ХҮІІ ғ. екінші жартысы-ХХ ғ. Жапония

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

Қазақ Ұлттық Қыздар Педагогикалық Университеті

Азия және Африка елдерінің жаңа және қазіргі заман тарихы

Тақырыбы: ХҮІІ ғ. екінші жартысы-ХХ ғ. Жапония

География - тарих мамандығы

Орындаған: Муханова Замзагул Ильясовна

2022 жыл
Феодалдық қатынастар Жапонияда XI-XII ғасырларда түбегейлі қалыптасты. Осы кезеңде жапон феодалдық иелігі - сёэн құрылады. Ол мұралыққа берілді және кез келген салықтардан босатылды. Үлкен жер мөлшерін будда монастрлары иеленді. Феодалдардың, діни орындардың және ақсүйектердің жерлерін шаруалар өңдеді. Ауыл тұрғындарының маңызды бөлігі император мен оның сарайын бағынып, чиновниктерге салық төлеп тұрушы мемлекеттік шаруалар болды. Жапон феодалдары бірнеше разрядқа бөлінді. Ірі феодалдар - хонкэ, ұсақ иеліктегі феодалдарды - реканы вассалдық тәуелділікте ұстады. Хонке мен рекалардың самурайлардан тұратын жасақтары болды.

ІХ - Х ғасырларда Жапонияда мемлекет жерін жеке меншікке айналдыру үдерісі кең өріс алады. Өйткені мемлекет тарапынан иесіз, тың жатқан жерлерді ақысын төлеп, жеке меншікке айналдыруға рұқсат берілген болатын. ІХ ғасырдан бастап жапон қоғамында негізгі екі топ пайда болады: жер иелері феодалдар мен оларға тәуелді шаруалар. Жергілікті феодалдардың нығаюының айғағы - олардың өз қарулы күштерін құруы. Оған мемлекеттік басқару жүйесінің әлсіреуі де себеп болады. ХІ - ХІІ ғасырларда феодалдық поместьенің екі түрі пайда олды. Оның бірі - Жапонияның шығысы мен солтүстігінде, екіншісі - орталық және оңтүстік батысында бой түзейді. Біріншісі орталықтан қол үзген және айну тайпасымен тынымсыз күрес жағдайында қалыптасады. Мұнда феодалдық поместьелердің жаңа түрлері тез, қысқа мерзімде пісіп жетіледі. Шығыс солтүстікте қашқын шаруалардың көп шоғырлануы ірі жер иеленушілердің өз жасақтарын құруы, ұсақ жер иелерінің қол астынан пана табуы өте тез қарқынмен және ашық түрде жүреді. Жасақшылар өз қожайындарынан жер үлестерін алады. Осылайша солтүстік - шығыста жаңа тап - самурайлардың қол астында ұсақ тоғайлық жер иелері өмірге келеді. Самурайлар бір әскер басының үйіне топтасады Оларды жерді өздерінің сюзерендерімен алған сыйлық грамоталары негізінде иемденеді. Үстем етуші феодалдар тобы - әскери поместьелік дворяндар, самуайлар елдің негізгі жер қорын қолына ұстап, өзінің мемлекеттік аппаратын құрады. Осы оқиғадан кейін Жапониядағы самурайлар тобын әскери тобын әскери дворяндар деп атайды. Сонымен самурай тобы ХІІ ғасырда әскери сипатқа ие болды. Самурайлардың ерекше шоғыры немесе жоғарғы тобы феодалдық князьдар, жер иеленушілер болып табылады. Бұлардан кейінгі сатыда - орта және төменгі жағдайдағы самурайлар. Олар бір - бірінен пайда табу табу ерекшеленеді. Самурайлардың пайда болу кезеңінде шаруаларға жақын тұрғандарының негізгі бөлігі ауқатты шаруадан құралады және жер иеліктерімен тығыз байланыста болады. Осы кезеңде топ арасында айырмашылық болмаған, кейін самурайлар айнуларға қарсы соғыста шығындалып, әскери қасиеттерге ие болып, самурай тобына айналады. ХІІ ғасырдың соңы бірінші сёгунаттың нығаюы деп аталады, яғни бұл кезеңде самурайлар жапон қоғамында ерекше топ болып өзгешеленеді. Самурайлар тобы біраз артықшылықтарға ие болады.
Сёгун Токугава билігі тұсында самурай тобының нақты қалыптасу кезеңі деп есептелінеді, топ дамуың ең жоғарғы даму дәрежесіне жетеді. Ал, феодализмнің дамуымен самурай тобы үстем топқа айналады. Орта ғасылардың екінші кезеңі - дамыған феодализм кезеңіндегі әлеуметтік - экономикалық қатынастардың дамуы қоғамның жаңа тобы - қоғамның жаңа тобы самурайлар тобының өмірге келуіне, қалыптасуына әкеп соғады. Соңғы кезеңінде XVIII - XIX ғасырларда самурайлар тобы ыдырай бастады. Бұған жапон қоғамындағы буржуазиялық өзгерістер себеп болады. Ол өзгерісердің нәтижесінде самурайлар тобы өз құқықтарынан айрыла бастайды, ал Мэйдзи өзгерістерінен кейін самурайлар топ ретінде жойылады.

Жапонияда алғашқы тарихнамалар: Кодзики (ежелгі тарих) және Нихонги ( жапон анналдары) жазылды. Бұл шығармаларда ежелгі мифтер, ертегілер, тарихи мұралар, жылнамалар жинақталған. Сарай маңындағы ақсүйектер қатарынан шыққан бұл шығармалшардың авторлары император билігінің құдайдан тарайтынын дәлелдейді.
VIII ғасырдың екінші жартысында Маньесю (мириад гүлдерінің жиынтығы ) өмірге келді. Ол жапон өркениетінің халық өлеңдері мен гүлдене бастаған әдеби поэзияның алғашқы жинағы еді. Жапонияның көрнекті ақындары Хитомара мен Якомоти болды. Хитомара әсерлі элегиялардың авторы болса, Якомото махаббат жайлы лириканың көрнекті өкілі болды. Сондай - ақ жапон әдебиетінде ақын Окура айтарлықтай із қалдырды. Оның өлеңдерінде феодалдар езгісінен қалжыраған халықтың ащы тағдыры көрініс тапты.
ІХ ғасырда Жапонияда өз жазуы қалыптасты. Ұлттық жазудың қалыптасуы көркем әдебиеттің, әсіресе лирикалық поэзия мен прозаның дамуына жол ашты. ІХ - Х ғасырлардағы ақын - жазушылардың таңдаулы шығармаларының жинағы - Кокинсю жарық көрді. Өлеңнің ішінде 31 буыннан тұратын Танка деп аталған түрі кең тарады.
Х - ХІ ғасырларда Гендзи туралы повесть деген роман жазылды. Оны Муросаки Сикибу жазды. Муросаки император сарайының фрейлинасы болатын. Тағы да бір ірі шығарма - Макура но сосидің (жастық астындағы жазбалар) авторы да сарай маңындағы Сэй Сенагоя болды.
ХІІ - XV ғасырларда - өзара қақтығыстар мен саяси биліктің әскери күштер қолына көшуі кезінде мәдениеттің жаңа салалары өмірге келді. Әсіресе, рыцарлар өмірін баяндайтын эпикалық әңгімелер кең тарады. Мұндай ... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.