Мұстафа Шоқайдың Түркістан Автомиясын құрудағы қызметі

Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 17 бет
Таңдаулыға:

Коммерциялық емес ашық акционерлік қоғам
ҒҰМАРБЕК ДӘУКЕЕВ АТЫНДАҒЫ
АЛМАТЫ ЭНЕРГЕТИКА ЖӘНЕ БАЙЛАНЫС УНИВЕРСИТЕТІ
Әлеуметтік пәндер кафедрасы

№1 СЕМЕСТІРЛІК ЖҰМЫС

Қазақстанның қазіргі заман тарихы пәні

Тақырыбы: Мұстафа Шоқай қоғамдық-саяси қызметі
Мамандығы: Аспап жасау
Орындаған: Мадениет Эльдар Тобы: ПСк-20-2
Тексерген: Сауле Байдильдина Х.
__________ ______________ ____ _______________2020__ж

Алматы, 2020

Жоспар

Кіріспе ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 3
Мұстафа Шоқайдың өскен ортасы,балалық шағы ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .. 4
Қайраткер ретінде қалыптасу кезеңі ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 5.6
Мұстафа Шоқайдың Түркістан Автомиясын құрудағы қызметі ... ... ... ... 6.9
Мұстафа Шоқайдың Кеңес өкіметімен қарым.қатынасы ... ... ... ... ... ...10.12
Өшпес тұлға ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 13
Қорытынды ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 14
Пайдаланған әдебиеттер ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... 15

Мұстафа Шоқай қоғамдық-саяси қызметі
Мұстафа Шоқай - қазақ ойшылы, ғалым, мемлекеттік және қоғам қайраткері. Ол Ақмешіт қаласында дүниеге келген. Мұстафа бастауыш білімді өзінің ата-анасынан алды, сосын Ташкентте орыс гимназиясын және Петербург университетінің заң факультетін үздік бағамен аяқтады.
1912 жылы түрік-балқан соғысы басталған кезде ол Турцияны қолдау қоғамында белсенді араласты. Мұстафа Шоқай Мемлекеттік думаның мұсылман фракциясының саяси бюросында түрік халықтарының жалғыз өкілі болды. М. Шоқай казактардың 1916 жылғы көтеріліске қатынасқандармен айуандық жазасын тексеру бойынша шешім қабылдауда шешуші роль атқарды. Мұстафа сондай-ақ, Құрылтайда Түрік халықтарының құқықтарын қорғау өкілдерінің комиссиясын басқарды.
1917 жылы наурызда М. Шоқай Ташкентте мұсылмандар конгресінде құрылған Мұсылмандар орталығын басқарды. Мұсылмандар орталығы автономия құруға дайындала бастады. 1917 жылғы Қазан революциясын түркістандықтар қуанышпен қарсы алды, бірақ бұл қуаныш ұзақ болмады, себебі Кеңестік билік шешімді түрде Түркістан автономиясына қарсы болды.
1917 жылы 22 қарашада Қоқанда барлық саяси партиялар мен қозғалыстардың Бүкіл түркістандық конгресі өтті, онда Қоқан автономиясын құру жарияланды. Автономия президенті болып Мұстафа Шоқай сайланды.
1917 жылдың желтоқсан айында ол Алашорда үкіметінің құрамына енді. 1918 жылы қаңтарда қарулы жұмысшы отрядтары мен қызыл гвардияшылар Қоқанды басып алды, М.Шоқай Грузияға кетеді. Онда ол кавказ халықтарының демократиялық қозғалысына белсенді көмектесті.
1920 жылы, Қызыл Армия Грузияға кірген кезде М. Шоқай Турцияға көшіп келді, Берлин арқылы Францияға жетеді, сонда тұрақтап қалады. Эмиграцияда жүріп, Түркістан халқының көзін ашу мақсатында журналдар мен газеттердің шығарылымын ұйымдастырды. Стамбулда, Парижде, Берлинде, Лондонда, Варшавада шығарылған осы басылымдарда Орта Азия туралы мақалалар жарияланды. Новый Туркестан және Молодой Туркестан журналдары Стамбулда, Берлинде жарық көрді.
Ұлы Отан соғысының ең басында М. Шоқай тұтқындалып, Париж түбіндегі Компьен концлагеріне жөнелтіледі. Оны алдымен Германияға, сосын Польшаға және Украинаға алып келеді, онда тұтқындағы түркістандықтармен кездесулер ұйымдастырылды. Лагерьлердің бірінде 1941 жылы 27 желтоқсанда ол қайтыс болады.
Гуманист, демократ, білімі тұтас бір энциклопедияға татитын Мұстафа Шоқай Орталық Азия мен Қазақстан халықтарының ежелгі және бай мәдениеті мен тарихының жаршысы, ояну дәуірінің өкілі болды. Ол орыс әдебиетіне жетік, ағылшын, француз, неміс, түрік және араб тілдерін жақсы меңгерген адам болды. Ол бүкіл өмірін шындық үшін күреске, Орталық Азия мен Қазақстан халқының абыройы мен ар-намысы үшін арнады, оның жан-жүрегі туған халқымен бір еді.
Қазақстанның тəуелсіз дамуы уақыт өткен сайын қарқын алып, ұлттық, жалпыадамзаттық жəне демократиялық құндылықтар мен ұстанымдар негізінде биік мұраттарға бағыт түзеп келеді. Елімізде əлеуметтік-экономикалық, саяси-құқықтық реформалардың іске асырылуы мəдени-рухани өмірімізге жаңа сипат, тың мазмұн берді. Сондай түбірлі өзгерістер тарих ғылымының əлеуметтік қызметіне де ықпал жасады. Осыған байланысты Нұрсұлтан Назарбаев тарих дегеніміз өткеннің ғана сабағы емес, ол едəуір дəрежеде болашақтың да көрінісі, қазақ тарихы фактілердің өлі қоймасы емес, бұл өзі орасан зор дəйектеуші жəне дəлелдеуші күш [1] деп атап көрсеткен болатын. Бұл тұжырым еліміздің алдында тұрған қоғамдық сананың жаңару үрдісіндегі тарих ғылымының кешенді міндеттерін айқындайды.
Тəуелсіздік жылдары отандық тарих ғылымының мазмұны тоталитарлық жүйенің идеологиялық ықпалынан арылуымен бірге тəуелсіздік идеологиясының əдістемелік негізінде тарихи дамудың ақиқат болмысын қалпына келтіру бағытында түрлі жұмыстар атқарылды. Дегенмен, мемлекеттік маңыз алған осы бағытта əлі де терең ғылыми талдау жасап, концептуалдық тұрғыда қайта қарауға тиісті мəселелер мен тақырыптар жеткілікті.
XX ғасыр басындағы қазақ зиялыларын ойландырған мəселелер, елдің елдігін, ұлттың бірлігін, жердің тұтастығын сақтау, қазақ халқын өркениетті елдердің қатарына қосу, ол үшін қазақ елін оқу, өнер -- білім, іскерлік жолына салу, ең бастысы, дербес мемлекет құру еді. Бұл тіпті бүгінде, яғни ғасыр басында, күн тəртібінен түсе қойған жоқ, тіптен ең зəру мəселеге айналып отыр. Осы орайда кезінде тəуелсіздігіміз үшін күрескен, сондықтан да кеңестік тоталитарлық жүйенің құрбаны болып, қуғынына ұшыраған, саяси жүйе есімдерін кейінгі ұрпақ санасынан біржола ығыстыруға күш салған тұлғалардың тарихымызға қайта оралуы қажет.
Сондай ірі саяси қайраткер, халқына қалтқысыз қызмет еткен алыптар тобының көрнекті өкілі, қазақ, тұтас түрік елінің тəуелсіздігі жолында күрес майданына шыққан Мұстафа Шоқайдың (1886 - 1941) алатын орны ерекше. Мұстафа Шоқай тəрізді тұлғаның атқарған қызметіне дұрыс баға беру, ұлттық тарихымыз үшін ғана емес, егемен Қазақстанның жас ұрпағының рухани жəне саяси тұрғыдан ұлттық рухта тəрбиелеуі үшін аса қажет.
Бұған қосымша осы уақытқа дейін жазылған отандық тарихнамада, жеке тұлғалардың, қоғам қайраткерлерінің қызметі өз дəрежесінде баяндалады деп айтуға əлі ерте. Ал XX ғ. 20 - 30 жж. күрделі тарихи оқиғаларға белсенді түрде тікелей араласып, терең із қалдырған Мұстафа Шоқай сияқты ірі саяси қайраткерлердің қызметі мен туған халқының тəуелсіздігі үшін күресін жан-жақты талдау арқылы отандық тарихымызға одан əрі түсінуге терең жол ашпақшы.Кеңестік дəуірде Мұстафа Шоқайдың өмірі мен қоғамдық-саяси қызметі туралы бірқатар сауалдарға ғылыми дəлелденген жауап іздеу мүмкін болмай келді. Қазақстан тəуелсіздік алған кезеңнен бері қайраткердің азаттық күрес жолындағы сіңірген еңбегіне əділ баға беру мүмкіндігі туып отыр. Осы орайда біз Мұстафа Шоқайдың өткен өмір жолы, қоғамдық-саяси көзқарастарына, күрескер ретінде қалыптасу кезеңдеріне қатысты өзіндік ой-пікірімізді ортаға салуды жөн көрдік.
Мұстафа Шоқайдың өмір жолында маңызды кезең -- балалық шағы мен Ташкент гимназиясы, Петербург қаласында оқыған жылдары екендігін атап көрсету қажет. Қайраткердің қоғамдық-саяси көзқарастарының қалыптасуына өскен ортасы үлкен əсер етті. Мұстафа Шоқай Ақмешіт (Перовск, қазіргі Қызылорда) уезінде дүниеге келді. Тегі -- Орта жүздегі қыпшақ, əкесі Шоқай дəулетті, мəдениетті, білімді, елге танымал, беделді адам болған. Ол баласы Мұстафаны əуелі отбасында білімге өзі ұмтылдырған. Бала Мұстафа сауатын ауылда мұсылманша ашып, кейіннен орыс мектебіне барады. Онан кейін Ташкенттегі гимназияға түсіп, 1910 ж. өте үздік бағамен бітіреді жəне алтын медальға ұсынылады. Бірақ генерал Самсонов алтын медальды орыс баласы Зепреметовке жазады. Ал Зепреметев алтын медальды Мұстафаға берілуі тиіс деп, өзі күміс медальді алған. Бұл оқиға Мұстафаның қоғамдық-саяси көзқарастарының қалыптасуына өзіндік ықпалын тигізді.
Мұстафа Шоқай дүниеге келген Түркістан өңірі XX ғ. басында орыс отаршылдығының барынша қыспағын көріп отырған еді. Бұл жергілікті халықтың шаруашылық, əлеуметтік, саяси жағдайынан көрінді. Бұндай əділетсіздікке халықтың қарсылық көрсететіндей күш-қауқары болмады. Осының бəрін жасынан көріп-сезінуі қайраткердің ұлтшылдық, түрікшілдік, азаттық идеяларының қалыптасуына негіз болды. Бұған дəлел 1929 ж. шыға бастаған Жас Түркістанның бірінші санында ол былай дейді: Атамекеніміз отаршылардың тепкісінде жатқанда ішкі саясаттың мəселелері екінші планға ығысады. Атамекенді құтқару жолындағы күрес бірінші планға шығып, маңдай алды міндетімізге айналады. Біздің ұлтшылдығымыз Түркістанда ұлттық өкіметтің үстемдігінен басқа ешбір күшті мойындамау негізінде құрылған, бізге түрі де, мазмұны да ұлттық мемлекет қажет. Қазақтың ғана емес, барша түркі халқының азаттығы оның өмірлік арман-мұраты болды.
Шоқайтанушы, тарих ғылымдарының докторы, Абдуақап Қараның көрсетуінше, Ташкентте лицейде оқып жүргенде Түркістанның түрлі аймақтарынан келген əділетсіздікке ұшырағандардың шағымын біліп, құқығын қорғау үшін Мұстафа Шоқай оларға аудармашы болып көмектескен. Осылайша ол Түркістан губерниясы əкімдері мен жергілікті халық арасындағы негізгі проблемалармен етене танысқан. Осыған байланысты Түркістан генерал-губернаторы Самсоновпен бірнеше мəрте кездескен. Демек, М. Шоқайдың саяси өмірге араласуы осы кезеңнен басталады деуге толық негіз бар.
Аталған кезеңде қайраткердің рухани салада өсіп кемелденуіне башқұрт ұлтының атақты ғалымы, фольклорист Əбубəкір Диваевты, немістекті атақты ғалым, шығыстанушы В. Радловтың ықпалы болғанын айту керек. Мəселен, 1937 ж. жазылған өзінің Радлов хақында деген мақаласында В.Радловпен 1910 жылдан таныстығын, оның орысшылдығын жəне сол орысты жеккөретіндігін, түріктанушы ретінде түрік халқына деген көзқарастары туралы өз пікірлерін білдірген.
Генерал Самсонов бұратана халықтардың балалары лауазымды қызмет етуге білім алатын Ресейдегі жоғары оқу орындарына түсуіне қарсы болған. Соған қарамастан, Мұстафа Шоқай емтихан тапсырып, 1910 ж. Петербург университетінің заң факультетінің студенті болып қабылданады. Міне, осы кезден оның қоғамдық-саяси қызметінің жаңа бір белесі басталады деуге болады. Осы кезде ол елден келген жерлестерінің түрлі арыз-шағымдарын орыс тіліне аударып, түрлі сұрақтарын шешіп берген. Осылайша болашақ заңгер, саясаткер ретінде мол тəжірибе жинақтап, 1917 ж. Петербург университетін үздік бітіріп шығады. Жалпы, XIX - XX ғ. аяғы -- XX ғ. басындағы қазақ қоғамында елеулі рөл атқарған қазақ зиялы қауымының қалыптасуы осы Ресейдің ірі білім орталықтары болған қалаларымен тығыз байланысты. Тарихшы Кеңес Нұрпейісовтың Алаш Һəм Алашорда атты еңбегінде XIX ғ. 20 жж. -- 1917 ж. дейінгі уақытта Қазан университетінде 30-ға жуық қазақ жастары, ал XIX ғ. соңы -- XX ғ. бас кезінде Петербург университетінде 20-ға жуық қазақ студенттері оқығандығын көрсетеді. Олардың қатарында Б. Қаратаев, Б. Құлманов, Б. Сырттанов, А. Тұрлыбаев, Ə. Бөкейхан, Ж. Досмұхамедов, М. Шоқай, Ж. Ақбаев т.б. бар.
Мұстафа 1910 жылы Ташкент гимназиясын бітірген соң үздік шәкірт ретінде алтын медальға ұсынылған. Бұл туралы естіген түркістандық генерал-губернатор Самсонов жергілікті халық өкілдерін жаратпайтындығын білдіріп, алтын медальды осы оқу орнының түлегі Зепрометовке беруге бұйрық берді. Ал училище бұндай бұйрықтан бас тартты, сөйтіп Шоқай өзіне тиесілі медальді алды. Губернатор өзінің айыбын білдірмеу үшін, Мұстафаға өз әкімшілігіндегі аудармашы лауазымын ұсынды, бірақ Шоқай одан бас тартты. Ол Санкт-Петербург қаласына аттанды, сондағы университеттің заң факультетіне оқуға түсті. Түркістандық стипендияны тек орыс студенттері ғана алатын, ал Мұстафаға Қазан татарлары көмектесті, ол солардың стипендиясымен өмір сүрді. 1912 жылы әкесі қайтыс болды, Мұстафа жерлестерінің өтініштері бойынша уақытша елге оралып, әкесінің лауазымы - би болды. Сол кезде Столыпиннің аграрлық реформасына байланысты Қазақстанға Ресейден шаруаларды жаппай қоныстандыру үшін жергілікті халықтың шұрайлы жерлерін тартіп алып орналастыру кезеңі басталған еді. Жер дауы басталды.
Ол оқып жүргенде тек жерлестерінің ғана емес, бүкіл қазақ халқының мүддесін қорғауды жалғастырды. 1914 жылы Петроград университетін үздік бітірген жас қазақ ерекше көзге түсетін. Мемлекеттік думаның I шақырылымының бұрынғы мүшесі Әлихан Бөкейханов оны 1914 жылы IV Мемлекеттік думасының мұсылман фракциясының хатшысы ретінде ұсынған.
Кейін Шоқай Башқұртстан атынан депутаттыққа дауысқа түсуі керек еді, сонымен қатар, қазақ халқының да мүддесін қорғамақ ниетте болды. Уфимдік алпауыт Селимгирей Жантурин Мұстафаға қажетті жерді сый ретінде беріп, кандитурасын Думада ұсынуға келісті. Думада жұмыс істеп жүрген кезінде, Шоқай Ресейдің көрнекті мұсылман саяси қайраткерлерімен танысып, Башқұрт автономиясының болашақ төрағасы Ахмад-Заки Валидимен достасып кетеді.
Бірінші дүниежүзілік соғыстың нағыз шиеленіскен кезеңінде 1916 жылы 25 маусымда Николай ІІ патша Бұратана халықты реквизициялау туралы Түркістан мен Дала өлкесінің 19 бен 43 жас арасындағы байырғы халқын сайлау құқығынан айырылғандығына байланысты мұсылмандардың әскери міндеттіліктен босатылғанына қарамастан тыл жұмыстарына - окоп қазуға жұмылдыру туралы жарлық шығарды. Жарлық Рамазан күндеріне және ауылшаруашылық жұмыстарының нағыз қызған кезіне сәйкес келіп, барлық халықтың наразылығын тудырады. Түркістан мен Дала өлкесінде жаппай көтеріліс басталады. Қазақ даласындағы бүлікке Амангелді Иманұлы басшылық етеді.
Мемлекеттік Думаға көптеген наразылықтар түседі. Петроградтан Ташкентке табысты саяси процесстерімен Ресейге танылған адвокат және Мемлекеттік Думаның депутаты Александр Федорович Керенский мен сенатор Кутлу-Мухаммед Тевкелевтің басшылығымен Мемлекеттік Дума комиссиясы жолға шығады. Мұстафа Шоқай мұсылман фракциясының хатшысы және аудармашы ретінде комиссия құрамында болады. Комиссия аймақ мәселелерімен танысады. Керенскийдің Думадағы патша Үкіметінің саясатына қарсы түркістандықтардың көтерілу себептерінің талдамасы келтірілген дәйекті сөздері оны жалпы Ресейге танымал етті. Шоқай Петроградқа қайтып келген соң, өз фракциясы атынан Мемлекеттік Думада сөйлейтін сөзіне қажетті материалдарын дайындайды. Бірақ елде сәтсіз соғыс кесірінен ауыр экономикалық, артынша саяси дағдарыс орын алады. Николай ІІ патша Мемлекеттік Думаны таратып жібереді, кейін өзі де тақтан түседі.
Ол 1915 жылы түркі-мұсылман халықтарының азаттық қозғалысына іріткі салу мақсатында орталық билік орындары құрған Сират-ул-мустақим (Тура жол) партиясына алғаш қарсылық танытқандар қатарында болып, студент жастар тобымен бірлесе отырып, зиялы қауым өкілдеріне Сират-ул-мустақим партиясын қолдамау жөнінде үндеу тастады. Бұл үндеу сол кезде татар тілінде жарық көріп тұрған Сөз газетінде жарияланды. 1916 жылы Ә. Бөкейхановтың ұсынысымен Мемлекеттік думадағы Мұсылман фракциясы жанындағы бюроға мүше болып, онда хатшылық қызмет атқарды. Түркістандағы көтерілістің себеп-салдарын тексеруге Мемлекеттік Дума Ташкентке арнайы комиссия аттандырғанда, оның құрамында депутаттар А.Керенский, Тевкелевтермен бірге Мұсылман фракциясы жанындағы бюро мүшелері Ш.Мұхамедияров пен Мұстафа Шоқай болды.
1917 жылы 23 ақпанда Февраль революциясы басталды. Билікке Жұмысшылар кеңесі мен солдат депутаттары келе бастады. Он күннен кейін ауыспалы Уақытша Ресей билігі пайда болды. Закавказье және Түркістанда генерал-губернаторды бекітті, билік жергілікті халық өкілдерінен тұратын Дума депутаттарынан құралған комитетке берілді.
Шоқай 1917 ж. көктемде Ташкентте Бiрлiк Туы газетін шығара бастады, онда барлық түркі тілдес халықтардың тәуелсіздігі туралы идеясы бірінші рет жарияланды, сондай-ақ, демократиялық идеялар насихатталған орыс тіліндегі Еркін Түркістан газетін шығарды.
Мұстафа сәуірде Ташкенттегі қоғамдық ұйымдардың Түркістан съезіне қатысты. Күн тәртібіне Түркістанды басқару мәслесі қойылды. Съезде Түркістан Ұлттық кеңесі құрылды. Тұрақты Атқарушы комитеттің төрағасы болып 27 жасар Мұстафа Шоқай сайланды. Ол кейін былай деп еске алады: Мен солардың ішінде жас жағынан ең жасы едім. Сондықтан төрағалық ету оңай емес еді. Бірақ бұл фактінің өзі жергілікті халық арасынан интеллигенция өкілдерінің аз шығуына айғақ болып тұр. Ал сол кезең өте жауапты шақ еді [1, 543-б].
Жергілікті халықтың жағдайымен терең танысу мақсатында Мұстафа Шоқай Ташкентпен ғана шектелмей, Самарқанд пен Әндіжанда болып, жергілікті жағдаймен танысты. Петроградқа оралғаннан кейін өзі жинаған материалдар негізінде 1916 жылғы көтеріліс кезінде билік орындарының Түркістан халқын аяусыз қуғын-сүргінге ұшыратқаны туралы Мемлекеттік Думада Мұсылман фракциясы атынан жасалатын мәлімдеме мәтінін әзірледі. 1917 жылы Ақпан революциясы нәтижесінде патша үкіметінің құлауын зор қуанышпен қарсы алып, қалыптасқан саяси ахуал Ресей империясында ұлттық езгінің тауқыметін тартқан түркі-мұсылман халықтарының бостандыққа жетуіне мүмкіндіктер туғызады деп үміттенді.
1917 жылы сәуірдің 16-21-і аралығында Ташкентте өткен Түркістан өлкесі мұсылмандарының 1-ші съезіне қатысып, оның төралқасына мүше болып сайланды. Бірлік туы газетінің негізін қалап, оның алғашқы редакторы болды. Түркістан өлкесі жергілікті халқының мүддесін қорғауды мақсат еткен қоғамдық-саяси ұйымдардың қызметін үйлестіру үшін құрылған Түркістан өлкесі мұсылмандарының орталық кеңесіне төрағалық етті. Бірінші жалпықазақ съезіне қатысып, Бүкілресейлік құрылтай жиналысына депутаттыққа кандидат ретінде ұсынылды.
Мұстафа 1917 жылы 21-28 шілдеде негізінен қазақтар ғана орналасқан Сырдария аймағынан делагат болып сайланды, Орынбор қаласында Бірінші Бүкіл қырғыз (Барлық қазақ) съезіне қатысты, онда мемлекеттік басқару түрі, қырғыз аймағындағы автономия, шиеленіскен жер дауы мәселелері қозғалды. Съезде Алаш бірінші қазақ саяси партиясы болып ресімделді. Шоқай Бүкілресейлік құрылтай жиналысына делегат және Бүкілресейлік мұсылмандардың Шураи-Ислам съезіне делегат болып сайланады.
1917 жылы Қазан төңкерісінен кейін Ташкенттегі жұмысшы-солдат депутаттар кеңесі жергілікті халықтың өзін-өзі басқару құқығын мойындаудан бас тартып, қарашаның 15-22-інде өткен кеңестердің 3-ші съезі қабылдаған өлкедегі барлық билік еуропалық нәсіл өкілдерінен кұралған Түркістан Халық комиссарлар кеңесіне көшеді деген қаулысын Мұстафа Шоқай нағыз әділетсіздік деп бағалады. Ұлттық қоғамдық-саяси ұйымдарды кеңестердің қырына алуына байланысты Мұстафа Шоқай жетекшілік еткен Түркістан өлкесі мұсылмандарының орталық кеңесі Ташкенттен Қоқанға көшіп, онда өлке мұсылмандарының төтенше съезін тез арада өткізу ісін қолға алды.
Петроград қаласында тамыз айында Түркістан Ұлттық Кеңестің ұсынысы және Керенскийдің өтініші бойынша Мұстафа Шоқай Түркістандық Уақытша үкімет комитетінің мүшесі болып тағайындалды, оған бірінші және екінші Мемлекеттік думаның бұрынғы депутаттары Әлихан Бөкейханов және Мұхамеджан Тынышпаев кірді. Бірақ кейін Петроградта 25 қазаннан іске қосыла бастаған Уақытша Үкіметтің Түркістан комитетінің мүшелерін тұтқынға алу туралы қаулысы шықты.
Мұстафа Шоқай және оның жақтастары Ташкентті тастап, өз қызметтерін Қоқандағы, бұрын Қоқан хандығының астанасы болған Ферғана аймағында жалғастырды. 27 қарашада Қоқанда өткен IV төтенше Бүкілмұсылмандар съезінде Түркістан автономиясын құру туралы жарияланды, оны Түркістан Уақытша кеңесі басқарады, кеңесті Мұхамеджан Тынышпаев басқаратын болды. Сыртқы істер министрлігін Мұстафа Шоқай басқарды, бірақ ішкі пікір қайшылықтар бойынша Тынышпаевтың кетуіне байланысты үкімет төрағасы болды.
1917 жылы қарашаның 28-інде өткен Түркістан өлкесі мұсылмандарының төтенше 4-ші съезінің төралқасына басшылық етті. Осы съезд шешімімен құрылған Түркістан (Қоқан) автономиясының 54 адамнан тұратын Уақытша Халық Кеңесі құрамына сайланды және жаңа Уақытша үкіметтің Сыртқы істер министрі болды. Уақытша үкіметінің төрағасы М.Тынышбаев қызметінен кеткеннен кейін оның орнына Мұстафа ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.