Құрсақ аумағының аурулары. Перитониттер. Жіктелуі, балау және емдеу тәсілдері. Несеп тас ауруы

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

№ 6-зертханалық сабақ

Тақырыбы: Құрсақ аумағының аурулары. Перитониттер. Жіктелуі, балау және емдеу тәсілдері. Несеп тас ауруы.

Жануарлар құрсақ қуысы - алдыңғы жағы мен екі бүйірінде қиғаш және көлденең құрсақ бұлшық еттері мен олардың жалпақ сіңірлері, артқы жағында бел омыртқалар, жоғарыда көк ет, төменде жамбас қуысымен жалғасатын мықын және шат сүйектерінің алдыңғы жиектерімен шектеледі. Құрсақ қуысын кеуде қуысынан көк ет бөліп тұрады, ішкі беті сірлі қабықпен көмкерілген. Құстарда және төменгі сатыдағы cүтқоректі жануарларда көк ет болмайды. Құрсақ қуысында ішек-қарын, бауыр, ұйқы безі, көк бауыр, бүйрек үсті безі және несеп, жыныс органдары орналасқан

Жануарлар құрсақ қуысы ауруларына перитонит, ішек өтімсіздігі және несептас аурулары жатады.

Перитонит - іш қуысына экссудат жиналумен жүретін құрсақ қуысының қабынуы. Перитонит әдетте екінші реттік ауру болып табылады. Жылқы мен ірі қара ауруға жиі ұшырайды.

Жіктелуі. Этиологиясы бойынша перитонит инфекциялық (спецификалық емес және спецификалық), инвазивті және инфекциялық емес (асептикалық) болуы мүмкін; локализация бойынша - жайылмалы және шектеулі; ағымы бойынша - жедел және созылмалы; экссудаттың табиғаты бойынша - серозды, фибринозды, геморрагиялық, іріңді, шірік және аралас.

Этиологиясы. Жұқпалы спецификалық емес перитонит іш қуысының ену жаралары, ішкі органдардың жарылуы, қоршаған органдар мен тіндерден инфекцияның таралуы нәтижесінде пайда болады. Микроорганизмдер арасында қоздырғыштар негізінен кокктар, пастерелла, көгерген саңырауқұлақтар (құстарда) . Жануарлардағы спецификалық инфекциялық перитонит инфекциялық процестің метастазы нәтижесінде туберкулезде, бездерде, жууда және т. б. пайда болады. Перитонит іш қуысына гематогенді және лимфогенді жолдармен, сондай-ақ жарылған жақын органдардан инфекция енгізген кезде пайда болуы мүмкін. асқазанның, ішектің және т. б. перфорациялық жаралар Кейбір жануарларда перитонит қабыну процесі жатырдан, жұмыртқа жолдарынан, аналық бездерден, бүйрек пен қуықтан тараған кезде, жануарлардың іш қабырғасы қатты көгерген кезде пайда болады. Жануарлардағы перитониттің себебі іш қабырғасында локализацияланған гельминттер болуы мүмкін.

Перитониттің жедел ағымында ауру төмендеуден басталады, содан кейін тәбеттің толық жоғалуымен, дене температурасының жоғарылауымен ұласады. Ауру жануар депрессияға ұшырайды. Клиникалық тексеру кезінде біз тамыр соғысы мен тыныс алудың жоғарылауын байқаймыз. Ерекше ерекшеліктерін ескере отырып, ірі қара малында жоғарыда аталған перитонит белгілері көбіне аурудың басталуымен көрінеді, кейде олар мүлдем болмауы мүмкін. Перитониттің алғашқы клиникалық белгісі - пальпация кезінде іш қабырғасының қатты ауыруы. Перитонитпен ауыратын ірі жануарлар көп тұрады, ал ұсақтары жатып қалады. Перитонитпен ауыратын құстарда летаргия байқалады, яғни, аяғы кең алшақ жүру тән.

Перитонит негізі - іш қабырғасының кернеуі. Иттерде, мысықтарда және шошқаларда перитоний бойымен қабынудың таралуы нәтижесінде алғашқы 12 сағат ішінде біз күшті және мол құсуды байқаймыз. Перитонитпен ауыратын жануар ыңғайсызданады, абдоминальды қабырғадағы кернеуді азайтуға көмектесетін түрлі қалыптарды қабылдауға бейім. Перитонитпен ауыратын жылқылар жиі шиеленісіп, зәр шығаруға позалар жасайды. Клиникалық тексеру кезінде жылқыларда бұлшықет дірілі, тершеңдік, ал ауыр жағдайда іштің төменгі қабырғасының ісінуі байқалады. Ішекте көп мөлшерде газдың жиналуы, іштің көлемінің ұлғаюына, ал экссудаттың жиналуына - іштің салбырап кетуіне әкеледі.

Емі.

Перитонитті емдеу оның клиникалық түріне, даму сатысына, жайылу көлеміне, метаболикалық өзгерістердің және негізгі ағзалардың қызметтерінің бұзылу дәрежелеріне, микроорганизмдердің түрлеріне т. б. жағдайларға байланысты жүргізіледі. Сондықтан перитонитті емдеу өте күрделі және қиын жұмыс.

-лапаратомия

- перитонит туғызған себепті жою;

- іш қуысын (қажеттілігіне қарай) жуып, тазарту ;

- іш қуысына дренаж орналастыру;

Балау әдістері :

Диагноз анамнездік деректермен пен клиникалық көрініске негізделген.
Дифференциалдау үшін іш қабырғасының пункциясы жасалады.

Ішек өтімсіздігі (лат. Ileus) - бұл асқазан-ішек жолдары арқылы ішектің қозғалысының ішінара немесе толық бұзылуымен сипатталатын және механикалық кедергіден немесе ішектің қозғалтқыш функциясының бұзылуынан болатын синдром.

Этиологиясы:

Ішектің кедергісі динамикалық немесе механикалық болуы мүмкін. Көбіне динамикалық обструкция ішектің моторикасының төмендеуімен немесе толық бұзылуы салдарынан екінші паралитикалық обструкция ретінде көрінеді. Яғни, бұл ішектің тонусын жоғалтуы салдарынан алға қарай қозғалуының болмауы және тамақ кесектері қозғалысын тоқтап қалуы болып табылады. Паралитикалық обструкция құрсақ қуысы немесе іш қуысы мүшелерінің ауыр жарақаттарымен, әр түрлі этиологиялы перитонитпен, ішкі ағзалардың қабыну процестерінің нәтижесінде пайда болады (панкреатит, гепатит, холецистит және т. Б. ) . Сонымен қатар ішектің парезі жүйке ауруларынан туындауы мүмкін. ми мен жұлын, созылмалы немесе өткір инфекциялық аурулар, ұзақ диарея және құсу байқалуы мүмкін.

Механикалық әсерлерге : ішектің странгуляциясы, обтурационциясы жатады.

Зерттеу әдістері

Клиникалық симптомдардың алуан түрлілігіне байланысты, біз соңғы диагноз қою кезінде алдымен зерттеудің диагностикалық әдістерін қарастыруымыз керек:

Клиникалық және анамнездік деректі жинастыру;
УДЗ жасау. . Ультрадыбыстық диагностика кезінде сіз ішек қабырғасының қалыңдатылуын, ішекте химияның өзара қозғалыстарының болуын (маятниктің әсері), ішек люменінің анехогендік құрамымен кеңеюін, іш қуысына жергілікті қабыну эффузиясын анықтай аласыз.
Іш қуысының рентгенографиясы бұл кезде ішек ішіндегі жиналған нәжісті, немесе ішектің ауруларын анық көре аламыз.

Несеп-тас ауруы (нефролитоз) - ағзада зат алмасу процестерінің бұзылуымен, бүйректе және зәр жолдарында несеп тастардың түзілуімен жүретін созылмалы ауру.

Этиологиясы және патогенезі. Тастардың пайда болуы белгілі бір зат алмасудың бұзылғандығының көрінісі болып есептеледі.

Жалпы себептер : белгілі бір минерал алмасудың бұзылуы, А витаминнің жетіспеуі, Д витаминнің мөлшерден тыс көбейіп кетуі.

Жергілікті себептерге : несеп жолдарының қабынуы, несеп ағардың туа пайда болған кемістіктері, несеп шығарылуының қиындауы

Нефролитоз кезіндегі бүйрек

Ауру белгілері . Аурудың белгілері зәр шығару тастарының орналасуына және жануардың жынысына байланысты. Иттердегі нефролитоз ауруының негізгі симптомы иттің қалыпты дәретсіздігі немесе өте қиын зәр шығару болып табылады. Иттегі зәр баяу, кейде тамшы-тамшы, мұқият тексерген кезде иттің зәрінен қанды анықтауға болады.

Несеп тас ауруының субклиникалық түрі. Бұл пішінде ит аурудың клиникалық белгілерін көрсетпеуі мүмкін. Иттердегі зәр тастары әртүрлі болуы мүмкін. Иттегі кейбір зәр тастарын рентген сәулелері арқылы анықтауға болады. Кейбір иттерде аурудың бұл түрі зәр шығару жолдарының бір немесе басқа қабынуымен бірге жүреді.

Несеп тас ауруының жеңіл түрі. Бұл кезде жануарлардың зәрінде қанның болуы байқалады, ит жиі жыныс мүшелерін жалайды.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.