Педагогика тарихының әдіснамалық негіздері және басқа ғылымдармен байланысы

Бұл жұмыста тәрбие ұғымы әдіснамалық тұрғыдан сипатталады, тарихи-педагогикалық білім әдіснамалық негізде талданған. Қорытындыда әдіснамалық негіздеуді қажет ететін тарихи-педагогикалық білімнің негізгі мәселелерді ерекше бөлініп берілген.
Әдіснамалық шындықты танудың ерекше жалпы жолдары туралы ғылым ретінде қарастырылды. Әдіснаманың басқа да анықтамалары баршылық. Мәселен, ондағы танымдық мәселені бөле отырып, әдіснаманы шындықты танудың жолдары туралы ғылым деп анықтама беруге болады.
Болмыстың мәні, болмыс пен сананың қатысы, адамның мәнін тану сияқты мәселелердің әдіснамалық тұрғыдан мәні ерекше. Бұл мәселелерді диалектикалық-материалистік негіздеуде әруақытта да болмыстың біріншілігі және сананың екінщілігі туралы түсіндірілді. Осындай орын алған, қалыптасқан көзқарас рухани дүниенің мәнін, сананың белсенділігін тежеп келді.
Қазіргі кезде зерттеушілер орыс философиясы мен педагогикалық ой-пікірінің көрнекті өкілдері Н.А.Бердяев, В.В.Зенковский, И.А.Ильин және көптеген басқаларының идеяларына көңіл бөле бастады. Олардың пайымдауынша, рухани дүниенің мәнін, сананың рөлін, оның адамның және қоғамның дамуына әсерін атап көрсетті.
Жалпы алғанда, әдіснама танудың елеулі қызметін атқарады, оның ішінде белгілі білім саласының дамуының, әсіресе, әлеуметтік ғылымдарынң әртүрлі саласына қатысын орындайды. Бұл қызметтерін жүйе ұйымдастырушылық, түсіндірме-бағалаушылық, жобалаушылық ретінде анықтауға болады.
Тарихи-педагогикалық білімді әдіснамалық негіздеу үшін тәрбиенің мәнін түсінудің маңызы орасан зор. Педагогика тарихы ғылым ретінде және оның негізінде құрылған оқу пәні жалпы түрде қоғам өміріндегі тәрбиенің теориясы мен тәжірибесінің даму заңдылықтары үрдісін зерттейді. Тәрбиені кең мағынада түсінетін болсаң, сонда оның құрамына оқыту да, білім беруде кіреді.
Тәрбиені әлеуметтік және педагогикалық құбылыс ретінде қарастыру

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ
1 Байтұрсынов А.Ақ жол/А.Байтұрсынов.–Алматы:Жалын,1991.-493б.
2 Саади А.Тіл, әдебиет, язу әм олардың өсулері/А.Саади.- Қазан:Татгосизд,1926.-127б.
3 Жұбанов А.Қ., Куманша - қазақша жиілік сөздік / А.Қ.Жұбанов., А.Қ.,Құрышжанов. А.Қ., А.Б.Белботаев. – Алматы:Қаз.ССР ҒА – Тілбілімі институты,1978. – 277б.
4 Тронский И.М. Учение о частях речи у Аристотеля/ И.М.Тронский. – Уч.зап.ЛГУ,1941. - 174c.
5 Мұхтаров С.С. Қазақ тілі біліміндегі сөз таптастыру териясының қалыптасуы/ С.С.Мұхтаров. – Алматы: 1999.- 30б.
6 Базылхан Б.Алтай төркіндес тілдердің ортақтығы туралы мәселе/Б.Базылхан //Алматы: ҚР ҒМ – ҒА хабарлары, тіл әдебиет сериясы. - 1996.-№2. – 32-35б.
7 Оразов М.Қазақ тіл тарихын дәуірлеу мәселесі/М.Оразов // Алматы: ҚР ҒМ – ҒА хабарлары, тіл әдебиет сериясы. - 1996.-№4. – 23-22б.
8 Нұрмаханова Ә.Н.Түркі тілдерінің салыстырмалы грамматикасы/Ә.Н.Нұрмахнова. – Алматы:Мектеп,1971.-290б.
9 Карымшакова А.Т.Семантико – грамматические функции частиц в киргизском языке/А.Т. Карымшакова. – Бишкек:Дис.канд.фолол.н. – 1992.- 192с.
10 Шақаман Ы.Б. Қазіргі қазақ тіліндегі демеулік шылаулардың мағыналық құрамы.Филол.ғ.канд.дис. авторефераты/Ы.Б.Шақаман.–Алматы:1997.-26б.
11 Әбілқасымов Б.Дала уәлаяты газет тіліндегі грамматикалық ерекшеліктері/Б.Әбілқасымов. Алматы: ҚР ҒА хабарлары , қоғам ғыл.сериясы.1964. - №4.
12 Омарбеков.С.Ауызекі тілдердің дыбыс жүйесі/С.Омарбеков., Н.Жүнісов.-Алматы:Мектеп,1985.-69б.
13 Мырзабеков С.Қазақ тілінің фонетикасы/С.Мырзабеков. – Алматы:КазГУ,1993. – 136б.
14 Аманжолов А.Глагольное управление в языке древнетюрских памятников/А.Аманжолов. – М:Наука,1969. – 104б.
15 Айдаров Г.Служебные части речи в языке надписей Орхонских памятников. Исследование по тюркологии/Г.Айдаров. – Алматы: Наука Каз.ССР,1969. – 296б.
16 Балақаев М.Б. Қазақ тілі грамматикасының кейбір мәселелері/
М.Б.Балақаев. – Алматы:Қазақ мемлекеттік баспасы, 1941. –32б.
17 Сағындықұлы Б. Қазақ тілі лексика дамуының этимологиялық негіздері/ Б.Сағындықұлы. – Алматы:Санат,1994.- 172б.
18 Орысша – қазақша сөздік:Алматы:Инст.языкознсния АН Каз.ССР, 1981.- 2том.585б.
19 Щербак А.М.Очерки по сравнительной морфологии тюркских языков/А.М.Щербак. – Л:Наука,1987. –104с.
20 Насилов В. Язык Орхон – Енисейских памятников/В.Насилов. – М:Изд-во вост.лит.,1960. – 87с.
21 Шукюров А.Д. К этимологизации первообразных послелогов в тюркских языках/А.Д.Шукюров. –Алматы:1990.- 249с.
22 Ысқақов А. Қазіргі қазақ тілі.Морфология/А.Ысқақов. – Алматы : Ана тілі, 1991. – 382б.
23 Шерер В.Э. Классификация кетскиз послелогов/В.Э.Шерер. – Новосибирск:1986. –88с.
24 Ертаев К.Е. Лингвистический статус послелогов в трудах В.В.Радлова.Автореферат./К.Е.Ертаев.- Алматы: 1992.- 24с.
25 Теория части речи.Теория и типология –М: Наука,1990. – 268с.
26 Кононов А.Н. Грамматика современного узбекского литературного языка/А.Н. Кононов. – М-Л: Изд – во АН ССР, 1960. – 446с.
27 Рамстедт Г.И.Введение в Алтайское языкознание/Г.И.Рамстедт. – М: Изд – во иност.лит, 1957. – 254с.
28 Котвич В. Исследование по алтайским языкам/ В.Котвич. - М: Изд – во иност.лит, 1962. – 371с.
29 Сравнительно – историческое грамматика тюрских языков. М.: Наука, 1988. – 264с.