Абай қазақтың әдебиетінде қайталанбас ерекше стильді қалыптастырған ұлы тұлға

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 3 бет
Таңдаулыға:

ҚАРА СӨЗДІҢ ҚАДІРІНЕ ҮҢІЛСЕК...
Абай қазақтың әдебиетінде қайталанбас ерекше стильді қалыптастырған ұлы тұлға. Неге десеңіздер, Абай Құнанбайұлы өз туындыларында шындық пен ақиқаттты басты назарда ұстау арқылы үлкен әлеуметтік әрі өзекті тақырыптарды қазбалап, қоғамындағы ащы шындықтың су бетіне қалқып шығуына себепкер болды. Әсіресе Абай атамыздың қара сөздері жоғарыда айтылған ойымызға дәлелдеуді қажет етпейтін нағыз дәлел болып табылады.Ұлы ақын өзінің қара сөздерінде шығарманың ажарына ғана назар аударып қоймай, оның тереңдігіне, логикалық мәніне зер салған. Міне, шығарманың көркемдігін, әдемілігін емес, халыққа пайдасы мен өзектілігін басты ұстанымға алу-оның өзгеден ерекше даралығы.
Абайдың қара сөздері құрғақ сөздерден емес, өмірлік тәжірибеден құралған прозалық шығарма. Бұл туралы Абай атамыздың қара сөздерінің әлқиссасы саналатын бірінші қара сөзінде: Ақыры ойладым: осы ойыма келген нәрселерді қағазға жаза берейін, ақ қағаз бен қара сияны ермек қылайын, кімде-кім ішінен керекті сөз тапса, жазып алсын, я оқысын, керегі жоқ десе, өз сөзім өзімдікі дедім де, ақыры осыған байладым, енді мұнан басқа ешбір жұмысым жоқ., -деп айта кеткен. Әр қара сөздері ащы шындыққа, шыншыдыққа, насихатқа және асыл сөздерге толы. Мәселен, Абай атамыздың жетінші қара сөзінде біз бен сіз болып елемей жүрген бос күлкі жайында сөз қозғалды. Бұл қара сөзі арқылы біздерге күлкі өзі бір мастық екенін ,күлкіге салынған кісі не шаруадан, не ақылдан, не бір ұят келерлік істен құр қалатынын , уайым-қайғысыздығыңа уайым-қайғы қылу керек екенін ,сол уайым-қайғысыздықтан құтыларлық орынды харекет табу керек екенін локгикалық түрде шебер жеткізе алды. Бұл туралы Абай Құнанбайұлы : Әрбір орынды мінез өзі де уайым-қайғыны азайтады, орынсыз күлкіменен азайтпа, орынды харекетпен азайт! ,-деген екен.
Енді жетінші қара сөздің қадіріне тоқталсақ, жан мен тәннің құмарлығы жайлы сөз қозғалады. Себебі бұл тақырып қай заманда болсын, өзектілігін жоғалтпаған. Жанның емес тәннің құмарлығын бірінші орынға қоятын адамзаттың қатары көбейіп келе жатыр. Мұндағы жанның құмарлығы дегеніміз-білсем,көрсем,оқысам деген адамдар, ал тәннің құмарлығы дегеніміз- ішсем, жесем, ұйықтасам дейтін адамдар. Бұл туралы жетінші қара сөзінен үзінді келтірсек: Сол өрістетіп, өрісімізді ұзартып, құмарланып жиған қазынамызды көбейтсек керек, бұл жанның тамағы еді. Тәннен жан артық еді, тәнді жанға бас ұрғызса керек еді. Жоқ, біз олай қылмадық, ұзақтай шулап, қарғадай барқылдап, ауылдағы боқтықтан ұзамадық. Жан бізді жас күнімізде билеп жүр екен. Ержеткен соң, күш енген соң, оған билетпедік. Жанды тәнге бас ұрғыздық, ешнәрсеге көңілменен қарамадық, көзбен де жақсы қарамадық, көңіл айтып тұрса, сенбедік. Көзбен көрген нәрсенің де сыртын көргенге-ақ тойдық. Сырын қалай болады деп көңілге салмадық, оны білмеген кісінің несі кетіпті дейміз. ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.