Қазақстандағы санақ деректері бойынша этнодемографиялық өзгерістер (контент-анализ)

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 4 бет
Таңдаулыға:

Қазақстан Республикасы егеменді мемлекетінің халқы өзінің этникалық аумағын және демографиялық құрамын құру процесінде күрделі, ауыр тарихи жолдан өтті. XV ғ. ортасында жинастыру кезеңінде Қазақ хандығындағы тұрғындардың санын 200 мыңдай адам құрды. Келесі 70 жыл бойы қазақ халқын және оның аумағын жинау арқылы тұрғындардың үдемелі өсуі жүрді. XVI ғ. басында Қасым хан құзырындағы азаматтар саны 1 млн. адамды құрды. Қазақстан халқы көп ұлтты құрамының құрылу басына орыс үкіметінің қудалауынан қашқан орыс, украин, татарлар және басқа ұлт өкілдері казак еркіндігіне біріккен кездегі XVI ғ. -на жатады. 1890-шы жж. Ресей және Украинадан шыққан шаруа отарлауы күшейеді. Ресейдің әскери және көші-қон экспансиясы барысында құрылған, бекініс негізінде орыс, украин және татар басымдылығы бойынша орналасқан алғашқы колониалдық қалалар пайда болды. 1881-1883 жж. Синьцзяннан (Қытай) 50 мыңға жуық ұйғырлар мен дүнгендер көшіп келді, олардың көбі Қазақстан аумағында орналасты. 1897 ж. Ресей империясы халқының есеп-санағы деректері бойынша Қазақстан аумағында үш аса ірі этникалық топтар ерекшеленді: халықтың 81, 7% құрған қазақтар, орыстар - 10, 9 және украиндықтар -1, 9%. Бірақ 1914 ж. қазақтардың салыстырмалы салмағы 65, 1-ге дейін төмендеді, ал шығыс славяндар (орыс, украин, белорустар) саны 29, 6%2 өсті. Демек, 1897-1914 жж. қазақтардың салыстырмалы салмағы 16, 6 пунктіне төмендеді, ал славян халқының саны 16, 8 пунктіне дейін өсті. Бірінші дүниежүзілік соғыс жылдарында қазақтардың саны қысқарды, бұл табиғи және өлім-жітімнің өсу деңгейінің төмендеуімен түсіндіріледі. Жүздеген қазақтар жазалаушылар қолынан қаза тапқан және империя шегінен қашуға мәжбүр болған кездегі 1916 ж. көтерілістің жеңілу салдары болды. Тек 1916 ж. Жетісу облысынан 150 мың қазақ қоныс аударды. Осылай өзінің ежелгі аумағында қазақтардың азшылыққа ауысу негіздері салынды. 1920 ж. қазан айында астанасы Орынбор қ. болған Ресей Федерациясының құрамындағы Қазақ Автономдық Кеңес Социалистік Республикасы жарияланды. Бұл ұлттық мемлекеттік білім құрамындағы қазақтардың этникалық аумағының көп бөлігін біріктіруге мүмкіндік берді. 1926 ж. санағы бойынша Қазақстанның қазіргі шекарасында 6198, 4 мыңнан астам адам өмір сүрді, олардың ішінде қазақтар - 58, 5%, орыстар - 20, 6, украиндықтар - 13, 9, өзбектер - 2, 1, татарлар - 1, 3, ұйғырлар - 1, 0, немістер - 0, 8 және т. б. Егер 1897 ж. Бүкілресейлік санақтың деректерімен салыстыратын болсақ, осы 29-30 жыл ішінде республиканың тұрғындары шамамен 1, 5-ке өсті, соның ішінде орыстар - 2, 8-ге, басқа ұлт өкілдері - 4, 3-ке, қазақтар тек - 234, 8 мың адамға өсті, яғни 7%. Қазақтардың салыстармалы салмағы 23, 2 пунктіне төмендеді, орыстар -9, 6 пунктіне, басқалары - 13, 7 пайыз пунктіне дейін өсті.

1925-1926 жж. көші-қонның оң айырмасына қосылатын мигранттардың көбею және азаю балансы анықталды. 1926 ж. санақ кезінде белгіленген қалыпты тұрғындардың саны 6268 мың болған жағдайда, мигранттардың жалпы саны 1601 мың адамға жетті. 1916 ж. дейін тұратын жерін ауыстырған шаруа-қоныс аударушылар және ежелгі тұрғындары оның жартысын құрды6. Осылай 1926 ж. желтоқсанда 1916-1926 жж. аралығында қоныс аударған жергілікті емес тұрғындардың 800 мыңнан астамы белгіленді. 1930-1933 жж. Қазақстанда көшпенділер және жартылай көшпенділер, сонымен қатар жасанды урбанизациясының орнығуымен байланысты күш ұжымының саясатымен шықырылған аштық пайда болды. Жүздеген орыс, украин, ұйғыр және т. б. ұлттар қаза тапты, бірақ қаза тапқандардың негізгі бөлігі қазақтарға келеді. Әлеуметтік және саяси репрессиялар нәтижесінде бар есептер бойынша 1925-1934 жж. ішінде 1610 қазақтар, 1935-1938 жж. 135 мыңдай адам қаза тапты. Қазақтар арасындағы шығын саны 1745 мыңдай адамды құрды. 1939 ж. санағы бойынша республикада 6094 мың адам өмір сүрді, яғни 1926 ж. салыстырғанда, республика тұрғындарының саны 105 мыңға немесе 1, 7%-ға қысқарды. Үлкен шығын қазақтарға келді, олардың саны енді 2 314 мың адамды құрды, 1926 ж. салыстырғанда, 1 314 мыңға немесе 63, 8%-ға төмендеді. Таза украиндықтар саны 203 мыңға, өзбектер - 26 мыңға, ұйғырлар - 28 мыңға аз болды.

Бірақ 1926-1939 жж. кезеңінде басқа этностар санының көбеюі болды, әсіресе орыс - 1174 мың адамға, яғни 92%, татар - 27 мыңға - 34%, белорусстар - 6 мыңға - 22% көбейді. Соғыс жылдарында Қазақстанға көші-қон ағыны күшейді. Ел тұрғындарының батыс аймақтарынан Қазақстанға көшірілген 536 мың адамнан басқа көптеген халықтар жер аударып жіберілді, олардың автономдық білімдері алдын ала жойылды. Салмақты жер аудару қарсаңында 1939 ж. санағы бойынша Қазақстанда 54696 поляк, 3569 - латыш, 808 -литвалықтар және т. б. өмір сүрді. 1941 ж. тамызда Қазақстанға 349713 адам көшірілді, немістердің жалпы саны 441713 болды. 1944-1945 жж. Қазақстанға қалған немістер саны көшірілді. Бұдан басқа Қазақстан аумағында және елдің т. б. аймақтарында неміс және жапон әскери тұтқындары жұмыс істеді, олардың жалпы саны 2, 5 млн. адам болды. 50-шы жылдары әскер тұтқындардың отанға оралуы аяқталды. 1959 ж. республиканың тұрғындары 9294741 адамды құрды, яғни соғысқа дейінгі санын 1, 5 есеге асырды. 20 жыл ішінде (1939-1959 жж. ) қазақтардың саны 474 мың, орыстар - 1523 мың (62%), украиндықтар - 105 мың (16%), татарлар - 85 мың (79%), өзбектер - 33 мың (32%), белорусстар - 76 мың (3, 4 рет), ұйғырлар - 24, 4 мың (69%), басқалар - 311 мың адамдар (2, 6 рет) саны өсті. 1939 ж. немістердің саны 92379 адам болғаны белгілі, ал 1959 ж. 659658, әзрбайжандар - 12 мың және 38 мың адам болды.