Республикасының Президентінің Қазақстан Республикасының Үкіметі туралы

Жұмыс түрі: Дипломдық жұмыс
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 57 бет
Таңдаулыға:

КІРІСПЕ

Тақырыптың өзектілігі. Елу жылда - ел жаңа деуші еді бабаларымыз. Еліміз тәуелсідік алғаннан кейнгі қысқа мерзімнің ішінде қоғамның өмір тіршілігін өзгертіп, жаңа саяси жүйе қалыптастыруда экономика мен әлеуметтік салаларды реформалауда іргелі табыстарға қол жеткізді. Ұтымды әрі кезең - кезеңімен жүйелі түрде жүргізіліп жатқан қомақты іс - шаралардың оң нәтижелері еліміз таңдаған жолға деген халықтың сенімін нығайтуда. Дегенмен өтпелі кезеңнің күрделі экономикалық және әлеуметтік проблемаларын шешкен сайын, қоғамның даму деңгейіне сәйкес халықтың өмір тіршілігін тиімді ұйымдастырудың жаңа және аса күрделі мәселелері күн тәртібіне қойылып отыратыны бәрімізге түсінікті. Еліміз іргесінің бұзылмай, тыныштығы мен тәуелсіздігін сақтап, экономикасы мен мәдениетін ілгері тұрған елдермен теңестіру үшін бүгінгі күннің шындық болмысына жауап беретін мемлекеттік басқарудың жетілген жүйесі қажет.

Еліміз егемендік алған алғашқы күннен бастап мемлекеттік басқару мен мемлекеттік қызметтің қазіргі заманғы тиімді жүйесін қалыптастыруға баса назар аудартады. Осы орайда елбасы тануда Үкімет алдына міндет етіп қойған әкімшілік реформасы респубилкамыздағы бүгінге дейін өніктілігімен танылып келе жатқан келелі өзгерістердің заңды жалғасы деуге болады. Ол ұзақ мерзімді «Қазақстан 2030» стратегиясында көрсетілген кәсіби мемлекет құру жөніндегі жетінші басымдық негізінде іске асырылмақ.

Реформаға сәйкес, мемлекеттік органдар құрылымдарын жетілдіру, шенеуніктердің жұмыс сапасына баға беру негізінде олардың жалақыларын ұлғайту, мемлекеттік қызмет көрсетудің оң сапасына қол жеткізу, сыбайлас жемқорлықтың тынысын тарылту және басқа да маңызды шаралар Қазақстанның әлемдік бәсекеге барынша қабілетті 50 елінің қатарына кіруіндегі басты өлшемдердің бірі болып қалмақ. Сондықтан саяси сипаты бойынша да, әлеуметтік - экономикалық жағынан алып қарағанда да мұның мәні маңызы аса зор.

Тақырыптың зерттелу дәрежесі. Жергілікті өкілді органдар жайлы тәуелсіз Қазақстанның 1993 жылға Констутициясында айтылды. С. З. Зимановтың, С. С. Сартаевтың, Г. С. Сапарғалиевтың еңбектерінде өз көрінісін тапқан осы маңызды мәселелер бойынша идеялар сол кездегі қазақстандық құқытанушылар мен мемлекеттанушылардың жарқын да өткір де маңызды идеялары болып табылады.

Дипломдық жұмыстың мақсаты мемлекеттік басқарудың мәні және оның экономикалық процестерді әрі қарай дамытудағы рөлін анықтай отырып, мемлекеттік басқару мәні және оның нысандарын басқару қасиеттілігін ашып көрсету.

Зерттеу жұмыстың алдына қойған мақсатына байланысты келесідей міндеттер қойылды:

- қазіргі жағдайдағы мемлекеттік басқару мен жергілікті өкілді органдардың ара қатынасын анықтау;

- жергілікті өкілді органдардың қызметі мен құзыретінің құқытық негізін айқындау;

- жергілікті өкілді органдардың мемлекеттік басқару механизмдегі орны мен рөлін көрсету;

- мемлекеттік басқару орталықсыздандыру және жергілікті өкілді органдарының жұйесін дамытуды ұсыныстар беру.

Зерттеу объектісі. Қазақстан Республикасындағы өкілді органдар, олардың құзыреті, жергілікті басқару механизмдегі алатын орны мен рөлі болып табылады.

Зерттеу жұмысының деректік көздері. Жергілікті өкілді органдардың құзыретін зертеуде Қазақстан Республикасының Президенті - Елбасы Н. Ә. Назарбаевтың еңбектерінің деректік маңызы зор. Осымен қатар, әлемдік саяси ой мен отандық саяси көзқарастар мектептерінің озық үлгілерің зерттеу деректер ретінде пайдаланады.

Диплом жұмысының құрылымы. Диплом жұмысы кріспе мен негізгі 3 бөлімнен, қорытынды мен пайдаланған әдебиеттерден тұрады.

Дипломдық жұмыстың нормативтік-ақпараттық базасы. Диплом жұмысының негізгі ақпараттық базасын, экономикалық оқулықтар, оқу құралдары, Қазақстан Республикасының заңнамалық актілері, Бюджет кодексі, Республиканың статистика жөніндегі Агенттігінің мәліметтері, Қызылорда облысы қаржы басқармасының мәліметтері қолданылды.

1 МЕМЛЕКЕТТІК БАСҚАРУДЫҢ МӘНІ ЖӘНЕ ОНЫҢ ЭКОНОМИКАЛЫҚ ПРОЦЕСТЕРДІ ӘРІ ҚАРАЙ ДАМЫТУДАҒЫ РӨЛІ

1. 1 Мемлекеттік басқару мәні және оның нысандарын басқару қасиеттілігі

Қазақстан Республикасында мемлекеттік-қоғамдық басқарудың жаңа жүйесі қалыптасуда. Оның бастапқы кезеңдегі басты ерекшелігі-кеңестік мұраны сынау, ататизм дәстүрін сақтау, аумағы үлкен полиэтилен мемлекетінің талаптарын ескеруді түсіну. Қазақстанның қазіргі даму кезеңі, ең алдымен, тиімді мемлекеттік және жергілікті басқару жүйесін құруға, қоғамдық қауіпсіздік пен тәртіпті қамтамасыз етуге бағытталған қазіргі президенттің саясатымен байланысты. Реформалар биліктің бірыңғай вертикалын ұсыну саясаты шеңберінде жүргізіледі, бұл бір жағынан - азаматтық қоғам институттарын құруды, екінші жағынан-тәртіпті нығайтуды көздейді.

Соңғы онжылдықта бізде жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін реформалау әрекеттері жасалуда. Жергілікті өзін-өзі басқару-халыққа барынша бейімделген билік. Риясыздық оның иерархиялық баспалдақтағы орны емес, ол атқаратын функциялары бойынша анықталады. Жергілікті маңызы бар мәселелерді шеше отырып, ол оларды халықтың мүддесі үшін шешуі керек. Сондықтан муниципалды басқару жергілікті өзін-өзі басқарудың өкілді органдарының болуын қамтамасыз етеді, олардың функциялары шығу /1/орындалуы мүмкін жағдайларды қоспағанда.

Жергілікті өзін-өзі басқару, Белсенді экономикалық субъект бола отырып немесе жергілікті өзін-өзі басқарудың белгілі бір өкілеттіктеріне ие бола отырып, кең қызметті жүзеге асыра алады, мысалы:

жергілікті қоғамдастық жерін ұтымды пайдалану;

жергілікті қоғамдастықтар мен олардың бірлестіктерінің аумақтарын кешенді әлеуметтік-экономикалық дамыту;

тұрғын үй-коммуналдық шаруашылық және аумақты абаттандыру;

тұрмыстық және сауда қызметін көрсету;

мемлекеттік білім беру стандарттарына сәйкес мектепке дейінгі, мектептегі және кәсіптік білім беру;

жергілікті қоғамдастық халқының тарихи және мәдени дәстүрлерін сақтау және дамыту;

дене шынықтыру, спорт және туризмді дамыту;

қоғамдық тәртіпті сақтау;

қоршаған ортаны қорғау және т. б.

Мұндай органдарды ұйымдастырудың жалпы принциптері туралы айта отырып, О. А. Велихов шартты түрде мынаны атап өтті: "өз мақсатына жауап беретін жергілікті өзін-өзі басқару аппаратына келесі талаптарды қолдану керек:

біріншіден, ол жергілікті қоғамдастықтың шынайы мүдделері мен қажеттіліктерін дұрыс және жеткілікті икемділікпен қабылдамауы керек:

екіншіден, ол қаражат пен күшті үнемдеу принципіне сәйкес келуі керек, яғни оны ұстауға аз шығындармен, тез, тегіс және қажетсіз формальдылықсыз жұмыс істеуі керек;

үшіншіден, ол атқарушылық лауазымдарға тәжірибелі және жауапты адамдарды ұсынып, олар үшін неғұрлым қолайлы Объектілік жұмыс жасауы тиіс"

Нарықтық жағдайда көптеген меншік, Экономикалық қызмет пен кәсіпкерлік еркіндігі басым болады. Бұл жағдайда, әлемдік тәжірибе көрсеткендей, жергілікті өзін-өзі басқару органы өзінің негізгі функциясын жүзеге асырады-аумақтың кешенді әлеуметтік-экономикалық дамуын қамтамасыз ету, ең алдымен, тұрғын халықтың қажеттіліктерін қанағаттандыратын коммуналдық қызметтер жүйесі арқылы, сондай-ақ әр түрлі кәсіпорындардың аумағында орналасқан. Әңгіме сумен жабдықтау, электрмен жабдықтау, санитарлық-эпидемиологиялық қызмет, коммуналдық көлік, азаматтық хал актілерін тіркеу, әлеуметтік инфрақұрылым қызметтері (мұражайлар, театр, мектептер), Жерлеу қызметтері және т. б. сияқты қызметтер туралы болып отыр.

Алайда біздің қалаларымыз табиғи монополиялардың (энергетикалық, көліктік, газ, су-шаруашылық және т. б. ) әсер ету саласына тап болды. Алайда, мұндай корпорациялардың қазіргі мүдделері тұрғын үй-коммуналдық шаруашылық, Әлеуметтік сала немесе қаладағы кәсіпкерлікті дамыту мәселелерін шешуден гөрі бизнесті сәтті жүргізу және пайда табу болып табылады. Сондықтан бизнес-топтың жергілікті қоғамға қатысты мүдделері өте пассивті: корпорациялар қалыпты жұмыс істеуге кедергі жасамауға мүдделі. Алайда, бизнес-топ қалалық ресурстарды белсенді игеріп, қалада өзіне тиесілі емес кез-келген бизнестің дамуына кедергі келтіретін кері мысалдар бар.

Өз кезегінде, әкімдердің атынан муниципалитеттер ірі бизнеспен және аймақтық құрылымдармен "ықпал ету аймақтарын" бөліп, өздерінің билігін нығайтуға және өздері басқаратын жергілікті құрылымдарды дамытуға алаңдайды. Жергілікті халықтың шұғыл мүдделерін тудыратын мұндай жағдай өте тұрақты. Муниципалитеттер күрделі әлеуметтік және инженерлік жүйе болып табылады, сондықтан жалғасып жатқан инфрақұрылымдық дағдарысты объективті жұмыстарға да, саяси факторларға да (реттелетін салықтардың негізсіз стандарттары) жатқызуға болады. Жергілікті қоғамдастықтардың ішінде халықтың мүдделерінен артта қалуы мүмкін саяси күштер байқалмайды.

Жергілікті билікті реформалаудың жүзеге асырылатын жүйесінің көптеген жағымды жақтары бар, ал басты қасиеті-мемлекеттік органдармен үнемі ынтымақтастықта болатын белсенді өзін-өзі қамтамасыз ететін қауымдастық жүйесін құру. Теория бойынша, әрбір нақты қазақстандық жергілікті маңызы бар мәселелерді шешуде өзінің қажеттілігін сезінуі, сондай-ақ өзінің сұраныстарының қанағаттандырылуына сенуі тиіс. Тұжырымдамалық реформа жергілікті биліктің тиімділігін арттыруға, халықтың муниципалды органдарға деген қызығушылығы мен сенімін арттыруға бағытталған деп айтуға болады. Билік деңгейінің бытыраңқылығы жағдайында біртұтас мемлекеттік саясат мүмкін емес міндет болар еді.

Өкінішке орай, қазіргі заманғы жергілікті басқару жүйесін бірнеше себептер бойынша Өзін-өзі басқару деп атауға болмайды, олар төменде талқыланады. Бұл жағдайда реформа бұл институттың Қазақстан Республикасында болуы ресми түрде заңды түрде мойындалғанына қарамастан, оны өзгертпейді, бірақ жергілікті өзін-өзі басқару институтын құрады деп айтуға болады. Жалпы алғанда, бүгінде жергілікті өзін - өзі басқару проблемаларын екі позициямен тұжырымдауға болады-қаржылық тәуелсіздік пен саяси автономияның болмауы. Сонымен қатар, бұл проблемалар өзара байланысты.

PK Үкіметі жергілікті өзін-өзі басқару үшін белгілеген бюджеттік және қаржылық ұйымның нысаны оның қалыпты даму жолын жабады, жергілікті өзін-өзі басқаруға қоғамдық қатысуды мүлдем тартымсыз етеді. Біздің мемлекетіміздің бюджеттік саясаты соңғы онжылдықта нақты экономикалық жағдайды ескере отырып, бюджетті бөлу принциптерінің әрекетін түзетуге тырыспады, керісінше, басқа елдерде қолданылатын бюджетті теңестіру әдістерін көшірді.

Жергілікті биліктің қолданыстағы жүйесі муниципалитеттердің құзыретінің анық еместігімен, шешілетін міндеттерге сәйкес келмейтін жергілікті өзін-өзі басқару органдарының құрылымын қалыптастыру мүмкіндігімен, ресурстардың орындалатын міндеттерге сәйкес келмеуімен, жергілікті билік органдарының халықтан алыстауымен, мемлекеттік органдар мен жергілікті өзін-өзі басқарудың өзара әрекеттесуінің тиімсіз механизмімен байланысты жергілікті басқарудың бірқатар мәселелерін анықтады.

Қазіргі уақытта жергілікті деңгей республикалық және аймақтық билікке тәуелді Білім, бірақ нақты құрылымы, өз өкілеттіктерін жүзеге асыру үшін керемет міндеттері мен қаржылық ресурстары бар жүйе емес деген қорытынды жасауға болады. Бұл билік жергілікті өзін-өзі басқарудың анықтамасына түсе алмайды, сонымен қатар халықтың өзі пассивті, және бұл ұстаным, ең алдымен, кез-келген билік деңгейіне деген сенімсіздіктен туындайды.

Бірақ Қазақстанда жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін дамыту мүмкіндігін толық жоққа шығару дұрыс емес сияқты, өйткені алғышарттар бар. Жергілікті өзін-өзі басқару құқығын іске асырудың нақты қабілеті үшін қажет болып көрінеді:

жергілікті мәселелерді шешуде өз құқықтарын іске асыру үшін Халық құратын органдардың, тікелей ерік білдіру рәсімдерінің (референдумдар, конференциялар, жиындар) немесе өзі құратын органдардың (сайлау, бақылау нысандары) халқына тәуелділігінің болуы) ;

халықтың нақты дербестігін және ол құратын органдардың әрекет қабілеттілігін қамтамасыз ету үшін қаржы-экономикалық базаның болуы;

жергілікті өзін-өзі басқаруды ұйымдастыру процесіне тек мемлекеттің ғана емес (оның органдарының ресми шешімдері және олардың лауазымды тұлғаларының іске асыруы арқылы), сондай-ақ халықтың да (процеске кеңінен қатысу, оның нәтижесіне мүдделілік арқылы) белсенді қатысуы.

Бұрын айтылғандай, болашақта халық шынымен жергілікті билік органдарын сайлайды, бірақ тұтастай алғанда халық пассивті. Біздің азаматтарымыздың ұстанымын жергілікті өзін-өзі басқаруды халық өз проблемаларын шешу үшін құрған демократия органынан гөрі муниципалды басқару институты ретінде көретіндігімен, сондай-ақ адамдардың жергілікті өзін-өзі басқаруға қандай формада және қандай деңгейде қатысу мүмкін екендігі туралы білімі жоқ екендігімен түсіндіруге болады. Жергілікті өзін-өзі басқару органдары мен коммерциялық емес ұйымдар бірлесіп әлеуметтік серіктестік құра бастаған кезде азаматтардың жергілікті мәселелерді шешуге қосқан үлесі тез және айтарлықтай артады.

Жергілікті билік органдарының қаржылық тәуелсіздігін арттыру мәселесінде әлі де көптеген кемшіліктер бар. Мысалы, жергілікті бюджеттерге салық түсімдерінің жеткіліксіздігі. Дәстүр бойынша, мемлекеттік биліктің шешімдері халықтың негізгі бөлігі үшін транспаренттіліктен айырылады және халықтың қолдауының болмауының себептерінің бірі-биліктің әрекеттері туралы қоғамды ақпараттандырудың болмауы.

Жүргізілген әлеуметтанушылық зерттеулер қазақстандық Жергілікті өзін - өзі басқарудың негізгі институты-мәслихат азаматтар арасында танымал емес екенін көрсетеді, алайда бұл ретте халықтың оның мақсаттары, мазмұны және функцияларының тетіктері туралы өте көмескі түсінігі бар. Жергілікті өзін-өзі басқарудың мемлекет алдындағы жауапкершілігіне халық алдындағы жауапкершілікке қарағанда бірнеше есе көп көңіл бөлінеді.

Жергілікті биліктің қазіргі жағдайы жергілікті органдардың республикалық және өңірлік деңгейлерге тікелей тәуелділігінде. Негізінен, бұл тәуелділік экономикалық сипатқа ие, әкімшілік ресурс өзін де сезінеді.

Қазақстанда жергілікті өзін-өзі басқару жүйесін енгізу мен дамытудың осы кезеңінде бұл үдерісте мемлекеттік билік органдары негативті де, позитивті де негізгі бастамашылар ретінде айқындаушы рөл атқарады. Бір жағынан, мемлекеттік органдар жергілікті билік құрылымдарын қалыптастыру қажеттілігін мәлімдей отырып, жергілікті өзін-өзі басқаруды дамыту үшін құқықтық, ұйымдастырушылық жағдайлар жасай бастады, ал екінші жағынан, жергілікті өзін-өзі басқару органдары қызметінің тиімділігін айқындайтын бірқатар негізгі ережелердің жеткіліксіз пысықталғаны байқалады (құқықтық, аумақтық, экономикалық негіздер) .

Орталық және өңірлік билік органдарының жергілікті өзін-өзі басқару органдарымен және оның лауазымды адамдарымен өзара іс-қимылы елеулі дәрежеде олар әзірлейтін саясатты жүзеге асырудың тиімділігін және дамудың әлеуметтік-экономикалық, саяси, рухани проблемаларын шешуді айқындайтын болады.

Басқару - мемлекеттік және қоғамдық ұйымдарда, қоғамдық құрылыстың барлық саласында қолданады, аз шығындармен барынша тиімділікке қол жеткізуді көздейтін болғандықтан да басқару теориясы мен тәжірибесі барлық деңгейлерге тән. Басқару - процесс ретінде жалпылама ортаға ие болып, табиғаттың барлық құбылыстарында, яғни табиғатта (өндірістік құралдар мен заттарын арттыруда) тірі табиғатта (биологиялық жүйелерде) және қоғамдағы әлеуметтік жүйені басқару процестерінде орындалады. Осыған байланысты басқару ісі барлық бірдей территориялық бөліктерде әлеуметтік - экономикалық жүйелерде объективті түрде жүзеге асырылады. Сонымен қатар менеджмент басқару процесіне объективті түрде қатыса отыырп, өзінің қалыптасуы мен барысында қолайлы жағдай жасауды талап етеді. Орталық есебінде басқару әрекетінде әрбір территориялық ерекшелігін барынша ескеру, жергілікті экономикалық дамуы мен жасауын реттеуді қалыпты орынға қою талап етіледі.

Сонымен мемлекеттік басқару мәні келесі қағида бойынша айқындалады. Мемлекеттік басқару деп - мемлекеттің билік күшін пайдалану арқылы белгілі бір мақсаттарға жету үшін адамдардың қоғамдық өміріне тәжірибелі, ұйымдасқан және реттеуші бағытта әсер етуі аталады. Мемлекеттік басқарудың мақсаттылығын, тиімділігін адамдардың қажеттігін орындау барысындағы әлеуметтік бағыттылығы анықтайды. Ендеше мемлекеттік басқару - ерекше субъектілер тобының экономикалық, әкімшілік, саяси және әлеуметтік, мәдениет аяларына басшылық жасау процесінде міндеттерімен қызметтерді іс жүзінде орындаудан тұратын заңға тәуелді заңдық біліктілік ұйымдастыру қызметі. Мемлекеттік басқару мыналармен сипатталады:

қоғамдық пайдалы қызметтің нақтылы түрімен;
бұл қызметтің атқару өкім ету сипатымен;
арнайы уәкілетті субъектілердің жүзеге асырумен;
күнделіктілігімен және үзіліссіздігімен;
заңға тәуелді сипатымен;
қызметтің әр түрлі нысандарымен;

Мемлекеттік басқару принциптері - оның мән мағынасын білдіретін негізгі бастамалары, идеялары. Мемлекеттік басқару принциптері екі түрге бөлінеді:

Жалпы мемлекеттік басқару;
Ұйымдастырушылық мемлекеттік басқару;

Жалпы мемлекеттік басқарудың өзі бірнеше топқа бөлінеді:

жалпы демократиялық;
жалпы объективтілік;
жалпы ғылымдық;
жалпы нақтылық;
жалпы шапшаңдық;
жалпы тиімділік;
жалпы жариялылық;

Ал ұйымдастырудың түрлері мыналар:

салалық;
желілік;
аумақтық;
функционалдық;
екі жақта бағалаушылық;
жеке дара басшылық пен олқылықты үйлестіру.

Мемлекеттік басқару ол жүйелі құрастырсаң басқару қызметтерден тұрады. Олар:

Жоспарлау қызметі - мұнда қандай мақсат қойылуы қажет, ол қашан және қалай орындалады деген сұрақтарға жауап беріледі.
Ұйымдастыру қызметі - адамдарға өкілеттіліктер мен міндеттерді бөліп беру арқылы оларды ортақ нәтижеге жұмылдыру:
Реттеу қызметі - адамдардың белгілі бір ұйым шеңберінде белгілі бір қызметтерді атқаруға міндеттейді;
Қызметкерлермен жұмыс істеу қызметі - әлемдік тәжірибеде бұл қызметке маңызды көңіл бөлініп, қолданылып келеді.
Бақылау қызметі - барлық жоғарыда аталған қызметтердің кері байланысын көрсетеді.

Мемлекеттік басқару нысаны - атқарушы билік органдарының өзінің құдіреті шеңберінде жүзеге асырылған және нарықтық реттеуші мен белгілі бір сардарлар туғызатын қызметтің сыртқы көрінісі. Сондықтан нарықты экономика механизмінде мемлекеттің экономикаға араласуынсыз экономиканың толық өзін - өзі реттеуі мүмкін емес. Осы орайда мемлекет салық, инвестиция, жеңілдіктер беру арқылы нарықтық экономиканы реттеп отырады. Ал, мемлекеттің арнайы қызметтері ретінде ғылыми - техникалық дамуды қамтамасыз ету, еңбек қатынастары мен қаржы жүйесін жүйесін мемлекеттік бақылау және реттеу қызметтерін қарастырсақ болады. Мемлекеттік басқаруды жүйелі түрде қарастыру үшін оның қағидаларын бір - бірімен байланысқан субъектілердің даму заңдылығын анықтайды. Мемлекеттік басқаруда келесі 3-қағиданы атап көрсетсек болады:

Онтологиялық - мұнда элементтердің табиғатпен байланысын, оның даму заңдылығын және бір - бірімен байланысын қарастырады:
Гносологиялық - қағидалардың негізгі ерекшеліктерін талдау және оларға ғылыми түрде сипаттама беру;
Методологиялық - қағидалардың теориялық және іс - тәжірибеде қолдану механизмін анықтайды;

Сонымен қатар мемлекеттік басқаруда келесі қағидаларды қамтиды:

Қоғамдық - саяси - мемлекеттік басқарудың әлеуметтік табиғатын зерттеу арқылы олардың даму заңдылығын анықтау;
Функционалдық - құрылымдық - мемлекеттік басқару органдарының құрылымының заңдылығын түсіндіреді;
Ұйымдық - құрылымдық - мемлекеттік басқарудың ұйымдастыру құрылымының заңдылығы мен бір - бірімен байланысын түсіндіреді;
Мемлекеттік басқару қызметі - мемлекеттік басқару органдарының басқару әдістерін қолдау заңдылығын түсіндіреді;

Мемлекеттік басқару әдістеріне - басқару субъектісінің басқару объектісіне ықпал ету тәсілі, амалы, ал басқарудың алдына қойған мақсаттар мен міндеттерге қол жеткізу үшін басқарудың функцияларын іске асыру үшін пайдаланады. Мемлекеттік басқару әдісінің мынандай белгілері бар:

Мемлекеттік қызметтің белгілі бір түрін мақсатты түрде танумен табиғи байланысты.
Басқару қызметі субъектісін объектіге басқару ықпалын білдіреді.
Басқару субъектісінің өз - құқық өкілеттілігін іске асырудың құралы.
Тиісті объектіге арналған.
Алға қойылған мақсатына нақты жағдайда қол жеткізудің қолайлы тәсілі.
Белгілі бір мерзімдік шеңберлері болады.

Жоғарыда айтылғандарды қорытындылай келе, қорытынды жасаудың орнына, оларды іске асыру Қазақстанда жергілікті өзін-өзі басқаруды енгізу және дамыту мәселелерін ілгерілетуге ықпал ететін кейбір ұсынымдар бергіміз келеді:

ең алдымен, жергілікті өзін-өзі басқаруды енгізу үшін талап етілетін бюджет қаражатын экономикалық-қаржылық есептеу қажет, мемлекеттік деңгейде жергілікті өзін-өзі басқарудың негіздерін түсіндіру, қоғамдық пікірді, ең алдымен, ғалымдардың, сондай-ақ осы мәселе бойынша ҮЕҰ-ның пікірін анықтау және талдау саясатын жүргізу қажет;

сондай-ақ жергілікті өзін-өзі басқаруды енгізудің әлеуметтік-құқықтық аспектілері бойынша тәуелсіз ғылыми-құқықтық сараптама жүргізу қажет. Жергілікті өзін-өзі басқаруды енгізу кезеңдерін анықтау қажет: алдымен төменгі деңгейде: селолық (ауылдық, кенттік) округтер, аудандар, содан кейін облыстық деңгейде (аудан мен өңірлік деңгейдегі облыс арасында аралық округ құрылуы да мүмкін) .

осы шаралардың негізінде, ең алдымен, жергілікті өзін-өзі басқаруды енгізу жөніндегі мемлекеттік бағдарламаны әзірлеу және қабылдау қажет болады;

сыбайлас жемқорлық сипатындағы нормалар мен схемаларды, яғни сыбайлас жемқорлық құқық бұзушылықтар жасауға ықпал ететін (мүмкіндік беретін) қандай да бір шамада алып тастау;

ҚР Парламентінің жергілікті өзін-өзі басқарудың Еуропалық хартиясын ратификациялауы қажет, оның негізінде "Қазақстан Республикасындағы жергілікті өзін-өзі басқару туралы" Мемлекеттік тұжырымдаманы дайындаған орынды, ол бүкілхалықтық талқылауға шығарылуға тиіс;

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.