Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде еврей ұлтына қарсы бағытталған геноцид

Жұмыс түрі: Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 6 бет
Таңдаулыға:

«Тұран» Университеті

Алматы қ.

Орындаған:Құлмағамбетқызы. Н

Смаилова. Н

Исаханова. М

Пән жетекшісі:Тулекова. Г. Х

Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде еврей ұлтына қарсы бағытталған геноцид.

Андатпа : Бұл мақалада Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде неміс фашистері еврейлерге бағытталған геноцид мәселесі, атап айтқанда Адольф Гитлердің билік басына көтерілуі және геноцид себептері туралы айтылады. Оның арнайы концлагерьлерден өтуі, қатыгез күзетушілердің тағдыры. Соғыстың нәтижесі: фашистерді соттау және кейбір немістерді өз қатарына жақындата алмайтын нацистік идеологиялардың қарама-қайшы айыптаулары.

Анотация: В этой статье рассматривается вопрос геноцида направленного на евреев во время второй мировой войны немецкими нацистами, а именно восхождение Адольфа Гитлера к власти, и причины возникновение геноцида. Ее прохождение в особых концлагерях, и судьба жестоких надзирателей. Итоги войны:суд над нацистами, и противоречивая развязка нацисткой идеологий не сумевших обратить в свои ряды некоторых немцов.

Аnnotation: This article discusses the issue of genocide aimed at Jews during the Second World War by German Nazis, namely the rise of Adolf Hitler to power, and the causes of the genocide. Her passage in special concentration camps, and the fate of cruel warders. The outcome of the war: the trial of the Nazis, and the contradictory denouement by Nazi ideologies that failed to draw some Germans into their ranks.

Кілт сөздер: Геноцид, Еврей ұлты, Екінші дүниежүзілік соғыс, Германия, Адольф Гитлер, Айнзатцбірлестік, Концлагерлер, Нюрнберг соты, Ұлттар арасындағы әділ адамдар.

Ключевые слова: Геноцид, Еврейская нация, Вторая мировая война, Германия, Адольф Гитлер, Айнзатцгруппа, Концлагеря, Нюрнбергский суд, Праведники народов мира.

Key words: Genocide, Jewish nation, World War II, Germany, Adolf Hitler, Einsatzgruppe, Concentration camps, Nuremberg court, Righteous people of the world.

Геноцид - бұл қылмыс. Ол кез-келген ұлтты, этникалық, нәсілдік немесе діни топты толығымен немесе ішінара жоюға, сондай-ақ бала тууды болдырмауға бағытталған шаралар арқылы осы топтардың дамуына қарсы күрес, қудаланған ұлттың өзінің ұлттық мәдениеті мен тілін дамыту мүмкіндігінен айыруға бағытталған іс-шараларды білдіреді. ХХ ғасырда геноцидтің бұрын-соңды болмаған ауқымға және қатыгездікке жетуі, әсіресе фашистік Германия діни және ұлттық негізде миллиондаған адамдарды жүйелі түрде жоюды бастаған кезде басталды. Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде нацисттер геноцид арқылы 12 миллион орыстарды, поляктарды, югославтарды, чехтерді, словактарды жойып, ал олардың тең жартысын, 6 миллионның, еврейлер құрағаны белгілі[1] . Адольф Гитлер нацисттен гөрі антисемит болды. Гитлердің еврейлерге деген патологиялық жеккөрушілігінің себебі не болды? Гитлердің жазбаша өмірбаяндарының көптігіне қарамастан, ешкім бұл сұраққа нақты жауап бере алмайды. Гитлердің еврейлерден қандай да бір жамандықты бастан өткергені туралы ешқандай дәлел жоқ, тіпті керісінше, еврей - дәрігері анасының өмірін сақтап қалу үшін күрескен. Алайда, иудаизм мен оның Құдайы туралы идеясы және еврейлердің өздері Гитлердің оларға деген қатты жеккөрушілігін тудырғаны анық. Нақты еврейлер, - деді ол өзінің серігі Герман Раушингке өзінің өмірге әкелген «титаникалық құдайы» мен оның «өмірден бас тартатын Он өсиетін», яғни он өсиетті сансыз тыйымдарына Гитлер соғыс жариялаған. Ол әлемдегі әрбір еврейді жойған кезде еврейлердің бір құдай мен бір мораль туралы идеясының толықтай жойылуына үміттенуге болады деп сенді. Гитлер фашистік партияны құрған кезде онда тек он шақты адам болды, бірақ олардың саны тез өсіп отырды, бұл оның харизмасы мен 1920-1930 жылдары Германияны дағдарысқа ұшыратқан экономикалық хаос кезінде саяси капиталды жинай алатындығының дәлелі болды. Экономикалық дағдарыс жаһандық сипатқа ие болды, бұл миллиондаған адамдардың жұмыссыздығына әкелді. Германиядағы осындай күрделі экономикалық жағдайда Гитлердің «Мен сізге жұмыс беремін» және «Бұл еврейлер Германияның артынан пышақ салды» деген үндеуі құнарлы жағдай тапты. 1933 жылдың қаңтарында Германияның президенті Поль вон Хинденбург Гитлерді канцлер қызметіне тағайындады. Осыдан кейін алты ай ішінде Германиядағы демократия жоққа шығарылды. Гитлер билікке келген кезде дерлік еврейлерді қудалай бастады. Ол еврейлер кеңінен танымал болған заңтану сияқты мамандықтарды жапты. Ол үкіметтің қолдауымен еврейлерге тиесілі дүкендерге байкот жариялады. 1935 жылы, билікке келгеннен екі жыл өткен соң, Гитлер еврейлерге қарсы саясатын кеңейтті. Нюрнберг заңдары Германияда тұратын барлық еврейлердің неміс азаматтығынан айырды, ал еврейлер мен немістердің арасындағы неке және жыныстық қатынастарға тыйым салынды. Кейінгі заңнама еврей емес адамдарға еврейлерге, ал еврейлерге еврей еместермен бірге оқуға тыйым салады[2] . Гитлер сонымен қатар өзін адамзаттың үлкен қайырымдылық жасаушысы деп санады және бұл оның «еврейлер мәселесін түпкілікті шешу» - барлық еврейлерді құрту үшін өзінің «идеалистік» атты атауының себебі болды. «Еврей мәселесінің» жалғыз тиімді шешімі жер бетіндегі әрбір еврейдің жойылуы болды[3] . Фашистердің еврейлерді жоюы концлагерьлер мен газ камераларынан басталған жоқ, бірақ ертерек 1941 жылдың маусымында Кеңес Одағына фашистік Германияның шабуылымен басталды. Неміс әскерлері Айнзатцбірлестік деп аталатын арнайы армия бөлімдерін алып жүрді. Олардың басты міндеті Кеңес одағындағы барлық еврейлерді жинау мен жою болып табылды. Нацистер еврейлерді үлкен шұңқырлар қазуға мәжбүрледі, оларды кейін шетінен атып, сол шұнқырға тастады. Осы қырғыннан қашып үлгерген көптеген еврейлер тек жараланып, өлгендердің денесінің астында аман қалды. Есептеулер бойынша, нацистер өлтірген алты миллион еврейдің бір жарым миллионын Айнзатцбірлестіктін қолынан қаза тапқан [4] .

Еврейлердің түп-тамырымен жойылуы Гитлердің «ақырғы» мақсаты болды, бірақ еврейлерге қарсы бұл соғыста оларды тек жою емес, сонымен қатар олардың алдымен қорлау мен азаптан өткенің қалады, сол үшін арнайы концлагерлер құрылды. Еврейлер жіберілген концентрациялық лагерлердің ішіндегі ең үлкені Освенцим болды, ол сол аттас поляк қаласына жақын жерде орналасқан. Бұл лагерьде шамамен бір жарым миллион еврей өлтірілген деген болжам бар. Тұтқындар осы тозаққа жеткенде, олар бірінші болып үлкен ұранды көрді: ARBEIT MACHT FREI (ЕҢБЕК БОСТАНДЫҚҚА ӘКЕЛЕДІ) - бұл сондағы фашистердің оларға деген арам ниеттері жоқ екеніне сендіру әрекеті болатын. Шын мәнінде, бұл ұранды көрген еврейлердің көпшілігі 24 сағат ішінде өлтірілді. Еврейлер лагерьге жеткеннен кейін дереу нацисттер оларды бәрін оң мен солға тез бөлетін неміс дәрігерлерінің алдына жайғастырды[5] . Освенцимнің бас дәрігері Менгеле лагерьге келген пойыздарды тұтқындармен өзі жеке қарсы алды, ол кімнің қайсысы лагерьде жұмыс жасау керектігін, өзінің медициналық тәжірибелеріне баратындығын немесе бірден газ камераларына баратындығын өзі шешті. Сол жаққа қарттар, балалар және ауру немесе әлсіз болып көрінетіндер жіберілді. Бірнеше сағат бойы оларды газ камералары деп аталатын үлкен жабық кеңістіктерге жүктеді, онда немістер улы В циклонын іске қосты. Фашистер қаза болған әрбір тұтқынға бір тиының үштен екісін газға жұмсаған. Рабби Ирвинг Гринбергтің айтуынша: «Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде Еуропада нацисттер билік еткен уақытта, бір еврейдің өмірі тіпті бір тиынға да түспейтін». Фашистік лагерлерде қайтыс болған еврейлер жерленбеді - олар күн сайын мыңдаған адамдар өртелетін алып крематорийлерде өртелді. . Фашистік Германиядағы әскери концлагерьлер «төменгі нәсілдерді» жоюмен қатар, өзінің негізгі қызметінен басқа - Менгеле пайда болуымен Освенцим «ірі ғылыми орталыққа» айналды [6], [7] . Кейбір лагерьлер толығымен жою мақсатында жұмыс істеді. Треблинкада шамамен 870 мың еврей өлтіріліп, бар болғаны 70 адам ғана тірі қалды, бұл өлтірілген әрбір 12000 адамға 1 тірі қалған адамнан келеді. Концентрациялық лагерлер бүгінде адамгершілікке жатпайтын, адамдардың өздерінің бауырластарына қарсы жасаған қылмысының ең әсерлі көрінісі болып табылады [8] .

Германияның Нюрнберг қаласында Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде Германия жасаған қылмыстары үшін 21 нацист көсемі сотқа тартылды. Ең басты нацист Адольф Гитлер 1945 жылы 30 сәуірде Германияның жаулап алынуынан бір апта бұрын өз-өзіне қол жұмсады. Халықаралық сот құрамына АҚШ, Ұлыбритания, Франция және Кеңес Одағының сот төрешілері кірді. Нюрнбергте концлагерьлердегі еврейлер мен басқа да тұтқындарды жүйелі түрде өлтіру шындығының дәлелдемелері ұсынылды. Бұл кездері нацистік жетекшілердің көбісі Холокост туралы ештеңе білмейтіндіктерін немесе тек бұйрықтарды орындағандықтарын айтып, өздерін қорғаған. Сотталушылардың біреуі - Польшадағы нацистерге басшылық еткен Ханс Франк Еврейлерге қарсы жасаған әрекеттері үшін шын жүректен өкінетіні туралы айтты. Ханс Франктың сөзінің соңында: «Мыңдаған жылдар өткенмен Германияның кінәсі ешқашан кешірілмейді» деді. Әрине, бұл «құлағаннан кейін» Франктың сенімі болды. Бірақ соғыс кезінде оның бұйрығымен шамамен 3, 5 миллион поляк еврейлері концлагерлерге жер аударылды. Сот аяқталғаннан кейін он бір нацист асылып өлім жазасына кесілді, бірақ Герман Геринг ционистік каллий таблеткасын жұтып, өлім жазасына өз-өзін кесті. Қалған он фашист 1946 жылы 16 қазанында өлім жазасына кесілді[9] .

Нюрнбергте нацистік қылмыскерлердің барлығы жазаланбады, сол кезде көбісі қашып, әр түрлі елдерде жасырынып жүрді, бірақ тәуелсіз Израиль қалған қылмыскерлерді табу мен соттауды өзінің парызы деп санады. Сонымен қатар еврей әлемі 1979 жылы Джозеф Менгеле Бразилияда суға кетті деген хабарды ерекше өкінішпен қарсы алды[10] . Бірақ тәуелсіз Израиль соған қарамастан бір қылмыскерді заң алдында жазалай алды, нацистік қорытынды шешім бағдарламасының жетекшісі Адольф Эйхман сот алдына әкелінді. Екінші дүниежүзілік соғыстың аяқталуына аз уақыт қалған кезде, нацистердің соғыстан жеңіліп жатқандығы белгілі болды, Эйхман өзінің серіктестеріне: «Мен алты миллион еврейді өлтіргенімді біліп, қабірге жан тыныштығыммен барамын» деді. Эйхманның ұзаққа созылған сот ісі- бүкіл әлемді Холокост туралы көптеген мәліметке қанықтырды. Сот Эйхманды кінәлі деп тауып, оны 1962 жылы 31 мамырда іліп өлім жазасына кесті. Эйхманның соңғы сөздері «мен идеалистпін» деген қысқа тұжырымдамадан тұрды, сөзін саралай келсек, ол оның жасаған қылмысына еш өкінбейтінің түсінуге болады [11], [12] . Барлық қарама-қайшылықтарға қарамастан, мыңдаған еврейлердің өмірін сақтаған немістер болды, Оскар Шиндлер мен Антон Шмид сияқты «Ұлттар арасындағы әділ адамдар» құрметті атағына ие болған адамдар болды. Шиндлер неміс кәсіпкері болған, 1942 жылы Краковтағы геттодағы рейдтің куәсі болған және Гитлер режимінің еврей халқына қарсы жасаған барлық қасіреттерін, сондай-ақ оның өзінің нацистік қылмыстарға қатысы барын түсініп, Шиндлер абсолютті гуманисттік бағыт ұстанып, өзіне еш пайда әкелмейтін іске-еврейлердің өмірін құтқаруға кірісті. . Ол нацистік шенеуніктерден Плашов концлагеріндегі еврейлерді өз кәсіпорындарына апару мүмкіндігін сатып алуға шешті. Кейінірек Шиндлердің Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде өлімнен құтқарған еврейлері «Шиндлер еврейлері» деген атқа ие болды. Шиндлер құтқарған адамдардың саны шамамен 1200 адамға есептелген (800 ер, 300 әйел және 100 бала) [13] . Шмидт Вермахт сержанты болған, көптеген еврейлерді Вильнюс гетто-сында құтқарған, еврейлерді тарату орталығының жертөлесінде жасырған, еврейлер жұмыс істеп, тамақтануға мүмкіндік алған шеберханалар ұйымдастырған. Сонымен қатар, Шмид іс жүзінде Литва, Беларусь және Польшадағы әртүрлі еврей гетталарында жер асты топтары арасында байланыс қызметін атқарды. Ол Вильнюс геттосындағы метро жетекшілерінің бірі Абба Ковнермен ынтымақтастықта болды.

... жалғасы

Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.