Жарыс қортындысывда

Жұмыс түрі: Реферат
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 9 бет
Таңдаулыға:

Министерство образования и науки Республики Казахстан
Казахский Национальный Педагогический Университет имени Абая

РЕФЕРАТ

Орындаған: Нурдаулет Елдос МОК-212

Алматы 2022 г.

Алғашқы Халықаралық Олимпиаданың президенті болып сайланған грек Деметриос (1894 ж.). Екінші президент француз - Пьер де Кубертен.
Алғашқы Олимпиадалық ойын Грециядағы Панафиния стадионында 1895 жылы Афинда 5-15 сәуірде өткізілді.
Келесі Олимпиадалық ойындар - Парижде (1900), Сент Луисде (1904), Лондонда (1908).
1896 жылы неміс В.Гебхардттың ұсынысымен ұлттық олимпиадалық комитеттер өмірге келді.
1900-914 жылдырда велосипедистердің, футболистердің, мылтық атқыштардың, яхтсмендердің, спортшы ұшқыштардың, хоккеистердің, жеңіл атлеттердің, жүзгіштердің, теннисшілердің, семерлесулешілердің және палуандардың халықтық форумы пайда болды.
Олимпиадалық комитеттің Брюсселде 1905 жылғы Конгресінде, халықаралық спорт жарысты өткізудің бірыңғай ережесі бекітілді.
1906 ж. Парижде өткен Конгресте Халықаралык спорт ұйымы спортқа арналған әдебиеттер шығаруға шешім қабылдады.
1913 ж. Лозаннада өткен Конгресте, спорт психологиясын дамыту туралы, ал 1914 ж Парижде дакен Конгресте Олимпиадалық ереже жасауға пәтуаласты.
1925 жылы Олимпиадалық ойындардаң 20 жылдығана арналған Конгресте, Кубертеннің ұсынысымен 5 шығыршықтан тұратын олимпиада жалауының жобасын көрсетті, олар - көк, сары, қоңыр, қара және қызыл түстерден тұратын. Кубертеннін пікірінше бұл әлемнің-бес белгісі еді. Сол сияқты ақ жалауда белгіленді, бұл олимпиадаға қатынасқан мемлекеттердің ұлттық жалауымен шығуға берілген рұқсат болатын.
Бірінші дүние жүзілік соғысқа дейін халықаралық Олимпиадалық комитеттің сессиясы төмендегі қалаларда өтті: 1. Париж - 1894 ж.; 2. Афина - 1896 ж.; 3. Гавр - 1897 ж.; 4. Париж - 1901 ж.; 5. Париж - 1903 ж.; 6. Лондон - 1904ж.; 7. Брюссель - 1905 ж.; 8. Афина - 1906 ж.; 9. Гаага - 1907 ж.;10. Берлин - 1909 ж.; 11. Люксембург - 1910 ж.; 12. Будапешт - 1911 ж.; 13. Базель - 1912 ж.; 14. Стокгольм - 1912 ж.;15. Лозанна - 1913 ж.; 16. Париж - 1914 ж.
1914 жылға дейін Олимпиадалық ойындарға - Австралия, Австрия, Чили, Дания, АҚШ, Франция, Греция, Нидерландия, Венгрия, Англия, Германия, Ресей, Швейцария, Швеция, Бельгия, Чехословакия, Оңтүстік Африка, Египет, Финляндия, Жапония, Канада, Куба, Люксембург, Норвегия, Италия, Турция, Португалия, Сербия, ЖаңаЗенландия, Румыния мемлекттері қатынасты.
1915 жылдың 10 сәуірінде Халықаралық Олимпиадалық комитеттің басқару органы Лозанна қаласына көшірілді.
1896 жылы Афина қаласында өткен бірінші Олимпиада ойынының бағдарламасына француз академигі Мишель Брсальдың (1832-1915) ұсынысы бойынша Марафондық жүгіру кірді. Бұл спорт ойына арнайы шақырылған 34 мемлекеттен бар болғаны 13 мемлекет ғана катынасты.
Марафондык жугіруге қатынасқан 21 ерлердін арасында грек қызы Мельпомена болды. Осы жарыста ІІІ орын алған грек желаяғы Велокас бір айналымды арбаға мініпөткені үшін жарыстан қуылған.
Бірінші Олимпиадалық ойындарға 13 мемлекеттен - 285 спортшы спорттың 42 түрінен қатынасып, бағдарламаға енген 9 спорт түрінен бәсекелестер табылмапты.
Жарыс нәтижесінде І-командалык орынды Греция, II-орынды Америка кұрама штаты, ІІІ-орында Германияспортшылары жеңіп алған.
1900 жылдың 14 мамыр мен 13 қыркүйегінде Париж қаласында өткен екінші Олимпиадалық ойынға жыйырма елден 1066 спортшылар қатынасты және оған 6 әйел қатынасу мүмкішілігін алды.
Бұл спорт мейрамына қатынасушылар спорттың 15 түрінен бәсекеге түсті.
Жарыс қортыңдысында І-орынды Франция, ІІ-орынды АҚШ, ІІІ-орынды Ұлыбритания иеленді.
1904 жылдың 1 шілдесі мен қазанның 29 жұлдызы аралығындағы Олимпиадаға 496 ерлер мен 10 әйел спортшылар жарыс жолына шықты. Сент-Луис қаласындағы бұл спорт додасының бағдарламасына 17 спорт түрінен бақ сынасты.
Жарыс қортындысывда: І-АҚШ, ІІ-Германия, ІІІ-Куба тұғырға көтерілді. Бұл үшінші Олимпиада болатын.
4-ші Олимпиадалық ойындар Лондон қаласында, 27 сәуір мен 29 казаң да өткізілді. Бұл 1908 жылғы Олимпиадаға 2059 спортшы, оның арасында 36 әйелдер бар еді. Жарыс спорттың 23 түрінен өтті. Нәтижесі: І-орында Ұлыбритания, ІІ-АҚШ, ІІІ-Швеция спортшыларының қанжығасына байланды. Бұл Россия мемлекеті қатынасқан бірінші Олимпиада еді. Орыс спортшысы Николай Панин-Коломенкин - мәнерлеп сырғанаудан І-орында: иеленіп, Әлемнің жеті дүркін Чемпионы швед Ульрих Сальховты женді. Россиядан қатынасқан 5 спортшының үшеуі Олимпиада медаль алды. Олар: жеңіл салмақтағы - Н.Орлов, ауыр салмақтағы - А.Петров - кұміс медаль, Н.Панин-Коломенкин - алтын алқа.
5-ші Олимпиадалық ойындар 1912 жылдың 5 мамыры - шілденің 22 аралығында Стокгольмде өтті. Оған 2541 спортшы, оның 57 әйелдер жарыс жолына сайсқа шықты. Американдық Джим Торп - Олимпяада тарихында спортың 5 және 10 түрінен көпсайсқа тұсіп, Олимпиада Чемпионы болды. Оның спорттың 10 түрі - көпсайсқан көрсеткен рекорды тек 1939 жылда ғана жақсарды. Егер ол 1956 жылғы Олимпиадаға қатынасқанда 8-орында болады екен.
Біз спорт тарихына үңілетін болсақ, оның алғашқы белгілерін төмендегі халықтардан бастау алғанын тарих дәлелдеп отыр. Олар: Ертедегі Египетте - біздің эрамызға дейінгі 3000 жылдар, Индия - 2000 жыл б.э. дейінгі, Қытай - б.э.д. VIII-VІ ғасыр, Греция - б.э.д. ІІ мыңжылдық, ал Рим мемлекетінде б.э.д. IV ғасырда, б.э.д. кезенде спортшылар даярлайтын - ЛУДУС мектебі ашылған, онда болашақ Отан қорғаушылары машықтанған. Европада спортқа бағытталған шаралар V-ІХ ғасырлардан бастау алады. Оның көрнекті жол бастаушылары: Пьер Паоло Верджерио (1349-1428), Гварино де Верока (1374-1460), Витторино да Фелтре (1398-1466), Энеа Сильвио Пикколомини (1405-1464), Мефео Веджио (1406-1458), Джакопо Садолетти (1477-1547), Иероним Меркуриалис (1530-1606), Таммасо Кампанелла (1568-1639), Аршанжа Туккаро (1536-1616), т.б.
Спорт тарихының әдіскері ретінде неміс зиялысы Иохим Камерариустың еңбегі ерекше, оның 1541 ж. жарық көрген Гимнасия туралы диалог атты шығармасында дене тәрбиесін оқу орындарында арнайы пән ретінде енгізуді ұсынған.
Халықтар арасыңда жекпе-жек өнеріне ерекше мән берген жапон ұлты. Біздің эрамызға дейінгі 712 жылы Хронике Кожики спорттық күрестен жарыс өткізген тәлімгер. Жапондықтар үшін өзін-өзі қорғаудың жалғыз-ақ жолы бар, ол белдесу - деген.
Азиалық көшпеңділер үшін де спорт жат қылық болып есептелген емес. Бұған X ғасырдағы Сармат Киязьның садақ атып тұрғаны бейнеленген сурет кұс. Жақангер Марко Поло өзінің жол жазбаларында Юаней ұрпағының ханы Хубылайдың садақ ату өнерін өте жоғары бағалағандығы айтылады. Ат құлағында ойнаған қазақ ұландарына тән шабшандық пен ептілік, бір тауды бір тауға көтеріп қосатын Толағай-Каһарман аңызы ұлтымыздың мақтанышы.
Ойын-сауық - қазақ халқы үшін даму көзі. Яғни, ойын - енбектің жемісі және ол сол еңбекпен бірге адамның табиғатган бөлінуіндегі саналы жетілуге де қозғаушы күш болған, сондықтан да еңбек етпейтін халық болмайтыны тәрізді, ойын-сауық құрмайтын да халық жоқ. Ойын халық рухымен қаншалықты тамырлас болса, оның тарихымен, тұрмыс күнімен, әдет-ғұрпымен, кәсібімен де соншалықты етене байланысты. Халық ойындарының бүкіл болмысынан сол елдің кәсіптік, салт-дәстүрін, дуниетанымдық тілдік ерекшеліктері атой салып танылып тұрады. Қазақ халық ойындарын да ел өмірінен осындай қан-тамырлар байланыстырып жатыр.
Көңіл көтеріп елді желпендірудің, тыныс алудаң жоғары түрі - жалпы халықпық мерекелер. Сауық-сайранның қызып, халық ойындарының жұртшылык қуанышына, мерейіне айналар туысы да осы. Туғанда дуние есігін - ашатын шілдеханадан бастап, адамның дүниеден қайтқаннан кейінгі соңғы мерекесі - ас беруге дейінгі аралықтағы адамның жиын-тойымен атап етілетін өмір жолында ойынның мәні зор. Бұл мерекелерді еңбек-кәсіпке және әдет-ғұрып салттарына байланысты деп еқі үлкен жікке бөлуге болады. Алғашқысының қатарына Шығыс халықтарының басым көпшілігіне ортақ Наурыз тойынан бастап, қымыз мұрындық, сіре мөлдіретер, үлкен күзем, кіші күзем, серне, соғым басы, сабан той, т.б. сияқты үлкенді-кішілі бас қосулар жатса, әдет-ғұрып ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.