Білім берудегі инновациялар

Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 61 бет
Таңдаулыға:

Кіріспе

Зерттеудің көкейкестілігі: Мемлекеттің экономикалық және әлеуметтік жетістіктері, ең алдымен, олардың білім жүйесімен, азаматтардың білім деңгейімен анықталатыны белгілі. XXI ғасыр - жаһандық жаңалықтар мен білімнің дәуірлеу ғасыры, өйткені ол қазіргі кезде мемлекеттің тұрақты дамуын қамтамасыз етуде, сондай-ақ әлемдік нарықтағы, әлемдік қоғамдастықтағы орнын айқындап халықтың өмір сүру сапасы мен деңгейін көтеруде айырықша маңызды рөл атқарады.

Бұл жөнінде Елбасының 2009 жылғы «Инновациялар мен оқу-білімді жетілдіру арқылы білім экономикасына» деген тақырыптағы дәрісінде студенттердің жоғары деңгейде білім алуына, мамандарды дайындауда білім сапасына өте үлкен көңіл бөліну керектігін атап өтті[1]

Өркениеттің даму салдарынан білім, ғылым саласында көптеген ғаламдық өзгерістер орын алды. Жаңа типті педаготы даярлау- білім салаларының ең негізгі қойған мәселесі. Білімді, жан-жақты дамыған, жаңа заманға сай технология түрлерін меңгерген, шығармашылықпен жұмыс істеуге қабілетті педагогтарды даярлау негізгі міндет болып отыр.

Бүгінгі күні жаһандану жағдайында өркениеттіліктің өлшемі, тетігі, құндылығы ретінде шығармашылық сипаттағы білімнің орны үлкен. Оны өлшем ретінде қабылдауымыздың себебі, кез келген мемлекеттің рухани да, әлеуметтік-экономикалық дәрежесі онда өмір сүретін халықтың білім деңгейі мен меңгерген білім, біліктерін шығармашылықпен қолдана алуына байланысты. Себебі әлемдегі ғажайып жаңалықтарды өзі білім, білікті шығармашылық құндылық ретінде бағалаумен, оны ізгі мақсаттарға сәйкес қолданып, жаңаны табумен мүмкін болады.

Кез келген елдің реформаларға, әлеуметтік-экономикалық құрылымды түбірімен өзгертуге бет бұрған кезеңде білім беру жүйесін де қайта құру қажеттігі туындайтыны сөзсіз. Ал ол реформалар өз кезегінде білім беру саласында жиналған мол оң тәжірибені сақтай отырып оның әрі қарай дамуына жағдайлар жасауы керек. Қазақстан Республикасының алдында тәуелсіздік алған уақыттан бастап білім беру саласында қайта құрулар жүргізу қажеттігі тұрды.

Қазақстан Республикасының «Білім туралы» Заңында білім беру саласындағы мемлекеттік саясаттың негізгі принциптері қатарында білім беру жүйесін дамытудың басымдығы; әрбір адамның зияткерлік дамуы, психикалық-физиологиялық және жеке ерекшеліктері ескеріле отырып, халықтың барлық деңгейдегі білімге қолжетімділігі; жеке адамның білімдарлығын ынталандыру және дарындылығын дамыту көрсетіледі. Ал бұл принциптердің іс жүзіне асуы білім беру мазмұнын жаңартумен тығыз байланысты. Білім беру мазмұнын жаңарту білім беру жүйесінің барлық деңгейлерін қамту керек[1]

Білім кеңістігіндегі жаңғырту педаготың қажымас ізденпаздығы мен шығармашылығының жемісі. Білім беру мен тәрбиелеуді жүзеге асыратын жаңартылған бағдарламалар мен педагогикалық техналогияларды меңгеруге үлкен бетбұрыс жасалуы қажет.

Білім беру жүйесін жетілдіру - елдің одан әрі дамуы тәуелді болатын саяси және жалпы ұлттық міндет. Білім беру жүйесін жетілдіру мақсаты - заманауи білім сапасын қамтамасыз ету негізінде білім беру жүйесінің тұрақты дамуының механизмін құру болып табылады. Қазақстанда білім беру жүйесін тиімді жетілдіру білім берудің іргелілігін сақтаған және тұлғаның, қоғамның және мемлекеттің көкейкесті және перспективалы сұраныстарына сәйкес болған жағдайда жүзеге асады. Бұл алдына қойылған кәсіби міндеттерді шеше алатын мамандар даярлағанда, сол мамандар даярлау жүйесін қайта құрғанда мүмкін болады.

Әлемдік практика көрсетіп отырғандай, педагог мамандарға жоғары деңгейдегі моральдық және біліктіліктік талаптары қойылуы тиіс. Педагог мамандар заман ағымына қарай әртекті болатын және күрделене түсетін кәсіби міндеттерді шеше алатын болуы керек.

Қазақстан Республикасының «Білім туралы» Заңында білім беру жүйесінің міндеттерінің бірі ретінде: « . . . жеке адамның шығармашылық, рухани және дене мүмкіндіктерін, танымдық іс-әрекеттерін дамыту, адамгершілік пен салауатты өмір салтын берік қалыптастыру, жеке басының дамуы үшін жағдай жасау арқылы интелектіні байыту» деп нақтыланған ХХІ ғасырдың табалдырығында тұрған адамзат дамуының жаңа кезеңі - білім беру үрдісінің ең маңызды факторларының бірі болып саналатын кезеңге келіп жетті. Әлемдік білім беру тәжірибесінде білім жүйесіне шығуды реттеу нәтижеге бағытталған білім арќылы іске асады. Өркениетті елдердің әрқайсысы өзінің ұлттық болмысына сай негізге алған ұстанымына сай құрылған білім саясатын нәтижеге бағытталған білімнің өзекті ойларымен ұштастырып отыр[1] .

Бүгінгі күнде қоғам дамуының жетекші бағыттарының бірі - білім беру процесін ақпараттандыру. Ол оқу-тәрбиелік процестің барлық деңгейлерінде жаңа технологияларды қолдануды болжайды.

Қазіргі ақпараттандырудың өзіне тән ерекшелігі - білім беру өрісіне белсенді түрде кіру, оқытудың жаңа технологияларының пайда болуы және дамуы, ақпараттық өнімдерді пайдаланатын жаңа тәсілдер мен құралдарды оқу процесінің заңдарына сәйкес қолдану.

Білім беру саласындағы ақпараттық технологиялар әсерінен білім беру жүйесі желілік әлемге қадам басты. Қазіргі кезде оқыту оқу-тәрбие процесін ұйымдастыру мен оның мазмұнының көп нұсқалылығы негізінде білім алушылардың коммуникативті, шығармашылық және кәсіби дағдыларының дамуын қамтамасыз етуі керек. Мұндай өзгерістер оқытудың дәстүрлі технологияларын алмастырмай, керісінше мүмкіндіктерін кеңейтулері керек.

Ақпараттық қоғам жаһандаудың бір деңгейі болып табылады. Ақпараттық технологиялар тек өндірістік үрдістің ілгерілеуіне ғана емес, сонымен қатар қоғамның дамуына да орасан зор ықпал етеді.

Қоғамды ақпараттандыру - өндірістің жалпыға ортақ әлеуметтік үрдісі мен ақпаратты экономиканың нығаюын қамтамасыз ететін, еліміздің ғылыми-техникалық прогресін, қоғамды демократияландыру мен интеллектуалау үрдісін жеделдететін қоғамдық байлық ретінде жаппай пайдалану.

Білім беру саласын ақпараттандырудың мемлекеттік бағдарламасы бекітілді. Осыған орай білім берудің жаңа технологиялық саласын ғылыми-әдістемелік және технологиялық жабдықтармен қамтамасыз етудің негізгі міндеттері көзделді.

Бұл міндеттердің шешімін табуда республикада білім беруді ақпараттандырудың республикалық, қалалық және аймақтық ғылыми-әдістемелік орталықтары жұмыс істейді. Мұнда ғылыми ақпаратты технологияның талаптарына сәйкес, білім беру жүйесінің барлық пәндері бойынша оқытудың бағдарламалық құралдары жасалуда. Бүгінде қоғамда білім жүйесінің жаңа сапалық деңгейге көшірудің стратегиялық міндеттері айқындалып отыр.

«Қазақстан Республикасының 2015 жылға дейінгі білім беруді дамыту тұжырымдамасында» жоғары білімді дамытудың негізгі үрдісі мамандар даярлау сапасын арттыру, қарқынды ғылыми-зерттеу қызметімен ықпалдастырылған инновациялық білімді дамыту, жоғары оқу орындары зерттеулерінің әлеуметтік сала мен экономиканың қажеттіліктерімен тығыз байланысы, білім беру және ақпараттық технологияларды жетілдіру болып табылады деп көрсетілген. Тұжырымдаманы іске асырудан күтілетін нәтижелер қатарына білім беру жүйесінің ғылыми және инновациялық қызметін дамытуды қояды[2] .

«Қазақстан Республикасында білім беруді дамытудың 2005-2010 жылдарға арналған Мемлекеттік бағдарламасында» жоғары білім беруді дамыту үшін оқытудың ілгершіл жүйелері мен технологияларын, оның ішінде кредиттік және қашықтан оқытуды әзірлеу және енгізу қажеттілігі көрсетіледі. Сондай-ақ «педагог кадрларды даярлау, қайта даярлау және олардың біліктілігін арттыруда» білім беру бағдарламалары инновациялық педагогикалық технологияларды, ізденушілік, зерттеушілік және шығармашылық қызмет дағдыларын, оқытудың ақпараттық және қашықтан оқыту технологияларын меңгерген көп тілді мұғалімді даярлауға бағдарланатын болады деп түсіндірілген[3] .

Міне, жоғарыда айтылғандарды зерделей келе біз, бұл мәселені зерттеу үшін: «Мектепке дейінгі ұйым әдіскерінің инновациялық іс-әрекетінің мазмұны» атты дипломдық жұмысты негіз етіп алдық.

Зерттеу мақсаты: мектепке дейінгі ұйым әдіскерінің инновациялық іс-әрекетін анықтау.

Зерттеу нысаны: мектепке дейінгі ұйым әдіскерінің инновациялық іс-әрекеті.

Зерттеудің пәні: әдіскердің инновациялық іс-әрекеті.

Зерттеудің ғылыми болжамы: егер мектепке дейінгі ұйымның әдіскерінің инновациялық іс-әрекеті анықталса, онда мектепе дейінгі ұйымның әдіскерінің инновациялық іс-әрекеті оптимизациялануы артады.

Зерттеу міндеттері:

мектепке дейінгі ұйым әдіскерінің инновациялық іс-әрекетін ғылыми-

теориялық тұрғыда негіздеу.

иновация түсінігін, оның дамуын ашып көрсету.
мектепке дейінгі ұйым әдіскерінің қызметін сипаттау.
мектепке дейінгі ұйым әдіскерінің инновациялық іс-әрекетінің үлгісін

ұсыну.

мектепке дейінгі ұйым әдіскерінің инновациялық іс-әрекетінің мазмұның

ашып көрсету.

мектепке дейінгі ұйым әдікерлерінің инновациялық іс-әрекетін зерттеу және оның нәтижесі көрсету.

Зерттеу әдістері: Зерттеу бойынша ғылыми әдістемелік, педагогикалық-психологиялық әдебиеттерге талдау, мектепке дейінгі ұйымдар әдіскерлерімен сауалнама жүргізу.

Зерттеу базасы: Сатпаев қаласының балабақшалары.

Дипломдық жұмыс көлемі және құрлымы: Дипломдық жұмыс кіріспеден, екі тараудан, қортындыдан, қолданылған әдебиеттер тізімінен, қосымшадан тұрады.

1 Мектепке дейінгі ұйым әдіскерінің инновациялық іс-әрекетін ғылыми-теориялық тұрғыда негіздеу

1. 1 Инновация түсінігі мен дамуы

Қазіргі кезде республикада әлемдік білім кеңістігіне енуге бағытталған жаңа жүйе жасалып, оған мемлекеттік деңгейде үлкен мән беріліп, білім саласын жүйелі реформалау арқылы түбегейлі өзгерістер енгізу қолға алынуда.

Республикамыздың дамуының стратегиялық мақсат - міндеттерін шешу жолында қоғамның әлеуметтік-экономикалық, мәдени-рухани жетілу мәселелері адам факторына жасалатын жағдайлармен өлшенетіні белгілі.

Сондықтан, диалектикалық даму үрдісі сияқты, білім беру жүйесі мамандардан кәсіби икемділік пен ұшқырлықты, сан қырлы шығармашылық қызмет пен өзін-өзі ұйымдастыру жағдайындағы біліктілікті талап етеді.

Білім берудегі инновациялар. Енгізілген жаңалықтар немесе инновациялар адамның кез-келген кәсіптік қызметіне тән, сондықтан зерттелуі, талдануы және енгізілуі қажет. Инновациялар өздігінен пайда болмайды, олар ғылыми ізденістердің, жекелей мұғалімнің және жалпы ұжымдардың алдыңғы қатарлы іс-тәжірибелерінің нәтижесі. Бұл үрдіс стихиялы түрде болуы мүмкін емес, ол басқаруды қажет етеді.

Жалпы педагогикалық үрдістің инновациялық стратегиясында жаңалықты енгізушілер ретінде мектеп дейінгі ұйым директорының, әдіскерлер мен тәрбиешілердің рөлі өсіп отыр. Оқыту технологияларының көптігіне қарамастан (дидактикалық, компьютерлік, проблемалық, модульдік және т. б. ) олардың жетекші педагогикалық функцияларын жүзеге асыру тек әдіскердің қолынан келетінін атап өтуіміз керек. Оқыту үрдісіне қазіргі оқыту технологияларын енгізу барысында мұғалім, тәрбиеші, кеңес беруші, аниматор, тәрбиеші функцияларын игере бастайды. Бұл арнайы психологиялық-педагогикалық дайындықты қажет етеді, өйткені әдіскердің кәсіптік қызметінде тек арнайы, пәндік қана емес, сонымен қатар, педагогика және психология, оқыту және тәрбиелеу технологиясы саласындағы қазіргі білімдер басшылыққа алынады. Осы базада педагогикалық инновацияны қабылдауға, бағалауға және жүзеге асыруға дайындығы қалыптасады.

«Инновация» түсінігі жаңалықты, жаңаны, өзгерісті білдіреді, инновация құрал немесе үрдіс ретінде қандай да бір жаңаны енгізуді білдіреді. Егер педагогикалық үрдіске қатысты алатын болсақ, онда инновация мақсатқа, мазмұнға, оқыту мен тәрбиелеудің әдістері мен формасына, әдіскер мен тәрбиешілердің бірлескен қызметін ұйымдастыруға жаңаны енгізуді білдіреді. Отандық педагогикада инновациялық үрдістердің мәні мен мазмұнын түсіндіруде алғашқы қадамдар жасалды.

Білім берудегі инновациялық үрдістердің мәнін түсінуде педагогиканың екі маңызды проблемасы жатыр:

1) алдыңғы қатарлы педагогикалық іс-тәжірибені зерттеу, жинақтау және тарату проблемасы;

2) педагогика-психология ғылымдарының жетістіктерін практикаға енгізу проблемасы.

Бір инновациялық үрдістерді ең алдымен, педагогикалық іс-тәжірибені зерттеу, жинақтау және таратумен байланыстырады, басқалары педагогикалық жаңалықтарды жасау және енгізу проблемасына ерекше мән береді. Бұл өзара байланысты үрдістер бұрын жеке-жеке қарастырылып келген болатын. Шын мәнінде, олардың объективтік байланысы мынада-педагогикалық тәжірибені зерттеу, жинақтау және таратудың соңғы мақсаты жаңаны, алдыңғы қатарлы іс-тәжірибені практикаға енгізу болып табылады.

Сонымен, инновациялық үрдістердің нәтижесі ретінде теория мен практикада, жалпы педагогикалық үрдісте қолданылуын айтады. Мұның барлығы педагогикалық жаңалықты жасау, игеру және пайдалану бойынша басқару қызметінің маңыздылығын атап өтеді. Яғни, әдіскер жаңа педагогикалық технологиялардың, теориялардың, концепциялардың авторлары ретінде әрекет ете алады. Бұл үрдісті басқару өз қызметінде әріптестерінің іс-тәжірибесін немесе ғылым ұсынып отырған жаңа идеялар мен әдістемелерді іріктеп алуды, бағалауды және қолдануды қамтамасыз етеді.

Педагогикалық қызметтің инновациялық бағыттылығы әдіскердің педагогикалық жаңалықтарды жасауға, игеруге және оқыту, тәрбиелеу практикасына енгізуге, мектепте белгілі бір инновациялық ортаны құруға қатысуын қажет етеді.

Алдыңғы қатарлы іс-тәжірибенің түрлері ретінде жаңашыл және зерттеуші педагогикалық тәжірибені атауға болады, бұл эмпирикалық жағдайдан теориялық талдау мен жинақтауға өзіндік сатылай көтерілу болып табылады.

И. П. Павлов, Т. И. Гончарова, И. П. Иванов, Е. Н. Ильин, В. А. Караковский, С. Н. Лысенкова, Р. Г. Хазанкин, М. : Щетинин, П. М. Эрдниев, Е. А. Ямбург сияқты педагогтар мен ғалымдардың жаңашыл және зерттеуші педагогикалық тәжірибенің ерекше үлгілері педагогтардың иелігіне айналды[4] .

Білім беру жүйесіндегі бұл өзгерістер педагог мамандардың біліктіліктілігін арттыру саласының алдына да жаңа, тың міндеттер қойып отыр. Осыған байланысты педагогика теориясы мен білім беру үрдісіндегі елеулі өзгерістер: білім беру парадигмасының өзгеруі мен инновациялық үрдістің қарқындылығы артып, біліктілікті арттыруды жаңартып, жаңғыртудың қажеттілігі туындауда.

Жаңалаудың негізгі мақсаты - жалпы білім саласының қызметін жаңарту жағдайында педагогикалық білімнің сапасы мен тиімділігін арттырудың жолдарын табу, соның нәтижесінде қазіргі қоғамдағы қойылып отырған талаптарға сай педагогикалық мамандар дайындаудың, қайта дайындау мен біліктілікті арттырудың жаңартылған жүйесін жасау болып табылады.

Сондықтан біліктілікті арттыру жүйесін жаңалауда білім беру жүйесіндегі инновациялық бағыттағы жаңа әдіс тәсілдерді іздестеруді қажет етеді. Ол үшін алдымен «инновация» және оған қатысты іс- әрекеттердің мән - мағынасына талдау жасау қажеттілігі туындайды.

« Инновация» ұғымының (латынша inovatis) аудармасы жаңалық, жаңаша, жаңалықты енгізу деген мағынаны білдіреді.

Жаңалықтың тиімді енуі тікелей жаңалыққа қатысушы субъектілердің кәсіптік даярлығына, қарым-қатынасқа түсе білуіне, эмоционалдық күш-жігеріне, талап - тілектеріне байланыстылығынан көреміз.

Педагогикалық инновацияға арналған ғылыми - теориялық және әдістемелік әдебиеттерді зерделей отырып, өз жұмысымыз аясындағы инновациялық іс- әрекеттің біліктілікті арттыру институтының инновациялық жүйесінің негізі ретінде үш түрлі бағытын белгілейміз:

1. Инновация - жаңа мазмұн арқылы;

2. Инновацияны жаңаша таным әдісі арқылы, жаңа формада ұйымдастыру;

3. Инновациялық орта жасау (курс барысында және курстан кейін) .

Осындай бағытта ұйымдастырылған инновациялық біліктілігін арттыру жұмысының нәтижесінде педагогикалық тұлға жаңалыққа бейім болып, қазіргі әлеуметтік сұранысқа сай, өздігінен ғылыми ізденіс арқылы, өзін-өзі дамытатын, белсенді әрекетке түсе білетін, жаңаша ойлай білетін ұстаз тұлғасы қалыптасады деп есептейміз.

Шығыстың Ұлы ойшылы, әмбебап ғалымы Әбу Насыр Әл-Фараби келешекті көре біліп, ұстаздың қандай болуы керектігі туралы: «Ұстаз адамның жан-жақты түсінігі мол, қандай істі болса да тез шешетін, тұжырымдай алатын, ұшқыр ойлы, көреген, батыл һәм-шешен болуы тиіс»-деген ойының негізінде үлкен мағына жатқанын көреміз. Ал педагог мұндай жағдайға бірден келмейді. Дұрыс ұйымдастырылған әдістемелік жұмыс пен оның кәсіби дамуға бағытталған өзіндік жұмыстары ғана жаңашылдықтың кепілі бола алады[6] .

Сол себепті де педагогтардың біліктігін арттыруды педагогтардың өздеріне бағытталған іс-әрекетін жаңаша ұйымдастыру қажет.

Осыған орай көп деңгейлі білім беретін ұлттық жүйені жаңалау кезінде педагогтардың біліктілігін арттыру мекемелерінің алдында көптеген жүзеге асыруды қажет ететін міндеттер тұр. Олар:

- біліктілікті арттыру жүйесін ғылыми - әдістемелік жағынан қамтамасыз ету;

- ғылыми педагогикалық және басқарудың озық іс - тәжірибелерін зерттеу, қорытындылау, таратудың тиімді жолын анықтау;

- педагогтардың біліктілігін арттырудың зерттеушілік бағыттылығын дамыту.

Инноватиканың қайнар көзінің мектепке дейінгі ұйымда қалыптасу мен алғы шарттары қоғам дамуымен және жалпы білім беру саясатының барысында себепші болды:

эконмикадағы инновациялық процестермен, өндірісте және басқа да өмір

салаларында (XIX-XXғғ. ) ;

Қоғамдық өмірдің демакратиялануымен;
білім беру процесіне қатысушылардың гуманизациялық (адамгершілік)

қатнасы;

білім берудегі субъектілердің шығармашылық бірлестігі;
білім беру ұйымдарының ізденушілік, тәжірибелік, инновациялық іс-

әрекетімен.

«инновация» термині мәдениеттану зерттеулерінде XIX ғ. пайда болды. Алғашқысында бір мәдениеттің екіншісіне кейбір элементтерінің енумен және олардың қатынасын анықтауды білдірді.

XX ғасырдың басында инноватитка материалдық өндірістегі техникалық жаңашылдықтың заңдылықтарын зерттейтін жаңашылдық ғылымы ретінде қалыптасады.

Ғылымда инновацияны зертеудің үш түрі ерекшеленеді (В. А. Сластенин, Л. С. Подымова) :

жаңашылдыққа кедергі келтіретін /мүмкіндік туғызатын дәлелдерді

анықтау;

инновациялық процесстердің зерттеулерімен;
инновациялық жағдаяттар анализі/ тиімділік, қауіп-қатер дәрежесін

бағалау.

Инноватика пәнаралық аймақ ретінде қойылды (философия аймағында, психология, социология, экономика, мәдениеттану) [5] .

Ескеретін жайт, білім берудің инновациялық дәрежесі қоғам дамуының деңгейімен және білім берудің «жетілмегендік» дәрежесінің айтылуымен ескертілген.

Басқа сөзбен айтқанда, инновацияның пайда болуы сол және сонда, қайда және қай жерде өзгертулерге қажеттілігі бар және оның жетілдіру мүмкіндігі. Инновациялық процестің кеңістіктік-уақыттылы континуумы білім беру дамуының потенциялының жиналған және оның тұрақты жұмыс істеудегі кейбір кедергілерін(немесе қауып-қатер) қамтиды.

Демек, инновация білім берудегі тұрақты жұмыс істеуі және эволюциялық процессі мен қарқынды және революцялық процесінің дамуныдағы белгілі қарама қайшылықтарды шешеді. Аралық жағдайлары да бар, қашан тұрақты нәтижелер дифференцациялана бастайды немесе қашан жиналған өзгерістер тұрақтанады(бірыңғайланады) . Пайда болған жағдаяттар білім берудегі жұмыс істеу немесе даму жолының ықтималдығын анықтайтын тенденцияның индикаторы болып табылады.

Мектепке дейінгі білім беру жүйесіндегі болып жатқан өзгерулер адекваттық қоғамдық даму мен білім беру жүйесінің өзгеруі объективті қажеттілігімен ескеріледі. Педагогтар қоғамының ұйым жұмыс істеуінің маңызды өзгерістерінің жете түсінуінде көрініс табады.

Мектепке дейінгі білім беру жүйесінің негізгі даму механизмінің оптимизациясы- мектепке дейінгі ұйым іс-әрекетінің сапалы өзгеруіне себеп болатын инновацияның іздеуі мен игеруі.

Мектепке дейінгі білім берудегі мектепке дейінгі тәрбие өзгеруі әлемдік даму тенденциясынан көрініс береді. Қазақстанда мектепке дейінгі тәрбие білім беруді басқару қол астында: бұл мектепке дейінгі жастағы баланың тәрбиеленуі, білім алуы мен дамуын қажет ететінін нақты дәлелдейді.

Сонымен, мектепке дейінгі білім беру алғашқы, ажыратылмайтын және толық хұқықты жалпы білім беру жүйесінің «Білім беру» заңында анықталғандай баспалдағы болып табылады.

Бүгінгі таңда көптеген мектепке дейінгі ұйымдардың құрлысына қарай немесе мазмұнды іздену тәртібіне көшу фактіні сенімді белгілеу болады. Қайсысы мектепке дейінгі ұйымдардың даму тәртібі мен сапалы өзгеру жолындағы кезеңдерінен өтуі.

Сапалы белгілерінің берілген өткелі басқа аспектілермен байланысты: мектепке дейінгі ұйым мүмкіндіктері мен маңызды қажеттіліктерінің инновацияға қаншалықты сәйкестігі. Осы сұрақ бойынша мектепке дейінгі ұйымдардың даму проблемаларының өзектілігін анықтау аса маңызды болып отыр.

Жаңашылдық білім беру саласының алдында тұрған жаңа міндеттерді сәтті орындаудың негізгі шарттарының бірі болып саналады. Олар оқу-тәрбие жұмыстарының тиімділігі мен өнімділігін арттыруға септігін тигізеді. Білім беру саласына жаңалықтар енгізбестен бұрын, қоғамдық еңбектің басқа салаларына сәтті түрде жаңалықтар енгізу қиынға соғады.

Өзгерістер өмірдің диалектикасы ретінде тек қана біздің заманға, біздің қоғамға және біздің өмірге тән құбылыс емес. Олар мәңгі адами қозғалыстың, яғни адамның жақсы өмір сүруіне, жаңа заман талабына сай шарттарға қол жеткізуіне деген күресі мен талпынысының көрінісіне айнала отырып, жалпы өмірдің диалектикасын бейнелейді. Жуырда ғана мұндай өзгерістер өте баяу жүзеге асатын, алайда соңғы жылдардағы ғылым мен техниканың өзара тығыз байланысты дамуының нәтижесінде олар да қарқындылығын күшейте бастады.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.