысалы, әңгіме жанрындағы виртуальдық, мистикалық
сарындардың сыры;
− Қазіргі айшықты (орнаментальды) проза идеялық-тақырыптық тұрғыдан
бүгінгі күн талаптарына сай жаңаша сараланды;
− Тәуелсіздік кезеңіндегі қазақ прозасындағы жалғыздық, айқай, айна
сарыны алғаш рет әлеуметтік-психологиялық талдау тұрғысынан пайымдалды;
− Көркем прозаның жаңаша поэтикалық бітімін танытатын аллегориялық,
символдық, гротескілік тәсілдердің көріну ерекшеліктеріне ғылыми талдаулар
жасалды;
− Алғаш рет қазіргі қазақ әңгімесіндегі түр, түс және иіс, өмір мен өлім
концептісінің бейнелену ерекшеліктері сараланды.
Қорғауға ұсынылатын негізгі тұжырымдар. Зерттеу нәтижесі бойынша мынадай
тұжырымдар қорғауға ұсынылады:
− Тәуелсіздік тұсындағы қазақ прозасының әңгіме, повесть жанры жаңа
көркемдік сапаға көтерілді. Оның басты себебі, рухани кеңістігіміз кеңейіп,
ұлттық әдебиет саясат құрсауынан ажырады. Әрбір қаламгер талант қуатын,
қаламгерлік тәжірбиесін танытуға мүмкіндік алды. Мұның айқын белгісі
зерттеу нысанына алынған аға буын қаламгерлері – М.Мағауин, Т.Әбдіков,
Ж.Ахмади, Қ.Түменбай және орта буын өкілдері – Т.Шапай, А.Алтай, Д.Рамазан
және жас қаламгерлер – А.Кемелбай, Д.Амантай, т.б. шығармашылығынан
көрінді.
− Тәуелсіздіктің алғашқы жылдарында бәсеңдік танытқан қазақ прозасы
жаңаша ізденіс үстінде екенін көрсетіп отыр;
− Көрнекті қазақ қаламгерлері шығармашылық шеберлігін жаңа кезеңнің
үрдістерімен ұштастырып, көркем әдебиет дамуының өзгеше бітімін
қалыптастырды;
− Тәуелсіздік тұсындағы прозалық туындыларда көркемдік тәсілдер
күрделеніп, метафоралық, аллегориялық, гротескілік ойлау жүйесі дамыды;
− Жаңарған проза табиғаты ұлт ұғымына сәйкес өз оқырманына тосын
құбылыстарды (антропологиялық, мистикалық, виртуальдылық) бейнелеу
тұрғысынан ерекшеленіп отыр;
− Абстрактілі ұғымдарды заттандыру, адам мен оның барлық ішкі сыртқы
болмысын тұлғаландыру арқылы жаңа сипатты ой айтудың көркемдік әдістері
прозада жаңаша қалыптасқандығы байқалады;
− Ежелден ел жадына сінген мұсылмандық қағида, әлеуметтік жағдай (ауыл,
қала өмірі, ұлт тағдыры, т.б.), экологиялық апат тақырыптарын жаңаша
суреттеудегі көркемдік амал-тәсілдердің жаңарған, жаңғырған сипатта
екендігі дәлелденді;
− Қазіргі қазақ прозасының әңгіме жанры бүгінгі уақыт талабына сай
ұлттық прозаның ең оңтайлы жанрлық мүмкіндігін кеңінен көрсетіп отыр;
− Тәуелсіздік кезеңіндегі қазақ прозасының (әңгіме, повесть) көркемдік
жүйесін поэтикалық тұрғыдан талдау арқылы әрбір қаламгердің стильдік
даралығы анықталып, қазіргі қазақ әдебиетіндегі прозаның өсу, өркендеу,
түрлену заңдылықтары айқындалып отыр.
Зерттеу жұмысының дереккөздері. Жұмысты жазу барысында Тәуелсіздік
кезеңіндегі 50-ден астам қаламгердің 60 шақты шығармасы зерттеуімізге негіз
болды.
М.Әуезов, Ш.Құдайбердиев, Ғ.Мүсірепов, Ғ.Мұстафин, Ә.Кекілбаев
М.Мағауин, Т.Нұрмағанбетов, Ә.Асқаров, Д.Досжан, Т.Ахметжанұлы Ж.Ахмади,
Н.Дәуітайұлы, Ж.Қорғасбек, Қ.Түменбай, Р.Отарбаев, М.Байғұт, Б.Ыбырайым,
Д.Әшімханов, М.Айымбетов, Н.Ақыш, Т.Шапай, А.Алтай, Д.Рамазан, М.Мәжитов,
Д.Ахметұлы, Ж.Рахматулла, К.Сәттібайұлы, Г.Шойбекова, Ә.Салықбай,
Д.Амантай, А.Кемелбаева, Е.Әбікенұлы, И.Құттықожаев, Б.Сарыбай, М.Баймолда,
М.Рамазанұлы, Қ.Әбілхайыр, Қ.Мүбарак. т.б.
Зерттеудің теориялық және әдіснамалық негіздері ретінде көркем әңгіме,
оның поэтикасы жайлы еңбек жазған грек философы Аристотельден бастап,
М.Бахтин, М.Томашевский, Л.Тимофеев, М.Храпченко, т.б. ғалымдардың
теориялық еңбектері негізге алынды. Сонымен қатар ұлттық әдебиеттану
ғылымының көрнекті өкілдері, атап айтсақ, А.Байтұрсынұлы, М.Әуезов,
Қ.Жұмалиев, М.Ғабдуллин, Е.Ысмайылов, М.Қаратаев, З.Қабдолов, З.Ахметов,
С.Қирабаев, М.Базарбаев, Р.Бердібаев, Н.Ғабдуллин, Т.Кәкішев, Ш.Елеукенов,
Ж.Ысмағұлов, Р.Нұрғалиев, С.Қасқабасов, Қ.Әбдезұлы, Б.Әбдіғазиұлы,
Б.Майтанов, Қ.Алпысбаев, Т.Есембеков, Т.Тебегенов, С.Мақпырұлы,
Р.Теңізбаев, А.Ісімақова, Б.Ыбырайым, Г.Пірәлиева, Г.Елеукенова,
А.Жақсылықов, В.В.Савельева, Л.В.Сафронова және тағы басқа зерттеуші
ғалымдардың еңбектерінде қолданылған ғылыми әдістерді басшылыққа алып,
жасалған теориялық тұжырымдарына сүйендік. Басқа да қазақ, орыс, әлем
әдебиеттанушыларының ой-пікірлері, зерттеулері қарастырылып, ғылыми жұмысқа
теориялық негіз болды.
Зерттеудің теориялық және әдістемелік маңызы. Қоғамдық өмірдегі
өзгерістер ықпалы прозаның шағын түрлеріне қажеттілік тудырып отыр.
Әңгіме, повесть – шағын болса да, өте күрделі жанр. Бір шығарманың өзін
әлденеше қырынан зерттеуге болады. Қазіргі айшықты, виртуальды, мистикалық
қазақ прозасының жаңаша ізденістері мен оның жасалу жолдары сараланатын
бұл ғылыми зерттеу жұмысының нәтижесін Қазіргі қазақ әдебиеті,
Әдебиеттануға кіріспе, Әдебиет теориясы пәндерімен бірге арнаулы курс
материалдары ретінде пайдалануға болады.
Зерттеу жұмысының сарапталуы, мақұлдануы мен жариялануы. Диссертация
қолжазбасы Қазақ мемлекеттік қыздар педагогикалық университетінің қазақ
әдебиеті кафедрасында және Абай атындағы Қазақ ұлттық педогогикалық
университеті қазақ әдебиеті кафедрасының мәжілісінде талқыланып, қорғауға
ұсынылды. Зерттеу жұмысына қатысты 51 мақала жарияланды. Оның 19-ы
халықаралық, республикалық деңгейде өткен ғылыми-теориялық конференциялар
жинақтарында, 30-ы ҚР БҒМ Білім және ғылым саласындағы бақылау комитеті
бекіткен ғылыми журналдар мен шетелдік басылымдарда 6-ы жарық көрді.
Диссертацияның құрылымы. Зерттеу жұмысының негізгі міндеттеріне сәйкес
диссертациялық жұмыс кіріспеден, үш тараудан, қорытынды мен пайдаланылған
әдебиеттер тізімінен тұрады.
ЖҰМЫСТЫҢ НЕГІЗГІ МАЗМҰНЫ
Кіріспеде диссертация тақырыбының өзектілігі, зерттелу деңгейі,
әдістемелік негіздері көрсетіліп, зерттеудің мақсаты мен міндеттері
белгіленді. Еңбектің ғылыми жаңалығы, қорғауға ұсынылатын негізгі
тұжырымдар, теориялық және практикалық маңызы айқындалып, жұмыстың сыннан
өтуі мен сарапталуы жөнінде мәліметтер берілген.
Қазіргі қазақ прозасындағы ұлттық идеяның көркем бейнеленуі деген
бірінші бөлімнің Прозалық туындылардағы әлеуметтік талдау деп аталатын
тарауында Тәуелсіздік кезеңіндегі қазақ прозасындағы ұлттық идеяның
әлеуметтік талдау пайымымен көркем бейнеленуі жан-жақты сөз болады. Қазіргі
қазақ прозасының тақырыптық деңгейі кеңіп, кеңестік жүйе кезіндегі жазбақ
түгілі айтуға болмайтын жабық тақырыптарға қалам тарту мүмкіндігі туды.
Сонымен қатар еліміздің әлеуметтік өмірінде қоғамдық-саяси шешуші рөл
атқарған қазақ әдебиеті тарихының ақтаңдақ беттері – 1986 жылғы
Желтоқсан, 1989 жылғы Семей полигоны, Ауғанстан тақырыптарына қазақ
жазушыларының еркін шабыттана жазуының арқасында біраз көркем прозалық
шығармалар дүниеге келді.
Қазіргі қазақ прозасындағы жаңа туындылардың бірі – Әлібек Асқардың Өр
Алтай мен қайтейін биігіңді повестегі әлеуметтік талдау барысында бірден
көзге түсетіні жазушының стильдік ерекшелігі. Өр Алтай төріндегі бір кезде
айдарынан жел ескен, төрт құбыласы сай болған ауылдың бүгінгі мүшкіл халін
суреткер сатылап көрсетеді. Кеңсе, ауылдың мектебі, дүкен, дәрігерлік пункт
жабылады, яғни әлеуметтік құлдырау жолымен тұрмыс тауқыметі үдемелі жолмен
беріледі. Жазушы әр алуан кейіпкерлерін болып жатқан өзгерістерге
қатыстырып, көзқарас пен дүниетанымық ерекшеліктеріне тереңдеп бойлау
арқылы өтпелі кезеңнің шындығын аша білген. Тіл, образ, сюжет, композиция
тұтас бір өрілімде берілген. Бір кездері азан-қазан боп жататын базарлы
ауылдан небәрі жеті үй қалғанымен, осы азғана шоғырдан тұратын сегіз
отбасының басынан өткерген қилы, мұңлы да мұңсыз тағдыры бір повеске толық
жүк болған. Жұртта қалған жеті үйдің жыры да жеті түрлі. Жазушы бір кездегі
базары тарқамаған ауылдың қалай жетімсірегеніне тоқталып, сюжет желісін
жетім қыз Сәлиманың тағдырымен ұштастыра суреттеумен жалғайды. Қоғам
назарынан тыс қалса да, Алланың кең пейілінен кенде қалмаған алақандай
ауылдың өгей тірлігі пошташы Сәлима қыздың пайымы арқылы берілген.
Шығарманың негізгі арқауы – қазақ қоғамының тұтастығын құраған отбасылық
ұғымнан ірілеу бірлестік, татулықтың құт мекені саналған ауыл мәселесі.
Повесть ауыл жастарының жағдайын жақсартудың әлеуметтік өзекті мәселелерін
көтереді. Қазақтың құт-берекесінің бесігі болған ауыл өмірінің кері кетуі,
ауыл баласының атажұрттан безініп, өзіне жайлы қоныс іздеуі үлкен
символикалық жүк арқалап тұр. Өркениеттің дәстүрлі өмірімен арақатынасын
үйлестірмесе, ауыл мәдениетінің тоқырауға ұшырайтындығын қарапайым еңбек
адамдарының психологиясына терең бойлау арқылы ашады. Жалпы зерттеу
барысында шығарма өзегіндегі бүгінгі қазақ ұлты үшін ең өзекті мәселе болып
отырған атажұртқа, туған топыраққа сүйіспеншілік, ауыл мен қала өмірінің
алшақтық мәселелері жан-жақты талданады.
Бүгінгі әлеуметтік өмір шындығы Б.Қанатбаевтың Ескі жұрт әңгімесінде
де шеберлікпен беріледі. Дүние өзгеріп, ұрпақ ауысқан кездегі ұлттық
құндылықтардың жұтаңдауына назар аударады автор. Тәуелсіздік кезеңі
тіршілігіміздің алуан саласындағы жаңа да жарқын бетбұрыстарға,
жаңғыруларға бастап отыр. Сондықтан өмір шындығын, өмірлік материалдарды
авторлық концепция мен өткір проблемалдарға сабақтастыра таңдау мен
толғаудың мән-маңызы айырықша [8, 94 б].
Көсемәлі Сәттібайұлының Жылқыбай жездемнің сақалы атты әңгімесінің
астары – бүгінгі ұсақталып кеткен қазақ қоғамының бейбіт күнгі мінез-құлқы,
тыныс-тіршілігі. Жазушы қазақтағы ескіліктің қалдығын юмор арқылы шенеуге
шебер. Мәтіндегі үш төбеге бөліну – қазақтың үш жүзге бөлініп, трайболистік
ойларға ден қойғанын тұспалдап тұрғандай тәрізді. Шығармада қазақтың
бүгінгі өмірінің ауыр сыйқы суреттеледі. Қазақ қызын қытай жігіті алған.
Қазақтың ұлттық тұтастығына зияны тиетін көріністер көз алдыңызға
тізбектеледі. Бұрын орыс келін мен неміс күйеу балаға бет шымшитын
апаларым, қазір африкалық абысындарының амбициясына да үйренген. Ол
жазғандар да анда-санда ат сабылтып келіп тұрады. Мынау қақсаған ханзу бала
да әлгі жампоздар шошып жүрген үдерістің біздің ауылға тән бір сипаты [9].
Жаһандануға салмаса, әңгіме астарынан күрсініс аңғару қиын емес.
Туындыда дін тақырыбы да қозғалады. Қазақ қоғамының өркениет көшіне
ілесе алмай, жақсы мен жаманның, асыл мен жасықтың арасын бөліп, ажырата
алмай жүргенін жазушы ұлттық қасіретке балайды. Ұтыла беретініміз де сол
жақсы, құнды дүниелерді өз деңгейінде бағалай алмай, соның себебінен
қоршылыққа ұрынатынымыздан. Ұлттық идея бұл әңгімеде өте бір нәзік һәм
сырты юмор, іші зар, астыртын ағыстармен көркем берілген. Бұл әңгімедегі
оқиға – қазақтың әр ауылының басындағы хал. Жазушы мұны шебер жеткізе
алған.
Т.Шапайдың Домбыра атты әңгімесінде автордың дүниені қабылдау сезімі
тұнық, нәзік иірімдерге толы мұңымен көңіл аудартады. Домбыра жансыз зат
деген ұғым жоқ онда. Әсіресе, ұлттық дүниелерге ерекше елжіреп тұрады.
Онысын қазақтығының кепілі дерсің. Кейіпкердің домбыраға деген сағынышы
мистикалық сипат алған. Автор екі домбыраны ескі мен жаңаның мәңгілік
тартысы, дилемма ретінде алған. Кейіпкер шеберден домбыра жасап бер деп
сұрағанда, ол әнші домбыра ма, күйші домбыра ма деп айырып сұрайды. Бұл
екеуі де деп қалады. Расымен сары домбыра ерекше әуезді, үнді болып шықты,
шапқан сайын зырлаған Құлагер текті домбыра. Ең кереметі, жаңаға бауыр
басқан сайын ескі домбыра құлазыған тәрізді болады, семіп бара жатты дейді.
Бұл ненің белгісі? Қазақ халқының ұлттық құндылықтарының символы. Жаңа әлем
кеулеген сайын, модернизация мен ғаламдану молынан енген сайын ескі
дүниелер керексіз болып, ысырылып қала береді. Руханиятта да солай. Жаңаның
кейде құны жоқ, бірақ оны мүдделі адамдар істейді, сондықтан ескіні асыл
зат болса да, уақытша болсын, лақтыруға бейім тұрады. Автор бұл жаңа
домбыраны тылсым, аққу мойын домбыра деп атайды. Жаңа домбыраға ескі
домбыра қарама-қарсы тұрғандай: дүмі жарық, қаңсып қалған шанақ үмітсіз,
жарықшақ дауыспен мағынасыз қаңқ-қаңқ етті. Домбырада күй жоқ еді [10].
Тұрсынжан Шапайдың барлық әңгімелерінде лықсыған мұңнан көз ашырмайтын
булығу бар. Оған жалғыздықты түпқазық қылған гротеск қосылғанда, тіпті үдеп
кетеді.
Бұл әңгімедегі домбыра − тұлға. Ол зат емес, адам бейнелі. Жазушының
табысы – осы. Домбыра − ұлттық ұғымның символы. Жалпы ұлттық әдебиет –
ғасырлар куәсі, бабамыз бен кейінгі ұрпақтың жан сыры, келбеті. Ұлттық
болмыс, ұлттық рух, эстетикалық күрделі құбылыс кейіпкер сипатына елеулі
әсер етті. Әдебиетімізге М.Әуезов дәстүрінен нәр алған ұлтжанды
кейіпкерлер тобы келіп жатты.
Жазушы Қ.Түменбайдың Қобыз мұңы атты әңгімесі де ұлттық таным
тұрғысында жазылған туынды. Мұнда автордың баса назар аударатыны –
жалғыздық мәселесі. Жалғыздық сипатын өзгеше көрсету үшін онда әкелі-балалы
екі ұрпақ өкілінің көзқарас алшақтығы негіз етілген.
Н.Дәутайұлы соңғы кезде прозаның шағын жанры әңгімеге жиі қалам тартып
жүр. Жазушының Айғыркісі атты көлемді әңгімесі ұлттық идеяның алтын
қазығын айналшықтап шықпай қоюымен, қазақтықтың жаратылысын сүйіп жазуымен
де дараланады.
Жылқы культі арқылы ұлттық рух асқақтайды. Ат мінсе, қазақ өз қалыбын
сақтайды. Жаяу қазақ – жартылай қазақ. Әңгіме бір әулеттің өмір сүру
пәлсәпасы арқылы ұлттық идеяның қайнар көзін ашады. Жылқы мен қазақ – бұл
әңгімеде синоним, бір символға айналған, Жалғас Жылқыны құрту – қазақты ұлт
есебінде құрту деген астарлы ойға жетектейді. Ауылдың күні батып барады.
Урбандалу қазақты еңсеріп келеді, – дейді автор.
Әңгімедегі ұлының антиподы – әкесі. Жалғас пен Бұлди екеуі – екі түрлі
адам. Қазіргі заманғы көкейін ақша тесіп, санасын тұрмыс билеген, ұлттық
жаратылысын жатсынған, жат тұлыпқа емінген кейіпкер суреттеледі.
Жазушы М.Мәжитовтің Әкім сайлау атты әңгімесіндегі қоғамды жайлаған
кеселдер аса бір әсіреленбей, өмірде қалай болса, солай, нақты
суреттелінеді. Қалықбай әкім – типтік бейне. Жазушы М.Мәжитовтің ұтқан тұсы
да – осы. Бармақ басты, көз қыстылық, өтірік ақпарат, өңін өзгерту,
жағымпаздық пен екіжүзділік нормаға айналған. Жазушы осының бәрін айқын,
мақтамен бауыздағандай етіп көрсетеді. Қалықбайды сол күйінше қалдырады.
Неліктен? Себебі, Қойшыбай Қалықбайдың орнына әкім болып келсе, одан бетер
жейді. Автор мұны оқырманға әлдебір тұспалдармен ұқтырады. Шәкәрім
Құдайбердіұлының бір өлеңінде айтылғандай:
Жандарал жүз елуге келсін! – дейді. –
Жасартып тағы да өмір берсін, – дейді. –
Бұл өлгенмен, келеді және біреу, дейді
Онан да осы-ақ ұлық болсын. [11], дейді.
Р.Отарбаевтың Американың ұлттық байлығы атты әңгімесіндегі әлеуметтік
сарын қарапайым ауыл тірлігі арқылы беріледі. Бұл әңгімеде қазақта ұлттық
идеология жоқтығы күлкілі оқиға, бір болмашы ситуация арқылы ашылады.
Сарказм мен гротескінің көркемдік рөлі жоғары. Кейiпкердiң рухани
дүниесiндегi, характерiндегi өрлеу мен әлеуметтік шындықты көрсету үстiнде
бүгiнгi шығармаларымызда аз кездесетiн үлгi – гипербола элементтерiнiң
ұшырасуы бұл әңгiменiң тәуiр табысы, бағалы тәжiрибесi.
– Аллам-ау, – деді амалы таусылған аңшы үні тозып, мұржаға сүйене
кетіп. – Шәуіл деген жаман ши бөрі Американың ұлттық байлығы болсын. Мен
сонда Қазақстанның кімімін?. [12, 11 б]. Жазушы шибөрі мен ел-жұртты
психологиялық параллелизммен қатар қойып салыстырады. Суреткердің қасқыр
мен түлкінің ортасынан шыққан жаман шатаны, бөрідей азуы, айбаты, түлкідей
айласы жоқ шибөріні шығарма өзегіне алуы тегін емес, бұл жерде мәселе
шаталықта, шалалықта болып тұр. Көк түріктің бөрісі емес, қайдағы бір тегі
жоқ, бөрі тұрмақ, қасқырдың тырнағына татымайтын Америка елі ұлықтайтын
шибөріні енді келіп қазекем де құрметтеу керек екен. Мұнда шата шибөрінің
бейнесінде қазақ жерінде тұрып жатқан қазақ емес ұлттарды әсірелеп
төбемізге көтерудің тұспалы бар. Суреткер шығармасының атауында үлкен мән
бар, бір елдің ұлттық байлығы көк түріктің көк бөрісі емес, қасқыр тұрмақ,
шата шибөрі болса, ал біздің Тәуелсіз Қазақстанымыздағы ең үлкен, ең
негізігі ұлтық байлығымыз – халықты кім қорғайды деген әлеуметтік астары
бар сауал қоя отырып, оған жауап таппай қиналады.
М.Мағауиннің Ұлт аралық жанжал атты туындысының [13, 324 б] қаны
қазақ, рухы қазақ сүйсініп оқитын шынайы әңгіме екендігі көркемдік қуатының
кемелділігінен көрінеді. Шығармада сатиралық фон, емеурін, тұспал, символ,
күлкі қатар өріліп отырады. Күлкі болғанда, гротеск, ирония мен ащы әжуа.
Әңгімедегі Алматы маңындағы кішкентай Рахман ата ауылы – Қазақстан
мемлекетінің моделі тәрізді. Шығарманың басында-ақ автор өзінің танымын
айқындау үшін жол мотивін таңдап алады. Автор Анау Марат сияқты
бұралқыны төрге шығарудың зардабын да көрсетеді, ұлтаралық келісім дегенді
желеу етіп, ата жұрт иелерінің бөтендерге есесі кете беруінің қаупін де
алға тартады автор. Тілді, елді, рухты қорлағысы келіп, менсінбеу, қазақтың
кеңдігін ұдайы бас пайдаларына пайдалану, қазақтың қашан да ерен
төзімділігі, балақтағы биттің басқа шығуы – бәрі сатиралық уытты тілмен
әшкерелеген. Әңгімеде ирония құралын ұтымды пайдаланған. Ал, қазақ...
Тәуелсіздік алдың, енді атаңның басы керек пе?! Ел иесі екеніңді қашан
ұғасың? Әңгіме соңы осылай аяқталады. Оқыған жанның ұлттық намысының
оянуына түрткі болатын бұл риторикалық сауал саналы әрбір қазақ жүрегіне ой
салады. Демек, ұлттық идея қазіргі прозамызда жанама сипатта көркемдік мән
иеленеді. “Ұлттық идея біздің ортақ тағдырымыздан туындайды. Ол ащы болсын,
тәтті болсын-біздің бүгін де, ертең де өмір сүруіміздің бірден-бір шарты”,
– деп түйіндейді Ш.Елеукенов. [14, 24 б.].
Еліміз тәуелсіздік алғасын, өткенімізге көз жіберу мақсатында бұрын
айтуға тыйым салынған, жабық тақырыптардың бірі − Желтоқсан көтерілісі.
Қазақтың қылшылдаған қыз-жігіттерінің көз жасынан тұратын бұл тақырыпты
біраз қаламгерлер өз шығармаларына арқау еткені белгілі. Р.Нұрғалиевтың,
Т.Сәукетаевтың Ай қараңғысы атты романы мен Н.Құнантайұлының Қараөзек
романы бұл тақырыпты үлкен прозаға әкеледі. Әңгіме-повестерде бұл тың
тақырыпқа – А.Алтай, М.Байғұтұлы, Ж.Қорғасбек пен Қ.Түменбайлар түрен
салды.
М.Байғұттың Жоғалған жұрнақ [15, 188 б] атты әңгімесі оқыс хабардан
басталады. Жұрнақ көке жынданып кетіпті. Әңгіме оқиғаны оқушы баланың
көзімен суреттеген. Жұрнақ – желтоқсан қасіретінің құрбаны болған жас
жігіт. Бұл – жоғалған ұрпақтың символы. Жынды Жұрнақ адамдарды бір-бірінен
айырмайтын, кісі танымайтын, кімнің кім екенін мүлде білмейтін. Қазіргі
қазақ баласының кейпіне ұқсайды, ана тілін білмейді, өзі мен жатты, ақ пен
қараны ажырата алмайды. Бұл образ арқылы ұлтсыздану мен жаһандану дертіне
шалдыққан ұрпақ қасіреті бейнеленген. Ұлтының қасиетін танудан қалып,
қазақтықтан аулақ кетіп барады.
Мұңлық әкенің күйі ол болса, көтеріліске қатысқаны үшін жазықты
болып, жынданған бейшара ұлының күні тіптен мүшкіл еді. Барынан айрылған,
адамзат баласына тән ең ұлы қасиет – санасынан, ақыл-есінен айрылған, жарым
ес атанып, көрінгеннің есігінде қу құлқыны үшін өлместің күнін кешіп жүр.
Қаламгер кезінде оқу озаты болған Мәскеу оқу орны студентінің бүгінгі
мүшкіл халін суреттеу арқылы тағдыры да, заманы да, солақай саясаты да
аямаған жас жігітті туып-өскен ортасы, кіндік қаны тамған ауылдастары да
аяды ма, мүсіркегендері бір күндік боқ дүниемен теңелгендігін шебер
суреттеген.
Жұрнақ жынды бола тұра туған табалдырығына тізерлеп, кіндік кескен үйіне
басын иген қалпы өмірмен қоштасады. Жалпы шығарманың әлеуметтiк мазмұнын,
жазушы үй, қара шаңырақ мотиві арқылы айқындап отырады. Демек, қаламгер
ұлттық танымға тән мотивтер мен дәстүрлі символдарды шебер пайдалану арқылы
Желтоқсан қасіретінің қазақтың халықтық рухына тигізген зардаптарын аша
білген.
А.Алтайдың Прописка [16, 299 б] атты әңгімесінің тақырыбы да
желтоқсан. Урбанизация қалаға қуған қазақ ұлтының наласы мен шері,
пропискаға отырудың соры. Қала қазақты қабылдағысы жоқ. Әңгіме жолға шыққан
Арқат есімді жігіттің бір сәт басынан кешкен драмасына құрылған. Алайда бұл
жеке бастың қайғысы емес, бүкіл қазақ қоғамының басына түскен ауырпалықты
таңбалайды. Алтайда көктем келсе де, бораны басылмай тұрғаны – ол да –
тұспал. Бұландай жігіттер деп автор тегін айтып отырған жоқ. Махамбетте
Бұландай ерді кескен күн деген өлең жолдары бар. Үш жігіт – желтоқсан
құрбандары. Сол боздақтарды тұспалдайды. Арқат қалаға пропискаға отыру үшін
төрт ай қаңғиды. Қала қазақ баласына өгей шешеден бетер. Абайша айтқанда,
бір қайғы мың қайғыны қозғайды. Ол – қазақ қоғамындағы шындық.
Желтоқсан тақырыбына арнап жазылған қазіргі қазақ әңгімелерінің ішінде
А.Алтайдың Сібір офицері атты әңгімесінің түрі мен пішіні бөлек. Көбінесе
бұл тақырыпта жазылған әңгімелердің көпшілігінің оқиға желісі желтоқсан
зардабынан жапа шеккен Желтоқсанға қатысқандардың өмірін суреттеуге, сол
қанды оқиғадан бір үзік сыр түюге құрылатұғын. Ал, аталмыш әңгімеде жағдай
мүлдем басқаша суреттеледі.
Қаламгер қаһарлы суықта қарусыз қайрат көрсеткен жұртты жаппай қанға
бөктіріп, өзін адал сезінетін, совет заманының азат азаматымын дейтін
офицер Бураханның тағдырының тәлкекке ұшырауын шеберлікпен бейнелей білген.
Асқар Алтайдың кейіпкері абақтыдағы өмірдің әділетсіз сипатын, кесінді
биліктің кесірлі пендесі болып шыққан адам болмысының кері өзгерісін
суреттейді. Автор өзінің осы шығармасы арқылы кісенді қоғамның зорлығын,
аңқау офицердің әмірлі биліктің құрбанына айналғандығын: партиялық
бұйрықтың қаталдығын, кеңес саясатының екі жүзділігін көрсеткісі келген.
Отаны алдындағы әскери парызын адал атқарып жатқан кеңес офицерінің
жазықсыз қолын жазалы еткен де – саясат. Кейіпкердің жанын жегідей жеген
де, намысын жер қылған да – желтоқсан. Бураханның көзін ашқан да, көңілін
басқан да сол желтоқсан деп пайымдайды авторлық таным.
Жазушы Ж.Қорғасбектің Желтоқсан әңгімесі де осы тақырыптас [17, 124
б]. Әңгімедегі қисық мойын тракторист қарапайым көптің бірі. Автор арақ
бөтелкесін жан сауғасын тауып алып деп кейіпкеріне тегін телімейді. Автор
үшін де, әлгі тракторшы үшін де арақ жарық дүниеде болып жатқан сұмдықтан
бас сауғалаудың құралы ретінде алынған. Әйтпесе, оның алапат уыты мен
күйзелісіне төзу қиын. Адамдарды, дәлірегі, өрімдей жастарды ел жоқ
айдалаға апарып, көміп тастап жатыр. Бірақ әңгімеде кім көмілгені
түсініксіз. Құпия көму. Кейіпкерде ат жоқ. Ол қазақ деген ұғымға ие. Оның
бауырмалдығы, жүрегі езілетіндігі біраз детальдардан білінеді. Кетіп бара
жатқанда, арттарына қарап, еңіреп жылаған қыздарға қосылып ер адам да
жылайды. Жол үстінде айтылған жоқтау бірақ, жол үстінде ұмыт қалды сол
күйі. Оны айтасыз, мына тұрған ауылға да үн-түнсіз барып кірді үшеуі.
Кімге жоқтау айтып отырғаны белгісіз, – деп түйіндейді автор. Бұл ұлт
басына түскен қорлықты, жазықсыз мерт болған өрімдей жастарды жоқтау, бірақ
үнсіз, ешкімге көрсетпей жоқтау. Қазақ басына түскен трагедия.
Қазіргі қазақ әңгімесіндегі әлеуметтік символика атты екінші тарауда
прозалық туындыларда жаңаша мән иеленіп отырған фольклорлық образдар жүйесі
– қасқыр-тотемі, ағаш-дүние тірегі, су-өлім, т.б. қазіргі тәуелсіздік
тұсындағы өмір шындығын танытудың тәсілі ретінде тексерілді.
Тәуелсіздік жылдары деп аталатын кезеңнен басталған жаңашыл
пайымдаулар рухани түлеудің жаңа бір кезеңі болды да, қазақ әдебиетіне
көркем ойлаудағы жаңа ұстанымдарды алып келді. М.Мағауиннің Құмырсқа
қырғын, Коммунистік реализм, Қасқыр – Бөрі, Қисық ағаш, Қос Ағаш,
Т.Нұрмағамбетовтің Кене, А.Алтайдың, т.б. шығармалары әлеуметтік өмірдің
ең бір өзекті мәселелерін, сыншылық-философия саралайды. Жазушыларымыз өз
шығармаларындағы айтар ойын, суреткерлік көзқарасын тұспалдап,
психологиялық тұрғыда жеткізуі немесе әлеуметтік символикаға ден қоюы –
заңдылық. Астарлап, ишарамен сөйлеу, сөзге сараңдық, үкім айтудан, соңғы
ақиқатпен кездесуден қашу – постмодернистік рухтағы бүгінгі қазақ прозасына
тән басты қасиеттердің бірі [18, 515 б].
Жаңашылдық қашан да соны идеялық-көркемдік ізденістермен толығады.
Тақырыптың жаңалығы барша табысқа кепіл емес. Жаңалық жазушының өмір
құбылыстарына келу тұрғысынан, көз көрген, құлақ естіген фактілерді қорыту,
ойлау ұстанымы мен суреттеу принциптерінен, белгілі бір идеяны жеткізу
ерекшелігінен, әлеуметтік талдау пайымынан аңғарылмақ. Бұған кейіпкер
таңдау, сюжет, композиция құру тәрізді суреткердің дара стиль өзгешеліктері
де қосылады. Алайда, әр автордың қайталаудан алыс, жаңалығы мол тың шығарма
беруге ұмтылысы әрдайым дәстүр сабақтарымен астасып жатқанда ғана жемісті.
Қазақ прозасында символды қолданудағы шеберлікті Ғ.Мүсіреповтің Өмір
жорығы, Қыран жыры, М.Мағауиннің Құмырсқа қырғын атты әңгімелерінен
көруге болады. Құмырсқа қырғын атты философиялық ойға құрылған әңгіме
табиғат құдіретіне бас июді ғана емес, өмір үшін күрес, қазіргінің жалғасы,
болашақтың тұтқасы – жас ұрпақ пен ертеңіміздің кепілі – жер-анамызды
қастерлеу туралы сыр десе де, болады. Автор-кейіпкер құмырсқа илеуін
көркемдік деталь ретінде ала отырып, оны бір қауым елдің, тіпті мемлекеттің
символдық (рәміздік) белгісіне айналдырады. М.Мағауиннің бұл әңгімесіндегі
көзге түсетін, көңілге ұялайтын ерекше жәйттар – символикалық пен
философиялық сипаттардың берік жымдасып, табиғи кіріге түсуі. Құмырсқа
қырғынындағы өзгешеліктің бір ұшығы осында. Қаламгер бұл шығармасында
тырнақ ұшындай көзге көрінер-көрінбес құмырсқалар тіршілігін адамдар
өмірімен қатарластыра алады. Жекелеген құмырсқалар ішке кіріп, тары
дәнінен сәл ғана үлкен, сопақша жұмыртқаларды тістеп алып шыға бастады.
Мұндағы ең үлкен олжа – болашақ ұрпақ өндімек панасыз жұмыртқалар. Өз
илеуіне апарады. Шайқап шығарады. Содан соң... ата-тегін білмейтін
жетімдерді түгел жұмыскер – мұндағы билеуші жұртқа тегін азық-түлік
жинайтын құл-құтан немесе басқа бір, жат әулетпен соғысқа, тіпті, кешегі өз
нәсіліне қарсы майданда алға салатын жанкешті жауынгер етіп шығарады. О,
құдірет! Тура өзіміздің мәңгүрттер! [19, 103 б] – деп, терең философиялық
тұжырымның да мәнін ашады. Дүниедегі ең кішкентай жәндіктер тіршілігіндегі
әділетсіздік, теңсіздік арқылы адам баласына ой салу, мәңгүрттік сананың
тамыр-тегін ұқтырудағы авторлық қолтаңба барлығы да бүгінгі прозаның ерекше
бітімі ретінде зерделенді. Қазақ халқының ғасырлар бойғы жаратқан ең аяулы
қасиеті – өзара ауызбіршілік пен өзін-өзі құрметтеу, жатқа берілмеу, ұрпақ
болашағын ойлау мұраты тұспалданғандығы талданды.
Ұлт әдебиетіне ортақ жаңа сапалар, өлшемдердің елеулісінің бірі –
қазіргі қазақ прозасының символикалық сипаты. Біздің басты назар
аударатынымыз да бұрыннан бар тәсілдің қазіргі заманғы жаңа болмысты
прозадағы өзгеше жаңғыруы мен түрленуі болмақ. Осы тұрғыдан алып қарағанда,
М.Мағауиннің тағы бір алып отырған символикасы – Қасқыр – Бөрі. Қасқыр –
Бөрі [19, 329 б] атты шағын әңгімесі өзінің құрылымдық жағымен
ерекшеленеді. Шағын әңгіменің Қазақтың қасқыры – қасқыр емес, шене, құрт
кезінде, яғни бағзы заманда әлемдегі ең айбарлы аң болған дейтін
бастауынан бастап бабамыздың байрағына түсіп, жүрек пен рухтың, қайтпас
ерліктің ұранына айналған боз құрт, шене туралы толғанысы назар аудартады.
Бөрінің орнына қасқыр келді, бірақ шын мәнісінде екеуі – бір-ақ аң: бөрі
деген – қасқыр, қасқыр деген – бөрі. Сырттай қарағанда, атау ғана ауысқан
тәрізді болып көрінеді. Ал, шын мәнісінде... бәрі өзгерді. Кейінгі қасқыр
бұрынғы бөрідей бола алмады. Абыройсыз істің бәрі қасқырға телінді. Баяғы
құрт пен шенеден, кешегі бөріден қалған бақ, көшкен рух қасқырға қонбапты.
Бұрын батырды бөріге теңесе, енді қадыр-қасиеттен ада зұлым адамды қасқырға
теңейтін болыпты. Дегенмен, қасқыр мен бөрі – атауы бір, түп негізі ортақ,
бір-ақ мақлұқ емес пе? Қасқыр қанша азса да, оның бөрі атауының ескірмеу
себебі неде, қасқырға қашан, қалай айналғаны туралы ой толғайды. Ал мен
көрген сияқтымын. Бөрінің қасқырға емес. Қасқыр атанған бөрінің қайтадан
әуелгі – бөрі кейпін тапқанын [18, 330 б], – деп әңгіменің ішіндегі
әңгімені бастайды. Ырсиған, арық, қу сүйек қасқырдың жалаңаш денесі мен
иленген теріні бір-біріне антитеза пішінінде қарама-қарсы алады. Ырсиған
қасқырдың жалаңаш денесі қандай аянышты болса, жаны жоқ, тіпті ішкі
мүрдесі де жоқ иленген тері сондай. Мұхтар Мағауиннің Қасқыр – Бөрі атты
әңгімесі қазіргі қазақ әңгімесіне құрылымдық, түрлік өзгешелік әкелген соны
туынды болып табылады. Сондықтан бұл әңгімені – аманат әңгіме деп
пайымдауға толық негіз бар. Біз өткен ғасырдың 20-ыншы жылдарында дүниеге
келген Көксерек повесін қазіргі қазақ прозасындағы қасқыр-бөрі бейнесін
ашу мақсатында салыстырдық. Асқар Алтайдың Алтай элегиясы (Қызыл
бөлтірік) повесть-притчасының, Думан Рамазанның Көкжалының, Жанат
Ахмадидың Кезінгеннің кезі, Ажал аузында, Кие атты әңгімелерінің
негізінде іздену жалғастығы мәселесін қарастырдық.
М.Әуезовтің соңғы сөйлемі, Көксеректі басқа тебуімен аяқталды. Өлі
қасқырды басқа тепсе, ал керісінше Жанат Ахмадидің Кие әңгімесінде
авторлық ой басқаша өрбиді. Автор хайуанаттар паркіне қамауға түскен
Қызылшолақтың іс-әрекетінің өзін өзгеше суреттеп кесек бейнелейді.
М.Мағауиннің кейінгі қасқыр – бұрынғы бөрідей бола алмады... дегеніндей
Қызылшолақ қасқыр өзінің бөрі қалпын сақтап қалған – кейінгі қасқыр. Оны
мынадан көруге болады. Қызылшолақ өзінің тектілігін көрсетіп, хайуанаттарды
бағып-күтетіндердің берген тамағын кісі көзінше жемейді. Еті бар кесек
сүйектерді алдына тастағанда оған көз қиығын ғана салып қойып, мойнын қырыс
бұрып жатып алады. Жаратылысынан сонша ашқарақ жыртқыш әшейінде өлгенше
күресуге бар тамақ үшін басын да игісі келмейді. Автор Қызылшолақтың қайсар
қиқарлығынан нағыз бөріге тән тектілікті көрсеткендей. Қырыс, қияс – деп
қасқыр мінезін портрет арқылы берген жазушы Көкшұңқырдай көк мұнар тауын
аңсаған көкжал тұтқынның қамауға көнгісі келмей, тамағы тоқ болса да ыстық
қамау жеп қойған арып-аршыған жабағы түрі – табиғаттың өз таразы өлшемі
бұзылғандықтан деп пайымдайды. Қызылшолақ бейнесі осы зоопарктегі аңдар
патшасы деп саналатын арыстан мен жолбарыстардың, түлкінің өзімен
психологиялық паралеллизмен қатарластыра алады да бір-біріне антитеза
тәсілі арқылы қарсы қояды. Автор осы үш түз тағысының тас қамауда өздерін
қалай ұстайтындарына оқырман назарын аудара отырып салыстырмалы-
салғастырмалы түрде өз ойын ортаға салады. Қасқыр атаулының зоопаркте
ұйығып, бөлтірік ертіп күшіктегенін көрген кісі бар ма екен? Ұрпағын
қасіретке бөлегісі келмегендіктен бе, әлде кекшіл, қайсарлығынан ойынды
қойып, ұйығуға да қырыстана ма екен? – деп автор риторикалық сұрақ қояды.
Қасқыр өзінің еркіндігіне, еркіне шек қойғызбайтындығының бір мысалы: цирк
өнеріне қасқырдан басқа жыртқыш біткеннің бәрін де, тіпті аң патшасы
арыстанды да, сонан кейінгі жолбарысты да баулуға болады екен. Тек қасқыр
ғана адам баласының айтқанына көніп, айдауына жүрмейді екен.
Автор бұл шығармасында кие концептісін негізгі арқау етіп алған.
Ш.Уәлиханов Қазақтардағы шамандықтың қалдығы атты еңбегінде: Қазақтар
киеге үлкен мән береді. ...Кейбір жануарлар мен құстар, көшпелі тұрмысқа
қажет заттарды киелі деп қастерлейді. Жан-жануарлардың киесін қадірлемеу
киенің қаһарын туғызады. Киенің ашуы, қаһары кесір деп аталады [20, 302
б], – деп түсініктеме берген. Қазақ халқындағы киіктің де киесі бар,
иттің иесі болса, қасқырдың тәңірі бар деген мақал-мәтелдер – соның
айғағы. Қызыл шолақты құрықпен ұстаған Адырқұлды қасқырдың киесі атады.
Ж.Ахмадидің Қызылшолағы жоғарыда атап өткен М.Мағауиннің қасқыр бөрісіне
айналғанын, кешегі тектілікті бойына жиған бөрілердің символын береді.
А.Асқардың Қызыл бөлтірік атты шығармасының оқиға желісі тылсым
табиғаттың қойнындағы суретке құралған. А.Алтайдың шығармасындағы табиғат
пен адам бейнесінің, олардың қайшылықтары мен ішкі дүниесінің тартысы екі
аңыздың желісінің негізінде толық ашылған. Бірінші аңызда градациямен
берілген авторлық таным төгілген тілмен шебер берілген. Пейзаж көрінісі
психологиялық паралеллизммен тірі суретті көз алдына алып келеді. Демек
табиғаттың, яки жаратылыстың өз шындығы бар, ал, адамдардың өз шындығы бар
дегенге саяды. Адам табиғатқа үстемдік етіп, ойлағанын жүзеге асыра
алмайтыны – А.Алтай шығармасының тұжырымдамалық ойы. Монологпен беріліп,
қиялындағы қызыл бөлтірікпен іштей тілдесіп, сырласқан, мұңын шаққан бала
танымы, психологиясы нанымды шыққан.
Қанды қол қырғыннан аман қалған қос бөлтіріктің көзін ашпай жатып,
қаталдық көруі сан түрлі тарих соқпағынан аман жеткен қазақ жұртының
тағдыры іспетті. Ал, оның киесіне жолыққан мергеннің өз баласын өзі жазым
етуі – фольклорлық дәстүр қалыптастырған көне мотив. Жазушы бұл мотивті
айтпақ идеясына шебер қиюластыра білген. Шығарма оптимистік рухта,оң
шешімімен бітеді. Ал, жазушы болса, баланың тазалығын адам рухының
тазалығына дейінгі деңгейге көтереді. Бір-бірімен ымыраға келмейтін екі
дүниені біріктіргісі келеді.
Соның тағы бір мысалы ретінде Д.Рамазанның Көкжалында адам және
табиғат арасының арпалысы ешбір бояусыз, бар қалпында суреттеледі. Олардың
байланысының үзіліп қалуы адамның кінәсынан екенін ашып айтылады. Мұнда да
астар байқалады, демек, табиғатты күштеп бағындыруға болмайды, оның да өз
заңдылығы бар, онымен санасу керек.
С.Сағынтайдың Тұмақ елесі атты әңгімесінде қасқыр – бөрі бейнесі өз
болмысын танытады. Бұл әңгімеде жас жазушы – С.Сағынтай қазақ даласының
экологиялық апаттар алаңына айналғанын мистикалық оқиғалармен береді.
... жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Қазақ тілінде жазылған рефераттар, курстық жұмыстар, дипломдық жұмыстар бойынша біздің қор #1 болып табылады.
Ақпарат
Қосымша
Email: info@stud.kz