Жүйке тіні. Нейрондық теорияның негізгі қағидалары. Жүйке-бұлшық ет синапсының құрылысы мен механизмі

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 4 бет
Таңдаулыға:

Орындаған:Таласова Аружан П20-006-01
Тексерген:Бекен Зауре Данабекқызы
Жүйке тіні. Нейрондық теорияның негізгі қағидалары. Жүйке-бұлшық ет синапсының құрылысы мен механизмі
Бүкіл жүйке жүйесі жүйке тінінен тұрады. Нерв тіндері нейрондар мен нейроглиядан тұрады. Нейроглия нейрондардың болуы мен нақты функцияларын қамтамасыз етеді, тірек, трофикалық, демаркациялық және қорғаныс функцияларын орындайды. Олардың саны бойынша нейрондардан 10 мың есе көп және олар орталық жүйке жүйесі көлемінің жартысын алады. Глиальды жасушалар жүйке жасушаларын қоршап, тірек рөлін атқарады. Нейрон электрлік және химиялық сигналдар түрінде кодталған ақпаратты алады, өңдейді және жібереді. Адамның ми қыртысында кем дегенде 14 миллиард бар. Әрбір нейрон-бұл гистогенетикалық, анатомиялық және функционалды тұрғыдан тәуелсіз жасуша бірлігі. Нейрондардан басқа, жүйке функцияларына жатқызуға болатын басқа элементтер жоқ. Нейрондар үш топқа бөлінеді: афферентті, эфферентті және аралық нейрондар. Афферентті нейрондар ақпаратты рецепторлардан орталық жүйке жүйесіне жібереді. Бұл Нерондардың денелері орталық жүйке жүйесінің сыртында - жұлын ганглиясында және ми нервтерінің ганглиясында орналасқан. Афферентті нейронның жалғануниполярлы формасы бар, яғни оның екі процесі де жасушаның бір полюсінен шығады. Әрі қарай нейрон ұзын дендритке бөлінеді, ол перефирияда қабылдау қалыптасуын құрайды - артқы мүйіздер арқылы жұлынға кіретін рецептор мен аксон. Афферентті нейрондарға аксондары жұлын мен мидың өсіп келе жатқан жолдарын құрайтын жүйке жасушалары да кіреді. Эфферентті нейрондар (орталықтан тепкіш) жүйке жүйесінің үстіңгі қабаттарынан жұмыс органдарына түсетін әсердің берілуімен байланысты (мысалы, моторлы нейрондардың денелері немесе талшықтар қаңқа бұлшықеттеріне өтетін мотонейрондар жұлынның алдыңғы мүйіздерінде орналасқан; жұлынның бүйір мүйіздерінде вегетативті жүйке жүйесінің жасушалары орналасқан, олардан ішкі органдарға апаратын жолдар бар). Эфферентті нейрондарға дендриттердің тармақталған желісі және бір ұзын процесс - аксон тән. Аралық нейрондар - бұл әдетте әртүрлі нейрондар арасындағы байланысты жүзеге асыратын кіші жасушалар. Олар жүйке әсерін көлденең бағытта (мысалы, жұлынның бір сегментінде) және тік бағытта береді. Аксонның көптеген тармақтарының арқасында аралық нейрондар бір уақытта көптеген басқа нейрондарды қоздыруы мүмкін. Нейрондық теория (грек, neuron нерві) -- жүйке жүйесінің құрылысы, дамуы және жұмыс істеу теориясы. Нейрондық теория жүйке жүйесінің негізгі құрылымдық бірлігінің -- жүйке жасушасының немесе нейронның анатомиялық оқшаулануын, оның генетикалық тәуелсіздігін, функцияларын және ерекшелігін тануға негізделген. Нейрондық теория сәйкес барлық процестері мен ұштары бар нейрон жүйке жүйесінің трофикалық автономды бірлігі болып табылады; ол динамикалық поляризациямен сипатталады (яғни, дендриттер арқылы қозудың жүйке жасушасының денесіне, ал денеден аксон бойымен).20 ғасырдың бірінші жартысында. ізбасарлары Нейрондық теория оның қарсыластарымен қызу пікірталастар жүргізді. Олардың кейбіреулері -- ретикулярлар деп аталатындар жүйке жүйесінің желі түрінде орналасқанын дәлелдеуге тырысты, онда кейбір нейрондардың процестері үзіліссіз басқалардың процестеріне өтеді және жүйке жасушаларының фибриллярлы компоненттері бүкіл жүйке жүйесінің құрылымдық және функционалды бірліктері болып табылады және жасушадан жасушаға өтеді* басқалары-синцитиальды нейрондық желінің бөлігі ретінде жүйке жасушаларының процестері түйісетін жерлерде нейроплазманың үздіксіздігін қорғады. Олардың пікірінше, жүйке жүйесі қозудың хаотикалық таралуы бар пішінсіз құрылым түрінде пайда болды, бірақ өткізгіштер. Нейрондық теория кеңестік нейроморфологтардың дұрыстығын қорғау, мысалы. Б. И. Лаврентъев және басқалар оның жасушалық автономияны абсолютизациялаумен және органдардағы жасушалардың механикалық қосындысын танумен бірге целлюлярлық теорияның кемшіліктерін көрсететін әдіснамалық шектеулерін жеңді. Нейрондық ұйымның жүйке қызметін қамтамасыз етудегі интеграциялық рөлі атап өтілді, нейрондарды функцияларға, ансамбльдерге біріктіретін синапстардың маңызы ашылды . Соңғы жеңісті нейрондық теория жақтаушылар олар электронды микроскопияны қолдана отырып, ретикулярлар жүйке желілерінің үздіксіздігін (континуит) көрген, сонымен қатар әртүрлі синапстардың жұқа құрылымын ашқан кезде жүйке ұштарының байланысын орнатуға қол жеткізді. Нейрондық теория - ның прогрессивті мәні-бұл жүйке жүйесін ұйымдастырудың ерікті және қате көзқарастарымен рефлекс принципімен біріктірілген жүйке элементтерінің қатаң реттілігі туралы ұғымға қайшы келді Нейрондық теория сәйкес рефлекстің материалдық негізі жүйке жүйесінің негізгі құрылымдық элементтері жүйке жасушалары болып табылады: сезімтал, кірістіру немесе ассоциативті және қозғалтқыш. Жүйке жасушаларының процестері байланыс түрі бойынша (синапс) басқа жүйке жасушаларының процестерімен немесе денелерімен байланысады. Байланыс орындарында импульстің нейрондар тізбегі бойымен ауысуы ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.