Ұрықтанудың мәні

Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 9 бет
Таңдаулыға:

Қазақ Ұлттық Аграрлық Зерттеу университеті
коммерциялық емес акционерлік қоғамы
Ветеринария факультеті

СӨЖ
Тақырыбы: Ұрықтану үрдісінің мәні, ұрықтану кезіндегі қатерлі ісіктер.

Орындаған: Болатхан А.Е.
Тексерген: Кенжеев Ш.

2021
Жоспар:
І. Кіріспе
ІІ. Негізгі бөлім
2.1. Ұрықтанудың мәні
2.2. Ұрықтану кезіндегі қатерлі ісіктер
ІІІ. Қорытынды
IV. Пайдаланылған әдебиеттер

І. Кіріспе
Ұрықтану -- кері жүрмейтін бір беткей процесс: Бір рет ұрықтанған жұмыртқа клеткасы қайтадан ұрықтанбайды. Сингамия (аталық және аналық жыныс клеткаларының қосылып бірігуі) мен кариогамия ұрықтанудың негізгі мәнін білдіреді.
Жануарлардағы ұрықтану. Жануарларда болатын ұрықтану процесін бірнеше фазаға бөлуге болады. Жұмыртқа клекасының кез келген бір нүктесіне сперматозоидтың бекінуі немесе микропиле арқылы оған енуі -- бірінші фазаның басталуы. Сперматозоид басының жұмыртқа клеткамен түйісуі химиялық реакциялар тізбегінің бастамасы болып табылады. Бүл фазаны жұмыртқаның активтену фазасы деп атайды.
Жұмыртқа клеткасына бір сперматозоид (моноспермия), ал кейбір жануарларда бірнеше сперматозоидтар (полиспермия) енгеннен кейін үрықтану процесінің екінші фазасы-басталады. Жүмыртқа клеткасының ішіне енген сперматозоид аналық ядромен қосылып бірігуге дайындалады, ол митоз бойынша жүреді: сперматозоид ядросы біртіндеп ісінеді де интерфаза кезіндегі ядроға ұқсайды. Мұндай ядро аталық про~ нуклеус деп аталады. Сперматозоид ядросымен қосылып бірігуге дайын болған (мейоздың барлық фазасынан өткен) жұмыртқа клеткасының ядросын аналық пронуклеус деп атайды.
Сперматозоидтың жүмыртқамен түйісу және оның ядросына енуі кезінде әр түрлі жануарларда жұмыртқа бөліне отырып жетілудің әр түрлі бөліну стадиясында болуы мүмкін. Мейоз аяқталғаннан кейін ғана, яғни аналық пронуклеус түзілгеннен кейін ғана кариогамия іске асады.
Үрықтану актісінде гаплоидты екі пронуклеус бір ядро болып бірігеді де, зигота түзеді. Осы мезгіл жыиысты көбею процесінін кульминациялық шегі болып табылады. Алдыңғы үр-пақтағы мейозда ажырап кеткен гомологиялық хромосомалар кариогамия нәтижесінде зиготаның бір ядросына қайтадан бірігеді. Жыныстық көбеюде хромосомалардың диплоидты жиынтығы осылай калпына келеді.

ІІ. Негізгі бөлім
In vitro ұрықтандыру (латын тілінен extra - үстінде, сырттан және латынша corpus - дене, яғни денеден тыс ұрықтандыру, қысқартылған ЭКО) - бедеулік жағдайында жиі қолданылатын көмекші репродуктивті технология. Синонимдер: in vitro fertilization, in vitro fertilization, artificial insemination, ағылшын тілінде IVF (in vitro fertilization) аббревиатурасымен белгіленеді.
ЭКО кезінде жұмыртқаны әйел денесінен алып, in vitro (in vitro) жағдайында жасанды ұрықтандырады, алынған эмбрион инкубаторда сақталады, онда ол 2-5 күн бойы дамиды, содан кейін эмбрион одан әрі даму үшін жатыр қуысына ауыстырылады.
Ұрықтану - бұл жұмыртқа мен сперматозоидтың қосылуынан, олардың кейінгі ассимиляциясы мен диссимиляциясынан тұратын физиологиялық процесс, нәтижесінде қос тұқым қуалайтын зигота пайда болады. Ұрықтану 4 кезеңнен тұрады:
1) денудация - аналық бездің шырышты қабықшасының бүршіктері тудыратын гиалуронидаза ферментінің және механикалық кедергілердің әсерінен жұмыртқаның жұмыртқа түтігі арқылы өтетін айналасындағы фолликулярлық жасушалардан (жарқыраған тәж) босатылуымен сипатталады. жұмыртқа түтігі.
2) сперматозоидтың аналық жасушаның мөлдір қабығы арқылы периоцеллюлярлық кеңістікке енуі. Әйел пронуклеусінің түзілуі.

3) сперматозоидтың жұмыртқаның вителлиндік қабығы арқылы оның цитоплазмасына енуі, сперматозоидтардың аталық пронуклеусқа айналуы.

4) Пронуклеолар қосылып, зигота түзіледі. Зигота - әрі жасуша, әрі организм. Ұрықтану кезінде пайда болған, ана мен әкенің генетикалық материалы бар ядролар.

Ұрықтану процесінің мәні екі жыныс жасушасының бір жаңа - зиготаға (грекше zygote - жұптастырылған; ежелгі Грецияда екі өгізден тұратын топтың атауы) қосылуында жатыр. Шәует пен жұмыртқаның жанасу нүктесінде гаметалардың қабықшалары біріктіріледі; сперматозоидтық мембрана жұмыртқаның қабығына енген деп айту дұрысырақ болар еді - олар мембраналарының беткі ауданы бойынша тым әртүрлі. Жұмыртқа жасушасына тек сперматозоидтың ядросы енеді. Зиготада аналық және әкелік тұқым қуалау факторлары бірдей араласады және іс жүзінде ол жай ғана жасуша емес, өмір сүруінің алғашқы кезеңінде жаңа организм болып табылады. Адам, барлық басқа сүтқоректілер сияқты, моносперматозоидтар деп аталатын жануарларға жатады: жұмыртқаға бір ғана сперматозоид енгізіледі. Қосымша шәует жасушаларының енуі терең бұзылулар мен эмбрионның өліміне әкеледі. Мұндай құбылыстардың алдын алу үшін бірінші сперматозоид жұмыртқамен біріктірілгеннен кейін оның бетінен жұқа қабықша қабыршақтанады. Нәтижесінде бет пен қабық арасында сұйықтық толтырылған тар кеңістік пайда болады. Өзгерістер жұмыртқаның қабығында да болады. Басқа еркек жыныс жасушалары енді бұл кедергіні жеңе алмайды.
Ұрықтанудың мәні 1970 жылдары швейцариялық г.фол, неміс г. Гертвиг және басқа да бірқатар зерттеушілер жұмыртқаның жетілу процесін, оған спермийдің енуін сипаттап, әйел мен еркек ядроларының жақындасуы, олардың алғашқы ұсақтау ядросына қосылуы туралы идеяны негіздеген кезде ашылды. 1913 жылы американдық эмбриолог ф. Р.Лилли гетеросексуалдық гаметаларды біріктіру механизмі туралы алғашқы гипотезаны ұсынды. Ол жұмыртқа спермийдің жұмыртқаға қосылуын қамтамасыз ететін фертилизин (ұрықтандыратын зат) деп аталатын белгілі бір затты шығарады және шығарады деген болжам жасады. Бұл гипотеза кейіннен қабылданбағанымен, ол одан әрі зерттеу үшін бастапқы нүкте және ынталандыру болды.
1950-1960 жылдары Жапонияда жүргізілген зерттеулер (Дж. Дэн), Америка Құрама Штаттары (а.л. және Л. х. Колвин және т. б.), біздің елде (А. С. Гинзбург), сондай-ақ басқа елдердегі ғалымдар сперматозоидтарда олардың жұмыртқаға енуі үшін маңызды болып табылатын акросомалық реакцияның және оны полиспермиядан қорғайтын жұмыртқадағы кортикальды реакцияның ашылуына әкелді. Соңғы онжылдықта американдық ғалымдардың (п. м. Вас-Сарман және т.б.) еңбектері сүтқоректілерде ұрықтандырудың молекулалық негіздері туралы маңызды сұрақтарға жауап берді.
Ұрықтану негізінде аталық және аналық жыныс жасушаларының ассимиляциясы және олардың ядроларының қосылуы кезінде болатын, жаңа организмнің бастауы болып табылатын жаңа зигота жасушасының пайда болуына әкелетін күрделі физиологиялық процесс.
Өзінің мөлшері бойынша жұмыртқа жасушасы сперматозоидтардан әлдеқайда үлкен. Ол диаметрі 0,2 мм сфералық пішінді, ол өздігінен араласа алмайды. Жұмыртқа сұйықтың ағуына, оның қабырғаларының тегіс бұлшықеттерінің жиырылуына және эпителий кірпікшелерінің тербелісіне байланысты жұмыртқа жолағы арқылы жатырға жылжиды.
Жұмыртқа жасушасы жұмыртқа жолында сперматозоидпен кездеседі. Мұнда гиалуроиндаза ферментінің әсерінен сперматозоидтар жұмыртқаны қоршап тұрған сәулелі тәждің жасушаларын шашыратып, оның мөлдір қабығы арқылы еніп, селективті қасиетке ие вителлиндік қабықшаның айналасына жиналады. Демек, вителлиндік қабықша арқылы тек осы туысқан жануарлар түрлерінің бір ұрығы өте алады.
Мұнда сперматозоид ядросы жұмыртқа жасушасымен қосылып, жаңа жасушаның ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.